Alfavita Newsroom Δημόσια κτίρια σχολείων που βούιζαν από φωνές, γέλια και φασαρία, στέκουν τώρα άδεια , βουβά μα κυρίως πεντακάθαρα.
Παντού η απώλεια του σώματος από τον δημόσιο χώρο. Μεγάλη ανισορροπία, τα δωμάτια γεμάτα με μυρωδιές και ήχους ανθρώπων που δεν έχουν πού να διαχυθούν και τα σχολεία γεμάτα ηρεμία, ήχους πρωτόγνωρους, αυλές που χορταριάζουν… ..
Σιγή σωμάτων.....
Από τις 11 Μαρτίου οι εκπαιδευτικοί είμαστε σε αναγκαστική απουσία από το σχολείο. Συνεχίζουμε το εκπαιδευτικό μας έργο με ασύγχρονη και σύγχρονη διδασκαλία. Μια μέθοδος πολύ πρωτόγνωρη για την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, καθώς ποτέ δεν υπήρξε ανάλογη επιμόρφωση από το υπουργείο παιδείας, πολύ επίπονη καθώς απαιτεί πολυήμερη προετοιμασία εκπαιδευτικού υλικού για διαδικτυακό μάθημα και πολύ αναποτελεσματική (συμμετέχει περίπου το 1/5 των μαθητριών και μαθητών). Το πρώτο συναίσθημα συνήθως που βιώνουμε όσες κι όσοι την εφαρμόζουμε είναι η ΜΑΤΑΙΩΣΗ.
Ματαίωση και προβληματισμός. Στην πλειοψηφία των εργασιών που αναθέτουμε επικρατεί από τα παιδιά σιγή ιχθύος…..στον ηλεκτρονικό βυθό της εκπαίδευσης. Κι ας αγωνιζόμαστε εμείς νυχθημερόν να στήσουμε το ηλεκτρονικό μάθημα. Γιατί υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ διαδικτυακής και διά ζώσης διδασκαλίας την οποία κατέχουμε σχεδόν άριστα τόσα χρόνια.
Στην διά ζώσης διδασκαλία συμμετέχουμε ολιστικά. Καθηγήτριες, καθηγητές και παιδιά λειτουργούμε με όλες μας τις αισθήσεις. Μαθαίνουμε να υπάρχουμε με τις άλλες και τους άλλους. Το σώμα μας είναι παρόν, το ίδιο και η ψυχή και το πνεύμα μας. Υπάρχει έντονη ΏΣΜΩΣΗ και σύζευξη, στην τάξη, στην αυλή, στους διαδρόμους, στο γραφείο των εκπαιδευτικών και στις εκδηλώσεις του σχολείου. Προάγεται το ουσιαστικότερο μάθημα της ζωής : η ΣΥΜΒΙΩΣΗ. Η ρεαλιστική αυτή προσομοίωση συμβίωσης των παιδιών στον χώρο του σχολείου, είναι ζωτικής σημασίας για την ηρωική τους έξοδο στην ζωή των ενηλίκων. Βιώνουν τον διάλογο, τον σεβασμό, την σύγκρουση, την διεκδίκηση των ορίων, την αποδοχή της διαφορετικότητας, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ομοφοβία, την ενσυναίσθηση, την αλληλεγγύη κ.α. Τα βιώνουν όμως, δεν τα βλέπουν ως εικονική πραγματικότητα.
Στην εξ απομακρύνσεως διδασκαλία, οι μαθήτριες και οι μαθητές συμμετέχουν παθητικά, στην συντριπτική τους πλειοψηφία (από την δική μου εμπειρία) έχουν κλειστές τις κάμερες, προσεγγίζουν την γνώση απρόσωπα, χωρίς βλέμματα και με ανενεργές σχεδόν όλες τις αισθήσεις. Δηλ. τελείως ΑΣΩΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ. Αυτή η ασώματη παρουσία, ενέχει άπειρους κινδύνους : αδυναμία ουσιαστικής σύνδεσης με τις άλλες και τους άλλους, έλλειψη αλληλεπίδρασης, ευελιξίας και προσαρμοστικότητας στις ανάγκες των άλλων. Αποσωματοποιείται η επικοινωνία μας, καθώς δεν συμμετέχουμε εκπαιδευτικοί και παιδιά ισότιμα και εμφανώς στην διαδικασία αυτήν. Δηλ. εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε εικόνα του τι κάνουν τα παιδιά την ώρα του διαδικτυακού μαθήματος, αν κοιμούνται, αν τρώνε, αν παίζουν βίντεοπαιχνίδια, αν έχουν αφήσει απλώς τον υπολογιστή ή το κινητό ανοικτό για να φαίνεται ότι παρακολουθούν ενώ απουσιάζουν σε άλλον χώρο. Με την εξ απομακρύνσεως διδασκαλία επιβεβαιώνεται η απουσία των παιδιών από την μαγεία της μάθησης αλλά τώρα και επίσημα πια.
Το μάθημα τεμαχίζεται σε κλειστά ηλεκτρονικά ‘’παράθυρα’’ και βουβές εικόνες. Μια επικοινωνία αποστειρωμένη, με μάσκα μη μετάδοσης του ιού της συνύπαρξης. Και δυνατό αντισηπτικό που εξολοθρεύει την γνώση του σχετίζεσθαι.
Μήπως τελικά αυτό είναι το ζητούμενο; Μαθήτριες και μαθητές, που δεν θα μάθουν πώς να συσχετίζονται, πώς να συνδιαλέγονται, να διεκδικούν, να συμπορεύονται; Αλλά εκπαιδεύονται να υπακούν πειθήνια, να μιλούν εξ αποστάσεως, να καλύπτουν τις εκφράσεις τους και να μην συνυπάρχουν; Το ΜΑΖΙ είναι αυτό που απειλεί την αδικία και εμπεριέχει το αίσθημα του αγωνίζεσθαι. Το ατομικό εξ αποστάσεως μάθημα, όχι μόνο δεν ανατρέπει ανισότητες και αδικίες, αλλά τις διαιωνίζει με το να μην δίνονται οι ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης και εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά (ελλιπής ηλεκτρονικός εξοπλισμός, ένας υπολογιστής σε μία οικογένεια, τεχνικές δυσκολίες σύνδεσης στο ίντερνετ).
Τέλος, γκρεμίστηκε επιτέλους ο καλοστημένος μύθος των χαμένων διδακτικών ωρών. Πολλοί γονείς, λίγοι εκπαιδευτικοί και υπουργείο, εξανίσταντο για ώρες που χάνονται, ώρες που δεν έχουν τον παραδοσιακό διδακτικό χαρακτήρα, δηλ. με πίνακα, με στρατιωτική διάταξη θρανίων, με επικοινωνία παιδιών πλάτη με πλάτη, με τον μονόλογο της καθηγήτριας/τή, με διαγωνίσματα και εξέταση με μπλοκάκι. Τελικά, τα παιδιά επιβιώνουν πολύ καλά αυτές τις 50 μέρες με ‘’χαμένες’’ ώρες γνώσης αριθμών, ημερομηνιών, ονομάτων, πολέμων και χημικών αντιδράσεων. Εν μέσω αυτής της παγκόσμιας κρίσης, αναδείχθηκε ότι προτεραιότητά μας είναι να διδαχθούν τα παιδιά ΠΩΣ να μαθαίνουν, πώς να ερευνούν και πώς να θέτουν ερωτήματα. Όχι ΤΙ να παπαγαλίζουν. Προτεραιότητά μας είναι να εκπαιδευτούν σε δεξιότητες συνεργασίας, έρευνας, προσαρμοστικότητας, ευελιξίας και αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων σε απροσδόκητα κι άγνωστα προβλήματα, όπως αυτό της πανδημίας. Αυτούς τους δύο μήνες μαθαίνουν τι σημαίνει φιλία, δεσμοί αγάπης, γειτονιά, υγεία, επιπτώσεις από μία ανεξέλεγκτη επιδημία, επιστήμη και έρευνα, πειθαρχία, κοινωνική συνοχή, ευάλωτες ομάδες και υποστηρικτικές δομές .
Δεν χάνουν ώρες όταν διδάσκονται πώς να κάνουν συνέλευση σχολικού τμήματος συζητώντας δημοκρατικά για τα προβλήματά τους, δεν χάνουν ώρες, όταν διδάσκονται να παίζουν στην αυλή με κανόνες, δεν χάνουν ώρες όταν κάθονται κυκλικά και ανταλλάσσουν απόψεις πρόσωπο με πρόσωπο. Κερδίζουν ώρες ουσιαστικής ζωής που εντυπώνεται στην σωματική τους μνήμη. Ακριβώς επειδή δεν παπαγαλίζουν ξερή γνώση άσχετη με τις ανάγκες τους αλλά επειδή ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ την δική τους εμπειρική γνώση. Κι έπειτα η εκπαίδευση δεν χρειάζεται να περιγράφεται πάντα με όρους οικονομικούς, κερδίζεις, χάνεις, αποταμιεύεις, επενδύεις. Τουλάχιστον η δημόσια εκπαίδευση.
Όλο αυτό το άρθρο το αφιερώνω σε μαθήτριες και μαθητές που βιώνουν ενδοοικογενειακή βία, εκφοβισμό συνομηλίκων, δύσκολες συνθήκες επιβίωσης και συμβίωσης με πρόσωπα που τα ασκούν βία, καθώς δεν έχουν άλλη επιλογή. Στην εξ απομακρύνσεως διδασκαλία αναιρείται αυτόματα η παροχή βοήθειας από μέρους μας. Στην δια ζώσης χρειαζόμαστε εβδομάδες μέχρι να μας εμπιστευτούν και να μας μιλήσουν για την βία που υφίστανται. Η απομάκρυνση και η απομόνωσή τους θα μας πάρει αρκετό καιρό πάλι μέχρι να συνδεθούμε. Είμαστε όμως εδώ, κοντά τους και μαζί τους.
Μενίκη Βίλμα
Καθηγήτρια Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
ΜA στην Ειδική Αγωγή
Πιστοποιημένη επιμορφώτρια ενηλίκων
Συντονίστρια στο Δίκτυο για τη Σχολική Διαμεσολάβηση (www.kede.org)
Υπεύθυνη για την πρόληψη της ενδοσχολικής βίας στο 1ο Γυμνάσιο Αρτέμιδας
Ερευνήτρια σε θέματα ισότητας των φύλων
Email: [email protected]
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 11/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
