Χρήστος Κάτσικας Το πρώτο κουδούνι ήδη χτύπησε για 1,3 εκατ μαθητές και 160 χιλιάδες εκπαιδευτικούς, μετά από δύο χρονιές που στιγματίστηκαν από μεγάλα διαστήματα τηλεκπαίδευσης, χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας κατά του νέου κορονοϊού, αλλά με τιμωρητική αντίληψη και τη γνωστή καραμέλα της... ατομικής ευθύνης.
Και ενώ τρέμει το φυλλοκάρδι γονιών, εκπαιδευτικών και μαθητών για το άνοιγμα των ανοχύρωτων σχολείων, η αρμόδια υπουργός πλέκει εκ νέου το αυτοεγκώμιό της, περιγράφοντας ένα σχολείο που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα: «Ο στόχος μας για φέτος είναι διττός: αφ' ενός η διασφάλιση της διά ζώσης εκπαιδευτικής διαδικασίας με όπλο τον εμβολιασμό και τα πρόσθετα μέτρα προστασίας που έχει εισηγηθεί η Επιτροπή Ειδικών, όπως οι εντατικοί εργαστηριακοί και αυτοδιαγνωστικοί έλεγχοι και η υποχρεωτική χρήση της μάσκας, αφετέρου η υλοποίηση των σημαντικών καινοτομιών για ένα σχολείο πιο σύγχρονο, πιο ελεύθερο και αυτόνομο», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Νίκη Κεραμέως.
Χαρακτηριστικά, η κ. Κεραμέως κάνει λόγο για «νέες ευκαιρίες και προκλήσεις» και προσθέτει ότι «οι αλλαγές που επέρχονται δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα στο σχολείο».
Mέσα σ΄ αυτή τη βαβυλωνιακή σύγχυση των λέξεων τίθεται το δίλημμα: Oι δάσκαλοι θ΄ αναλάβουν το ρόλο του Nάρκισσου παρακολουθώντας τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές εξελίξεις μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέπτες των κυβερνώντων και των αυλικών τους ή θ΄ αναλάβουν το ρόλο του Προμηθέα μεταδίδοντας τη φωτιά των ανθρωπιστικών γνώσεων και το όραμα μιας ανθρωποκεντρικής κοινωνίας;
Να επαναδομηθεί ο ρημαγμένος, κοινός πληθυντικός των καημών, των παθών και των αντιστάσεων
Χρειάζεται να το πούμε ξανά και ξανά: Η λειτουργία του κόσμου έπαψε να είναι το απόλυτο μυστήριο που ήταν, οι μοχλοί του κακού βρίσκονται μπροστά στα μάτια των εκπαιδευτικών, για τα χέρια που τους χειρίζονται δεν υπάρχουν πια γάντια ικανά να κρύψουν τις κηλίδες του αίματος. Θα έπρεπε, επομένως, να είναι εύκολο για τον καθένα να επιλέξει ανάμεσα στην πλευρά της αλήθειας και στην πλευρά του ψεύδους, ανάμεσα στον ανθρώπινο σεβασμό και στην ασέβεια προς τον άλλον, ανάμεσα σε αυτούς που είναι με τη ζωή και αυτούς που είναι εναντίον της.
Ωστόσο είναι φανερό ότι οι μικρές δειλίες της καθημερινότητας, συνεισφέρουν σε μια ολέθρια μορφή πνευματικής τυφλότητας, να βρίσκονται, δηλαδή, στον κόσμο και να μη βλέπουν τον κόσμο, ή να βλέπουν από αυτόν ότι, ανά πάσα στιγμή, τείνει να εξυπηρετεί τους φόβους και τη σύγχυσή τους.
Όμως έτσι θα κυλάει ο καιρός και η βαρβαρότητα θα μεγαλώνει και οι πληγές θα πληθαίνουν και στο δικό τους σώμα.
Και θα φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.
Το σχολείο όχι σαν μαυσωλείο της κοινωνίας αλλά σαν το οδόφραγμα και τα θεμέλιά της
Πραγματικά κάθε εποχή φωτίζει το παρελθόν με διαφορετικό τρόπο. Δεν μπορεί κανείς να εμπνευστεί από τη φιγούρα του δασκάλου μέσα από τα παραμορφωτικά φώτα της κυρίαρχης ιδεολογίας, παρά μόνο με τα φώτα από δυο νυχτερινούς προβολείς.
Γιατί η φύση της δουλειάς του εκπαιδευτικού, είναι θαυμαστή και περίεργη. Ο δάσκαλος διδάσκει με το παράδειγμά του, ενώ η άρχουσα τάξη τον θέλει υπάλληλο, πραγματιστή. Εδώ αναπτύσσεται η αντίθεση ανάμεσα στην ποιότητα της δουλειάς του και την κοινωνική απαίτηση και ιστορία από τη μια και στον στενό πραγματισμό, τεχνοκρατισμό και υπαλληλοποίηση που θέλει η νέα τάξη πραγμάτων, από την άλλη. Αν ο/η φιλόλογος θέλει να διδάξει πχ «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, δηλαδή την εναντίωση στην εξουσία, και ταυτόχρονα η ζωή του είναι ταυτισμένη με την παραίτηση, την αποστράτευση και την υποταγή, τι ακριβώς νοηματοδοτεί στα πνευματικά του παιδιά;
Η αντίθεση ανάμεσα στις απαιτήσεις της παρακμασμένης αστικής ζωής και τη σφριγηλότητα του παραδείγματος μέσα στους αγώνες απαντιέται με δύο διδακτικούς μύθους, του Προμηθέα και του Ανταίου. Να δώσουμε τα πάντα στον κόσμο ακόμα και με ατομικό τίμημα, να παίρνουμε δύναμη από το λαό ενάντια στον φαινομενικά ανίκητο Ηρακλή. Από την άποψη αυτή ο Ν. Τεμπονέρας, που υπεράσπισε το δημόσιο σχολείο με τη ζωή του, είναι οδηγός.
Να το πούμε καθαρά : Εδώ «πριονίζονται ρίζες ! Και όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, καλό είναι να κάνει ένα βήμα στα πλάγια για να δει καθαρότερα μπροστά του.
Οι επιτελείς του Υπουργείου, χέρι χέρι με τους διανοούμενους της αυλής και της οθόνης, ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες, βιάζονται να υποδυθούν το ρόλο αυτού που γελά καλά επειδή γελά τελευταίος. Ωστόσο, κι αν τα βουνά μοιάζουν ακίνητα, οι γεωλόγοι ξέρουν καλά πως ζούμε σε μια θάλασσα στεριάς.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν πίσω τους την παράδοση του Δημήτρη Γληνού, του Μιχάλη Παπαμαύρου, της Έλλης Αλεξίου, της Ρόζας Ιμβριώτη, των μεγάλων δασκάλων του λαού μας, τη θυσία του Λαμπράκη, του Πέτρουλα και του Τεμπονέρα. Η Υπουργός Παιδείας έχει πίσω της την καρικατούρα των παιδονόμων με το χάρακα που περιγράφει ο Ντίκενς στη βιομηχανική Αγγλία του 19ου αιώνα.
Ας σκάψουμε, λοιπόν, τους τοίχους της οργανωμένης άγνοιας. Ας σκάψουμε βαθιά. Και όταν ερμηνεύσουμε σωστά τον κόσμο ας μη σταματήσουμε. Ας τον αλλάξουμε!
Το να μείνει κάποιος αήττητος σημαίνει το να μείνει στη μνήμη. Και ο Δάσκαλος με Δ κεφαλαίο, όπως οι κάμπιες που όταν εκπληρώσουν το σκοπό τους δεν πεθαίνουν αλλά μεταμορφώνονται σε πεταλούδες, έτσι και αυτός αρχίζει να πετάει όταν παραμένει Δάσκαλος.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
