Alfavita Newsroom Η οδύσσεια των παιδιών του 2002 άρχισε απ’ το καλοκαίρι.
Οι μόνοι 17χρονοι που ψήφιζαν ενώ δεν ήξεραν με τι θα ασχοληθούν στη ζωή τους. Είχαμε την προσθήκη των πράσινων και κόκκινων σχολών οι οποίες άσκοπα μας χαροποίησαν καθώς καταργήθηκαν μετά από μερικούς μήνες. Δύο ακόμα απότομες αλλαγές ήταν η αύξηση της ύλης και το καινούργιο βιβλίο των αρχαίων στο Γνωστό. Για μένα μπορώ να πω ότι είναι απ’ τις πιο δύσκολες χρονιές και έτσι πριν απ’ τα Χριστούγεννα συμβουλεύτηκα έναν ψυχολόγο ο οποίος δεν με βοήθησε αρκετά, απλά είχα έναν άνθρωπο να λέω τα προβλήματα μου χωρίς να με κρίνει, με πελατειακές σχέσεις.
Νιώθω ότι κανείς δεν καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι για την δική μου χρονιά παιδιών οι πανελλήνιες εκτός βέβαια απ’ τα παιδιά που συμπάσχουν. Αλλά ακόμα και αυτά έχουν ένα πρόγραμμα και έναν στόχο. Η χρονιά περνούσε και γω όλο και περισσότερο δεν ήξερα τι θέλω να σπουδάσω. Πλέον το μέλλον φαίνεται πιο αβέβαιο από ποτέ. Με το διάβασμα ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, αν και διαβάζω πολλά λογοτεχνικά,εξωσχολικά και κόμικς και γενικά μου αρέσει η γνώση. Βέβαια τα μαθήματα τα καταλαβαίνω και μπορώ να τα πω με δικά μου λόγια όμως αυτό δεν αρκεί καθώς έχω να ανταγωνιστώ την παπαγαλία από άλλους μαθητές και να παρατήσω τα χόμπι και τα ενδιαφέροντα μου για να θυμάμαι καλά μόνο τα μαθήματα. Είναι και κουραστικό να κάνω το ίδιο μάθημα ενώ ξέρω την ιστορία και να πρέπει να το μάθω κάθε φορά με περισσότερες λεπτομέρειες αλλά με το ίδιο ενδιαφέρον όπως στην αρχή.
Για κάποιους από εμάς το σχολείο και το φροντιστήριο, όσο κουραστικά και αν ήταν, αποτελούσαν διέξοδο απ’ το σπίτι και τις φασαρίες εκεί. Η ανυπομονησία των γονιών μου δεν μπορούσε να περιμένει οπότε αποφάσισαν να χωρίσουν την περίοδο της καραντίνας, την περίοδο που διανύουμε. Οπότε έχω τον τοξικό πατέρα μου που μιλάμε ελάχιστα στο σαλόνι και την μητέρα μου με κλιμακτήριο κλεισμένη στο δωμάτιο της να σχεδιάζει την ζωή της μετά το διαζύγιο και μετά τις πανελλήνιες μου (δεν μιλάνε μεταξύ τους οπότε για τις δουλειές του σπιτιού πρέπει να κάνω τον διαμεσολαβητή μαζί με τα αδέρφια μου). Συν τοις άλλοις δεν έχω δει τους φίλους και τις φίλες μου πάνω από μισό μήνα όπως και τον καθηγητή μου στα ιδιαίτερα που αποτελεί πρότυπο και μου έφτιαχνε τις μέρες με το κέφι του για μάθημα και το χαμόγελο του ( είμαστε φίλοι οπότε είχαμε τέλεια χημεία και επικοινωνία).
Για εμάς τίποτα δεν σταμάτησε. Όλο αυτό αποτελεί τεράστιο εμπόδιο όπως και στον υπόλοιπο κόσμο και δεν ήμασταν έτοιμοι για τόση μεγάλη πίεση απ’ όλους. Μαζί με το εξαντλητικό διάβασμα έχουμε και να προσέχουμε για την δικιά μας υγεία και των συγγενών μας και μας απαγόρευσε την μόνη ελευθερία εκτός σπιτιού που ήταν ένας καφές με φίλους. Σαφώς και μόνο υπομονή μπορούμε να κάνουμε και να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο για να διαβάσουμε όπως λένε όλοι. Πρώτα απ’ όλα προτρέχει η υγεία μας σωματική και ψυχική και για την δεύτερη δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα γιατί η αβεβαιότητα,η πίεση και η κούραση έχουν υπερισχύσει. Ούτε το κλάμα δεν μου απέμεινε πλέον,δεν έχω δύναμη. Απλά περιμένω παθητικά να περάσει όλο αυτό ώστε να μπορώ να ευχαριστηθώ τις μικρές διακοπές μου (εάν είναι όλα καλά μέχρι τότε) και να ξεκινήσω δουλειά στη μέση του καλοκαιριού γιατί αυτό προστάζει η ενηλικίωση σε συνδυασμό με την άθλια οικονομική κατάσταση.
Όλα τα νέα και οι ειδήσεις που αφορούν τις Πανελλήνιες
Πανελλαδικές 2025: Νέα πανωλεθρία για τα επτά Τμήματα Φυσικής
