Οι νέοι θεσμοί, ο χαμένος παιδαγωγικός χρόνος και η επόμενη μέρα

Και φτάσαμε στο δεύτερο μήνα της νέας σχολικής χρονιάς 2022-2023, με την υποχρεωτική εφαρμογή των  νέων θεσμών στα σχολεία και τις απανωτές δικαστικές διαμάχες με το Υπουργείο, που δεν είχαν θετικό αποτέλεσμα.

 Φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι η περσινή περιπέτεια των σχολικών μονάδων, που κατέληξε στην επιβαλλόμενη εφαρμογή υπό τη δαμόκλειο σπάθη πειθαρχικών ποινών, της αυτοαξιολόγησης, άνοιξε την όρεξη για έλεγχο των εκπαιδευτικών  και απαξίωση κάθε έννοιας συλλογικότητας .

Όσοι καλόπιστοι κι αφελείς συνάδελφοι πίστεψαν ότι πίσω από την κουρτίνα των αθώων προθέσεων του Υπουργείου Παιδείας δεν κρυβόταν ο μίστερ Ζονκ, αλλά η εξελικτική τροχιά κι ο εκσυγχρονισμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας, διαψεύστηκαν οικτρά…

Ο κλάδος έρχεται πλέον αντιμέτωπος με μια απίστευτη κι αχρείαστη γραφειοκρατία κι ένα χαμένο δημιουργικό παιδαγωγικό  χρόνο που σπαταλιέται για μια τρύπα στο νερό.

Κι όμως, όλο αυτό πλασαρίστηκε τεχνηέντως από τους πρόθυμους κλακαδόρους του έντυπου, τηλεοπτικού και ηλεκτρονικού τοπίου ως το αυγό του Κολόμβου, ενώ κατάντησε, τελικά μια αβάσταχτη αγγαρεία.       

Την στιγμή που η Υπουργός «κατάφερε» με δικαστική απόφαση να εφαρμόσει την πολιτική της,  ο κυβερνητικός χείμαρρος της  επικοινωνιακής διαχείρισης  και θριαμβολογίας για τις υποτιθέμενες θεσμικές παρεμβάσεις στα σχολεία,  κυριαρχεί παντού.  

Το υπουργείο Παιδείας μοιάζει να νομίζει ότι δεν υπήρχε εκπαίδευση την προηγούμενη μέρα και πράγματα τα οποία γίνονταν συνεχώς στα σχολεία, τους αλλάζει όνομα και τα παρουσιάζει σαν καινοτομία και σαν μεταρρύθμιση.

Το μεγάλο ζητούμενό,  όμως, για την εκπαιδευτική κοινότητα της Α/θμιας Εκπαίδευσης, που αποτελεί ένα πολυπληθές και δυναμικό κομμάτι, είναι ότι πρέπει άμεσα ν’ αναδείξει το δίκαιο των αιτημάτων της, να αποφασίσει ποια μορφή θα έχει ο συνδικαλιστικός της αγώνας και να δημιουργήσει κοινωνικές συμμαχίες με τα καλύτερα υλικά,  φτιάχνοντας διεκδικητικό πλαίσιο για:                                                           

1) Την ακρίβεια που σαρώνει τα πάντα και καθηλώνει τον κάθε  εκπαιδευτικό

2) Τις αυξήσεις στους μισθούς πείνας εκπαιδευτικών κι ιδιαίτερα των αναπληρωτών

3) Την υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων

4) Τα κλειστά τμήματα ένταξης και τα κενά στην παράλληλη στήριξη.

5) Την  κατάργηση του τιμωρητικού  Rapid Test στους ανεμβολίαστους συναδέλφους και την  έλλειψη  ουσιαστικών μέτρων προστασίας για την αντιμετώπιση του Covid-19.

6) Την ανάγκη  γραμματειακής υποστήριξης απέναντι στο τέρας της γραφειοκρατίας που μπήκε σε κάθε σχολική μονάδα

7)  Τις χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες στα Εικαστικά, τη  Θεατρική Αγωγή, τα Γερμανικά, οι οποίες  προκαλούν σημαντικές δυσλειτουργίες στις σχολικές μονάδες.

8)  Κατάργηση των διατάξεων των νόμων 4692/2020 και 4823/2021`που εισάγουν τους θεσμούς των μεντόρων κι ενδοσχολικών συντονιστών στις σχολικές μονάδες.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Υπάρχουν ακόμα κι άλλα που απαιτούν σωστές επιλογές προσώπων  στρατηγικών και σχεδιασμού, όχι μόνο για να   κερδίσει κάτι ο κλάδος, αλλά και για  να ανατραπούν οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, που μόνο σύγχυση έφεραν στα σχολεία   

Η ΔΗΣΥ ΑΧΑΪΑΣ μετά τις εκλογές της 16^ης Ιουνίου 2022  έχει τοποθετηθεί με ανοικτή δημόσια ανακοίνωση, τόσο στα σχολεία όσο και στον τοπικό Τύπο, για όλα τα μεγάλα ζητήματα. Οι θέσεις της παράταξης μας είναι ξεκάθαρες, σταθερές και διαχρονικά υπεύθυνες.

Η ανοικτή αντίθεσή μας σε κάθε συντηρητή πολιτική, σε κάθε επιπόλαιη, άκαιρη και πρόχειρη διαχείριση που οδηγεί τον κλάδο σε αποτυχίες, είναι δεδομένη.

Δυστυχώς  όμως και φέτος, είμαστε παρόντες στο  ίδιο σκηνικό: από τη μία της δεξιάς διακυβέρνησης, που  χωρίς ίχνος συναίνεσης, προσπαθεί να ποδηγετήσει την εκπαιδευτική κοινότητα και από την άλλη του έντονου προβληματισμού, της ανησυχίας και της  αγωνίας  που γεννιούνται σε κάθε συνάδελφο από την στασιμότητα  και την άκαρπη προσπάθεια αντιμετώπισης  των αντιεκπαιδευτικών σχεδίων, που αλλάζουν ριζικά προς το χειρότερο την εκπαιδευτική λειτουργία.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,  οι προκλήσεις της επόμενης μέρας είναι τεράστιες.

 Τα πρόσωπα που μας εκπροσωπούν, ο σχεδιασμός, οι προτεραιότητες και ο προσδιορισμός των διεκδικήσεων, η στρατηγική και ο τρόπος διαχείρισης καυτών ζητημάτων, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αποτυχίας, πρέπει να είναι υπεύθυνη  και σωστή επιλογή όλων μας,  γιατί τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί, ούτε τώρα, ούτε την επόμενη μέρα. Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο μηδέν και περιθώρια για αστοχίες δεν υπάρχουν.

 Οι σωστές επιλογές, τόσο σε πρόσωπα, όσο και σε πρακτικές θα ήταν καλύτερα να γίνονται με κριτήρια την αξιοπιστία, την εμπειρία, την κατάρτιση, το ρεαλισμό και προπαντός τη διαρκή και μάχιμη παρουσία στο σχολείο και τη σχολική τάξη, εκεί δηλαδή που τα τελευταία χρόνια δοκιμάζονται οι αντοχές όλων μας.  Έτσι, ο κλάδος θα διατηρήσει  τη δυναμική του, το διαρκή σεβασμό της  κοινωνίας και η Δημοκρατία δεν θα απειλείται ούτε σε προσωπικό ούτε σε συλλογικό επίπεδο.

Σε διαφορετική περίπτωση την επόμενη μέρα θα μιλάμε για τα ίδια πράγματα και τα ίδια λάθη, ενώ  το ενδιαφέρον μας, η αυτοπεποίθηση μας και η διάθεσή μας για συμμετοχή θα είναι σίγουρα πολύ πιο χαμηλά…

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,  

Η ατομική ευθύνη συνθέτει στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τη συλλογική δράση κι ανοίγει νέους ορίζοντες διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος…

·Με εμπιστοσύνη στη σωστή κρίση κι  επιλογή της υπεύθυνης  στάσης,

Με αγωνιστική διάθεση ανατροπής της δυστοπικής καθημερινότητας,

Με στοχοπροσήλωση στο εφικτό, χωρίς μυωπικά γυαλιά και με το βλέμμα στο δάσος κι όχι στο δέντρο…                                                            

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε Αχαΐας