Alfavita Newsroom Στο χώρο της δευτεροβάθμιας τεχνικής εκπαίδευσης, τους τελευταίους μήνες, εξαιτίας ίσως και του φόβου ο οποίος απορρέει από τη διαφαινόμενη συρρίκνωση των οργανικών θέσεων, έχουν πολλαπλασιαστεί οι κινήσεις και οι ενέργειες ορισμένων ενώσεων – φορέων Καθηγητών, οι οποίοι ασκούν έντονες πιέσεις προς το Υπουργείο Παιδείας, με απώτερο σκοπό τα μέλη τους να αποκτήσουν προβάδισμα στις αναθέσεις των τεχνικών και εργαστηριακών μαθημάτων. Είναι πασιφανές ότι οι προσπάθειες αυτές προσκρούουν στα Προεδρικά Διατάγματα 50/1996 και 100/1997, τα οποία ορίζουν με σαφήνεια ότι οι αναθέσεις των μαθημάτων γίνονται με βάση την αρχαιότητα των εκπαιδευτικών. Είναι επίσης αυτονόητο ότι η μη εφαρμογή και η μη τήρηση των διαταγμάτων αυτών από τους αρμόδιους φορείς θα επισύρει αυτόματα νομικού τύπου συνέπειες.
Κατά την ταπεινή μου άποψη οι κινήσεις και οι ενέργειες αυτές των ενώσεων – φορέων, θεωρώ ότι είναι αντιδεοντολογικές, επειδή ακριβώς αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο στην επιδίωξη της ικανοποίησης των ατομικών συμφερόντων των μελών τους, χωρίς όμως να επιδιώκεται παράλληλα και η επιδίωξη του συλλογικού συμφέροντος.
Είναι προφανές, ότι εάν ευοδωθούν οι κινήσεις αυτές, τότε σαν άμεσο αποτέλεσμα θα έχουμε την κατάργηση της αρχαιότητας στα Τεχνολογικά Επαγγελματικά Λύκεια και επομένως τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν θα είναι τεράστια και ανυπέρβλητα, όπως ακριβώς θα εξηγήσω παρακάτω. Η σύγχυση, η διάσπαση, ο κατακερματισμός, η διχόνοια, οι πολώσεις που νομοτελειακά θα εμφανιστούν, θα επιφέρουν οδυνηρά αποτελέσματα στις σχέσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών διαφορετικών κλάδων και θα πλήξουν ανεπανόρθωτα το κύρος της δημόσιας τεχνικής εκπαίδευσης.
Και φυσικά θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, επειδή ακριβώς ποιός μας εγγυάται, ότι αμέσως μετά, δεν θα εμφανιστεί στο προσκήνιο ένας άλλος φορέας, μία άλλη ένωση της οποίας π.χ. τα μέλη της, θα είναι εκείνα που θα έχουν αποκτήσει και μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο και θα απαιτήσουν και εκείνοι την πρωτοκαθεδρία στις αναθέσεις των μαθημάτων, με το λογικοφανές επιχείρημα ότι εκπροσωπούν την ποιότητα στην εκπαίδευση και επομένως θεωρούν ότι πρέπει να έχουν εκείνοι τον πρώτο λόγο. Ο φαύλος κύκλος μόλις ξεκίνησε.
Εάν λοιπόν οι ενώσεις – φορείς αυτοί, επιθυμούν διακαώς να τροποποιηθεί το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, τότε αναφύεται πλέον η αδήρητη ανάγκη της ανοικτής, διαφανούς, ξεκάθαρης και ενδελεχούς επικοινωνίας μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων. Θα πρέπει όλοι μας, οι εκπαιδευτικοί φορείς, οι ενώσεις, οι Σύλλογοι, οι Ομοσπονδίες, οι σχολικοί σύμβουλοι, ακόμη και μεμονωμένοι εκπαιδευτικοί κ.λ.π. να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να αρχίσει, μιας ευρύτατης κλίμακας, δημόσια διαβούλευση, προκειμένου να εξετάσουμε από κοινού το ενδεχόμενο της αλλαγής του σημερινού καθεστώτος, δηλαδή αυτού της αρχαιότητας των εκπαιδευτικών και της αντικατάστασής του με άλλο που ενδεχομένως θα είναι πληρέστερο και καλύτερο.
Με άλλα λόγια εάν επιθυμείς να καταργήσεις κάτι, οφείλεις να σεβαστείς το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και στη συνέχεια να εργαστείς μεθοδικά και με βάση τις αρχές της δεοντολογίας και της ηθικής, μαζί με όλους τους άλλους εμπλεκόμενους φορείς, προκειμένου να οδηγηθείς συντεταγμένα και δημοκρατικά σε ένα άλλο θεσμικό πλαίσιο.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όντως επιθυμούμε να αλλάξουμε το υπάρχον καθεστώς της αρχαιότητας, επειδή θεωρούμε ότι η τεχνική εκπαίδευση πρέπει να στελεχωθεί με διαφορετικό τρόπο. Εφόσον κινούμαστε προς την κατεύθυνση της αλλαγής, εκείνο που σίγουρα μας έρχεται πρώτα στο νου είναι η αξιολόγηση. Αλλά για ποιά αξιολόγηση συζητάμε; Θα πρέπει όλοι μας να συμφωνήσουμε ότι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της αποτελεσματικής, αντικειμενικής και ορθής αξιολόγησης είναι η απλότητα, η σαφήνεια και το αυστηρά μετρήσιμο και φυσικά οι αξιολογήσεις θα πρέπει να είναι ολοκληρωτικά εμποτισμένες από την αίσθηση του δικαίου. Θεωρείτε ότι το υπάρχον Π.Δ. που αφορά την αξιολόγηση των Καθηγητών διαπνέεται από τις προαναφερθείσες αρχές; Η άποψή μου είναι κατηγορηματικά όχι*.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι πράγματι υλοποιείται ένα πλήρες πλαίσιο αξιολόγησης με κατά το δυνατόν αντικειμενικά κριτήρια. Πιστεύουμε ότι σε αυτήν την περίπτωση θα δικαιωθεί απόλυτα κάποιος συγκεκριμένος κλάδος Καθηγητών και θα αποκλειστούν δια παντός από την εκπαίδευση οι Καθηγητές των υπολοίπων κλάδων;
Μήπως στην προκειμένη περίπτωση η Πολιτεία βρει τη φαινομενικά λογική αφορμή να επιλέξει Σολομώντειες λύσεις και επομένως οδηγηθούμε στην κατάρτιση νέων συμβάσεων εργασίας μετά βεβαίως από την αξιολόγηση των Καθηγητών;
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η κατάργηση της αρχαιότητας που επιδιώκεται, εμμέσως πλην σαφώς, με επιμονή και με συστηματικό τρόπο από ορισμένες ενώσεις – φορείς, θα μας οδηγήσει, ενδεχομένως και στην άρση της μονιμότητας.
Τα ερωτήματα λοιπόν που εύλογα προκύπτουν είναι:
Συνειδητοποιούν οι ενώσεις τους κινδύνους που ελοχεύουν πίσω από τις φαινομενικά δίκαιες διεκδικήσεις τους;
Συνειδητοποιούν σε ποιές ατραπούς και εξελίξεις μπορεί να μας οδηγήσουν;
Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε τέτοιες βαθειές και ρηξικέλευθες αλλαγές;
Θεωρούμε ότι η Πολιτεία αυτή τη χρονική περίοδο είναι ώριμη να κινηθεί προς πιο δίκαιες και ποιοτικού χαρακτήρα κατευθύνσεις;
Εάν η απάντηση στα δύο τελευταία ερωτήματα είναι αρνητική, τότε θεωρώ ότι οι κινήσεις των ενλόγω ενώσεων – φορέων θα πρέπει να επανεξεταστούν, πρωτίστως από τις ίδιες.
Υπάρχει εναλλακτική λύση – πρόταση;
Αρκετές λύσεις μπορεί να προταθούν. Η δική μου είναι η ακόλουθη:
Να εργαστούμε όλοι μας, όλοι οι εκπαιδευτικοί ανεξαρτήτως κλάδων, πτυχίων ή μεταπτυχιακών, να αναπτύξουμε και να βελτιώσουμε στη χώρα μας την τεχνική εκπαίδευση στην οποία δεν έχει δοθεί ακόμη η προσήκουσα σημασία. Να δουλέψουμε όλοι μαζί, προκειμένου να δημιουργήσουμε πληρέστερα και καλύτερα εργαστήρια, να συγγράψουμε καλύτερες υποβοηθητικές σημειώσεις για τα τεχνικά θεωρητικά και εργαστηριακά μαθήματα, να φροντίσουμε να διασφαλίσουμε μεγαλύτερο βαθμό επικοινωνίας με τους μαθητές και τους γονείς τους, με άλλα λόγια να αφιερώσουμε πολύ περισσότερο χρόνο για να προωθήσουμε το συλλογικό συμφέρον που αυτό ταυτίζεται πλήρως με το συμφέρον των μαθητών μας και το συμφέρον των γονέων τους, (πάντοτε βέβαια σεβόμενοι απόλυτα την ελευθερία της επιλογής τους), επειδή ακριβώς η τεχνική εκπαίδευση και κατάρτιση φαίνεται ότι μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή εναλλακτική διέξοδο στην επαγγελματική αποκατάσταση των νέων της χώρας μας στα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Ενδυνάμωση της ενιαίας τεχνικής εκπαίδευσης αυτόματα συνεπάγεται και περισσότερες θέσεις εργασίας για το εκπαιδευτικό προσωπικό της.
Συμπερασματικά πιστεύω, ότι αντί της επιδίωξης ατομικών – συντεχνιακών συμφερόντων, πιο αποτελεσματική θα είναι η συνεχής επιδίωξη της επιτυχούς εκτέλεσης από όλους μας των ατομικών μας καθηκόντων και μόνο τότε, νομοτελειακά, θα επέλθουν και οι δέουσες αλλαγές στον πολύπαθο χώρο της τεχνικής εκπαίδευσης. Αντί λοιπόν των αποσπασματικών ενεργειών και της συνεπαγόμενης υφέρπουσας αντιπαλότητας, ας εργαστούμε πάνω στις αρχές της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, της ευθύτητας και της αλληλοϋποστήριξης, όπως ακριβώς αρμόζει σε εκπαιδευτικούς λειτουργούς υψηλού ηθικού επιπέδου.
Ολοκληρώνοντας το άρθρο αυτό, επιτρέψτε μου να σας καταθέσω και λίγα λόγια από καρδιάς. Οταν εισήλθα ως φοιτητής στην ΑΣΕΤΕΜ ΣΕΛΕΤΕ ήθελα και οραματιζόμουν να γίνω Καθηγητής στην τεχνική εκπαίδευση. Η μοίρα το έφερε και κατόρθωσα τμήμα της ψυχαγωγίας μου να αποτελεί και το επαγγελματικό μου καθήκον. Πιστεύετε ότι ήμουν ο μόνος φοιτητής της ΣΕΛΕΤΕ που αισθανόμουν και σκεφτόμουν έτσι; Εκτιμώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αποφοίτων της ΣΕΛΕΤΕ έτσι λειτουργούσαμε και έτσι λειτουργούμε. Αυτούς τους ανθρώπους, τους συναδέλφους μου στα τεχνικά σχολεία που διδάσκουν μέσα στην τάξη με αποτελεσματικό και παιδαγωγικό τρόπο, (όπως ακριβώς διδάχθηκαν στη Σχολή) και την πρακτική θεωρία και την εργαστηριακή πρακτική και τεχνική, που είναι άνθρωποι χαμηλών τόνων, ας προσέξουμε πριν από κάθε ενέργειά μας να τους σκεφθούμε και ας φροντίσουμε, όχι να τους εκθειάσουμε, κάτι εξάλλου που δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους αλλά τουλάχιστον να μην τους αδικήσουμε, παραγκωνίζοντας τους από το χώρο της δημόσιας τεχνικής εκπαίδευσης με αντιδεοντολογικές ενέργειες.
Γάγγας Αλέξανδρος
(εκπαιδευτικός, κλάδου ΠΕ17.04 Ηλεκτρονικός).
Υ.Γ. “Τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο δεν μπορούν να λυθούν με το επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε”.
Albert Einstein.
( * ): Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο του Χαράλαμπου Κωνσταντίνου, Καθηγητή της Σχολικής Παιδαγωγικής και Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, (αφορά την αξιολόγηση των Καθηγητών και του εκπαιδευτικού έργου), με το οποίο συμφωνώ απόλυτα.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
