Alfavita Newsroom Οι μαθητικές παρελάσεις των εθνικών επετείων υπήρξαν διαχρονικά ένας καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας – και των εμμονών της. Πριν από 20 ή 30 χρόνια, οι επικριτές τους ασχολούνταν με το μήκος της φούστας, τα σκουλαρίκια ή τα μαλλιά των μαθητών. Αργότερα, η συζήτηση μετατοπίστηκε στη φυλή και την καταγωγή των παιδιών που κρατούσαν τη σημαία. Κι όταν οι παρελάσεις έγιναν πιο πολυπολιτισμικές, δεν έλειψαν οι αντιδράσεις για το «ποιος δικαιούται» να σηκώνει το εθνικό σύμβολο — ένας μαθητής από την Αλβανία, το Σουδάν ή ένα παιδί με αναπηρία.
Φέτος, όμως, η ιστορία πήρε διαφορετική τροπή. Δύο κορίτσια ξεχώρισαν ανάμεσα στα στιγμιότυπα των μαθητικών παρελάσεων. Το ένα φορούσε μαντίλα (χιτζάμπ), προκαλώντας όπως ήταν αναμενόμενο μια θύελλα σχολίων. Το δεύτερο, μια σημαιοφόρος από Γυμνάσιο του κέντρου της Αθήνας, επέλεξε να φορέσει μια καρφίτσα με το σχέδιο ενός καρπουζιού — το σύμβολο που έχει γίνει διεθνώς συνώνυμο της παλαιστινιακής σημαίας και του αγώνα για ελευθερία.
Η εικόνα της έκανε τον γύρο του διαδικτύου, συγκεντρώνοντας εκατοντάδες «μπράβο» και ελάχιστα, πλην φανατικά, αρνητικά σχόλια. Η ίδια, η 14χρονη Μ., μίλησε στην Εφημερίδα των Συντακτών με ωριμότητα και ευαισθησία σπάνια για την ηλικία της:
«Δεν το έκανα για να προβληθώ ή να ασχοληθούν όλοι μαζί μου. Πρώτα πρώτα το έκανα μαζί με άλλες δύο συμμαθήτριες που απλώς δεν τις έπιασε ο φωτογραφικός φακός. Το έκανα γιατί το ένιωθα, γιατί διαβάζω και βλέπω καθημερινά τι συμβαίνει στη Γάζα... Έχω έναν μικρό αδελφό, μόλις δυόμισι χρόνων, και δεν μπορώ να τον φανταστώ να πεθαίνει από την πείνα ή να σκοτώνεται σε έναν βομβαρδισμό».
Με λόγια απλά, αλλά βαθιά πολιτικά, η μαθήτρια εξήγησε ότι δεν βλέπει αντίφαση ανάμεσα στο «Όχι» των Ελλήνων του 1940 και στο «όχι» απέναντι στη βία και την αδικία όπου κι αν συμβαίνουν: «Περίμενα ότι κάποιοι θα αντιδρούσαν έτσι, ότι θα πουν “αυτή είναι μια εθνική γιορτή, αφορά την πατρίδα μας”, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί το ελληνικό “Όχι” [...] δεν είναι μια γιορτή για όλους τους λαούς και για άλλες πατρίδες. [...] Τι νόημα έχει να γιορτάζουμε το “δικό μας Όχι” και να μη λέμε Όχι σε κάθε τι άδικο και βάρβαρο που γίνεται σε όλο τον κόσμο;».
Η Μ. δεν κρύβει τη συγκίνησή της για τη στήριξη που δέχτηκε από τους δικούς της ανθρώπους:
«Οι γονείς μου, οι συγγενείς μου, οι καθηγητές μάς υποστήριξαν, δήλωσαν περήφανοι γι’ αυτό που κάναμε... Από τα αρνητικά σχόλια στο διαδίκτυο τα μόνα που με πείραξαν ήταν κάποια που έλεγαν χυδαία πράγματα για τις μητέρες μας. Αλλά δεν αξίζει να δίνουμε σημασία, είναι άνθρωποι που ξέρουν μόνο να μισούν».
Στη Γ’ Γυμνασίου, άριστη μαθήτρια και αθλήτρια, η Μ. ονειρεύεται να γίνει γιατρός. Μέχρι τότε, έχει ήδη πετύχει κάτι εξίσου σπουδαίο: να θυμίσει ότι οι νέοι της γενιάς της ξέρουν να υψώνουν τη φωνή τους εκεί που οι μεγάλοι συχνά σωπαίνουν — με ένα απλό καρπούζι, σύμβολο ειρήνης, θάρρους και ελπίδας.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Η πιο εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών στην Ελλάδα σε 2 ημέρες στα χέρια σου - Δίνεις από το σπίτι σου
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
