«Το μόνο εύκολο θα ήταν να πούμε ότι ασχολούμαστε μόνο με τη διαχείριση της πανδημίας και ότι δεν είναι ώρα για μεταρρυθμίσεις. Όμως δεν το κάνουμε, γιατί, παράλληλα με τη διαχείριση της πανδημίας, έχουμε χρέος να φέρουμε τις σημαντικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα μας και στη βάση των οποίων έχουμε εκλεγεί.» (…) «Είναι κατάκτηση ΟΛΩΝ ΜΑΣ ότι νομοθετούμε παρά την πανδημία, ότι το κράτος προσαρμόζεται και προχωράει. Ότι τίποτα δεν σταματάει τη Δημοκρατία».
Αυτά δήλωσε η υπουργός Παιδείας πριν μερικές ημέρες στη Βουλή απαντώντας στις αιτιάσεις κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και στην έντονη κριτική κοινωνικών και πολιτικών φορέων, εκπαιδευτικών, πανεπιστημιακών, μαθητών και πολλών απλών πολιτών αναφορικά με την υπερνομοθέτηση σε καιρό πανδημίας.
Ας δούμε όμως λίγο πιο προσεκτικά το επιχείρημα της κυρίας Κεραμέως. Πράγματι, είναι πολύ ενδιαφέρον, διότι ο Λόγος της αντανακλά μια ολόκληρη φιλοσοφία και μια αλλαγή παραδείγματος στον τρόπο νομοθέτησης, αλλά και στον τρόπο άσκησης της εξουσίας συνολικά.
Ας ξεκινήσουμε:
«Το μόνο εύκολο θα ήταν να πούμε ότι ασχολούμαστε μόνο με τη διαχείριση της πανδημίας και ότι δεν είναι ώρα για μεταρρυθμίσεις»
Αρχικά, μέσα από τα λεγόμενα της, η υπουργός θεωρεί ότι το να λέει ότι ασχολείται μόνο με τη διαχείριση της πανδημίας είναι κάτι πολύ εύκολο. Τι έχει άραγε στο μυαλό της και πώς αυτές οι δηλώσεις μπορούν να γίνουν αντικείμενο πρόσληψης από τους Έλληνες πολίτες; Για να δούμε τις επιλογές μας.
Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι η υπουργός θεωρεί ότι έχει διαχειριστεί την πανδημία στα σχολεία και στις υπόλοιπες δομές εκπαίδευσης (δημόσιες και ιδιωτικές) τόσο αποτελεσματικά, που πραγματικά έχει κλείσει το θέμα. Μαθητές και εκπαιδευτικοί πάνε στο σχολείο με ασφάλεια και η εκπαίδευση στη χώρα λειτουργεί ομαλά. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ισχύει, αφού οι δομές εκπαίδευσης στην πλειοψηφία τους είναι κλειστές και όσα σχολεία λειτουργούν ακόμα, αποδεκατίζονται καθημερινά από μαθητές και καθηγητές που νοσούν. Πραγματικά, μοιάζει σαν ρώσικη ρουλέτα η λειτουργία των τμημάτων μιας και δεν ξέρεις αν την επόμενη ημέρα θα συνεχίσεις να πηγαίνεις στο σχολείο ή θα μπεις σε 14ήμερη καραντίνα λόγω κάποιου κρούσματος. Στο να κρατήσει λοιπόν ανοιχτά και προπαντός, με ασφάλεια τα σχολεία, η υπουργός απέτυχε παταγωδώς.
Τι άλλο όμως μπορεί να σκεφτόταν η κυρία υπουργός κάνοντας τη δήλωση αυτή; Ίσως ότι διαχείριση της πανδημίας σημαίνει τηλεκπαίδευση παντού. Και πράγματι, αν η υπουργός δεν μπορεί ή δεν θέλει να κρατήσει τα σχολεία ανοιχτά με ασφάλεια, μιας και αυτό συνεπάγεται μεγάλο οικονομικό κόστος, διαφοροποιημένες πολιτικές και άριστη γνώση της μορφολογίας και της ανθρωπογεωγραφίας της εκπαίδευσης, το μόνο εύκολο, διαχειριστικά, είναι να κλείσει τα σχολεία. Σύμφωνα με τις δηλώσεις της κας Κεραμέως, η ίδια φαίνεται να πιστεύει ότι αφού αντιμετώπισε την πανδημία στην εκπαίδευση, μπορεί πλέον να προχωρήσει να κάνει αυτά για τα οποία ο κόσμος την ψήφισε.
Μια τρίτη και ίσως πιο ειλικρινής εκδοχή που μας περνάει από το μυαλό διαβάζοντας ξανά τα λόγια της υπουργού είναι ότι δεν θέλει να κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό και να του λέει ότι δήθεν ασχολείται με την πανδημία στην εκπαίδευση, ενώ πρακτικά δεν κάνει κάτι ουσιαστικό σχετικά με αυτό και επίσης ότι δεν θέλει να κρύβεται πίσω από την πανδημία για να μη νομοθετεί απαραίτητες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Βέβαια, ας μην γελιόμαστε. Κάτι τέτοιο θα ίσχυε μόνο σε μια ώριμη δημοκρατία στην οποία οι πολιτικοί εκφράζονται με ειλικρίνεια.
Έχοντας πει όλα τα παραπάνω και αν θεωρήσουμε ότι η υπουργός έχει ειλικρινείς προθέσεις και δεν εμπαίζει την κοινή γνώμη, τους μαθητές, τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς, τότε τίθεται όντως ένα μείζον θέμα αντίληψης της πραγματικότητας από μέρους της. Προφανώς η κυρία Κεραμέως αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και δη την εκπαιδευτική πραγματικότητα, αλλά και το ρόλο της με εντελώς στρεβλό, για να το πούμε κομψά, τρόπο.
Σε αυτό το σημείο μπαίνουμε στην καρδιά του επιχειρήματός μας. Η πανδημία στην εκπαίδευση και ειδικότερα οι συνέπειες του κλεισίματος των σχολείων και των υπόλοιπων δομών εκπαίδευσης θα έπρεπε να αποτελούν ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ μέλημα της κας Κεραμέως και το μείζον αντικείμενο του χαρτοφυλακίου της, σε αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο. Αποτελεί από μόνο του ένα τεράστιο ζήτημα, το οποίο πέρα από τους προφανείς υγειονομικούς κινδύνους σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και κατ’ επέκταση στις οικογένειές τους, εμπλέκει μια σειρά από κρίσιμους παράγοντες όπως.
Ζητήματα μαθησιακών κενών από τη μη κάλυψη της προβλεπόμενης διδακτέας ύλης με δια ζώσης διδασκαλία. Τα κενά αυτά λειτουργούν πλέον, σωρευτικά και πολλαπλασιαστικά σε μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων, όπως επίσης και στους μελλοντικούς ή τωρινούς σπουδαστές.
Ζητήματα ανισοτήτων σχετικά με την πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση. Αυτά μπορεί να οφείλονται στις ψηφιακές ανισότητες, που εντοπίζονται σε διάφορες γεωγραφικές περιφέρειες, αλλά και ανάλογα με την κοινωνικό-οικονομική ομάδα. Όλα αυτά εντείνουν το ζήτημα του γνωστικού χάσματος ανάμεσα σε μαθητές διαφορετικών κοινωνικό-οικονομικών ομάδων και πλήττουν το ουσιαστικό δικαίωμα τους στην εκπαίδευση.
Ζητήματα πρόσβασης σε ποιοτική εκπαίδευση για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες (παράλληλη στήριξη, τμήματα ένταξης)
Ψυχοκοινωνικές συνέπειες λόγω της τηλεκπαίδευσης οι οποίες θέτουν το ζήτημα της υγιούς ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης παιδιών και εφήβων.
Ζητήματα που προκύπτουν ήδη ή θα προκύψουν μέσο-μακρόπροθεσμα στη σωματική υγεία των εφήβων από την τεράστια ανατροπή του τρόπου ζωής τους.
Ξαναδιαβάζοντας λοιπόν τις δηλώσεις της υπουργού εύλογα αναρωτιέται κανείς για το ακόλουθα.
Έχει ποσοτικοποιήσει άραγε η υπουργός τις παραπάνω συνέπειες; Έχει προβάλει στο μέλλον τον αντίκτυπο του κλεισίματος των σχολείων, σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, σε επίπεδο σωματικής και ψυχικής υγείας, σε επίπεδο κοινωνικοποίησης των νέων;
Έχει σχεδιάσει συνολικά αντισταθμιστικά μέτρα για τη ζοφερή κατάσταση που έρχεται;
Έχει προβεί σε διάλογο με τα ανώτερα ιδρύματα για τις απαραίτητες αναπροσαρμογές που πρέπει να γίνουν στα προγράμματα σπουδών τους, στα εργαστήρια, στις πρακτικές ασκήσεις;
Έχει υπολογίσει το επιπλέον κόστος που θα προκύψει σε ιδιωτικές δαπάνες εκπαίδευσης από τα νοικοκυριά για τις ανάγκες που δεν καλύπτει πια το δημόσιο σχολείο λόγω της τηλεκπαίδευσης;
Ενώ λοιπόν αναμφίβολα, τόσο το δημόσιο σχολείο, όσο και οι ιδιωτικοί φορείς παρέχουν λιγότερη και χαμηλότερης ποιότητας εκπαίδευση και ενώ παράλληλα οι επιδόσεις, τα κίνητρα αλλά και τα ερεθίσματα των μαθητών επηρεάζονται αρνητικά από το πρωτόγνωρο περιβάλλον μάθησης, η υπουργός δυσκολεύει τους «κανόνες του παιχνιδιού» και κάνει το πλαίσιο ακόμα πιο ανταγωνιστικό, πιο απαιτητικό και πιο δύσκολο. Ειδικότερα, αυστηροποιεί τις προϋποθέσεις εισαγωγής σε ανώτερες σπουδές, μειώνει τους εισακτέους, δυσχεραίνει τις προϋποθέσεις σχολικής φοίτησης. Πρόκειται για αβλεψία της ή για προμελετημένη κίνηση; Δεν αντιλαμβάνεται η υπουργός ότι με τις κινήσεις της αυτές θα ενισχύσει τη σχολική αποτυχία και θα χειροτερέψει όλους τους εκπαιδευτικούς δείκτες;
Στη συνέχεια, η υπουργός δηλώνει: «έχουμε χρέος να φέρουμε τις σημαντικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα μας και στη βάση των οποίων έχουμε εκλεγεί.»
Προφανώς η κα Κεραμέως δεν αντιλαμβάνεται το εξής απλό. Αν είχαμε εκλογές στον καιρό της πανδημίας η κοινωνία δεν θα ψήφιζε τη ΝΔ για να κάνει τις ίδιες μεταρρυθμίσεις για τις οποίες εξελέγη το 2019, αλλά για να διαχειριστεί αποτελεσματικά και με θετικό κοινωνικό πρόσημο τις αρνητικές συνέπειες της πανδημίας. Είναι απορίας άξιον για ποιο λόγο προσπαθεί να δικαιολογήσει με τόσο εμμονικό τρόπο την άκαμπτη και την εκτός τόπου και χρόνου επιμονή της να νομοθετήσει όλα όσα ήθελε προεκλογικά, χωρίς καμία διάθεση ευελιξίας και αναπροσαρμογής των στόχων της. Όταν αλλάζουν άρδην οι συνθήκες πρέπει να αλλάζουν αντίστοιχα τόσο οι στοχεύσεις, όσο και τα μέσα επίτευξης αυτών. Οι θεσμοί ικανοποιούν ανάγκες. Όταν οι ανάγκες αλλάζουν, οι θεσμοί διαφοροποιούν και μετασχηματίζουν τις λειτουργίες τους για να επιτευχθεί η συστημική ισορροπία.
Ωστόσο, η κυρία υπουργός δεν σταματά εδώ αλλά συνεχίζει δηλώνοντας τα ακόλουθα:
«Είναι κατάκτηση ΟΛΩΝ ΜΑΣ ότι νομοθετούμε παρά την πανδημία, ότι το κράτος προσαρμόζεται και προχωράει. Ότι τίποτα δεν σταματάει τη Δημοκρατία».
Εδώ η υπουργός σε ένα ακόμα ρητορικό τέχνασμα, προβαίνει σε μεγαλοστομίες χωρίς περιεχόμενο. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να νομοθετεί. Να νομοθετεί όμως για να μετριάσει τις συνέπειες της πανδημίας, τις τωρινές και τις μελλοντικές, όχι απλά για να εφαρμόσει πάση θυσία αυτά που είχε υποσχεθεί σε ομάδες συμφερόντων προεκλογικά αγνοώντας την πολυεπίπεδη κρίση. Το κράτος, στην περίπτωση τουλάχιστον της κας Κεραμέως, δεν επιδεικνύει καμία προσαρμογή και κανένα σεβασμό στη Δημοκρατία, όταν νομοθετεί αυταρχικά και σε καθεστώς αποκλεισμού των άμεσα ενδιαφερόμενων. Η κυρία υπουργός ανερυθρίαστα εργαλειοποιεί την πανδημία για να νομοθετήσει χωρίς αντιστάσεις. Οποία Δημοκρατία! Εύγε!
Πολύβιος Ψήνας
Κοινωνιολόγος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
