Λεωνίδας Βουρλιώτης Ο Προκόπης Δούκας, γνωστός δημοσιογράφος έχει προκαλέσει για άλλη μια φορά αντιδράσεις με τις δηλώσεις του. Αυτή τη φορά, το επίκεντρο της διαμάχης είναι η κριτική του για το εμβληματικό έργο των Pink Floyd, "The Wall", το οποίο χαρακτήρισε ως "εργαλείο λαϊκισμού" σε πρόσφατο σχόλιό του.
Η δήλωση αυτή αποκαλύπτει μια έλλειψη κατανόησης, όχι μόνο της τέχνης αλλά και της κοινωνικής ευθύνης που φέρει ένας δημόσιος λόγος.
Η Μουσική ως Καθρέφτης και όχι ως Όπλο
Οι Pink Floyd, με το "The Wall", δημιούργησαν ένα έργο που δεν είναι απλώς ένα μουσικό άλμπουμ, αλλά μια βαθιά κοινωνική και ψυχολογική αφήγηση. Το έργο καταπιάνεται με θέματα όπως η αποξένωση, η καταπίεση, η εκπαίδευση ως εργαλείο ελέγχου και η προσωπική επανάσταση. Το να χαρακτηρίζεται ένα τέτοιο έργο ως "λαϊκιστικό" από έναν δημοσιογράφο που κραδαίνει το μικρόφωνο της δημόσιας ραδιοφωνίας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ατυχές και, στη χειρότερη, επικίνδυνο. Η τέχνη δεν είναι "εργαλείο" για να εξυπηρετεί πολιτικές ατζέντες, αλλά ένα μέσο που προκαλεί σκέψη και αμφισβήτηση. Ο Δούκας, αντί να αναλύσει το έργο με κριτική ματιά, επιλέγει να το μειώσει σε μια επιφανειακή κατηγορία, αποκαλύπτοντας ίσως περισσότερα για τη δική του οπτική παρά για το ίδιο το έργο.
Η Κρατική Μόρφωση και η Υπευθυνότητα του Λόγου
Το πρόβλημα, κύριε Δούκα, δεν είναι οι Pink Floyd. Το πρόβλημα είναι η ευκολία με την οποία χρησιμοποιείτε τη θέση σας για να εκτοξεύετε κρίσεις που στερούνται βάθους και ουσίας. Ως διευθυντής ενός δημόσιου ραδιοφώνου, η ευθύνη σας δεν περιορίζεται στη μετάδοση μουσικής ή ειδήσεων. Έχετε τη δύναμη να διαμορφώνετε συνειδήσεις, να προάγετε τον διάλογο και να καλλιεργείτε την κριτική σκέψη. Αντ’ αυτού, επιλέγετε να πετάτε αφορισμούς που όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα στη δημόσια συζήτηση, αλλά την υποβαθμίζουν.
Η "κρατική μόρφωση" που επικαλείστε ως πρόβλημα δεν είναι το ζήτημα. Η μόρφωση, είτε κρατική είτε ιδιωτική, δεν κρίνεται από το πλαίσιο της, αλλά από την ικανότητά της να καλλιεργεί ανθρώπους που σκέφτονται, αμφισβητούν και δημιουργούν. Αν κάτι μας διδάσκει το "The Wall", είναι ότι η εκπαίδευση που επιβάλλει ομοιομορφία και καταστέλλει την ατομικότητα είναι αυτή που αποτυγχάνει. Ίσως, κύριε Δούκα, να πρέπει να ξανακούσετε το "Another Brick in the Wall" και να αναλογιστείτε το μήνυμά του.
Ο πραγματικός στίχος που πρέπει να ακούσει ο Δούκας
«We don’t need no thought control» – αυτό είναι το μήνυμα των Pink Floyd που οι πολιτικοί σαν τον Δούκα φοβούνται. Γιατί όταν ένα κράτος δεν μπορεί να εξασφαλίσει βασικές υπηρεσίες, αλλά επιμένει να ελέγχει τη κουλτούρα και τη μνήμη των πολιτών, τότε δεν ζούμε σε δημοκρατία – ζούμε σε μια παρωδία αυταρχισμού με δημοκρατικές πινελιές.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Ντομάτες: Πού πρέπει να τις αποθηκεύετε για να διατηρούνται φρέσκες και νόστιμες
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 14/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
