«Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια» λέει η παροιμία μας και επιβεβαιώθηκε μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές. Το μέγεθος της καταστροφής το γνωρίζουμε όλοι, την αγωνία τη ζήσαμε σχεδόν όλοι, έστω κι από απόσταση, τη θλίψη τη βιώσαμε, το «μετά» όμως το ξέρουμε ; Το τί θα απογίνουν όλες αυτές οι καμένες δασικές εκτάσεις, τα χωριά που καταστράφηκαν, οι ρητινοπαραγωγές, τα μελίσσια, οι ανεμογεννήτριες βεβαίως-βεβαίως, το πώς θα μπορέσουμε να ξαναδούμε έστω και ύστερα από πολλά χρόνια αυτή την πανέμορφη φύση ;
Για το «μετά» υπάρχει μια θολή ατμόσφαιρα. Συνήθως οι κυβερνήσεις υπόσχονται όταν τα φαινόμενα είναι σε έξαρση. Υποσχέσεις αόριστες και θολές όμως, όπως η ατμόσφαιρα στην Αττική μετά τη Βαρυμπόμπη ή όλης της ανατολικής Στερεάς Ελλάδας μετά την καταστροφή της μισής Εύβοιας. Αποκατάσταση των ζημιών, επιδοτήσεις, αναδασώσεις, μέτρα πρόληψης, επιτελικούς σχεδιασμούς και γενικά «λαγούς με πετραχήλια». Οι αντιπολιτεύσεις όλα τα κυβερνητικά μέτρα τα βρίσκουν ανεπαρκή και με τη σειρά τους υπόσχονται πολύ περισσότερα όταν αυτές κυβερνήσουν. Κι έτσι, με αντιπαραθέσεις όπως τις πρόσφατες στη Βουλή, διαξιφισμούς σε τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και αντεγκλήσεις κυλάει ο χρόνος μέχρι τις επόμενες πυρκαγιές.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ιδιοκτήτης της ΒΙΑΝΕΞ, της μεγαλύτερης φαρμακοβιομηχανίας στην Ελλάδα, της γνωστής οικογένειας, ιδιοκτήτης του μπασκετικού Παναθηναϊκού και πολύ δραστήριος στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι γνωστός στους περισσότερους. Δεν θεωρείται και το «καλύτερο παιδί». Αν και πετυχημένος επιχειρηματίας με πολυσχιδείς δραστηριότητες και γνώστης πολλών πραγμάτων στην οικονομία, την αγορά, και την πολιτική, έχει συμπεριφορά οπαδού. Αιρετικές απόψεις έχει, καυγατζής είναι, κοντράρεται με οποιονδήποτε για το παραμικρό και γενικά δεν μασάει τα λόγια του. Δείχνει να μην υπολογίζει κανέναν και δεν διστάζει να προκαλεί, αν το κρίνει σκόπιμο.
Στην προκείμενη περίπτωση έχει σημασία ο λόγος του. Ήταν ο πρώτος (και ίσως ο μόνος από τους «έχοντες») που αμέσως μετά τη φωτιά στη Βαρυμπόμπη προσφέρθηκε να βοηθήσει με το ποσό των 100.000 ευρώ. Αυτό που έχει όμως μεγαλύτερη σημασία δεν ήταν τόσο η προσφορά του (σημαντική, φυσικά) όσο ο τρόπος που τη συνέδεσε με το «μετά». Προσέφερε τα χρήματα όχι σε κάποιο ταμείο, όχι στο κράτος αλλά στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, με το οποίο μάλιστα θα συνεργαστεί για να γίνει η μελέτη για την οργανωμένη αναδάσωση της περιοχής. Η επιχείρησή του «θα παρακολουθεί καθημερινά για όλα τα επόμενα χρόνια την πορεία της αναδάσωσης αυτής, με στόχο να παραδώσει έναν «πνεύμονα» πράσινου ακόμα μεγαλύτερο». Δεν εμπιστεύτηκε δηλαδή την κυβέρνηση αλλά το Πανεπιστήμιο. Ξέρει κάτι ; Διαβάστε την ανάρτησή του, με το χαρακτηριστικό τρόπο γραφής και θα καταλάβετε το γιατί :
«SOS. Σε όλους όσους υπογράφουν για Avaaz κλπ.
Βλέπετε ότι παντού μιλούν για ανεμογεννήτριες και επενδύσεις.
ΟΥΤΕ ένας δεν ανέφερε ότι η ΧΟΝΤΡΗ κομπίνα είναι στην ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ.
Έκαναν τροποποίηση νόμου αναδάσωσης που γράφουν «δασικά δένδρα ΚΑΙ ΥΒΡΙΔΙΑ ΑΥΤΩΝ ».
Τα υβρίδια αυτά είναι ΠΑΤΕΝΤΑΡΙΣΜΕΝΑ δέντρα, όχι γόνοι της ελληνικής φύσης.
Όποτε πληρώνονται πνευματικά δικαιώματα σε εταιρείες όπως η B*@yer και η Syn*G*ent@.
Θα τα χρυσοπληρώσουμε εμείς.
Θα τρέξουμε όλοι οι εθελοντές και ο στρατός να τα φυτέψουμε νομίζοντας ότι βοηθάμε.
Και θα γεμίσουμε τα δάση μας… δέντρα με ΜΠΟΛΙ.
Κοιτάξτε το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα «φύτευση 3 δις δέντρων ως το 2030».
Όσοι έχετε γνωστούς δημοσιογράφους προωθείστε να το βγάλουν.
Ακόμη και ο τρόπος εμφύτευσης είναι πατέντα (άρα πληρωμένος) για να προστατεύσει το υβρίδιο από τον ανταγωνισμό από τη φυσική χλωρίδα κάτω από την καμένη γη.
ΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΚΛΩΝΩΝ»
Πολλοί και πολλές ανατρίχιασαν όταν μετά την καταστροφή στην Εύβοια ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στο έργο της αναδάσωσης. Όταν είπε ότι μέρος του όλου έργου θα αναλάβουν ιδιώτες «επενδυτές». Η σκέψη είναι αυτονόητη : «και τί θα κερδίσουν οι επενδυτές ;;;». Για να κερδίσουν πρέπει να «εκμεταλλευτούν». Τί όμως, με ποια κριτήρια και με τί συνέπειες ;
O άλλος «τρελός» του πολιτικού συστήματος, ο Γιάνης (με ένα νι) το είπε πιο πολιτικά : «Ο πρωθυπουργός απτόητος προωθεί το σχέδιο της ντε φάκτο παράδοσης των δασών στους εθνικούς νονούς, που εδώ θα παρουσιαστούν ως “ανάδοχοι αναδάσωσης”. Να σημειώσουμε πως ο “θεσμός” αυτός έρχεται να δέσει απόλυτα με την “Νέα Στρατηγική της ΕΕ για τα Δάση με ορίζοντα το 2030”, δηλαδή φύτευση δενδρυλλίων, τριών δισ. για την ακρίβεια, κοινοτική χρηματοδότηση για την προμήθεια τους, κι άρα όροι και κριτήρια για τον τύπο τους, την προετοιμασία του εδάφους, με την εμπλοκή, φυσικά, του ιδιωτικού τομέα, εταιρειών αναφέρει συγκεκριμένα το κοινοτικό κείμενο, ως διαχειριστές των δασών.» Αυτά αναφέρει η ανακοίνωση του ΜέΡΑ25.
Κάτι υποψιαστήκαμε όταν ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε το ««θα φυτέψουμε πολλά αλλά και σωστά δέντρα» αλλά το θεωρήσαμε λίγο πολιτικάντικο. Όπως το έγραψε ο Δ. Ρηγόπουλος στην Καθημερινή : «Το «θα φυτέψουμε πολλά αλλά και σωστά δέντρα» ακούγεται λίγο πολιτικάντικο, μια ανέξοδη ατάκα για να απαλύνει τον πόνο των πληγέντων και να καθησυχάσει όσους πιστεύουν ακόμη ότι η αναδάσωση είναι υπόθεση των πολιτικών ή του κράτους. H αναδάσωση είναι σε συντριπτικό ποσοστό υπόθεση της φύσης. Ωστόσο, η αποστροφή του πρωθυπουργού μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στις περιπτώσεις που η φύση και τα τοπικά οικοσυστήματα έχουν γονατίσει ύστερα από διαδοχικές πυρκαγιές.»
Κι αν μεν για τους τρελούς μπορεί να πει κάποιος το «ασ’ τον τρελό στην τρέλα του», δεν ισχύει το ίδιο για επιστήμονες ή ανθρώπους που έχουν εμπειρία και διοικούν κρίσιμους οργανισμούς. Ο κ. Γιώργος Καρέτσος μίλησε στην «Εφ.Συν.» όχι μόνο με την ιδιότητα του προέδρου του Φορέα της Πάρνηθας, αλλά και με εκείνη του δόκτορος δασολόγου και διευθυντή Ερευνών στο Ινστιτούτο Μεσογειακών και Δασικών Συστημάτων.
Διαβάζουμε : «Ο κ. Καρέτσος δεν «μασάει τα λόγια του» όταν τον ρωτούμε για την πιθανότητα να εφαρμοστούν στην Πάρνηθα οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για αναδασώσεις από ιδιώτες αναδόχους: «Με τρομάζει αυτή η σκέψη. Η αναδάσωση είναι πολύ σοβαρό θέμα για να λέμε ότι πρέπει να τις αναλάβουν κάποιοι και μάλιστα από αύριο. Πρέπει να περάσουν 1-2 χρόνια, να φανεί η δυνατότητα της φυσικής αναγέννησης και να μελετηθεί με τους κατάλληλους τρόπους. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα και δεν μπορώ να καταλάβω ποιοι σύμβουλοι εισηγούνται τέτοιες αρλούμπες», μας λέει ο κ. Καρέτσος. Ξεκαθαρίζει ότι αυτό αφορά την αναδάσωση στον βασικό όγκο των καμένων δασών και όχι όσα ακούστηκαν για επιλογή φυτών στα όρια των οικισμών. Και συνεχίζει: «Με ποια δεδομένα θα γίνουν οι αναδασώσεις; Και με τι φυτευτικό υλικό όταν τα 50 κρατικά φυτώρια έχουν διαλυθεί εντελώς; Έχει μεγάλη σημασία να χρησιμοποιηθούν σπόροι από τις ίδιες περιοχές που κάηκαν, να διατηρηθεί η βιοποικιλότητα. Θα φέρουν σπόρους από το εξωτερικό; Είναι κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο».
Σε καμία από τις προηγούμενες απόψεις δεν δόθηκε ούτε έκταση ούτε σημασία. Είτε του «τρελού» είτε του «γνωστικού». Όλοι όμως προειδοποίησαν για τον κίνδυνο. Τη χρησιμοποίηση γενετικά τροποποιημένων δέντρων και φυτών στις αναδασωτέες περιοχές. Την είσοδο των πολυεθνικών εταιρειών που έχουν τα μονοπώλια των σπόρων στα τρόφιμα και στη γεωργία, τώρα και στα δάση. Υπό την αιγίδα και τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την αποκόμιση κερδών από την αναδάσωση !
Αν συμβεί αυτό, ξεχάστε τα «όλοι μαζί μπορούμε», τις εθελοντικές ομάδες αναδάσωσης, τα σχολεία που φροντίζουν συμβολικά κάποιες αναδασωτέες περιοχές. Οι εταιρείες θα κρίνουν το που και πότε θα φυτευτεί. Γιατί θα έχουν τις «πατέντες». Τα «διπλώματα ευρεσιτεχνίας» επισήμως. Το πως και το γιατί θα το δούμε στη συνέχεια.
Δυστυχώς δεν γίνεται να αναγεννηθούν όλες οι καμένες δασικές εκτάσεις με φυσικό τρόπο, έστω κι αν περάσουν πολλά χρόνια. Εάν μια περιοχή καεί και ξανακαεί μέσα σε λίγα χρόνια τότε οι σπόροι των δέντρων χάνονται όπως λέει και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας : «Τα μεσογειακά δασικά οικοσυστήματα έχουν αναπτύξει μηχανισμούς ανανέωσής τους μετά την επέλαση της φωτιάς, οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνο μέτρο που επιβάλλεται να εφαρμοστεί είναι η προστασία από διάβρωση, βόσκηση και παράνομες καταπατήσεις. Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε περιοχές όπου επλήγησαν από πυρκαγιές τα προηγούμενα 10-15 χρόνια, καθώς τα δένδρα δεν πρόλαβαν να καρποφορήσουν (οπότε δεν υπάρχουν σπέρματα για την επίτευξη φυσικής αναγέννησης). Απαραίτητη θεωρείται η παρακολούθηση των περιοχών αυτών ώστε να καταγράφεται η πορεία της φυσικής αναγέννησης.
Ενδεχόμενη αποτυχία εγκατάστασης της φυσικής αναγέννησης, συνεπάγεται την εφαρμογή αναδασώσεων. Σε αυτή την περίπτωση και ανάλογα με τις κλιματεδαφικές συνθήκες, θα πρέπει να επιζητείται η δημιουργία μεικτών συστάδων κωνοφόρων και πλατυφύλλων, που είναι περισσότερο πυρανθεκτικές και λιγότερο ευπαθείς σε ασθένειες, με τη χρήση αυτοφυών πλατύφυλλων ειδών, ανθεκτικών στην ξηρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες, όπως είναι για παράδειγμα η ήμερη βαλανιδιά (Quercus ithaburensis subsp. macrolepis). Φυτεύσεις με τέτοια πλατύφυλλα είδη θα πρέπει να γίνουν γενικότερα για τον εμπλουτισμό της βλάστησης και ιδιαίτερα πέριξ των οικισμών για περισσότερη προστασία.».
Σε αυτή την ανάγκη πατάνε οι πολυεθνικές των σπόρων και της «πατέντας». Εδώ και δεκαετίες αποκομίζουν τεράστια κέρδη παγκόσμια από τη γεωργία αναγκάζοντας τους αγρότες να καλλιεργούν τους δικούς τους σπόρους οι οποίοι είτε δεν επιτρέπεται να επαναχρησιμοποιηθούν είτε είναι γενετικά τροποποιημένοι έτσι ώστε να μην ανανεώνονται.
Ας δούμε πως, λοιπόν. Όταν το 1980 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, σε υπόθεση που αφορούσε ένα βακτήριο τροποποιημένο έτσι ώστε να περιέχει επιπρόσθετα πλασμίδια DNA, αποφάσισε ότι μπορεί να πατενταριστεί «οτιδήποτε βρίσκεται κάτω από τον ήλιο και έχει φτιαχτεί από τον άνθρωπο», η απόφαση αυτή αποτέλεσε τη βάση για την εξάπλωση της εφαρμογής της πατέντας στους ζωντανούς οργανισμούς. Η νομοθεσία επεκτάθηκε ώστε να περιλαμβάνει κυτταρικές γραμμές και γενετικά τροποποιημένα φυτά και ζώα. Η διαδικασία λήψης πατεντών επιταχύνθηκε ραγδαία κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Ο ιδιωτικός τομέας κυριαρχεί στη διεκδίκηση πνευματικών δικαιωμάτων. Εκατοντάδες πατέντες σχετίζονται σήμερα με γενετικά τροποποιημένους σπόρους σόγιας, ρυζιού, πατάτας, καλαμποκιού και σιταριού. Ταυτόχρονα, υπάρχει διχογνωμία σχετικά με το εύρος και το βαθμό εξειδίκευσης στην περιγραφή πατεντών. Ενώ π.χ. η Plant Genetic System (σημερινή Aventis) απέκτησε μία πατέντα στις ΗΠΑ για όλες τις τροποποιημένες ποικιλίες που έχουν προέλθει μετά από εισαγωγή γονιδίου από τον βάκιλο Θουριγγίας (Bt), η αμερικάνικη εταιρεία Mycogen (της Dow Agrosciences) απέκτησε μία ευρωπαϊκή πατέντα που καλύπτει την εισαγωγή οποιουδήποτε γονιδίου με εντομοκτόνες ιδιότητες σε οποιοδήποτε φυτό. Παρόμοια διπλώματα ευρεσιτεχνίας με τόσο ευρύ πεδίο εφαρμογής ενδέχεται να αποδειχθούν υπεύθυνα στο μέλλον για τη δημιουργία ακόμα πιο ισχυρών μονοπωλίων.
Ο Ζαν Ζιγκλέρ στο βιβλίο του «Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτορες» αναφέρει πως οι Αφρικανοί ήθελαν να μη μπορεί το τραστ Μονσάντο, για παράδειγμα, να
επιβάλει στην αγροτική αγορά σπόρους που δίνουν στάχυα, εσπεριδοειδή και βολβούς, που δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για δεύτερη φορά, κρατώντας ένα μέρος από τον όγκο της πρώτης συγκομιδής. Το μνημόνιο που κατέθεσαν στον ΠΟΕ οι διαμαρτυρόμενοι Αφρικανοί απέβλεπε επίσης στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος κατά της κλοπής (βιοπειρατεία) που εφαρμόζουν οι φαρμακευτικές εταιρείες. Γιατί αυτές, στην Αφρική και τη Νότια Αμερική αλλά και την Ασία, αποσπούν μόρια και κυτταρικές δομές από ένα ζωντανό οργανισμό, καταθέτουν την ευρεσιτεχνία (πατέντα) και οδηγούν στα δικαστήρια κάθε ομάδα άτομο που χρησιμοποιεί το ίδιο υλικό με παραδοσιακό τρόπο. Περιττεύει να πούμε ότι Αφρικανική απόπειρα απέτυχε οικτρά.
Οι σύγχρονοι «βιοπειρατές», πριν την εμφάνιση των γενετικά τροποποιημένων σπόρων, είχαν πετύχει να επιδοτούνται από τις αντίστοιχες κρατικές αρχές μόνο οι υπό την κατοχή τους «πιστοποιημένοι» σπόροι. Είναι σχεδόν απαγορευτικό να καλλιεργούνται σπόροι που δεν βρίσκονται στον κατάλογο των πιστοποιημένων σπόρων και οι οποίοι είναι αποκλειστικά ιδιοκτησία διαφόρων οίκων. Αυτό έγινε δυνατό, σε παγκόσμιο επίπεδο, με τη λεγόμενη «πράσινη επανάσταση» των υβριδίων, με την οποία η παραγωγή σπόρων πέρασε αποκλειστικά από τα χέρια του παραγωγού, στα χέρια και τον έλεγχο των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων. Το ίδιο έγινε και με τις φυλές και ποικιλίες των αγροτικών ζώων. Στην Ευρώπη ειδικά, δεν επιτρέπεται παρά μόνο η διακίνηση σπόρων-ποικιλιών που αναγράφονται στον κοινό ευρωπαϊκό κατάλογο και έχουν πατενταριστεί. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Ιράκ, όπου λόγω του πολέμου καταστράφηκαν οι ντόπιες τράπεζες σπόρων και επιβλήθηκε από την προσωρινή αμερικάνικη διοίκηση της χώρας με τον κανονισμό Order 81 η αγορά από τους αγρότες μόνο πιστοποιημένων σπόρων, γεγονός που τους καθιστούσε έρμαια στα χέρια των πολυεθνικών.
Ας μην το συνεχίσουμε. Την επόμενη φορά που θα μας μιλήσουν για αναδάσωση ας ρωτήσουμε : ποιος θα την αναλάβει και με ποια δέντρα. Κι αν ακούσουμε για «συγχρηματοδότηση με την Ε.Ε.» ας μην πούμε «ωραία, δεν θα πληρώσουμε». Θα πληρώσουμε και με το παραπάνω !
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
