Thumbnail
Υποτίθεται, ότι οι άνθρωποι επινοήσαμε την κοινωνία ως έναν τρόπο για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που θέτει η Φύση στην επιβίωσή μας.

Ανέκαθεν, υπήρχαν δύο γενικότερες στάσεις απέναντι στην ζωή. Η πρώτη είναι αυτή που αντιμετωπίζει την ζωή ως ευτύχημα για τον άνθρωπο. Που θυμάται ότι συνήθως είναι εκατομμύρια τα σπερματοζωάρια του πατέρα που όδευαν προς το ωάριο της μητέρας του και απλά έτυχε, ΕΤΥΧΕ λέω, να είναι αυτός/ή που ζει τώρα, απόγονος του πατέρα του/της. Αν το δει κανείς έτσι, δεν μπορεί παρά να αισθάνεται απέραντη τύχη και να προσπαθεί να ζήσει αυτό το θαύμα σε όλη του την ένταση και την ομορφιά. Εννοείται βέβαια, πως η ευτυχία πολλαπλασιάζεται όταν τη μοιράζεσαι, οπότε όποιος έχει αυτή την θεώρηση για τη ζωή, σκορπάει την χαρά και στον πλησίον του και η ζωή εξυψώνεται από την απλή επιβίωση, σε ένα αληθινό θαύμα επί της Γης.

Το κοινωνικό μας πρόβλημα όμως, προκύπτει από την δεύτερη, την στρεβλή θεώρηση του κοινού μας βίου. Υποτίθεται, ότι οι άνθρωποι επινοήσαμε την κοινωνία ως έναν τρόπο για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που θέτει η Φύση στην επιβίωσή μας. Του καθενός αλλά και της οικογένειάς του. Έτσι τουλάχιστον μας μαθαίνουν στο σχολείο. Αμ δε! Η ίδια η εμπειρία μας δείχνει, ότι τα μεγαλύτερα εμπόδια που συναντούμε στην ζωή μας δεν προέρχονται από παράγοντες εκτός της ανθρώπινης κοινωνίας, αλλά από τους ίδιους τους συνανθρώπους μας!

Εδώ τώρα, ανοίγονται δυο μονοπάτια θεώρησης του προβλήματος. Το ένα είναι το  κοινωνιολογικοπολιτικό, που υποστηρίζει ότι οι κοινωνίες έχουν ως βαθύτερο στόχο την εκμετάλλευση του μόχθου των πολλών από τους λίγους, αλλά πάσχει σε διάφορες όψεις του, όπως λ.χ. ότι τότε δεν θα ήταν δυνατόν να είχαμε καμιά πρόοδο στην ιατρική, την τεχνολογία κλπ.

Κατά την γνώμη μου, η οπτική μέσα από την οποία πρέπει να εξετάσουμε το πρόβλημα είναι λίγο πιο απλή, λιγότερο ντετερμινιστική, και αφήνει περισσότερες ελπίδες. Ας δεχτούμε καταρχάς, ότι η ανάγκη ύπαρξης του ανθρώπινου πλάσματος εν κοινωνία με το υπόλοιπο γένος του, είναι πρακτική: αντιμετώπιση εξωτερικών κινδύνων, αναγκαιότητα ανάμιξης γονιδίων, βελτίωση καθημερινότητας, ανάπτυξη αξιόλογης τεχνολογίας που να διευκολύνει τις εργασίες, ακόμα και η απλή εκγύμναση του νου και της ομιλίας, εκφάνσεων της ανθρώπινης φύσης που αν μη τι άλλο, μας διαφοροποιούν από τα ζώα. Υπήρξαν ποτέ τέτοιες κοινωνίες; Βεβαίως!

Υπάρχουν ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, κοινωνίες ιθαγενών αλλά και κοινωνίες μικρότερης κλίμακας στις «πολιτισμένες» χώρες, που λειτουργούν με βάση τα παραπάνω δεδομένα και οι άνθρωποι μέσα σε αυτές αισθάνονται πραγματικά την ζεστασιά και την προστασία μιας πραγματικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας όπου πραγματικά το «όλον» αξίζει περισσότερο από το άθροισμα των ατόμων που το συναποτελούν. Όπου όμως, το κάθε άτομο αισθάνεται – και είναι – αναπόσπαστο και ισότιμο μέρος της κοινωνίας.

Τι συμβαίνει όμως την ίδια στιγμή στις λεγόμενες «προηγμένες» κοινωνίες; Α! εδώ είναι όλοι εναντίον όλων κι ο καθένας για τον εαυτό του.

Μας έχουν μάθει, το τονίζω αυτό: ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ, να βλέπουμε την ζωή ως έναν αγώνα. Έναν συνεχή πόλεμο ατομικών συμφερόντων, ο οποίος οδηγεί υποτίθεται στην ασφάλεια, αλλά απλά προσπαθεί να μας αποσπάσει την προσοχή από την τελική αλήθεια ότι «όλοι δύο μέτρα παίρνουν γης».

ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ να προσπαθούμε να μαζέψουμε για αργότερα, για την κακιά τη στιγμή, για τα παιδιά, για τα γεράματα, για δεν ξέρω κι εγώ τι, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε ότι γι αυτό ακριβώς φτιάξαμε την κωλοκοινωνία: για να μην ανησυχούμε για όλα αυτά τα θέματα. Για να γίνει η ζωή μας λιγότερο ανασφαλής και να μη φοβόμαστε τον γείτονα, την γειτονική φατρία, την γειτονική φυλή, τα άγρια ζώα που μόνο κατ’ όνομα είναι άγρια τελικά, σε σχέση με κάποιους «συνανθρώπους».

Ένας είναι ο δρόμος λοιπόν και είναι πολύ απλός. Όπως και το κατ’ εμέ δίδαγμα του Πάσχα, που μόλις μας πέρασε: ο Θεός πιστεύει στον Άνθρωπο, κι έστειλε τον Υιό Του για να μας το αποδείξει. Ο άνθρωπος, μπορεί να πιστέψει στον Άνθρωπο; Κι αν δεν το κάνει, τι άλλο του μένει από το να καταστραφεί; Και τότε θα έχει καμιά σημασία το αν υπάρχει στ’ αλήθεια ο Παράδεισος κι η Κόλαση; Καλή Πεντηκοστή και είθε το Άγιο Πνεύμα να παρουσιαστεί σε όλους μας…  

 

Γ. Μ.

παραΕκπαιδευτικός

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου

Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)

ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα

Google news logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Viber logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber

σχετικά άρθρα