Είδαμε το πρόγραμμα σπουδών της ιδιωτικής Νομικής της Ελλάδας και απορήσαμε!

Ομολογώ πως δεν το είχα ξανακούσει το πανεπιστήμιο αυτό.

Άνοιξα το πρόγραμμα και βρήκα 27 εγγραφές μαθημάτων, συμπεριλαμβανομένων και εγγραφών όπως «Πρακτική» και «Διπλωματική Εργασία». 27 μαθήματα μέσα σε 4 έτη. Στο Δημοκρίτειο είχαμε 49, αν θυμάμαι καλά.

Για να δούμε :

1^ο έτος

«Σεμινάριο : Εισαγωγή στα Νομικά». Μάλλον αυτομάτως μεταφρασμένος τίτλος μαθήματος, θα είναι Intro to Law ή κάτι τέτοιο.

«Εισαγωγή στην Πολιτική». Τι ακριβώς είναι αυτό το μάθημα σε μια Νομική Σχολή; Η σχέση δικαίου και πολιτικής πράγματι διδάσκεται, αλλά μέσα από σοβαρά μαθήματα Συνταγματικού, Ιστορίας Δικαίου. Έχει θέση όμως ως ξεχωριστό Μάθημα;

«Νομικά Βασικά Στοιχεία». Αναρωτιέμαι τι να είναι. Θα είναι τα βασικά.

3^ο Έτος

«Δίκαιο, Ηθική και Υγειονομική Περίθαλψη». Αναρωτιέμαι τι να είναι. Εκπαίδευση χρήσης απινιδωτή στα δικαστήρια και πότε τον χρησιμοποιούμε;

«Δίκαιο Ποινικών Αποδείξεων». Χρειάζεται ολόκληρο μάθημα για την απόδειξη στο Ποινικό Δίκαιο, αλλά λείπει από το πρόγραμμα η Ποινική Δικονομία;

4^ος έτος          
«Δίκαιο καταπιστευμάτων». Μάλλον από το αγγλοσαξωνικό δίκαιο. Δεν σχολιάζω.

Δεν είδα Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου, δεν είδα Γενικό Ενοχικό, δεν είδα Ειδικό Ενοχικό, δεν είδα Κληρονομικό Δίκαιο. Στο πρόγραμμα του Keele, όλα αυτά φαίνεται να «συμπτύσσονται» σε ένα γενικόλογο μάθημα «Αστικό Δίκαιο», χωρίς να γίνεται σαφές τι πραγματικά καλύπτεται.

Δεν είδα Διοικητικό Δίκαιο, Διοικητική Δικονομία, Δίκαιο Δημοσίων Συμβάσεων, Φορολογικό Δίκαιο. Όλα αυτά στο Δημόσιο Δίκαιο στο πρώτο έτος;

Δεν είδα Ποινική Δικονομία.            

Δεν είδα Πολιτική Δικονομία.

Όλα αυτά που εγώ έκανα 3 και 4 χρόνια να κατανοήσω, αν ποτέ τα κατάφερα, να διαβάσω σε ατελείωτες μαθηματοώρες, χώραγαν αλήθεια σε ένα μάθημα; Δεν το ήξερα! Να φανταστώ μια διαφάνεια θα είναι οι μισθώσεις, μια διαφάνεια θα είναι η πώληση, μια διαφάνεια η πληρεξουσιότητα και ούτω καθεξής.

Δεν συγκρίνω, αλλά στη Νομική του ΔΠΘ, οι φοιτητές ολοκληρώνουν τις σπουδές τους με 49 μαθήματα, καλύπτοντας με αυστηρότητα κάθε πτυχή του δικαίου. Χιλιάδες ώρες διαβάσματος, χιλιάδες ώρες παρακολούθησης για να κατανοήσεις όρους (αν ποτέ τους κατανόησες) και να εργαστείς πάνω σε παραδείγματα. Τέσσερις Πολιτικές Δικονομίες, τρεις Ποινικές Δικονομίες, τουλάχιστον 10 μαθήματα Εμπορικού σε διαφορετικά εξάμηνα. Εργασίες, διαβάσματα, ξενύχτια, ομαδικά διαβάσματα που δεν έβγαζαν πουθενά, δίνεις, κόβεσαι, παρακόβεσαι, κατακόβεσαι. Θυμώνεις, το ξαναδιαβάζεις και μετά κατάλαβες γιατί κόπηκες. Σημειώσεις, παρασημειώσεις, σύγκρινες τις σημειώσεις, συζητάγατε στο διάλειμμα, στον ύπνο, στον ξύπνιο. Σίγουρα δεν μας έδωσαν 5 διαφάνειες και μας είπαν «Αυτό είναι, ορίστε ένα πολλαπλής επιλογής». Φανταστείτε πόσο διάβαζαν και αυτοί που την έβγαλαν με Άριστα την σχολή. Δεν νομίζω η ύλη να έβγαινε σε 27 «ενότητες», 11 από τις οποίες θα θεωρούνταν μαθήματα επιλογής.

Και όμως, η κυβέρνηση φροντίζει ώστε τα πτυχία αυτά να θεωρούνται ισότιμα. Οι απόφοιτοι θα εγγράφονται στους Δικηγορικούς Συλλόγους με την ίδια ιδιότητα που απέκτησαν οι φοιτητές των ελληνικών Νομικών μέσα από χρόνια επίπονης μελέτης. Αυτό δεν είναι εκσυγχρονισμός. Είναι τεχνηέντως απαξίωση της νομικής επιστήμης και υποβάθμιση του επαγγέλματος, δια του υπερπληθωρισμού των αποφοίτων.

Μην μου πείτε ότι «θα γίνει φυσική επιλογή από την αγορά εργασίας». Πέρα του ότι διαφωνώ, γιατί η αγορά εργασίας κατακλύζεται από οικονομικές ανισότητες που τελικά θα δείτε πως θα καλύψουν την ακαδημαϊκή ανισότητα, δεν είναι αυτό το point. Το point είναι ότι η κυβέρνηση έχει κάνει μια επιλογή που υποβαθμίζει την χώρα ακαδημαϊκά. Τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα και πιο «ανταγωνιστικά». Χειρότερα έγιναν, και μάλιστα με παράνομο και αντισυνταγματικό τρόπο.

ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ δεν υποχρηματοδοτούνται έτσι τα δημόσια πανεπιστήμια. Τα πανεπιστήμια δεν έχουν σκοπό την αγορά. Η παιδεία δεν είναι μόνο προθάλαμος της αγοράς εργασίας. Δεν τους ενδιαφέρει αν θα κοπείς στο μάθημα δυο ή τρεις φορές, ούτε θα χαμηλώσουν την μπάρα για να περάσεις.

Σε προετοιμάζουν με γνώμονα τη γνώση, όχι μόνο με γνώμονα την αγορά εργασίας και τι ζητά η αγορά εργασίας. Τους ενδιαφέρει να μάθεις. Όχι να βγεις στην αγορά όσο πιο γρηγορά και εύκολα γίνεται για να έρθει ο επόμενος.

*Σπύρος Σκιαδόπουλος, Απόφοιτος Νομικής Σχολής ΔΠΘ, ΜΔΕ Εμπορικού & Οικονομικού Δικαίου ΑΠΘ, ΜΔΕ Πληροφορικής Ιονίου Πανεπιστημίου