Χρήστος Κάτσικας Δημοσιεύθηκε χθες μια επιστολή του πρώην περιφερειακού διευθυντή Αττικής Θανάση Νικολόπουλου προς τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών αναφορικά με τα κενά στην εκπαίδευση. Σε αυτήν ο συντάκτης ασκεί κριτική στους χειρισμούς της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας στους οποίους καταλογίζει την ευθύνη για τα κενά στα σχολεία.
«Τώρα, δυστυχώς», γράφει ο Θανάσης Νικολόπουλος, «βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε ένα “βαρέλι δίχως πάτο”: Όσους αναπληρωτές κι αν προσλαμβάνουμε, τα κενά παραμένουν, διότι απουσιάζει ο ουσιαστικός διοικητικός έλεγχος που θα διόρθωνε την καλοκαιρινή παράλειψη. ..Είναι κρίμα να ξοδεύονται συνεχώς χρήματα χωρίς αποτέλεσμα.Αυτό που χρειάζεται δεν είναι απλώς περισσότερες πιστώσεις, αλλά σοβαρός σχεδιασμός, έγκαιρος προγραμματισμός και διοικητική τάξη».
Περισσότερη υποκρισία...πεθαίνεις!
Η επιστολή του πρώην Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης Αττικής, Θανάση Νικολόπουλου, προς τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών, θα μπορούσε — αν δεν γνωρίζαμε ποιος την υπογράφει — να διαβαστεί ως μια νηφάλια παρέμβαση για τα κενά στα σχολεία και τη διοικητική δυσλειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος.
Όμως, όταν ο υπογράφων είναι ο ίδιος άνθρωπος που έφερε τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τη δημιουργία αυτών ακριβώς των κενών, το κείμενο δεν μπορεί να ιδωθεί παρά μόνο ως μνημείο διοικητικής υποκρισίας και προσωπικής σκοπιμότητας.
Η επιστολή του Νικολόπουλου προς τον Πρωθυπουργό παρουσιάζεται ως έκκληση “διοικητικής λογικής”. Ο πρώην Περιφερειακός Διευθυντής ζητά “σοβαρό σχεδιασμό, διοικητική τάξη, και προγραμματισμό”.
Αλλά πώς μπορεί να μιλά για προγραμματισμό εκείνος που, στη διάρκεια της θητείας του, με δική του εντολή, έκλεισε πρόωρα το ένα τρίτο των τμημάτων Γυμνασίων, Λυκείων και ΕΠΑΛ μέσα στο κατακαλόκαιρο, χωρίς να υπολογίσει μετεξεταστέους, επανεγγραφές και καθυστερημένες εγγραφές μέσω e-eggrafes;
Το αποτέλεσμα; Όταν τον Σεπτέμβριο άνοιξαν ξανά τα σχολεία, όλα τα “κλειστά” τμήματα έπρεπε να λειτουργήσουν εκ νέου, διπλασιάζοντας τα κενά σε εκπαιδευτικούς. Ο ίδιος ο αρχιτέκτονας αυτής της αστοχίας είχε το θράσος να παρουσιάζεται τώρα ως θρηνητής της κακοδιοίκησης.
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της διοικητικής αμνησίας, τότε τι είναι;
Η επιστολή του απογοητευμένου υποψηφίου
Η χρονική συγκυρία της επιστολής δεν είναι τυχαία. Ο κ. Νικολόπουλος δεν είναι ένας απλός παρατηρητής· είναι ένας παρ’ ολίγον Γενικός Γραμματέας Εκπαίδευσης, όπως γνωρίζουν καλά όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στο υπουργείο.
Η “πίκρα” του, εμφανής και στα κοινωνικά του σχόλια, ξεχειλίζει μέσα από το κείμενο — μια προσπάθεια επανεισόδου στη δημόσια σκηνή μέσω “υπεύθυνου προβληματισμού”, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για πολιτικό μνημόσυνο ενός χαμένου διορισμού.
Το «είναι κρίμα να ξοδεύονται χρήματα χωρίς αποτέλεσμα» ακούγεται ειρωνικά από εκείνον που, με τις διοικητικές του αποφάσεις, ανάγκασε το Υπουργείο να προσλαμβάνει αναπληρωτές μέχρι και πέντε εβδομάδες πριν το Πάσχα.
Ποιος, λοιπόν, δημιούργησε το “βαρέλι δίχως πάτο”; Οι εκπαιδευτικοί ή οι λάθος πολιτικές που και εκείνος υπηρέτησε πιστά μέχρι χθες;
Η παραπληροφόρηση ως εργαλείο σκοπιμότητας
Στην επιστολή γίνεται λόγος για “8.000 έως 15.000 κενά”, “πλεονάζον προσωπικό” και “εκπαιδευτικούς που κάνουν γραμματειακή υποστήριξη”.
Είναι νούμερα που ούτε το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει επίσημα ανακοινώσει. Από πού, λοιπόν, αντλεί αυτά τα στοιχεία; Από το MySchool στο οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, δεν έχει πλέον πρόσβαση;
Η αναφορά του σε “πλεονάζοντες εκπαιδευτικούς που κάνουν γραμματειακή εργασία” φανερώνει πλήρη άγνοια ή σκόπιμη διαστρέβλωση: πρόκειται για εκπαιδευτικούς με γνωματεύσεις των Υγειονομικών Επιτροπών που έχουν μεταφερθεί προσωρινά σε διοικητικά καθήκοντα για λόγους υγείας. Το να παρουσιάζει κάποιος αυτές τις περιπτώσεις ως “πλεονάζοντες” δεν είναι απλώς ανήθικο· είναι πολιτικά απρεπές και διοικητικά ψευδές.
Η υποκρισία του διοικητικού “ρεαλιστή”
Η ρητορική του κ. Νικολόπουλου περί “διοικητικής τάξης” έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα που ο ίδιος άφησε πίσω του.
Η “διοικητική τάξη” που επικαλείται, στην πράξη σήμαινε πειθαρχικό φόβο, καταγγελίες, απειλές και σύγχυση. Και τώρα ο ίδιος ο δημιουργός του χάους εμφανίζεται ως υπερασπιστής της λογικής.
Μιλάει για διοικητική τάξη αυτός, εναντίον του οποίου έχουν μάλλον εκδώσει τις περισσότερες καταγγελίες ΕΛΜΕ, Διδασκαλικοί Σύλλογοι, συνδικαλιστικές παρατάξεις και η ΟΛΜΕ.
Ο επίλογος της αυτοκατάργησης
Η επιστολή του Θανάση Νικολόπουλου θα μείνει πιθανώς ως ένα μικρό υποσημείωμα στην ιστορία της ελληνικής εκπαιδευτικής διοίκησης — όχι για την οξυδέρκειά της, αλλά για τον τρόπο που αποτυπώνει τη μεταμφίεση της ευθύνης σε ηθική καταγγελία.
Όταν ο διοικητικός αυτουργός μετατρέπεται σε τιμητή, όταν ο πρώην κρατικός λειτουργός μιλά σαν “ανεξάρτητος τεχνοκράτης”, τότε δεν έχουμε πολιτικό ρεαλισμό — έχουμε υποκρισία με θεσμική σφραγίδα.
Η επιστολή αυτή δεν είναι έκκληση για αλλαγή προς όφελος της εκπαίδευσης των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Είναι μια επιστολή αυτοδικαίωσης.
Κι όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, ο μόνος που δεν ξεγελιέται είναι ο χρόνος. Εκείνος που καταγράφει τα έργα και τις ημέρες — χωρίς διορθώσεις, χωρίς “πλεονάσματα”, χωρίς πρόσβαση στο MySchool.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 13/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
