Εργασία για ένα κεραµίδι και ένα ξεροκόµµατο

 

Πήραν φωτιά τα κοινωνικά δίκτυα την Τετάρτη για μια μικρή αγγελία στην ιστοσελίδα της Χρυσής Ευκαιρίας που ζητούσε καμαριέρα για ξενοδοχείο στην Αίγινα χωρίς μισθό. Μόνο με «διαμονή, τροφή». Με το θέμα ασχολήθηκε μια δημοσιογράφος της Καθημερινής, που μίλησε με τον εκπρόσωπο Τύπου της ΓΣΕΕ, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι η εργασία που πληρώνεται σε είδος οργιάζει σε κλάδους όπως η εστίαση, οι κατασκευές, η καθαριότητα, το λιανεμπόριο. Οι έλεγχοι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι (λιγότερο κράτος, είπαμε) και η ασυδοσία μιας μερίδας εργοδοτών οι οποίοι προσλαμβάνουν τζάμπα δούλους δίνει το πράσινο φως και στους «νομοταγείς», που τουλάχιστον τηρούν τα προσχήματα τής έτσι κι αλλιώς αντεργατικής νομοθεσίας.

 

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, ιδίως τις χειμωνιάτικες νύχτες που κάνει  πολύ κρύο, άστεγοι να δημιουργούν επίτηδες επεισόδια έξω από το αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας με την ελπίδα να συλληφθούν για διατάραξη κοινής ησυχίας και να διανυκτερεύσουν στο κρατητήριο. Καλύτερη η φυλακή από το δρόμο, σκέφτονται. Καλύτερα, σκέφτονται πολλοί, να είσαι απλήρωτος εργαζόμενος και χορτάτος παρά άνεργος και πεινασμένος! Πρόκειται για την πλήρη αποκτήνωση της ανθρώπινης ύπαρξης, τον πλήρη εξευτελισμό της εργασίας.

 

Στην Ελλάδα του πρωτογενούς πλεονάσματος άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν με όρους χειρότερους απ’ αυτούς του 19ου αιώνα! Να δουλέψουν για μια μπουκιά ψωμί και για ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, δηλαδή για ό,τι έδιναν κάποτε οι αγρότες στο βόδι που έσερνε το άροτρο.

 

«Να μη ζούμε σαν δούλοι» λέει το σύνθημα που έχει εξαπλωθεί σε εκατοντάδες τοίχους της Αθήνας. «Σαν» δούλοι ή μήπως «χειρότερα από δούλοι»;

 

Πηγή: ΠΡΙΝ