Χρήστος Κάτσικας Το μάθατε τι φταίει για τα κενά τα σχολεία; Το αποκάλυψε με δημοσίευμά του στις 25 Οκτωβρίου ο γνωστός έγκριτος εκπαιδευτικός συντάκτης της Καθημερινής. Διαβάστε τι γράφει στο άρθρο του με τίτλο "Τεχνητή έλλειψη καθηγητών σε σχολεία": «...Διαπιστώθηκε πλήθος σχολείων σε ολόκληρη τη χώρα όπου οι τάξεις ήταν σπασμένες σε μη σύννομη λειτουργία τμήματος. Εντοπίστηκαν 7.160 εκπαιδευτικοί χωρίς να τους έχει ανατεθεί το σύνολο των ωρών διδασκαλίας που προβλέπεται εβδομαδιαίως με βάση τα χρόνια εργασίας, ενώ βρέθηκαν 143.195 διδακτικές ώρες που δεν είχαν ανατεθεί σε εκπαιδευτικό. Σε κάποιες περιπτώσεις εκπαιδευτικών είχαν ανατεθεί ώρες γραμματειακής υποστήριξης, ενώ σε άλλες περιπτώσεις βρέθηκαν εκπαιδευτικοί με μειωμένο ωράριο αδικαιολόγητα. Αποτέλεσμα είναι να εμφανίζεται πλήθος κενών, που το υπουργείο καλείται να καλύψει με προσλήψεις αναπληρωτών».
Έτσι, λοιπόν. Τα κενά στα σχολεία είναι εικονικά, είναι τεχνητά και αυτό το ξέρει ο δημοσιογράφος της Καθημερινής που τα όρια της γνώσης του αρχίζουν και τελειώνουν στα "κεράσματα" του υπουργείου Παιδείας, αλλά δεν το ξέρουν, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές που αναπνέουν την κιμωλία μέσα στις σχολικές αίθουσες, ούτε οι γονείς που κάνουν ότι μπορούν για τη μόρφωση των παιδιών τους.
Αλλά ας δούμε τα πράγματα με μια σειρά
Το τελευταίο διάστημα, οι επιθέσεις εναντίον των εκπαιδευτικών δεν είναι τυχαίες ούτε μεμονωμένες. Πυκνώνουν, οργανώνονται, διοχετεύονται από κέντρα εξουσίας που έχουν μάθει να κάνουν πόλεμο χωρίς μάχη. Γιατί, όπως γνωρίζουν καλά οι «στρατηγοί» της επικοινωνίας, η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσεις: να τον συκοφαντήσεις, να του παραλύσεις τη θέληση, να τον απομονώσεις από τους φυσικούς του συμμάχους, ώστε να αποδεχτεί τη θυσία του σαν να είναι θέλημα Θεού. Αναλύονται επίμονα από τους γνωστούς εργολάβους της παραπλάνησης, αυτούς που έχουν μετατρέψει τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα πρωτοσέλιδα σε πεδία συκοφάντησης, και τα μέσα ενημέρωσης σε μέσα χειραγώγησης.
Στα δελτία, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα, ο Πορτοσάλτε, ο Μανδραβέλης, ο Πρετεντέρης, ο Οικονόμου, ο Καμπουράκης, ο Βερύκιος, ο Κανέλλης, ο Θεοδωρόπουλος και μια σειρά «λατινοτζημεροβελοπουλοσυναγωνιζόμενων» αναπαράγουν το ίδιο μοτίβο:
οι «τεμπέληδες εκπαιδευτικοί» που «κάθονταν και πληρώνονταν», που «αρνούνται να κάνουν το αυτονόητο», που «δεν αξιολογούνται», που «κοπανάνε» και «ζουν εις βάρος των άλλων».
Ο εκπαιδευτικός στοχοποιείται μεθοδικά: ως «τεμπέλης», ως «αδιάφορος», ως «προνομιούχος». Και κάπως έτσι, η αλήθεια παραμορφώνεται μέσα στον φακό του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Η μετατόπιση της ευθύνης
Σε κάθε κρίση, χρειάζεται ένας αποδιοπομπαίος τράγος. Κι όταν η δημόσια εκπαίδευση καταρρέει από έλλειψη προσωπικού, όταν τα σχολεία ασφυκτιούν από υποχρηματοδότηση, όταν η παιδεία μετατρέπεται σε επιχείρηση — τότε φταίνε οι εκπαιδευτικοί.
Αυτό είναι το πιο βολικό αφήγημα.
Γιατί αν ο κόσμος στραφεί εναντίον του δασκάλου, δεν θα κοιτάξει ποιος υπογράφει τους προϋπολογισμούς, ποιος κλείνει τα σχολεία, ποιος θεσμοθετεί την επισφάλεια. Η συκοφάντηση λειτουργεί ως καπνογόνο που καλύπτει την πολιτική ευθύνη.
Η δαιμονοποίηση του δημόσιου σχολείου
Η επίθεση δεν είναι μόνο εναντίον των ανθρώπων, αλλά και του ίδιου του θεσμού της δημόσιας εκπαίδευσης.
Κάθε φορά που ένας τηλεοπτικός «αναλυτής» ειρωνεύεται τους εκπαιδευτικούς για τις διακοπές τους ή τις «λίγες ώρες δουλειάς», υπονομεύει τον κοινωνικό ρόλο του σχολείου.
Η διδασκαλία δεν είναι ωρομίσθια υπόθεση. Είναι διαρκής επαγρύπνηση, ψυχική φθορά, παιδαγωγική ευθύνη. Είναι η αγωνία για τα παιδιά που πεινάνε, που δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, που φεύγουν από το σχολείο με ένα βάρος που δεν χωράει σε κανένα βιβλίο.
Αυτά, όμως, δεν χωράνε σε δελτία ειδήσεων. Δεν έχουν τηλεθέαση.
Η μηχανή της συκοφαντίας
Τα τελευταία χρόνια έχει στηθεί μια βιομηχανία αντι-εκπαιδευτικής προπαγάνδας.
Σε αυτήν συμμετέχουν «παράγοντες» της αγοράς, πολιτικά πρόσωπα που θέλουν να φαίνονται «μεταρρυθμιστές», και φυσικά ΜΜΕ που εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτών που βλέπουν το σχολείο όχι ως δικαίωμα, αλλά ως προϊόν.
Κάθε περιστατικό μεγαλοποιείται, κάθε σύγκρουση διαστρεβλώνεται, κάθε ανθρώπινη αδυναμία γίνεται «σκάνδαλο».
Πίσω από τις κραυγές για «αναποτελεσματικούς δασκάλους», κρύβεται η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης — βήμα βήμα, με την κοινωνία αποχαυνωμένη μπροστά στις οθόνες.
Η ανθρώπινη όψη του εκπαιδευτικού
Κι όμως, πίσω από κάθε συκοφαντημένο εκπαιδευτικό υπάρχει ένας άνθρωπος που ξυπνάει με το πρώτο φως, που κρατάει στο χέρι έναν καφέ και μια τσάντα γεμάτη τετράδια, που μπαίνει σε μια τάξη με 25 διαφορετικούς κόσμους και προσπαθεί να τους ενώσει.
Υπάρχει ένας δάσκαλος που έγινε ψυχολόγος χωρίς ειδικότητα, κοινωνικός λειτουργός χωρίς επιδότηση, παιδαγωγός χωρίς στήριξη.
Κι όμως, συνεχίζει.
Γιατί γνωρίζει πως, αν σταματήσει να πιστεύει στα παιδιά, θα έχει νικήσει η προπαγάνδα.
Η αντίσταση της παιδείας
Η ελπίδα δεν βρίσκεται στα δελτία ειδήσεων.
Βρίσκεται στις σχολικές αίθουσες, στα βλέμματα των μαθητών που μαθαίνουν να αμφισβητούν, να σκέφτονται, να αγαπούν τη γνώση.
Κάθε φορά που ένας εκπαιδευτικός κρατάει το σχολείο ζωντανό μέσα στη φτώχεια, κάνει πολιτική πράξη αντίστασης.
Η Παιδεία είναι η τελευταία μορφή άμυνας μιας κοινωνίας απέναντι στη βαρβαρότητα — και αυτό, κάποιοι το ξέρουν πολύ καλά.
Η συκοφαντία είναι το όπλο των αδυνάτων, αυτών που δεν έχουν επιχειρήματα.
Οι εκπαιδευτικοί, όμως, δεν χρειάζονται κραυγές για να υπερασπιστούν το έργο τους. Το κάνουν με σιωπηλή αξιοπρέπεια, με γνώση, με πράξη.
Και όσο υπάρχουν δάσκαλοι που συνεχίζουν να «ανάβουν φως» μέσα σε μια κοινωνία που βυθίζεται στο σκοτάδι της παραπλάνησης, τόσο η ελπίδα θα επιμένει να βρίσκει τη θέση της στις σχολικές αίθουσες.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παραλήρημα Λατινοπούλου: Σκουπίδια οι Εκπαιδευτικοί - Να απολυθούν - Ζήτω ο Μεταξάς (Βίντεο)
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
