Σε μια εποχή σκληρού νεοφιλελευθερισμού, με πολέμους και γενοκτονίες, η ευρύτερη Αριστερά δείχνει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, ενώ τα κινήματα την έχουν ξεπεράσει: τόσο το κίνημα των Τεμπών όσο και το κίνημα για την Παλαιστίνη. Αντίθετα οι εκπρόσωποι του Κεφαλαίου, οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ που τις υπηρετούν έχουν σχέδιο, πρόγραμμα και όραμα και το υλοποιούν κατά γράμμα.
Ο Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν στο βιβλίο του «Η Αριστερά τώρα ή ο δρόμος προς την ανασυγκρότηση» (εκδόσεις Νήσος) αναφέρει: «Αυτοί όλοι όχι μόνο δεν αποδέχονται να επιστρέψουμε σε εποχές κοινωνικών συμβολαίων και κοινωνικών κρατών, αλλά επιδιώκουν συστηματικά να αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο τις λαϊκές αντιστάσεις, ακόμα και τις αντιστάσεις που αφορούν την απλή επιβίωση. […] Η δυναμική της κλιματικής αλλαγής και οι δραματικές υστερήσεις σε ό,τι αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, πλήττουν και απειλούν ολόκληρους πληθυσμούς στις φτωχότερες χώρες, αλλά και υπολογίσιμες μερίδες του πληθυσμού στις πλουσιότερες».
Το πρόβλημα γενικότερα της Αριστεράς είναι ότι, σε αντίθεση με την κληρονομιά των κλασικών του μαρξισμού, χαρακτηρίζεται από θεωρητική ένδεια και διανοητική τεμπελιά. Όμως εάν δεν το κάνει η Αριστερά να προτείνει ένα επεξεργασμένο πολιτικό πρόγραμμα στηριγμένο σε γερές θεωρητικές βάσεις, δεν θα το κάνει κανείς για λογαριασμό της. Τα περισσότερα στελέχη της, κοινοβουλευτικά και μη, είναι άτομα του αυτοσχεδιασμού και του ιμπρεσιονισμού. Βλέποντας και κάνοντας. Έτσι, όμως, δεν μπορεί να καθορίσουν την ατζέντα και αφήνουν την πρωτοβουλία στα αστικά κόμματα και την Ακροδεξιά. Αγώνονται και φέρονται από τις εξελίξεις, αφού, όπως είπαμε, το Κεφάλαιο και οι οικονομικές ελίτ έχουν και σχέδιο και όραμα, ασχέτως εάν αυτά οδηγούν την κοινωνία να γίνει ζούγκλα.
Ο Ρυλμόν, αναφερόμενος στην περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει: «Το στελεχικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να κατανοήσει την αναγκαιότητα του σχεδιασμού, του ορισμού στόχων, χρονοδιαγραμμάτων και συνδυασμών έργων, δράσεων και χρηματοδοτήσεων, ως μεθόδων άσκησης πολιτικής. Παραμένει πιστό στις μεθόδους των αποσπασματικών έργων και δράσεων που απορρέουν από την παράδοση των πελατειακών πρακτικών, παρά τις καταστροφικές τους επιπτώσεις. Το γεγονός αυτό προκύπτει από το ότι ο εγκλωβισμός στη λογική της διαπραγμάτευσης ιδιωτών, εκλεγμένων τοπικών αρχόντων και συντεχνιών με το κράτος παραμένει ο πραγματικός ορίζοντας του στελεχικού δυναμικού της Αριστεράς. Και οι μελλοντικές εξελίξεις αφήνονται στην αγορά και στις κεϊνσιανές πολιτικές. Αυτό οφείλεται σε ένα πολύ μεγάλο γνωσιακό έλλειμμα και την απουσία κάθε συστηματικής προσπάθειας να καλυφθεί αυτό το έλλειμμα και να γίνουν κατάλληλες επεξεργασίες επικαιροποίησης πολιτικών που αφορούν την παραγωγή, τις κοινωνικές υπηρεσίες και το περιβάλλον».
Εν ολίγοις η Αριστερά διατήρησε τον διαχωρισμό πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας, αφού συντηρεί τον καταμερισμό εργασίας ανάμεσα στους κομματικούς διανοούμενους και τους εργαζόμενους χειρώνακτες. Ωστόσο, «η αυτοοργάνωση αποτελεί την κύρια οδό για την ανασυγκρότηση του κόσμου της εργασίας και επομένως τη μόνη οδό για να ξεκινήσει μια διαδικασία μετάβασης σε μορφές οργάνωσης και παραγωγής και μορφές θεσμικών λειτουργιών που θα αντικαθιστούν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και ειδικότερα τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή τους» (Ρυλμόν). Χωρίς αυτό η Αριστερά θα μείνει απλός θεατής της καταστροφής που θα επιφέρουν η Ε.Ε. και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μέσω της στρατιωτικοποίησης της οικονομίας και μελλοντικά ίσως ενός παγκοσμίου πολέμου.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 8/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
