Alfavita Newsroom ΔΙΚΤΥΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ
ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΧΩΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ
Η Συνάντηση Πανεπιστημιακών Δασκάλων (ΣΠΔ) ήταν αποτέλεσμα της αγωνιστικής συσπείρωσης πολλών Συλλόγων ΔΕΠ εναντίον των εκπαιδευτικών νόμων το 2011 και συγκροτήθηκε στο συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ το 2011 ως συνδικαλιστικό σχήμα με τη συμμετοχή συλλογικοτήτων, όπως της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών, του ΔΙΚΤΥΟΥ Πανεπιστημιακών, της Συσπείρωσης Πάτρας, καθώς και συναδέλφων με πρωταγωνιστικό ρόλο στους αγώνες ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς νόμους. Το ΔΙΚΤΥΟ Πανεπιστημιακών, παρά τις διαφορετικές απόψεις στο εσωτερικό του, συμμετείχε με όλες τις δυνάμεις του στη λειτουργία και δράση της ΣΠΔ.
Κορυφαίες στιγμές της παρέμβασης της ΣΠΔ στα πανεπιστήμια την περίοδο 2011-2015 υπήρξαν ο αγώνας ενάντια στα συμβούλια Ιδρύματος και στις εκλογές για την ανάδειξή τους, η συμβολή στις κινητοποιήσεις ενάντια στην εφαρμογή του σχεδίου ΑΘΗΝΑ σε πολλά ιδρύματα και η αποτροπή εφαρμογής του στη Φιλοσοφική του ΕΚΠΑ, η μεγάλη απεργία των διοικητικών υπαλλήλων εναντίον της διαθεσιμότητας και των απολύσεων, καθώς και η συμπαράσταση σε αυτούς.
Η κυβερνητική αλλαγή του 2015, με την ανάληψη της κυβέρνησης από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έθεσε αναγκαστικά από την αρχή το θέμα του χαρακτήρα της παρέμβασης και της φυσιογνωμίας της ΣΠΔ στις νέες συνθήκες. Τα κομβικά ερωτήματα που κλήθηκε να απαντήσει η ΣΠΔ ήταν: «Ποιος είναι ο χαρακτήρας της κυβερνητικής πολιτικής και ποια είναι η εκτίμηση της ΣΠΔ για την κυβερνητική πολιτική στα πανεπιστήμια. Η κυβερνητική πολιτική είναι φιλική ή εχθρική στον αγώνα για τις αναγκαίες αλλαγές στα πανεπιστήμια; Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής ή όχι;»
Αρκετοί συνάδελφοι της ΣΠΔ, θεώρησαν ότι η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα έπρεπε να παρακαμφθεί ως μη αναγκαία ή, ακόμα, τη θεώρησαν άχρηστη και επικίνδυνη για την ενότητα της ΣΠΔ, και ότι αρκούσε ένας αντιμνημονιακός λόγος. Απόρροια αυτής της λογικής ήταν να εμφανίζεται ως κεντρική «δραστηριότητα» της ΣΠΔ στο διάστημα μέχρι τον Ιούνιο του 2015 η αναμονή ψήφισης του «ν/σ Μπαλτά», ενώ παράλληλα η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής οδηγούσε με ταχύτατους ρυθμούς στην διάλυση των πανεπιστημίων. Επίσης, το ίδιο διάστημα, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις όπου εκδηλώθηκαν σημαντικές πολιτικές διαφορές μεταξύ των μελών της ΣΠΔ, όπως π.χ. για τη δέσμευση των αποθεματικών και των διαθέσιμων των πανεπιστημίων. Οι διαφορές αυτές δεν ήσαν απλές διαφορές τακτικής, αλλά σημαντικές διαφορές προσέγγισης για το τι συνέχει ένα μετωπικό σχήμα, όπως τη ΣΠΔ.
Οι εξελίξεις με το δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015, όπου το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού μετατράπηκε σε ντροπιαστικό ΝΑΙ, η ψήφιση του 3ου Μνημονίου, η συνέχιση της ίδιας πολιτικής στα πανεπιστήμια οδήγησε μεταξύ άλλων σε:
• πολιτικές αποδιάρθρωσης, επιχειρηματικοποίησης και ιδιωτικοποίησης του δημόσιου πανεπιστημίου,
• προώθηση ελαστικών εργασιακών σχέσεων,
• δεσμεύσεις της κυβέρνησης αρνητικές για την εκπαίδευση, σύμφωνα με το 3ο μνημόνιο και την αξιοποίηση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ,
• προσχηματικό και στημένο «διάλογο» για να νομιμοποιηθούν τα πολιτικά του πορίσματα που δεν είναι άλλα από το 3ο μνημόνιο και οι επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ για την παιδεία, προτάσεις της επιτροπής «διαλόγου» για τα ΑΕΙ.
Και για την κοινωνία γενικότερα η κυβέρνηση έφερε:
• την ψήφιση του αντιασφαλιστικού –φορολογικού,
• την ψήφιση των νέων «προαπαιτούμενων»,
• τη θεσμοθέτηση του περίφημου «κόφτη» που διαιωνίζει το μνημονιακό καθεστώς,
• το «υπερταμείο» για την εκποίηση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας.
Όλα αυτά δεν επιτρέπουν καμιά αμφιβολία για το χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής τόσο για τα πανεπιστήμια όσο και για την κοινωνία ευρύτερα.
Η απάντηση της ΣΠΔ απέναντι σε αυτά έπρεπε να είναι ξεκάθαρη: αγώνας ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και καταγγελία της κυβέρνησης που εφαρμόζει αυτήν την πολιτική. Ο αντιμνημονιακός αγώνας χωρίς ταυτόχρονο αγώνα για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής που υλοποιεί τα μνημόνια, όσο και αν διατυπώνονται όρκοι πίστης σ’ αυτόν, είναι από την αρχή υπονομευμένος και ατελέσφορος.
Αντί της προσπάθειας ανάπτυξης αντικυβερνητικού αντιμνημονιακού αγώνα, μέσα στη ΣΠΔ αναπτύχθηκαν πρακτικές ανοχής της κυβερνητικής πολιτικής. Ενδεικτικά:
• Οι εκπρόσωποι της ΣΠΔ στα όργανα της Ομοσπονδίας δεν πήραν ξεκάθαρη στάση κατά της συμμετοχής μας στο «διάλογο»- στάση με την οποία οι δύο εκπρόσωποι του «Δ» διαφώνησαν ανοικτά και δημόσια. Η μεσοβέζικη στάση άφησε ανοικτές πόρτες για την συμμετοχή της ΣΠΔ στον λεγόμενο «διάλογο», όπως και τελικά έγινε. Τα αποτελέσματα αυτού του υποτιθέμενου «διαλόγου» αποτυπώθηκαν με ξεκάθαρο τρόπο στην «ενδιάμεση έκθεση επιτροπής διαλόγου για την παιδεία», που αποτελεί την εξειδίκευση των οδηγιών του ΟΟΣΑ για την παιδεία στην Ελλάδα.
• Η ΣΠΔ δεν κατάφερε να διατυπώσει θέση για κορυφαίες μάχες, όπως το ασφαλιστικό και όσα ακολούθησαν, αλλά και για τα ζητήματα των πανεπιστημίων (ν/σ για την έρευνα, «ενδιάμεση έκθεση επιτροπής διαλόγου για την παιδεία»).
• Ακόμη και η ανακοίνωση της ΣΠΔ που βγήκε αρχές Γενάρη, που είχε ξεκάθαρη θέση ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, συνάντησε πολλές αντιδράσεις, με εκπροσώπους της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών να διαφωνούν ανοικτά με το περιεχόμενό της.
Η κρίση στη ΣΠΔ είχε ως συνέπεια, να μην μπορούν να συγκληθούν συναντήσεις της ΣΠΔ (κατά το τρέχον ακαδημαϊκό έτος η ΣΠΔ συνεδρίασε μόνο 2 φορές, 03/10/15 και 10/01/16), να αμφισβητηθούν από μέλη αλλά και από συλλογικότητες της ΣΠΔ ο αμεσοδημοκρατικός τρόπος λειτουργίας της, η αντιπροσωπευτικότητα των αποφάσεων της, καθώς και ο τρόπος λειτουργίας της ίδιας της λίστας επικοινωνίας.
Η αρνητική κατάσταση στη ΣΠΔ εξελίχθηκε παράλληλα και αλληλοτροφοδοτήθηκε με την πολύ κακή κατάσταση των Συλλόγων ΔΕΠ, στους οποίους έχει επικρατήσει απογοήτευση και απραξία, προϊόν τόσο της δυσχερέστατης κατάστασης στα πανεπιστήμια όσο και των γενικών πολιτικών εξελίξεων, αλλά και του μη αγωνιστικού χαρακτήρα της παρέμβασης των δυνάμεων της ΣΠΔ.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι πλέον δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε στο ίδιο συνδικαλιστικό σχήμα με δυνάμεις ανοικτής ή κριτικής στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής, με τις δυνάμεις μάλιστα της κυβερνητικής συνδικαλιστικής παράταξης, στην οποία επιπλέον συμμετέχουν κυβερνητικά στελέχη καθώς και διορισμένα μέλη κρατικών φορέων. Εάν συνεχιστεί η τακτική της συνύπαρξης τότε θα είμαστε συνένοχοι στην ακύρωση κάθε αξιόπιστου αγωνιστικού λόγου στα πανεπιστήμια.
Με βάση όλα όσα προηγήθηκαν αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε από τη Συνάντηση Πανεπιστημιακών Δασκάλων γιατί η συμμετοχή μας σε αυτό το σχήμα δεν μας επιτρέπει πλέον να συμβάλουμε στον αγώνα ενάντια στην καταστροφική κυβερνητική πολιτική και να συμπορευτούμε με τις δυνάμεις που μάχονται γι’ αυτό το σκοπό. Εκ των πραγμάτων, η αποχώρηση από τη ΣΠΔ οδηγεί στην ανάκληση από την ΕΓ και τη ΔΕ της ΠΟΣΔΕΠ των 2 μελών του ΔΙΚΤΥΟΥ που είχαν οριστεί εκπρόσωποί του με τη ΣΠΔ στα όργανα της Ομοσπονδίας.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Η ζοφερή κατάσταση που μας έχει επιβληθεί απαιτεί διεκδίκηση των όρων επιβίωσης των πανεπιστημίων και των εργαζόμενων σε αυτό, αλλά και τη διεκδίκηση προοπτικής για τη νεολαία, που της αποστερούν το μέλλον. Η εποχή που ζούμε απαιτεί επίσης επανακαθορισμό στόχων και συμμαχιών, αναστοχασμό και αυτοκριτική από όλους μας για το πώς φτάσαμε ως εδώ και ποια χαρακτηριστικά (θετικά και αρνητικά) είχε ειδικά το κίνημα των πανεπιστημιακών στα τελευταία 35 χρόνια. Κυρίως, απαιτεί έναρξη νέας συζήτησης και δράσης για το μέλλον του πανεπιστημίου σε μια περίοδο όπου η χώρα και η κοινωνία καταρρέουν.
Μόνο μέσα από μια τέτοια δύσκολη και επίμονη προσπάθεια μπορούν να ανοίξουν νέοι δρόμοι επικοινωνίας με την πλειοψηφία των εργαζόμενων και των φοιτητών στα πανεπιστήμια. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να υπάρξει επικοινωνία με τις ζωντανές δυνάμεις που θα ξεπηδούν από τον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική στα πανεπιστήμια, και ευρύτερα στην κοινωνία. Σε αυτή την πολύ δύσκολη προσπάθεια υπάρχει ανάγκη συνάντησης και συμπόρευσης των πανεπιστημιακών δασκάλων που θέλουν να συμβάλουν:
• στην αναζωογόνηση του κινήματος, στην ουσιαστική συζήτηση για την νέα κατάσταση στα πανεπιστήμια,
• στον αγώνα της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης και στον αρμαγεδδώνα των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων που περιγράφει η «ενδιάμεση έκθεση της επιτροπής διαλόγου»,
• στη διαμόρφωση συλλογικοτήτων που θα υπηρετούν την λογική αυτή.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να συμβάλουμε στο γενικότερο αγώνα για την ανατροπή της ευρωμνημονιακής κυβερνητικής πολιτικής.
22 Μαΐου 2016
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος γραπτός διαγωνισμός: Βγήκε η προκήρυξη - Αιτήσεις από 29/4 έως 14/5
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 7/05
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
