Νίκος Τσούλιας Έρχεται συχνά από το σχολείο μας, πολύ πιο συχνά από τους άλλους γονείς. Μπαίνει στο γραφείο του Συλλόγου Διδασκόντων διστακτικά και με ολοφάνερη ντροπαλότητα. Είναι χαμογελαστή. Το πρόσωπό της εκφράζει μια βαθιά ευγνωμοσύνη. Πάντα είναι περιποιημένη και καλοντυμένη, με τα φτωχικά αλλά «κυριακάτικα» ρούχα της, με την ενδυμασία της μακρινής πατρίδας της.
Μιλάει και κάνει πάντα μια ελαφρά υπόκλιση. Σέβεται τους καθηγητές με έναν ιερό τρόπο, όπως εκείνα τα παλιά χρόνια στη χώρα μας που οι αγρότες γονείς θεωρούσαν τιμή τους να μιλήσουν με τους καθηγητές των παιδιών του στο Γυμνάσιο της πόλης και αν τους έλεγαν και κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο, τότε καμάρωναν και το έλεγαν και το ξαναέλεγαν στη γυναίκα τους αλλά και στο καφενείο του χωριού…
Να ‘ναι η χαμένη αθωότητα αυτή που μας ομορφαίνει τόσο πολύ με την είσοδό της στο γραφείο μας, μήπως η ένοχη διαπίστωση του ελλείμματος του σεβασμού και της ντροπής ή απλά και μόνο η γλυκύτητα μιας παιδικής νοσταλγίας που αναφέρεται σε μια εποχή όπου η συστολή είχε πέραση και αξία; Να ‘ναι η κρυφή ομολογία μας και η προκύπτουσα ενοχή μας ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί και το σημερινό σχολείο δεν διαπαιδαγωγούμε στις ουσιώδεις αξίες της ζωής και απλά υπηρετούμε μονομερώς μια χρησιμοθηρική στάση επαγγελματικής εξέλιξης των μαθητών / μαθητριών μας;
Νιώθει σεβασμό και ευχαρίστηση, γιατί θεωρεί τους εκπαιδευτικούς ότι αγωνίζονται για να κάνουν καλύτερο το παιδί της. Και δεν παίρνει και … πολλά από το σχολείο˙ το παιδί της με δυσκολία προάγεται από τάξη σε τάξη. Κι όμως εκτιμά αυτή την έστω υπολειμματική μόρφωση του παιδιού της ως μέγιστη προσφορά της προσπάθειας των εκπαιδευτικών! Δεν εκφράζει κανένα παράπονο σε εμάς, μόνο ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες. Τα λόγια της κοιτάσματα καρδιάς μάς ομορφαίνουν τόσο πολύ την εργασία μας. Κάθε φορά που έρχεται πηγαίνουμε διαφορετικοί στην αίθουσα. Να μάς έβλεπαν κι άλλοι πολλοί γονείς έτσι…
«Εσείς οι καθηγητές αγωνιζόσαστε για τα παιδιά μας. Τους μαθαίνετε τα γράμματα. Τους δίνετε τα φώτα. Τους δίνετε αγάπη». Μιλάει και για λογαριασμό των άλλων, που δεν αναλύουν βαθύτερα το ρόλο του σχολείου και μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων, που θεωρούν ότι το φροντιστήριο θα τους λύσει το πρόβλημα της ζωής των παιδιών τους.
Και όταν η κουβέντα γίνει για το γιο της και πάλι θα εκφράζει την αγάπη της για τον εκπαιδευτικό. «Ναι, κύριε καθηγητά μου! Έχετε δίκιο. Του το λέω συνέχεια και προσπαθώ και εγώ με καλά λόγια να τον πείσω», είναι κάθε φορά η φανερά ομολογημένη συμφωνία της στην παρατήρηση του εκπαιδευτικού για να προσπαθήσει περισσότερο ο γιος της.
Το παράπονό της είναι παράπονο μόνο για το γιο της, είναι παράπονο που έχει να κάνει με τον άντρα της. «Τι θέλω; Να πάρει κανέναν μεγαλούτσικο βαθμό ο γιος μου για να χαρεί λιγάκι κι ο πατέρας του που δουλεύει τόσο σκληρά…». Τι μεγαλείο κρύβει η φτώχεια και η ολιγάρκεια. Όχι δεν πρόκειται για έλλειμμα φιλοδοξιών ή για στόμωμα ονείρων.
Πρόκειται για τη νοοτροπία του ανθρώπου της σκληρής δουλειάς που ζητά να χαρεί από το ελάχιστο, να βρει ευτυχία στο πιο απλό πράγμα, να ξεδιψάσει κορακιασμένος ων από της μισής χούφτας το λιγοστό νερό. Πρόκειται για την αντίληψη του ανθρώπου που δεν τον έχουν λεηλατήσει οι άμετρες προσδοκίες, η επιδημία του καταναλωτισμού και το συνεχές κυνηγητό της επιτυχίας που επιζητάει την επόμενη επιτυχία…
Μιλάει με ευγνωμοσύνη για την Ελλάδα, που μπορούν να βγάζουν το ψωμί τους και να θρέφουν τα παιδιά τους. Νιώθουμε ότι αγαπάει την Ελλάδα περισσότερο από εμάς και ας έχει έλθει από τη μακρινή Ινδία και ας έχει εκεί τα άλλα αγαπημένα της πρόσωπα και ας την τρώει ο πόνος της ξενιτιάς. Γιατί δεν μπορεί όσο και αν η φτώχεια την απόδιωξε από τον τόπο της, η ψυχή της θα είναι προσηλωμένη στη γενέθλια γη της. Στη χώρα του Οδυσσέα είμαστε και αν δεν έχουμε ποτέ ξενιτευτεί, έχουμε γευθεί από τα παιδικά μας χρόνια του θείου Ομήρου την αφήγηση για της νοσταλγίας τα πάθη και τους πόθους.
«Να χαρεί λιγάκι κι ο πατέρας του…», μια φράση όμορφης γλυκύτητας και αυθεντικής αγωνίας που μόνο το σχολείο μπορεί να στη δωρίσει, ο καημός μιας βασανισμένης από τη φτώχεια μάνας, η ιερή αγάπη της για τον άντρα της που δουλεύει σκληρά ώρες πολλές, το όνειρό της να μάθει γράμματα το παιδί της…
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
