Το μεγάλο ψηφιακό φακέλωμα

Πώς κυβερνήσεις και εταιρείες συλλέγουν όλες τις δραστηριότητές μας στο Ιντερνετ

 

Κάθε φορά που παίρνετε κάποιον τηλέφωνο ή σερφάρετε στο Ιντερνετ, αφήνετε πίσω σας ίχνη – όπως ακριβώς κάνετε όταν περπατάτε σε λασπωμένο έδαφος ή πιάνετε το πόμολο μιας πόρτας. Τα αποτυπώματα εδώ είναι ψηφιακά, αρκούν όμως για να αποκαλύψουν (σε κυβερνήσεις, ιδιωτικές εταιρείες ή χάκερ) όλες τις κινήσεις, τις συνήθειες και τις προτιμήσεις σας.

 

Η αποκάλυψη ότι η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) έχει πρόσβαση σε εκατομμύρια αρχεία τηλεφωνικών συνδιαλέξεων αμερικανών πελατών της εταιρείας Verizon Communications και, παράλληλα, υποκλέπτει τις ψηφιακές επικοινωνίες χρηστών εννέα μεγάλων εταιρειών του Διαδικτύου, καταδεικνύει πόσο έκθετα είναι τα προσωπικά μας δεδομένα στην ψηφιακή εποχή – σε τέτοιο βαθμό που ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο οργουελικός Μεγάλος Αδελφός μοιάζει με… αρσακειάδα μπροστά στις πρακτικές που μετέρχονται οι μυστικές υπηρεσίες στις ΗΠΑ, αλλά και αλλού.

 

Οπως αποκαλύφθηκε, ο τηλεπικοινωνιακός πάροχος Verizon παραδίδει στην NSA τα λεγόμενα μεταδεδομένα (metadata), δηλαδή πληροφορίες για τις τηλεφωνικές κλήσεις των πελατών της.

 

Η πρακτική αυτή φέρει την έγκριση του Δικαστηρίου Εποπτείας Εξωτερικών Πληροφοριών (Foreign Intelligence Surveillance Court) των ΗΠΑ, σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα «The Guardian» η οποία αποκάλυψε το απόρρητο έγγραφο της επίμαχης δικαστικής εντολής. Η αυθεντικότητα του εγγράφου επιβεβαιώθηκε από την Επιτροπή Πληροφοριών της αμερικανικής Γερουσίας.

 

Ο Ουίλιαμ Μπίνεϊ, πρώην στέλεχος της NSA, δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Associated Press ότι η υπηρεσία συλλέγει στοιχεία για τρία δισεκατομμύρια τηλεφωνήματα κάθε ημέρα!

 

 

Ωστόσο, η NSA και το FBI φαίνεται ότι έχουν απλώσει ένα ακόμη πιο ευρύ δίχτυ παρακολούθησης: η αμερικανική εφημερίδα «The Washington Post» αποκάλυψε την ύπαρξη ενός μυστικού προγράμματος με την κωδική ονομασία PRISM (Πρίσμα), το οποίο δίνει στην αμερικανική κυβέρνηση πρόσβαση σε email, έγγραφα, ηχητικά αρχεία, βίντεο, φωτογραφίες και άλλα δεδομένα τα οποία οι χρήστες παράγουν και διακινούν μέσω των πιο γνωστών εταιρειών παροχής υπηρεσιών Διαδικτύου στον κόσμο: της Apple, της Google, της Microsoft, της Yahoo!, του facebook, του Skype (ιδιοκτησίας Microsoft), του YouTube (ιδιοκτησίας Google), της AOL και της Paltalk.

 

Σε ανακοινώσεις που εξέδωσαν, η Apple, το facebook, η Google, η Microsoft και η Yahoo! υποστήριξαν ότι παρέχουν στην κυβέρνηση μόνο τα δεδομένα των χρηστών τους που επιβάλλει η νομοθεσία. 

 

Στην κατοχή της NSA δεν περιέρχονται τα ονόματα των πελατών ή το περιεχόμενο των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των πελατών της Verizon. Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να συμβαίνει με τα δεδομένα χρηστών του Διαδικτύου που συλλέγει το πρόγραμμα PRISM, το οποίο ανοίγει διάπλατα την πόρτα για την παρακολούθηση των online δραστηριοτήτων των πολιτών.

 

Οπως τα κομμάτια ενός παζλ ενώνονται και σχηματίζουν μια ολοκληρωμένη εικόνα, έτσι και τα κλικ που κάνουμε στον Παγκόσμιο Ιστό μπορεί να συγκεντρωθούν, να ενωθούν και να συνδυαστούν, ώστε να συνθέσουν το ψηφιακό μας προφίλ.

 

Αυτό περιλαμβάνει τις αγοραστικές μας συνήθειες, τις πεποιθήσεις μας (πολιτικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές κ.ά.), τις προτιμήσεις μας (ακόμη και τις σεξουαλικές) και πολλές άλλες πληροφορίες. Οσο πιο δραστήριοι είμαστε στα κοινωνικά δίκτυα όπως το facebook και το twitter, τόσο περισσότερο πλούτο δεδομένων παράγουμε. 

 

Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις (όπως η αμερικανική) που έχουν πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες. Ιδιωτικές εταιρείες, γνωστές ως «μεσίτες δεδομένων», σαρώνουν το Διαδίκτυο συλλέγοντας χιλιάδες προσωπικά μας στοιχεία τα οποία, κατόπιν, μεταπωλούν σε άλλες εταιρείες (διαφημιστές, εταιρείες μάρκετινγκ κ.λπ.).

 

 

Ολα είναι μέρος αυτού που οι ειδικοί ονομάζουν Big Data (Μεγάλα Δεδομένα), όρος που περιγράφει την ανάλυση του τεράστιου όγκου πληροφοριών που συλλέγονται μέσω φορητών συσκευών και προγραμμάτων περιήγησης στο Ιντερνετ.

 

Οι αναλυτές χρησιμοποιούν πανίσχυρους υπολογιστές για να δημιουργήσουν ψηφιακούς «φακέλους» για τους χρήστες του Διαδικτύου. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας Forrester Research, οι αμερικανικές εταιρείες ξοδεύουν περισσότερα από δύο δισ. δολάρια κάθε χρόνο για την απόκτηση δεδομένων σχετικά με χρήστες του Ιντερνετ, με σκοπό την προσέλκυση πιθανών πελατών.