1) Θουκυδίδης, γεννήθηκε στον Άλιμο της Αττικής το 460 π.χ. και πέθανε περίπου το 404 π.χ.. Ήταν ο σπουδαιότερος Έλληνας ιστορικός, γνωστός για την συγγραφή του Πελοποννησιακού πολέμου, μεταξύ των κρατικών συνασπισμών της Αθήνας και της Σπάρτης. Κρατούσε από αριστοκρατική οικογένεια, έχοντας μεγάλη περιουσία στην Θράκη. Η αρχοντική καταγωγή του, του επέτρεψε να μορφωθεί κοντά σε διάσημους ρήτορες και φιλοσόφους, όπως τον Αντιφώντα και τον Αναξαγόρα. Το βαρυσήμαντο έργο του, το κατέγραψε εξορισμένος εκεί για αρκετά χρόνια. Ταξίδευσε σε όλη την Ελλάδα και βρέθηκε σε τόπους μαχών, συλλέγοντας απαραίτητες πληροφορίες για την διάρθρωση του.
Το τεράστιο σε αξία και έκταση πόνημα του με τον τίτλο «Θουκυδίδου ξυγγραφή» ήταν απόλυτα τεκμηριωμένο, και βασισμένο σε επαληθευμένες μαρτυρίες και γεγονότα, όχι «εκ του παρατυχόντος», όπως αναφέρει, αλλά δηλώνοντας παρών σε αρκετές από τις μάχες, προσδίδοντας του αξιοπιστία και εγκυρότητα, προσόντα, τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ και από κανέναν. Δεν δεχόταν αβασάνιστα, ότι άκουγε ή διάβαζε από τους ποιητές, οι οποίοι διάνθιζαν τα γεγονότα περισσότερο για να τα μεγαλοποιούν, ούτε τα εκθέτανε όπως οι λογογράφοι, για να θωπεύουν τα αφτιά, χωρίς να συγκλίνουν προς την αλήθεια. Πολλά από αυτά, ήταν παραπλανητικά, και υπερφίαλα μυθεύματα της παράδοσης. Οι μαρτυρίες που έχουν αντέξει στο διάβα του χρόνου, και έχουν συμπεριληφθεί στο επιστημονικά προσεγμένο δημιούργημα του, είναι αυτές που είχε επιλέξει ύστερα από βαθειά εξέταση.
2) Μια ήταν η σημαντικότατη και πιο χρονοβόρα πολιτική, και αργότερα στρατιωτική αναταραχή που σοβούσε εκείνη την περίοδο στον ελληνικό χώρο. Ο πόλεμος αυτός, ονοματίστηκε Πελοποννησιακός, λόγω του ότι οι περισσότερες μάχες, διεξήχθησαν εκεί. Η αιτία του πολέμου εντοπίζεται, στην οικονομική παντοκρατορία της Αθήνας – Δηλιακής συμμαχίας, η οποία ενεργούσε ενάντια στα συμφέροντα της Σπάρτης και των συμμάχων της, με αποτέλεσμα η δεύτερη να ασφυκτιά οικονομικά. Η Σπάρτη αναζητούσε απεγνωσμένα ζωτικό χώρο, όπως έκαναν και κάνουν όλες οι σιδερόφρακτες χώρες, απανταχού της γης.
Μετά το τέλος των περσικών πολέμων, η ακμή της Αθήνας, ολοένα και επεκτεινόταν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Με την πολιτική της αυτή, όπως προανέφερα, περιόριζε, όλο και περισσότερο την στρατοκρατική δωρική πολιτεία, στην ομαλή της ναυσιπλοΐα στις θάλασσες της Μεσογείου. Η Αθηναϊκή δημοκρατία τότε, είχε την τύχη να κυβερνιέται από έναν χαρισματικό ηγέτη τον Περικλή, οπού έφθασε την πόλη του σε έναν οικονομικό, στρατιωτικό, και πολιτιστικό κολοφώνα, τον περίφημο χρυσό αιώνα, το πρώτο κίνημα διαφωτισμού που εμφανίστηκε στον ελληνικό και μείζονα χώρο. Δυστυχώς, η ανοδική του πορεία, διεκόπη ανυπερθέτως, ξεσπώντας μία σύρραξη, που ποτέ δεν είχε γνωρίσει αντάξια της η Ελλάδα. Ήταν η πιο αιματηρή αναταραχή μεταξύ των Ελλήνων, όπως αναφέρεται μέσα από το έργο του οργανωτικού, και εράσμιου ιστορικού μας.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ
Ο επιτάφιος του Περικλέους, εξυμνεί τις θυσίες των Αθηναίων στρατιωτών, οι οποίοι με αυταπάρνηση και βαθύ το αίσθημα της φιλοπατρίας, υπερασπίστηκαν την δημοκρατία και τις προοδευτικές αξίες που απορρέουν από αυτήν. Δεν πτοήθηκαν ποτέ από την αδιαμφισβήτητη ανωτερότητα του στρατού της Σπάρτης, ο οποίος μπορεί να υπερτερούσε στην ξηρά, όμως η Αθήνα είχε το πλεονέκτημα στη θάλασσα, στο ναυτικό «μέγα το της θαλάσσης κράτος», όπως είχε δηλώσει ο σπουδαίος πολιτικός Θεμιστοκλής.
Ο Μέγας Περικλής, με τον πυρίκαυστο λόγο του, εξυψώνει την δημοκρατία και την Αθηναϊκή ηγεμονία, δημιουργώντας ρίγη συγκίνησης στο ακροατήριο του. Η χώρα του, όπως κάθε ελεύθερη κρατική οντότητα, διέπεται από τις θεμελιώδεις τρεις εξουσίες της, οι οποίες γεννήθηκαν από τον άνθρωπο για να τον υπηρετούν στην καθημερινότητα του, έχοντας ως πολίτης υποχρεώσεις, αλλά και δικαιώματα. Για να διαφυλάξει τις κεκτημένες αυτές αξίες της, ο πολίτης λόγω των συνθηκών, μετουσιώνεται σε στρατιώτη και είναι πάντα έτοιμος να θυσιαστεί για αυτές, όπου με κόπο κατέκτησε. Πολέμησε με σθένος, μέσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία, η οποία απειλούνταν να αλωθεί από αυτούς που δεν άφησαν πίσω τους αιδήμονες τεχνίτες, σεμνούς ηγέτες, διαχρονικούς φιλοσόφους και ποιητές. Ο Αθηναίος πολίτης και στρατιωτικός, απέφυγε την έπαρση όπου περίμεναν στο λόγο του οι Αθηναίοι πολίτες, δηλώνοντας, ότι η κομπορρημοσύνη βλάπτει την πόλη, «ου κόμπο χρώμεθα» ή «μετρίως ειπείν». Εγκωμίασε με τον καλύτερο τρόπο τα ιδανικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, όπου ξεχωρίζει η πόλη του από τις άλλες πόλεις – κράτη. Μίλησε για την κληρονομιά που άφησαν οι πρόγονοι του, κι ότι έφθασε η ώρα να τα υπερασπιστούν, αντιστεκόμενοι στον εχθρό, είτε είναι Έλληνας, είτε είναι βάρβαρος. Επαινούσε τους Αθηναίους πολίτες, επειδή συνδύαζαν αρμονικά την θεωρητική σκέψη με την στρατιωτική αρετή. Χαρακτηριστική είναι η έκφραση, «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας, και φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας.
Η Αθηναϊκή δημοκρατία με την ανωτερότητα και το ήθος των πολιτών της, μέσα σε μια γεωπολιτική σκακιέρα όπου εντάσσεται, πρέπει να βγει νικήτρια, μαχόμενοι σε όλα τα μέτωπα. Δεν γνωρίζει τι θα πει ήττα επειδή ακριβώς δεν χρειάστηκε να αντιπαρατεθεί ποτέ άλλοτε με λαούς, όμαιμους, ομόθρησκους, και ομόγλωσσους. Όταν όμως κλήθηκε να αντιπαλέψει τους Πέρσες, κατάφερε να θριαμβεύσει, μαζί με Λακεδαιμόνιους, που τώρα τους έχει απέναντι της, έστω κι αν αυτοί συμμετείχαν, μόνο και μόνο από εγωισμό, δηλαδή για ατομικό τους όφελος. Αυτό στερεώνεται, από την απουσία της Σπάρτης, σε κρίσιμες στιγμές της αρχαίας ελληνικής ιστορίας όπου δυστυχώς απείχε.
Ο διαπρύσιος κήρυκας Περικλής, δεν σταματάει να μαγνητίζει τα πλήθη, διακηρύττοντας, ότι η δημοκρατία είναι πολύ ακριβή για να ξεπουληθεί, σε οποιονδήποτε επιβουλέα, θελήσει να την ανατρέψει.
Έφθασε η κρίσιμη ώρα για κάθε Αθηναίο στρατιώτη να πολεμήσει, κι εάν χρειαστεί να πέσει στο πεδίο της μάχης, ώστε να γίνει το φωτεινό παράδειγμα σε ανάλογες κακοτοπιές και περιστάσεις τους μέλλοντος, ποτίζοντας με το αίμα του την τιμημένη γη των προγόνων του, «ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος». Βροντοφωνάζει, ότι δεν έχει σημασία για το τι θα γίνει το άψυχο σώμα του καθενός συμπατριώτη του, αλλά η ψυχή του, μέσα στην οποία, κατέχουν εξέχουσα θέση οι πολιτικές, ατομικές και συλλογικές αρετές, η λατρεία για την μητέρα πατρίδα. Φθάσαμε στο σημείο, να διακυβεύεται η ευμάρεια, η ελευθερία, και η ισοπολιτεία, τρεις έννοιες αδιάσπαστες συστατικά στοιχεία, της αρχαιότερης δημοκρατίας του τότε κόσμου, της Αθηναϊκής.
Δεν ξέχασε ακόμα, να επισημάνει και να εκθειάσει, τον ρόλο της γυναίκας στην Αθηναϊκή κοινωνία, αυτές τις κρίσιμες ώρες. Η Αθηναία μάνα, είναι πάνω απ’ όλα ελληνίδα. Όπως στον πόλεμο εναντίον των Περσών, έτσι και τώρα, δηλώνει παρούσα, ανατρέφοντας άξια τέκνα, με σκοπό να γίνουν ολοκληρωμένοι άντρες, έμπλεοι ηθικών αξιών. Όλες και όλοι γνωρίζουν καλά, ότι εάν χαθεί ο πόλεμος αυτός, και καταλυθεί η δημοκρατία, όλη η πολιτισμένη Ελλάδα θα υποδουλωθεί, κυβερνώμενη από ορδές βάρβαρες και σκοτεινές.
Ο φλογερός Περικλής περίδακρυς, από όλα όσα έχει πει έως τώρα, δεν διέλαθε να αναφέρει δύο σημαντικές πολιτικές αποφάσεις, για τον αγωνιζόμενο και συνάμα δοκιμαζόμενο λαό του. Η Αθηναϊκή δημοκρατία, λειτουργεί ανταποδοτικά, προσφέροντας φροντίδα και μια ανοιχτή αγκαλιά στις οικογένειες, στις οποίες ο στρατιώτης γονέας έχασε την ζωή του υπερασπιζόμενος τα πάτρια εδάφη, αφήνοντας ορφανά τα ανήλικα παιδιά του. Μέχρι να ενηλικιωθούν, η πατρίδα, ολόθερμα θα τους προσφέρει τα προς το ζην, «η πόλις μέχρι ήβης θρέψει». Τέλος, το κράτος, δεσμεύεται να οργανώσει αθλητικούς αγώνες, τα λεγόμενα «άθλα», προς τιμήν των αλήστου μνήμης νεκρών, για να τους θυμούνται πάντα με αγάπη, οι μελλοντικές γενεές, και να μην τους λησμονήσει και η παρούσα, η οποία αμύνεται περί πατρίς.
Το διάτορο μήνυμα που περνά Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ από γενιά σε γενιά είναι ένα: Όλοι εμείς οι Δημοκρατικοί Έλληνες, θα σπεύσουμε, υπερήφανοι και αποφασισμένοι στις επάλξεις, για να επαναλάβουμε ανάλογα ανδραγαθήματα, αν και όποτε χρειαστεί. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να υποκύψουμε ΠΟΤΕ ξανά σε σκοταδιστικές δυνάμεις, που σκοπό έχουν να μας γυρίσουν στην εποχή της λήθης, όπου μας κόστισε ποταμούς δακρύων και εθνικών απωλειών.
1) «Οι περισσότεροι που έχουν μιλήσει έως τώρα, εγκωμιάζουν αυτόν εδώ τον λόγο, ο οποίος παραχωρήθηκε σύμφωνα με τα έθιμα μας, ως πράξη τιμής για τους στρατιώτες, που πολέμησαν και έπεσαν στο πεδίο της μάχης, δημιουργώντας μου την ανάγκη να μιλήσω για αυτούς. Θα ήμουν ευχαριστημένος αν αποδίδαμε τιμές για τα έργα, τα οποία έχουν επιτευχθεί από άνδρες προικισμένους. Οι καλές πράξεις φέρνουν καλές πράξεις, οι οποίες αποδεικνύονται κατά τις ταφές, φροντίζοντας να γίνουν με έξοδα του κράτους. Δεν κινδυνεύει η υπόληψη κάποιων ανδρών, αν πω άσχημα ή όμορφα πράγματα για αυτούς. Είναι δύσκολο να μιλήσω με μετριοπάθεια, η οποία μόλις φανερωθεί η αλήθεια καταργείται και επαληθεύεται αυτό το οποίο πιστεύω για την πόλη μου. Διότι ο γνώστης και καλόπιστος ακροατής, γρήγορα θα πίστευε, ότι θα ήταν υποδεέστερος σύμφωνα με αυτά που γνωρίζει και θέλει να φανερώσει ο ρήτορας για την γενέτειρα του. Εάν εμπιστεύεται την κρίση του, τότε είναι αμαθής και υπερηφανεύεται με σκοπό την ζήλια. Μέχρι τώρα, οι έπαινοι, είναι καλοδεχούμενοι, όταν εκφωνούνται από άλλους, στον βαθμό που ο καθένας θα πίστευε ότι ήταν ικανός να ενεργήσει, σύμφωνα με αυτά τα οποία άκουσε. Όσοι έως τώρα, έχουν υπερεκτιμήσει τους εαυτούς τους, έχουν κάνει τους άλλους να τους φθονούν, και να τους κοιτούν με καχυποψία, επειδή από παλιά, με αυτόν τον τρόπο, έχει αποδειχθεί, ότι έχουν ευτυχήσει. Είναι αναγκαίο για εμένα να ακολουθήσω τον νόμο, όπως πρέπει να είναι και ο σκοπός του καθενός από εσάς, δοξάζοντας με αυτόν τον τρόπο το όνομα σας στο μέγιστο βαθμό».
2) «Θα συνεχίσω τον λόγο μου, μιλώντας πρώτα για τους προγόνους μας, είναι δίκαιο και σωστό, μαζί με τον φόρο τιμής που τους αποτίνουμε, να τους θυμόμαστε. Διότι οι κάτοικοι αυτής της χώρας, που εδώ και πολλές γενιές την κατοικούν οι πρόγονοι μας. Από πολύ παλιά, μας παρέδωσαν το χάρισμα της ελευθερίας. Είναι άξιοι επιβράβευσης, εκείνοι και ακόμη περισσότερο οι προπάτορες μας, διότι ότι αποκτήσαμε, το οφείλουμε σε αυτούς, τους οποίους αντιστάθηκαν στον κατακτητή. Έχουμε ως σημείο αναφοράς, αυτά τα οποία κληρονομήσαμε, τα οποία τα κατακτήσαμε με πολύ μεγάλο μόχθο. Τα μεγαλύτερα κατορθώματα μας, τα πέτυχαν όπως ξέρουμε, οι πρόγονοι μας. Οι σύγχρονοι μας και σοι βρίσκονται σε ώριμοι ηλικία, αύξησαν την αίγλη μας. Προετοιμάσαμε την πόλη μας σε όλα τα επίπεδα, ώστε να μην της λείψει, τίποτα στον πόλεμο και στην ειρήνη. Βίωσα εγώ, τα πολεμικά επιτεύγματα, τα οποία κατακτήθηκαν, είτε από τους προγόνους μας, είτε από τους πατέρες μας, αντιστεκόμενοι σε έλληνες ή ξένους αντιπάλους, τους οποίους τιμώρησαν οι στρατιώτες μας, χωρίς δισταγμό. Δεν θέλω να μακρηγορήσω για ανθρώπους που όλα αυτά τα γνωρίζουν. Με κόπο φθάσαμε σε αυτήν την ακμή και, με την βοήθεια του κράτους, έγιναν σπουδαία πράγματα για την πόλη. Αυτά αποκαλύπτω πρώτος εγώ, και με αυτά τα εγκώμια, θεωρώ πως αυτή τη στιγμή, δεν πρέπει να γίνουν δυσμενή σχόλια για κανέναν, και όλοι όσοι είναι παρόντες, Έλληνες και ξένοι, τους συμφέρει να ακούσουν με προσοχή όλα αυτά τα λεγόμενα».
3) «Πρέπει ως πολιτεία, να μην ζηλεύουμε τους νόμους των ξένων, επίσης να γίνουμε παράδειγμα για τους άλλους, ώστε να αντιγράφουν αυτοί εμάς, παρά εμείς αυτούς. Τη φήμη μας ως δημοκρατική χώρα, την πήραμε, επειδή πιστεύουμε στη δύναμη της πλειοψηφίας, και όχι στην εξουσία των λίγων. Τηρούμε ως προς τις δημόσιες υποθέσεις, τους νόμους, διαδίδοντας ο καθένας απ’ την πλευρά του, την ισοπολιτεία. Όποιος θεωρείται άξιος, μπορεί να ευδοκιμήσει πολιτικά, χωρίς να είναι απαραίτητα απ’ τη μερίδα της πλειοψηφίας, αλλά να προτιμάται βάσει των χαρισμάτων του. Κανένας να μην είναι φτωχός ή πλούσιος, αλλά να έχει τα προσόντα να βοηθήσει την πόλη, όντας όμως εντελώς άπορος, λόγω της κοινωνικής του θέσης, θα βρίσκει μπροστά του προβλήματα. Όλοι είμαστε ελεύθεροι να ασχοληθούμε με την πολιτική. Όσον αφορά την υπόνοια που έχει ο ένας προς τον άλλον, σχετικά με τις καθημερινές του ασχολίες, δεν πρέπει να προκαλεί τον φόβο των συμπολιτών του. Εάν καθοδηγείται με βάση τις υλικές απολαύσεις, δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητος, είναι θλιβερός. Ακόμα οι συντοπίτες του είναι επιφορτισμένοι με λυπηρά συναισθήματα για αυτόν, τα οποία φαίνονται στην όψη των προσώπων τους. Δεν πρέπει να μας προκαλεί ενόχληση, όταν συνομιλούμε για προσωπικές μας υποθέσεις. Όσον αφορά τα δημόσια πράγματα δεν παρανομούμε επειδή επιθυμούμαι όλα να είναι αρμονικά για την πόλη, υπακούοντας πάντα στους πολιτικούς μας ηγέτες και τους νόμους, και περισσότερο, αυτούς που θεσπίστηκαν για την στήριξη των αδικημένων. Για όσους είναι άγραφοι και δεν τηρούνται, πρέπει να ντροπιάζουν αυτούς που δεν τους τηρούν».
4) «Εξ αιτίας των δυσχερειών που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, θα κάνουμε πολλά διαλείμματα και στην διανόηση. Πιστεύουμε ότι μετά από όλες αυτές τις φουρτούνες, θα εμπλουτίσουμε την πόλη με αγώνες και θυσίες, που διαρκούν όλο τον χρόνο. Επίσης θα την εξωραΐσουμε με λαμπερά οικοδομήματα, κατά τα οποία αποδεικνύεται, ότι η ευτυχία έρχεται σε αντίθεση με την θλίψη. Εξαιτίας της ακμής της πόλεως, σε ολόκληρη την επικράτεια μας, τυχαίνει, όλα τα αγαθά εδώ, να έχουν καταλήξει να είναι πιο προσιτά από ποτέ, ώστε να τα γευτούμε είτε εμείς, είτε οι σύμμαχοί μας».
5) «Είμαστε διαφορετικοί και στα πολεμικά σχέδια, που χρησιμοποιούμε εναντίον των αντιπάλων μας. Την πόλη μας, την εκθέτουμε σε όλους, και δεν εμποδίζουμε την ξενομανία από κάποιους αλλοεθνείς, που έρχονται στην πατρίδα μας, είτε για να φοιτήσουν στα μορφωτικά μας ιδρύματα, είτε για να θαυμάσουν τα μνημεία μας. Δεν κρύβουμε το μεγαλείο μας από κάποιους αντιπάλους, όπου βλέποντας όλα αυτά θα ωφελούνταν, μην έχοντας εμπιστοσύνη σε όσους κατ’ εξακολούθηση χρησιμοποιούν μηχανορραφίες ή εμπαιγμούς. Εμείς οι ίδιοι, απαντάμε με έργα γενναιότητας, και όσον αφορά την γαλούχηση, από την παιδική ηλικία, οι νέοι άνθρωποι γίνονται γενναίοι, και εξ αιτίας αυτών, όλοι εμείς, περνούμε μια τρυφηλή ζωή. Δεν υποτιμούμε κανέναν από τους ισοδύναμους εχθρούς μας. Όμως όπως αποδεικνύεται, οι ίδιοι οι Λακεδαιμόνιοι, όταν μαζί με τους συμμάχους τους, οργάνωσαν εναντίον γειτονικών μας πόλεων επίθεση, αφού πολεμήσαμε με άνεση εναντίον τους, τους απομακρύναμε και υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας επικρατήσαμε. Εμείς οι Αθηναίοι, χρησιμοποιώντας τις στρατιωτικές δυνάμεις μας, στην ξηρά και συγχρόνως με την βοήθεια του πολεμικού ναυτικού, σταλθήκαμε σε μακρινές χώρες να πολεμήσουμε, εναντίον αυτών των εχθρών. Εάν λοιπόν κάπου τύχαινε να συγκρουστούν οι αντίπαλοι μας, με κάποιο τμήμα του στρατού μας και νικούσαμε, υπερηφανεύονταν ότι μας νίκησαν και όταν ηττόμασταν, κόμπαζαν ότι νικήθηκαν απ’ όλους. Και βέβαια, θα διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο η φιλήσυχη ζωή μας, ή η έγνοια για τα έργα μας, παρά η γενναιότητα μας, που δεν μας επιβλήθηκε από τους νόμους, αλλά από τον τρόπο ζωής μας. Φρονούμε ότι θα ξεπεράσουμε τις μελλοντικές οδύνες. Δεν μεμψιμοιρούμε για τα γεγονότα που θα έλθουν, ούτε είμαστε δειλοί να υπερασπιστούμε, αυτά για τα οποία έχουμε κοπιάσει και εξ’ αιτίας αυτών αυτή η πόλη είναι για να την θαυμάζουν, ακόμα και οι ξένοι».
6) «Αγαπάμε το ωραίο και την απλότητα και φιλοσοφούμε, χωρίς να είμαστε μαλθακοί. Χρησιμοποιούμε τον πλούτο μας την περίοδο αυτήν, για την δημιουργία πολεμικών μέσων, ποτέ όμως λόγο έπαρσης. Δεν αποδεχόμαστε ότι η φτώχια είναι ντροπή, αλλά το να μην είναι ικανός κάποιος να την αποφύγει είναι χειρότερο πράγμα απ’ το να γεννηθεί άπορος. Υπάρχουν κάποιοι πολίτες, που ασχολούνται συγχρόνως με τις ιδιωτικές τους υποθέσεις και με την φροντίδα των πολιτικών πραγμάτων, δηλαδή πηγαίνουν στην δουλειά τους, και είναι καλοί γνώστες τους, και υπάρχουν και μεμονωμένοι βέβαια που δεν συμμετέχουν στα κοινά. Αυτοί, πιστεύουμε δεν είναι επαναπαυμένοι, αλλά άθλιοι. Βεβαίως θεωρούμε ή θυμόμαστε για να ακριβολογούμε, ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να εξετάσουμε την φθορά του στρατού μας στις πολεμικές επιχειρήσεις, όπου ήμασταν επικεφαλείς και μάλλον έχουμε πάρει το μάθημα από προηγούμενα γεγονότα, για να τα αντιμετωπίσουμε όπως τους αρμόζει. Διαφέρουμε από τους άλλους βέβαια, και στο χαρακτηριστικό που έχουμε, να δείχνουμε θάρρος, και να πορευόμαστε με βάση την λογική. Μιλώντας για την αμάθεια, χρειάζεται θάρρος για να την πατάξουμε, η πολύ σκέψη όμως φέρνει ανία. Οι πιο ισχυροί δικαίως θα κριθούνε, και σαφώς γνωρίζουν τα αρνητικά και τα θετικά, αυτά όμως δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν τους κινδύνους. Όσον αφορά τι συμφέρει και τι όχι την πόλη μας, αντιτιθέμαστε σε πολλούς υποψήφιους σωτήρες της, και βέβαια δεν στερούμαστε πλεονεκτημάτων και ενεργούμε αποκτώντας συμμάχους. Αυτός που ευεργετεί την πόλη, είναι πιο σίγουρο να του οφείλουμε ευγνωμοσύνη για όσα προσέφερε για να τη σώσει, και βέβαια, αυτός ο οποίος ωφελείται, ξέροντας, ότι δεν είναι χάρη, αλλά υποχρέωση του, ώστε να του ανταποδώσει την οφειλή που περιμένει. Και μόνοι μας όχι από συμφέρον, ούτε από υπολογισμό, αλλά για το όνομα της ελευθερίας, την οποία χωρίς φόβο και πιστά υπηρετούμε».
7) Συντομεύοντας λέω, ότι σε ολόκληρη την Ελλάδα η πόλη μας, είναι κοιτίδα του πνεύματος, και πιστεύω προσωπικά εγώ και ο καθένας μας, ότι αυτός ο άνδρας που βρίσκεται δίπλα μας, του έχουμε ευγνωμοσύνη, επειδή με ευστροφία μας παρέχει με επάρκεια τα υλικά αγαθά. Δεν μιλάμε στην παρούσα φάση για υπεροψία, αλλά είναι η αλήθεια που φαίνεται μέσα από τα κατορθώματά μας. Η ισχύς αυτή αντανακλάται από όλα όσα αποκτήσαμε. Διότι είναι η μόνη πόλη, που όταν της παρουσιαστεί πρόβλημα αποδεικνύεται, ότι υπερέχει της φήμης της. Είναι η μόνη χώρα, που δεν έχει εμφανίσει δυσαρέσκεια προς τους αντιπάλους, από τους οποίους έχει υποφέρει, ούτε από τους υπηκόους έχει εκδηλωθεί κατηγορία, ότι εξουσιάζονται από μη προικισμένους ανθρώπους. Με όλους τους θεϊκούς οιωνούς να είναι μαζί μας, δεν έχουμε έως τώρα διατυμπανίσει, ότι παρέχουμε τον στρατό μας, ώστε οι άλλοι να μας θαυμάζουν. Δεν είμαστε προσκολλημένοι, ούτε στον Όμηρο που μας επαινεί, ούτε σε αυτούς τους οποίους μας επιτίθενται, για να λάβουν μια στιγμιαία ευχαρίστηση. Αμφιβάλλουν για τα ανδραγαθήματα μας, έχοντας μια ψευδή εικόνα για τον τρόπο που τα αποκτήσαμε, όπου στεριές και θάλασσες με την τόλμη μας και με τα όπλα έγιναν δικές μας. Εγκαταστήσαμε μνημεία παντοτινά και παντού, για να τιμηθούν οι φίλοι και να παραδειγματιστούν οι εχθροί μας. Σχετικά με αυτήν την πόλη, η οποία γνωρίζει πως δεν πρέπει να στερήσει τις τιμές από αυτούς που τις δικαιούνται, πέφτοντας στο πεδίο της μάχης, και για όσους επέζησαν, είναι λογικό να τις προσφέρουν πολλά, δοξάζοντας την».
8) Μακρηγόρησα έως τώρα, σχετικά με το μεγαλείο της πόλης. Δίνουμε αυτόν τον αγώνα, ο οποίος υπερβαίνει της δυνάμεις μας, ο οποίος δεν έχει αντίστοιχο του, και για εμάς και για τους συμμάχους μας. Επιβραβεύουμε με επαίνους όλους, τρανή απόδειξη για όλα όσα έχουμε πετύχει. Για τον τόπο μας έχουν ειπωθεί σπουδαία πράγματα και για τα προσόντα αυτών εδώ και των συμπολιτών τους, που λάμπρυναν την πόλη την οποία ύμνησα. Υπάρχουν λίγοι Έλληνες, οι οποίοι θα μπορούσαν να αποδείξουν, ότι είναι αντάξιοι μας ως προς αυτά που έχουμε πετύχει. Έχω την εντύπωση, ότι είναι απτή απόδειξη ανδρείας να νικήσουμε στην πρώτη δοκιμασία που μας έχουν υποβάλλει, και αναμφίβολα στον τελευταίο αυτόν εδώ όλεθρο για εμάς. Όχι μόνο σε αυτήν αλλά και σε άλλες κρίσιμες καταστάσεις, είναι σωστό να επιδείξετε ευψυχία στους πολέμους για την πατρίδα. Οι ορθές πράξεις, εξαλείφουν το κακό και ωφελούν όλη την κοινωνία, ενώ όσοι ασχολήθηκαν με τις προσωπικές τους υποθέσεις, επέφεραν αρνητικά αποτελέσματα στην πατρίδα. Αυτοί εδώ οι στρατιώτες, ούτε τα υλικά αγαθά προτίμησαν να γευτούν, ούτε ακόμα ο φόβος της φτώχειας, όπου στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από αυτήν, τους έκανε να πλουτίσουν, αντίθετα έδιωξαν μακριά της επιπτώσεις της μαλθακής ζωής. Όσοι πίστεψαν, ότι είναι καλύτερο να πειραματιστούν, άλλους να τους τιμωρήσουμε παραδειγματικά, και άλλους να τους αφήσουμε, αξιώνοντας, να φέρουν εις πέρας με ελπίδα, γνωστές αλλά και άγνωστες υποθέσεις. Για να υπερασπιστούμε την πόλη, πρέπει να τους πείσουμε ότι χρειάζεται να υποφέρουμε στον πόλεμο, παρά να υποχωρήσουμε και να σωθούμε. Όσοι εξέφρασαν τη δυσφορία τους στα λεγόμενα υπέρ της πατρίδος αποχώρησαν, ενώ άλλοι υπέφεραν τις κακουχίες, δίνοντας ακόμη και την ζωή τους για την πόλη και μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, έφθασαν στο απόγειο της δόξας τους, απαλλαγμένοι από τον φόβο».
9) «Γνωρίζουμε, ότι όσον αφορά εμάς, όλα γίνονται με τον πιο κατάλληλο τρόπο για την πόλη, για τους υπόλοιπους να ευχηθούμε, ότι είναι ασφαλέστερο, αν είναι δειλοί, να μην θελήσουν να καταστρώσουν σχέδια εναντίον τον αντιπάλων. Δεν σκεπτόμαστε μόνο την ωφέλεια που οι ρήτορες θα γνωρίζανε, μιλώντας εκτεταμένα προς εσάς, τονίζοντας επίσης, ότι πρέπει να κρατήσουμε μακριά τους αντιπάλους. Επιβάλλεται να υπερασπιστούμε τα υπάρχοντα μας, και πολύ περισσότερο την ισχύ της πόλης. Επίσης, γινόμαστε μάρτυρες έργων, τα οποία έχουν κατασκευαστεί και έχουν αγαπηθεί σε αυτή. Όσον αφορά εσάς, θα δοξαστεί το όνομα σας, και θα σας θυμούνται, επειδή ξέρεται και τολμάτε να κάνετε τα απαραίτητα μνημεία, τα οποία δημιούργησαν άνθρωποι σεμνοί. Αντιθέτως, όταν βρέθηκαν κάποιοι, οι οποίοι επιδίωκαν να την βλάψουν, διεξάγοντας πειράματα, και όσοι αξίωναν να στερήσουν την ευφημία της πόλης τους, το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν για να την βοηθήσουν, θα ήταν να την εγκαταλείψουν. Αντιθέτως Όλοι μαζί οι αγωνιστές, θυσιάστηκαν και έλαβαν χωριστά ένας – ένας παντοτινές επιδοκιμασίες, και χτίστηκαν λαμπρά μνημεία για αυτούς, μέσα στα οποία δεν θα είναι θαμμένοι πια. Η δόξα και η φήμη τους, θα βρίσκονται πάντα μαζί με αυτές του αγνώστου στρατιώτη, όπου θα μείνουν αθάνατες στους αιώνες, εξ αιτίας της σημαντικότητας των πολεμικών κατορθωμάτων τους. Διότι για τους ηρωικούς άνδρες, τάφος είναι όλη η γη. Δεν θα περιοριστεί η φήμη τους, μόνο εντός των τειχών της πόλης τους, όχι επειδή επιβάλλεται από κάποιον άγραφο κανόνα, αλλά περισσότερο υπάρχει στη σκέψη του καθενός, παρά σε υλικά μνημεία εντός της πατρίδας τους. Αυτούς τους άνδρες, τους οποίους θαυμάζετε, επειδή πιστεύουν, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την ευτυχία, είναι η ελευθερία, και για την ελευθερία είναι η αντρειοσύνη, χωρίς να περιφρονείτε της συνέπειες από της πολεμικές αναμετρήσεις. Δεν θα ήταν πιο δίκαιο, αν παρανομούσαν στη ζωή τους οι δυστυχείς, για τους οποίους ο φόβος δεν τους προσφέρει τα απαραίτητα αγαθά, όπου η επανάσταση κατά των αντιπάλων για την εξασφάλιση ειδών πρώτης ανάγκης κινδυνεύει, και ακόμη περισσότερο αν αποτύχει, τα συμφέροντα για τους δυνάστες τους θα είναι μεγάλα. Το χειρότερο για έναν άνδρα, είναι η δυστυχία και δειλία, παρά να διαθέτει γενναίο φρόνημα και να πεθάνει, θυσιάζοντας τη ζωή του για την πατρίδα, πολεμώντας με όλη του τη δύναμη έχοντας, κοινό το όραμα της ελπίδας».
10) «Αναφερόμενος σε αυτούς εδώ τους γονείς, και σε όσους παρευρίσκεστε, δεν θα θρηνήσω άλλο, αλλά θα προσπαθήσω να σας εμψυχώσω. Οι πανουργίες βέβαια, όπως γνωρίζεται καλά συντηρούν τις καταστροφές. Ο ένδοξος θάνατος, θα ήταν το καλύτερο γεγονός που θα μπορούσε να συμβεί, όπως ακριβώς έχετε μάθει να κάνετε έως τώρα. Για εσάς που λυπάστε, για αυτούς που πρόκειται να καλοτυχίσετε, των οποίων η ζωή τους μέχρι και τον θάνατο τους, θα αξιολογηθεί. Γνωρίζω, ότι είναι δύσκολο να σας πείσω, αφού τον θάνατό σας πολλές φορές, θα τον υπενθυμίζουν οι ευτυχίες των απογόνων. Δεν θα στενοχωρηθείτε, αν στερηθείτε τα αγαθά τα οποία δεν έχετε δοκιμάσει, αλλά θα λυπόσασταν αν σας άρπαζαν αυτά τα οποία συνηθίζετε να παράγεται. Πρέπει να είναι δυνατοί αυτοί, οι οποίοι βρίσκονται ακόμα σε ηλικία να φέρουν στον κόσμο παιδιά και να έχουν ελπίδα για να φέρουν στον κόσμο και άλλα. Οι μεταγενέστεροι βέβαια, ο καθένας ατομικά, δεν θα ξεχάσουν τα νέα μέλη της κοινωνίας που θα γεννηθούν σε καιρό πολέμου, και θα βοηθήσουν την πόλη και οι δυο πλευρές για την ασφάλεια της, ώστε να μην ερημωθεί. Δεν είναι δυνατόν να αποφασίζεται, να αυξομειώνονται, αυτοί που έχουν παιδιά, και εκτίθενται σε κίνδυνο, με αυτούς που δεν έχουν τεκνοποιήσει, και δεν παίρνουν μέρος σε πολεμικές συγκρούσεις, είναι παράνομο και άδικο. Όσοι λοιπόν ενηλικιωθήκατε, το μέγιστο κέρδος σας, είναι να έχετε ευημερία και να αναλάβετε τη νέα ζωή σας, που μπορεί είναι σύντομη, όμως θα ανακουφισθείτε από την δόξα των προγόνων σας. Διότι το φιλότιμο είναι προσόν ανθρώπων, οι οποίοι δεν θα γεράσουν ποτέ όταν περάσουν τα χρόνια το κέρδος, όπως ακριβώς λένε κάποιοι, δεν θα είναι μόνο οι χαρές αλλά και οι τιμές».
11) «Όσοι παρευρίσκεστε και είστε παιδιά ή αδέλφια των νεκρών στρατιωτών διαβλέπω ότι ο αγώνας θα διαρκέσει πολύ και όταν τελειώσει, θα σας καταλογίσουν υπερβολική φιλοπατρία, η οποία δεν υπήρξε ισάξια της πριν και θα σας λοιδορήσουν, ότι είστε κατώτεροι από τους προηγούμενους. Διότι ο φθόνος των ζωντανών προς τους αντιπάλους, είναι υπαρκτός. Εάν δεν υπάρξουν αντιξοότητες μεταξύ των νικητών, τους αποδίδονται τιμές μένοντας, μακριά από την διχόνοια του ανταγωνισμού. Εάν πρέπει να θυμηθώ τα χαρίσματα των γυναικών και για όσες πρόκειται να μείνουν χήρες, θα κάνω μια σύντομη αναφορά. Όσον αφορά την ιδιότητα σας, δεν είναι υποδεέστερη από αυτήν των ανδρών. Θα επιθυμούσα να είναι μεγάλη η δόξα σας λόγω αυτών των πλεονεκτημάτων που διαθέτεται και να σας αποδοθούν οι ύψιστες τιμές, παρά να εστιάσουν στις αδυναμίες σας».
12) «Γίνεται λόγος για εμένα, να ακολουθήσω τον άγραφο νόμο, ο οποίος είναι ένδοξος για τους πεσόντες, που έχουν ήδη τιμηθεί για το έργο που έχουν προσφέρει. Όσον αφορά τα παιδιά τους, η πολιτεία θα αναλάβει τα έξοδά τους, μέχρι να ενηλικιωθούν, και να γίνουν ικανά να αυτοσυντηρηθούν. Θα αποδοθούν οι απαραίτητες τιμές, και για αυτούς που επέζησαν. Θα προταθούν αγώνες με έπαθλα, για την αρετή που επέδειξαν για το όφελος αυτής της πόλης στην οποία κατοικούν, οι πιο χαρισματικοί άνδρες. Και τώρα που στερέψατε από δάκρυα, αποχωρήστε, όπως πρέπει στον καθένα».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
