Ο Μήτσος καθόταν στο μικρό τραπεζάκι της πλατείας, με τον φραπέ στο χέρι, και το καλαμάκι με κλίση προς τα δεξιά. Πάντοτε όταν έπινε τον καφέ σαν να κρατούσε μια πυξίδα που έδειχνε πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, δεξιά. Τούτη την πραγματικότητα δεν την άλλαζε ποτέ. Ο καφετζής ήξερε το χούι του. Χρώμα στο καλαμάκι πάντοτε γαλάζιο. Στο πολύ μακρινό παρελθόν του έφερνε τον φραπέ και με πράσινο καλαμάκι , αλλά εδώ και χρόνια μόνο μπλε. Ρούφηξε αργά από το καλαμάκι, καθώς περίμενε τον παραγιό να του φέρει τη λασπωμένη «γκάτζουαρ», από το χωράφι.
Απέναντί του, ο χασάπης, ο Γιώργης. είχε στήσει τον πάγκο του. Με κινήσεις μηχανικές, ακρίβειας σχεδόν στρατιωτικής, κομμάτιαζε κρέας και το παρέδιδε στους περαστικούς. Προφανώς όχι με τον ίδιο τρόπο. Τον «κατιμά» στους αγνώστους, το φιλέτο στους γνωστούς. Είχε αφήσει και κάποια κομμάτια «του γάλακτος» να τα στείλει πεσκέσι στον κουμπάρο του το Μάκη στην πρωτεύουσα . Εκείνος του έμαθε να χρησιμοποιεί τον μπαλτά, απλά τότε χρησιμοποιούσε τσεκούρι.
Ο Μήτσος τον παρατηρούσε χωρίς να δυσφορεί, βλέποντας σε αυτόν μια ζωντανή μεταφορά. Ο χασάπης δεν ήταν παρά ο καθρέφτης ενός συστήματος που είχε μάθει να τεμαχίζει: μισθούς, δικαιώματα, προσδοκίες, να τα τυλίγει σε λαδόκολλες υποσχέσεων και να τα δίνει πίσω στους πολίτες σαν κάτι “ακριβώς όσο αντέχουν”. Τα πολλά στους ημέτερους, τους δικούς του, τα κόκκαλα στους άλλους.
Ρούφηξε άλλη μια γουλιά. Το «φρρρπ» του φραπέ μπλέχτηκε με τον ήχο του μπαλτά. Δύο ρυθμοί, διαφορετικοί αλλά δεμένοι μεταξύ τους: ο ένας μιλούσε για την πληρότητα που φέρνει η τύχη παίζοντας και κερδίζοντας τρεις φορές το ξυστό, ο άλλος για την αέναη συνέχιση μιας μηχανής που δεν σταματά. Φρρρρπ φρρρπ ο ένας, γκαπ γκαπ, ο άλλος.
Κάποιοι πελάτες έφευγαν από το χασάπικο με σακούλες γεμάτες και βλέμματα άδεια. Άλλοι κοιτούσαν τις τιμές, κουνούσαν το κεφάλι και συνέχιζαν παρακάτω. Κι ο Μήτσος σκεφτόταν πως έτσι ακριβώς γίνεται και στην πολιτική: άλλοι “αγοράζουν” όσα τους πλασάρουν, άλλοι απλώς δεν μπορούν πια, κι άλλοι έχουν πάψει να περιμένουν οτιδήποτε.
Ήπιε την τελευταία γουλιά, με ένα βαθύ, αποφασιστικό ρούφηγμα. Το ποτήρι άδειασε, αλλά μέσα του γεννήθηκε μια σκέψη που τον τρόμαξε: «Όσο η εξουσία κόβει και μοιράζει με το ίδιο παλιό μαχαίρι, μήπως οι άνθρωποι σηκωθούν από τα τραπεζάκια και αποφασιστικά με το χέρι πετάξουν από πάνω τους εναπομείναντες φραπέδες, πετάξουν τα κόκκαλα και ζητήσουν επίμονα το μερίδιο που τους ανήκει;» Ανατρίχιασε στην ιδέα, καιρός να μπει στην γκάτζουαρ και να πάει για ένα ακόμη λόττο!
(Με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης)
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Black Friday σε μοριοδοτούμενα σεμινάρια και Πιστοποιήσεις Ξένων Γλωσσών για έξτρα 20 μόρια
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 24/11
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
