Λεωνίδας Βουρλιώτης Η εξομολόγηση ενός πρώην διευθυντή σχολείου για όσα έζησε στα Βορίζια της Κρήτης ανοίγει ένα παράθυρο σε μια καθημερινότητα που σπάνια φτάνει στο δημόσιο φως. Η αφήγησή του ξετυλίγει ένα περιβάλλον όπου η σχολική κοινότητα πάλευε με βαθιές κοινωνικές εντάσεις, παγιωμένες πρακτικές βίας και μια διαρκή αίσθηση απειλής.
Παράλληλα, φωτίζει το πώς ένας εκπαιδευτικός προσπάθησε να κρατήσει όρθιο τον θεσμό του σχολείου, λειτουργώντας ως ανάχωμα απέναντι σε συμπεριφορές που έθεταν σε κίνδυνο τόσο τους μαθητές όσο και το προσωπικό.
Το σχολείο σε μια «κλειστή» κοινωνία – Όταν τα δυσπρόσιτα δεν είναι μόνο γεωγραφικά
Τα Βορίζια, καταχωρημένα στον κατάλογο των δυσπρόσιτων περιοχών του νομού, είχαν –όπως περιγράφει ο διευθυντής– τη δική τους άτυπη «νομοθεσία». Η αντιμετώπιση των κατοίκων από γειτονικά χωριά ήταν συχνά επιφυλακτική, ενώ ακόμη και οδηγοί λεωφορείων διστάζαν να εισέλθουν για να παραλάβουν μαθητές σε σχολικές δραστηριότητες.
Η εικόνα που μεταφέρει είναι αποκαλυπτική:
Συχνές εντάσεις και βίαιες λύσεις διαφορών μεταξύ κατοίκων.
Εμπλοκή νέων σε φθορές αυτοκινήτων εκπαιδευτικών και βανδαλισμούς σχολικών εγκαταστάσεων.
Καθημερινότητα γεμάτη απειλές και προσβολές προς τους εκπαιδευτικούς.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι νεοδιοριζόμενοι επέλεγαν πολλές φορές το σχολείο μόνο για τις επιπλέον μοριοδοτήσεις, χωρίς προετοιμασία για τα σύνθετα κοινωνικά ζητήματα που θα αντιμετώπιζαν.
«Η βία ξεκινούσε από τις οικογένειες» – Μια δύσκολη αλήθεια
Η πιο σοκαριστική πτυχή της μαρτυρίας αφορά τις οικογενειακές δυναμικές. Ο πρώην διευθυντής περιγράφει ότι η κουλτούρα βίας αναπαραγόταν στο σπίτι, συχνά με την παρότρυνση ενηλίκων προς παιδιά να «λύσουν μόνα τους» τις διαφορές – ακόμα και εναντίον δασκάλων.
Ένα ιδιαίτερο στοιχείο της αφήγησης είναι ο ρόλος των μητέρων, τις οποίες ο εκπαιδευτικός παρουσιάζει ως καταλύτες σε ορισμένες περιπτώσεις αντιπαραθέσεων. Η επικοινωνία σχολείου–οικογένειας υπήρξε δύσκολη, με προσπάθειες επίσκεψης στα σπίτια να καταλήγουν συνήθως άκαρπες.
Ωστόσο, ανάμεσα στους περίπου 60 μαθητές υπήρχαν και παιδιά που έβρισκαν στον δάσκαλο ένα στήριγμα – μαθητές που, όπως σημειώνει, «σώπαιναν τρομαγμένα αλλά κρατούσαν μια σπίθα προόδου».
Ένα σχέδιο διάσωσης για τα παιδιά – και η αρχή των απειλών
Ο διευθυντής περιγράφει ότι επιχείρησε να δώσει στα παιδιά μια ανάσα, προτείνοντας να συμμετέχουν σε επισκέψεις σε σχολεία άλλων οικισμών, ώστε να βιώσουν πιο υγιείς κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Αυτή η πρωτοβουλία, ωστόσο, φαίνεται πως λειτούργησε ως «κόκκινο πανί» για κάποιους, οδηγώντας σε απειλές κατά της ζωής του. Από εκείνο το σημείο, ο φόβος έγινε καθημερινός σύντροφος.
«Έφυγα νύχτα»: Το τέλος μιας θητείας που σημάδεψε μια ζωή
Η τελευταία πράξη γράφτηκε προτού ακόμη ξημερώσει. Ο εκπαιδευτικός παραδίδει κλειδιά και σφραγίδες μέσα στη νύχτα και αποχωρεί σιωπηλά από το χωριό. Μια αποχώρηση που αποτυπώνει την ένταση και το βάρος όσων είχε βιώσει.
Μια ιστορία που ξεπερνά τα Βορίζια – Το ευρύτερο ζήτημα της σχολικής βίας
Η μαρτυρία δεν περιορίζεται σε ένα χωριό. Αγγίζει τον ευρύτερο διάλογο για:
Την προστασία των εκπαιδευτικών σε απομονωμένες περιοχές
Την ανάγκη συστηματικής επιμόρφωσης στη διαχείριση κρίσεων
Τη σημασία ψυχοκοινωνικής στήριξης σχολικών κοινοτήτων
Τον ρόλο της οικογένειας στη διαμόρφωση συμπεριφορών
Σε μια εποχή που η σχολική βία απασχολεί έντονα την κοινωνία, τέτοιες μαρτυρίες λειτουργούν ως καμπανάκι: η εκπαίδευση δεν μπορεί να σταθεί μόνη της όταν οι κοινωνικές εντάσεις ξεχειλίζουν.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 12/11
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
