Ευαγγελία Ασημακοπούλου Η κυβέρνηση προωθεί νέο νομοσχέδιο για το πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων, με επίφαση την «ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της ταχύτητας της πειθαρχικής δικαιοσύνης» και τη διαμόρφωση ενός «σύγχρονου πλαισίου» στη δημόσια διοίκηση. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Ήδη, υπάρχουν πάνω από 2300 πειθαρχικές διώξεις στην εκπαίδευση, κυρίως για συνδικαλιστική, πολιτική ή κοινωνική δράση, γεγονός που αποδεικνύει πως το νέο πλαίσιο δεν στοχεύει στον εκσυγχρονισμό, αλλά στην τρομοκράτηση, πειθάρχηση, τιμωρία και απόλυση όσων αμφισβητούν τις κυβερνητικές πολιτικές.
Το πλαίσιο δεν είναι καινούριο: παρόμοιο νομοσχέδιο είχε προταθεί το 2011 για να καταστείλει κινητοποιήσεις ενάντια στα μνημόνια και στην αξιολόγηση σχολικής μονάδας. Η κυβέρνηση, αντί να αντιμετωπίσει την ουσία των προβλημάτων, προσπαθεί να επιταχύνει τις πειθαρχικές διαδικασίες. Όμως, όπως αναφέρεται, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι τα πειθαρχικά συμβούλια δεν προλαβαίνουν να εκδικάσουν τις υποθέσεις, με κίνδυνο παραγραφής.
Στην Ελλάδα της κυβέρνησης ΝΔ, εν μέσω σκανδάλων, κρατικής καταστολής και εμπλοκής σε πολέμους, οι πειθαρχικές διώξεις δεν αφορούν τα μεγάλα ζητήματα ευθύνης της εξουσίας, αλλά κυρίως στοχοποιούν τους δημόσιους υπαλλήλους που αντιστέκονται σε μια κοινωνία που καταρρέει από ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, πλημμύρες και φωτιές.
Πάνω από τις μισές διώξεις αφορούν εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν σε απεργίες-αποχές και κινητοποιήσεις ενάντια στην αξιολόγηση, όπως:
Συμμετοχή σε κινητοποίηση κατά της αξιολόγησης στο Πειραιά (Χ. Χοτζόγλου, Δ. Χαρτζουλάκης)
Διοικητικός υπάλληλος που συμμετείχε σε κινητοποίηση ενάντια στην ηλεκτρονική εξεταστική στο ΕΚΠΑ απολύθηκε (Δ. Αντωνίου)
Διώξεις για συμμετοχή στην κινητοποίηση κατά των εξετάσεων PISA
Κλήσεις σε απολογία για εκπαιδευτικούς που ανέλαβαν δράσεις αλληλεγγύης για τους Παλαιστίνιους
Τα πρόσωπα και οι πράξεις τους συνδέονται με συνδικαλιστική δράση και αντίσταση σε αντιεκπαιδευτικές πολιτικές που αυξάνουν τις κοινωνικές ανισότητες. Παρ' όλα αυτά, ήδη διώκονται. Το νέο νομοσχέδιο επιτείνει την καταστολή με σημαντικές «καινοτομίες»:
Νέα Πειθαρχικά Συμβούλια αποτελούνται αποκλειστικά από 50 μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με διορισμό από το Υπουργείο Εσωτερικών, δηλαδή τον ίδιο τον εργοδότη.
Οι υπάλληλοι θα δικάζονται από το ίδιο το κράτος, με περιορισμένα δικαιώματα υπεράσπισης (3 μάρτυρες αντί για 5, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος μόνο για τοποθέτηση).
Η άρνηση συμμετοχής στην αξιολόγηση τιμωρείται μέχρι και με οριστική παύση – ποινή που πριν ίσχυε μόνο για βαριά αδικήματα όπως η προσβολή του Συντάγματος.
Διευρύνονται τα πειθαρχικά παραπτώματα με ασαφείς όρους όπως «αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη συμπεριφορά» ή «σοβαρή απείθεια», που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυθαίρετα.
Αυξάνονται τα διοικητικά πρόστιμα (από 3.000 έως 100.000 ευρώ) και οι ποινές (υποβιβασμοί, καθαιρέσεις, στέρηση μισθολογικών κλιμακίων, προσωρινές παύσεις με πλήρη στέρηση αποδοχών).
Καταργείται το τεκμήριο αθωότητας, αφού οποιαδήποτε δικαστική απόφαση ή σύλληψη θέτει τον υπάλληλο σε αυτοδίκαιη αργία, ακόμα κι αν αφεθεί ελεύθερος αργότερα.
Περιορίζεται δραστικά το δικαίωμα άσκησης ένστασης και η διοίκηση μπορεί να μετακινεί ή να απομονώνει τον υπάλληλο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Νέα στοιχεία του νομοσχεδίου:
Η ψηφιοποίηση των διαδικασιών με ειδοποιήσεις μέσω email και τηλεδιασκέψεις, ώστε να περιοριστεί η δημόσια παρουσία και η διαμαρτυρία.
Η δημιουργία «Μητρώου Πειθαρχικών Υποθέσεων» με ανάρτηση των αποφάσεων στη Διαύγεια, ακόμα κι αν «ανωνυμοποιημένες».
Η «πειθαρχική συνδιαλλαγή», δηλαδή η δυνατότητα υπαλλήλου να αποδέχεται κάποιες κατηγορίες για να γλιτώσει βαρύτερες ποινές, ουσιαστικά μια δήλωση μετανοίας.
Το μήνυμα της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρο: το κεφάλαιο και το κράτος ελέγχουν ποιος έχει θέση στη δημόσια υπηρεσία και πώς πρέπει να εργάζεται, επιβάλλοντας αυστηρή καταστολή και φίμωση.
Το 2025 η επίθεση εντείνεται με μια «τριπλέτα» νομοσχεδίων που καθιστούν ακόμα πιο αυστηρές τις συνθήκες εργασίας και την καταστολή:
13ωρο εργασίας στον ιδιωτικό τομέα,
Πειθαρχικά για διαγραφές φοιτητών,
Πειθαρχικό δίκαιο δημοσίων υπαλλήλων.
Παρά τις διώξεις, οι εργαζόμενοι αντιστέκονται και οργανώνονται. Το παράδειγμα του εκπαιδευτικού και συνδικαλιστή Κώστα Τουλγαρίδη, που διώκεται για την προσπάθειά του να προστατέψει μαθητή, δείχνει ότι οι αγώνες συνεχίζονται.
Η λύση είναι ο συλλογικός αγώνας, η πίεση των σωματείων και η διαμόρφωση ανυπακοής στους αυταρχικούς νόμους.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Ενάντια στις Διώξεις Εκπαιδευτικών (Αχαϊα)
ΤΟ ΝΕΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ:
ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Δηλωμένος σκοπός του νομοσχεδίου της κυβέρνησης για το πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων (όπως και των κοινοτικών και δημοτικών υπαλλήλων) είναι «η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της ταχύτητας της πειθαρχικής δικαιοσύνης, καθώς και διαμόρφωση ενός σύγχρονου πλαισίου που διέπει τη δημόσια διοίκηση και την πειθαρχική δικαιοδοσία». Προσεκτικά διατυπωμένος σκοπός που όμως δεν είναι αληθής. Οι ήδη 2300 πειθαρχικές διώξεις στη εκπαίδευση μόνο, κυρίως για συνδικαλιστική, πολιτική ή κοινωνική δράση δείχνουν ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται για εκσυγχρονισμό και αυστηροποίηση του νόμου, αλλά οδηγούν ευθέως στη σκληρή τρομοκράτηση, πειθάρχηση, τιμωρία και απόλυση του υπαλλήλου που αμφισβητεί τις κυβερνητικές πολιτικές. Το πλαίσιο, πάντως, δεν είναι και τόσο σύγχρονο: και το 2011 είχε τεθεί προς διαβούλευση ένα παρόμοιο για να ισχύσει και να καταστείλει τις κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνια το 2012 και –για την εκπαίδευση- το 2013 ενάντια στην αξιολόγηση σχολικής μονάδας. Όσο για την ταχύτητα της πειθαρχικής δικαιοσύνης δηλώνεται, βέβαια, ότι ευθύνονται τα ίδια τα πειθαρχικά συμβούλια που δεν προλαβαίνουν να εκδικάζουν τις 2300 υποθέσεις που εκκρεμούν, ενώ προβλήματα αποτελούν ο εγκλωβισμός των υπαλλήλων σε μακρόσυρτη διαδικασία αλλά και η πιθανότητα παραγραφής των αδικημάτων. Σοβαρά;
Στην Ελλάδα της κυβέρνησης ΝΔ, με «πυλώνες» εγκλημάτων την Πύλο και τα Τέμπη, με την κρατική καταστολή απέναντι σε κάθε διαφωνούντα, με τα σκάνδαλα που δύσκολα πια απαριθμούνται από μνήμης, από τα κατασκοπευτικά λογισμικά μέχρι τον ΟΠΕΚΕΠΕ, με τη συνέχιση με πλήθος καταδίκες και πρόστιμα από θεσμούς της ΕΕ που είναι συν-αρχιτέκτονες της διαφθοράς αλλά θέλουν να τηρούν και τα προσχήματα του «κράτους δικαίου», αλλά και με την άμεση εμπλοκή σε κάθε πόλεμο του ΝΑΤΟ και κάθε σφαγή του Ισραήλ, τι είδους μπορεί να είναι αυτές οι υποθέσεις των υπαλληλάκων; Πόσο κινδυνεύουν οι ρημαγμένοι από την ακρίβεια, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις πλημμύρες και τις φωτιές , την εξάντληση και τα θανατηφόρα «ατυχήματα» στη δουλειά από τους σε παρόμοια κατάσταση δημοσίους υπαλλήλους.
Διότι δεν αφορούν, βέβαια,οι υποθέσεις στην απόδοση ευθυνών σε κανέναν και σε τίποτα από τους από πάνω. Πάνω από τις μισές αφορούν τη συμμετοχή εκπαιδευτικών στην απεργία-αποχή από την ατομική αξιολόγηση που έχουν προκηρύξει τα σωματεία τους και η ΑΔΕΔΥ και ακολουθούν άλλα «σοβαρά» παραπτώματα –ενδεικτικά σημειώνουμε: Συμμετοχή σε κοινή κινητοποίηση με μαθητές σε σχολείο του Πειραιά ενάντια στην αξιολόγηση: Χ. Χοτζόγλου και Δ. Χαρτζουλάκης, με την Χρύσα να έχει τεθεί σε αργία μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή της και τα δικαστήρια μια τη δικαιώνουν και μια να την ξαναθέτουν σε αργία. Συμμετοχή διοικητικού σε κινητοποίηση ενάντια στην ηλεκτρονική εξεταστική για να σπάσει ο αγώνας των φοιτητών ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια στο ΕΚΠΑ το 2024 : Ο Δ. Αντωνίου απολύεται. Συμμετοχή σε κινητοποίηση ενάντια στις εξετάσεις PISA: 4 διώξεις, μεταξύ των οποίων και εναντίον του Γ. Καββαδία, συνταξιούχου. Εργασίες στην τάξη και θεατρικές παραστάσεις με αναφορές στον αγώνα των Παλαιστινίων: η Ρία Παλαιστίδου κλήθηκε σε απολογία από τη ΔΠΕ Δ΄Αθήνας και η Έφη Λάζου σε ΕΔΕ στη Ζάκυνθο. Αναφορές για διοικητικές αυθαιρεσίες και αυταρχικές συμπεριφορές διευθυντών σχολείων, που στηρίζονται και από τα σωματεία των εκπαιδευτικών: 7μηνη ποινή φυλάκισης με αναστολή για όλο το ΔΣ της ΕΛΜΕ Κέρκυρας που το μήνυσε η διευθύντρια γυμνασίου.
Τι συνδέει τα πρόσωπα και τις πράξεις τους μέχρι τώρα; Το ότι συμμετέχουν σε διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις αποφασισμένες από τα σωματεία τους ενάντια σε αντιεκπαιδευτικές πολιτικές που στόχο έχουν να αποκλείουν τους πολλούς ολοένα και φτωχότερους και να ευνοήσουν τους λίγους ολοένα και πιο αδηφάγους πλούσιους. Το ότι συνδικαλίζονται ως δασκάλες κι όχι ως γραφειοκράτες. Το ότι δεν φοβούνται γιατί πιστεύουν στο δίκαιο του αγώνα τους και τον δίνουν μαζί με άλλους. Αυτές ΗΔΗ διώκονται με το υπάρχον πειθαρχικό δίκαιο. Το νέο νομοσχέδιο βαθαίνει και πλαταίνει την καταστολή και θα σημειώσουμε μερικές «καινοτομίες» του για να το δείξουμε.
Η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα των διώξεων θα εξασφαλιστούν αφού αλλάζει τα Πειθαρχικά Συμβούλια. Συστήνεται όργανο με 50 μέλη αποκλειστικά από λειτουργούς του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, οι περισσότεροι πλήρους απασχόλησης, οι οποίοι θα συνεδριάζουν σε τριμελή ή πενταμελή κλιμάκια. Διορισμένοι από το υπουργείο Εσωτερικών, γνωρίζουμε ότι θεσμικά είναι οι εκπρόσωποι των συμφερόντων του κράτους, δηλαδή του εργοδότη των δημοσίων υπαλλήλων. Ο εργοδότης θα δικάζει και οι εργαζόμενοι θα δικάζονται, με δικαίωμα για 3 μάρτυρες υπεράσπισης (αντί για 5) και συνδικαλιστικό εκπρόσωπο μόνο για τοποθέτηση. Εξάλλου, ήδη οι αιρετοί εκπρόσωποί τους έχουν καταργηθεί από τα συμβούλια αυτά. 12 μήνες προθεσμία θα έχουν οι έμπειροι νομικοί για να ξεκινήσουν και να τελειώσουν κάθε πειθαρχική διαδικασία. Αλλά και οι προϊστάμενοι κάθε υπηρεσίας θα μπορούν απευθείας να επιβάλλουν ακόμα περισσότερα πρόστιμα.
Στον κατάλογο των πειθαρχικών παραπτωμάτων, που ήδη υπάρχει, προστίθεται η άρνηση υπαλλήλου να συμμετέχει στην αξιολόγηση και, μάλιστα, με ποινές που φτάνουν μέχρι την οριστική παύση αν αρνηθεί δυο συνεχόμενες φορές. Αυτή η ποινή, μέχρι τώρα, επιβάλλεται μόνο για άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος, προσβολή ή εκμετάλλευση γενετήσιας αξιοπρέπειας, πλαστογραφία και άλλα εγκλήματα του ποινικού κώδικα! Η δήλωση του πρωθυπουργού πριν μερικούς μήνες, ότι «όποιος διαφωνεί επί της αρχής με την αξιολόγηση δεν έχει θέση στο δημόσιο»,εξέφραζε την κυβερνητική σκοπιμότητα να επιταχυνθεί η «νομιμοποίηση» των απολύσεων. Ενώ η (μη) τήρηση του Συντάγματος και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο μπορεί να έχουν πιο ελαστικές ερμηνείες… Δεν θεωρούνται και τόσο σημαντικά θέματα όπως η αξιολόγηση. Ίσως και γιατί μέσω αυτής κρίνονται «μη ικανοποιητικοί» στην απόδοσή τους και διώκονται πειθαρχικά υπάλληλοι όπως η Παρ. Τυχεροπούλου, που θέλησε να ελέγξει και να καταγγείλει το βρώμικο κουβάρι των επιδοτήσεων στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Επίσης διευρύνονται οι περιπτώσεις παραπτωμάτων για τα οποία αυτοδίκαια ο εργαζόμενος θα τίθεται σε αργία, δλδ χωρίς καν να περνάει από το πειθαρχικό: θα αρκεί οποιοδήποτε ένταλμα κράτησης, σύλληψη, βούλευμα ή δικαστική απόφαση, ακόμα κι αν κατόπιν έχει αφεθεί ελεύθερος ή υπάρχει αναστολή στην ποινή ή περιοριστικά μέτρα. Αυτό σημαίνει κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας και διαρκή απειλή όποιας συμμετέχει σε συνδικαλιστική ή πολιτική δράση που εύκολα, όπως έχουμε διαπιστώσει, οδηγεί σε σύλληψη.
Στον ίδιο κατάλογο υπάρχουν παραπτώματα που είναι ασαφή και επιδέχονται πολλών ερμηνειών ή προστίθενται άλλα. Ενδεικτικά: «αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας», «σοβαρή απείθεια», «εκδήλωση κάθε μορφής βίας και παρενόχλησης στην εργασία σύμφωνα με το ν. 4808/21». Για αυτά, το πειθαρχικό συμβούλιο μπορεί να επιβάλλει επιπλέον διοικητική κύρωση από 3000 έως 30000 ευρώ.Για άλλα, φτάνουμε στις 100000. Για την «κακόβουλη άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής» με ανακριβή στοιχεία ή «με χαρακτηριστικά απρεπείς φράσεις» δεν ορίζεται ταρίφα. Το ποινολόγιο εμπλουτίζεται με υποβιβασμούς, καθαιρέσεις προϊσταμένων, αλλά και αφαίρεση μισθολογικών κλιμακίων ή στέρηση του δικαιώματος χορήγησής τους, προσωρινή παύση μέχρι ένα χρόνο με πλήρη στέρηση αποδοχών. Στα παραπάνω «παραπτώματα» γνωρίζουμε ότι στηρίζεται και μέγα πλήθος των διώξεων από προϊσταμένους ή οποιονδήποτε, π.χ., θεωρήσει το μοίρασμα κειμένου σε μια απεργία παρενόχληση στην εργασία του. Για όσες θεωρούν ότι κινδυνολογούμε, να θυμίσουμε, π.χ., ότι με τη δημόσια διαμαρτυρία της για τη μη πρόσληψη σχολικού νοσηλευτή για μαθητή της η Σ. Καψαλάκη διώκεται ως «κίνδυνος για την υπηρεσία και το δημόσιο συμφέρον».Περαιτέρω, το στοιχειώδες δικαίωμα της άσκησης ένστασης εκ μέρους του υπαλλήλου στις αποφάσεις περιορίζεται δραστικά. Με αποτέλεσμα να πρέπει να προσφύγει δικαστικά. Κάτι ήδη αδύνατο για την πλειοψηφία. Εκτός αυτού, η διοίκηση μπορεί να μετακινεί ή να μεταθέτει την υπάλληλο από την οργανική της θέση «για τη διασφάλιση της αντικειμενικότητας της διαδικασίας διερεύνησης» της υπόθεσής της. Για να την απομονώνει, μεταφράζουμε, από κάθε επαφή με συναδέλφους και κάθε δράση στήριξής της.
Και δυο εντελώς καινούρια στοιχεία. Το πρώτο θα το περιμέναμε και έχει να κάνει με την ψηφιοποίηση των πειθαρχικών διαδικασιών (αρκετά μέτρα που επιβλήθηκαν επί κόβιντ 19, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, παραμένουν ως εργαλεία πειθάρχησης και κανονικοποίησης). Οι ειδοποιήσεις και κλήσεις για απολογία θα έρχονται στο mail του εργαζόμενου, ενώ προβλέπεται και τηλεδιάσκεψη για τις συνεδριάσεις. Για να μη φωνάζουμε και να μη συγκεντρωνόμαστε έξω από το συμβούλιο και τους καθυστερούμε αλλά και να αγρυπνούμε στα mail… Συν το Μητρώο Πειθαρχικών Υποθέσεων και η ανάρτηση των αποφάσεων στη Διαύγεια, όπου «ανωνυμοποιημένες» θα φιγουράρουμε με τις καταδίκες μας. Το δεύτερο είναι η «πειθαρχική συνδιαλλαγή». Ο υπάλληλος αποδέχεται κάποιες από τις κατηγορίες και μπορεί να συμφωνήσει με τη Διοίκηση για επιβολή μικρότερης ποινής, υπό την επίβλεψη πάντα του πειθαρχικού συμβουλίου. Να ένα μέτρο υπέρ του εργαζόμενου για να γλιτώσει χρόνο και χρήμα σε πρόστιμα και δικηγόρους, ενώ όσοι –σωστά- το ονομάζουν δήλωση μετανοίας να ετοιμάζονται για τη δίωξή τους…
Το μήνυμα γίνεται σαφές: το κεφάλαιο καταστρέφει και μετατρέπει σε νεκρό καθετί ζωντανό προκειμένου να κερδίσει και να ελέγξει. Κι αφού επιδιώκει ν’ αποφασίζει ποιος αξίζει να ζει και ποιος όχι, επόμενο είναι να αποφασίζει και ποιοι και, κυρίως, πώς πρέπει να δουλεύουν γι’ αυτό: είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα που ολοένα και βαθύτερα γίνεται αυταρχικός. Και με μια ακολουθία αντεργατικών νόμων, φτάσαμε στο φετινό καλοκαίριτου ΄25 με μια τριπλέτα νομοσχεδίων συμπληρωματικών ώστε να περάσουν διπλό χαλινάρι στο λαιμό μας: ένα για 13ωρο εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ένα για διαγραφές φοιτητών με ανάλογο πειθαρχικό που οδηγεί σε παύση ή και διαγραφή φοιτητή και ένα για το πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων. Γιατί τόσες ανάγκες για φίμωση και καταστολή; Διότι φαίνεται ότι δεν έχουμε υποταχτεί. Υπάρχουν αντιστάσεις, εκδηλώνονται όπου τα σωματεία συσπειρώνουν και όπου οι εργαζόμενοι παίρνουν την απόφαση να επιμείνουν και να διεκδικήσουν. Να έχουν φωνή και να ακούγονται. Το κράτος θωρακίζεται και, στη συνέχεια του νομοσχεδίου, δίνει τον τίτλο “Reform Greece” στη δημιουργία ενός ακόμη ΝΠΙΔ που σκοπό θα έχει την ανταλλαγή τέτοιων πρακτικών απορρύθμισης του δημόσιου τομέα και «διαχείρισης» του ανθρώπινου δυναμικού του με άλλες χώρες εντός κι εκτός της ΕΕ. Με το αζημίωτο, βέβαια. Από την πλευρά μας, γίνεται φανερό πως δε χωρά τίποτε άλλο εκτός από την ανατροπή των εκτρωμάτων που παράγει.
Ο εκπαιδευτικός και μαχόμενος συνδικαλιστής στην ΠΕ Α. Αττικής Κώστας Τουλγαρίδης μας δίνει ένα ακόμα παράδειγμα δράσης αυτές τις μέρες. Κατηγορήθηκε, αρχικά, διότι προσπαθώντας να προστατέψει μαθητή να εμπλακεί σε επικίνδυνο παιχνίδι , έκανε ένα χειρισμό που βαφτίστηκε «τρικλοποδιά». Απαράδεκτο, κατά τη διοίκηση. Ξεκινάει ΕΔΕ, αποδομείται, φυσικά, η κατηγορία, καταθέτουν οι συνάδελφοί του, αλλά το θέμα δεν λήγει. Κατασκευάστηκαν νέες κατηγορίες: ανάρμοστη συμπεριφορά, αμέλεια, παραβίαση ωραρίου και παραβίαση της αρχής της εχεμύθειας. Στις 10 Ιούλη έγινε μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Δ/νση ΠΕ και πλήθος συναδέλφων και γονιών φώναξαν ότι η δίωξη είναι συνδικαλιστική και τα κίνητρα πολιτικά.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 30/8
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
