Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά 2020-2021 έχει ξεκινήσει. Μια ιδιαίτερη χρονιά εν μέσω πανδημίας, συνεχών τουρκικών προκλήσεων, φιλοαμερικανικής και ευρωεμμονικής εξωτερικής πολιτικής, έντονης οικονομικής ύφεσης και ανεργίας. Αν στα παραπάνω κανείς προσθέσει την μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική στην Εκπαίδευση, τα όσα συμβαίνουν στη Δευτεροβάθμια, συνέπεια της απουσίας μιας οργανωμένης προετοιμασίας για την ασφαλή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, καθώς και τις πρόσφατες εξαγγελίες για τα επερχόμενα νομοσχέδια–αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας, η ευχή “καλή ακαδημαϊκή χρονιά”, ακούγεται δυστυχώς, παρά τον παραδοσιακό της χαρακτήρα, εκτός τόπου και χρόνου.
Παρακολουθώντας τις ανακοινώσεις της Υπουργού Παιδείας, των συνεργατών της τόσο σε υπουργικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο διορισμένων οργάνων (βλ. Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (Ε.Α.Α.Ε.)/ΦΕΚ4653/2020), φιλοκυβερνητικών πρυτανικών αρχών, καθώς και των γνωστών κυβερνητικών «λαγών», αρθρογράφων της «Καθημερινής», του «Βήματος» και άλλων φιλοκυβερνητικών εντύπων, διαπιστώνουμε ότι η πανδημία και η οικονομική εξαθλίωση, αποτελούν για το Υπουργείο Παιδείας το ιδανικό πλαίσιο για την ολοκλήρωση των στόχων του.
Μετά την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, μετά από μια μακρά και συστηματική παραπληροφόρηση της ελληνικής κοινωνίας, κατασυκοφάντησης του προοδευτικού φοιτητικού κινήματος, αποκρύβοντας τα δίκαια αιτήματά του, την απαρχή διορισμού θεσμικών οργάνων («Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης»), τη στεγανοποίηση του «Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας» των ΑΕΙ, την ίδρυση στα ΑΕΙ Κέντρων Έρευνας, Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας (http://archimedes.uoa.gr/), καθώς και μηχανισμών ενίσχυσης και προώθησης των σχεδίων επιτάχυνσης της εμπορευματοποίησης της παραγόμενης γνώσης (http://accelerator.archimedes.uoa.gr/ ), παραβιάζοντας ουσιαστικά το άρθρο16 του Συντάγματος με την αναγνώριση των «πτυχίων» των ιδιωτικών «κολεγίων», με πολύπλευρα ολέθριες συνέπειες, σειρά έχει η νομοθετική ολοκλήρωση της ακραίας συντηρητικής μετάλλαξης της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Η συνταγματική, η κοινωνική υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης να στηρίζει την εκπαίδευση, τη μόρφωση των πολιτών της, εγκαταλείπεται, με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα της αυτοτέλειας των ιδρυμάτων και της με ίδιους πόρους διαχείρισης της τύχης τους. Η κυβέρνηση της ΝΔ με τρόπο συστηματικό μεταλλάσει τους πανεπιστημιακούς δασκάλους σε αγοραίους managers, τα πανεπιστήμια και τις όποιες υποδομές τους σε όργανα εξυπηρέτησης των συμφερόντων των όποιων ιδιωτών «επενδυτών», παραγόντων της «αγοράς», των οποίων το οικονομικό συμφέρον είναι ο καθοριστικός παράγοντας στη «συνεργασία» τους με τα πανεπιστήμια. Η διεξαγόμενη έρευνα σε ένα Δημόσιο Πανεπιστήμιο οφείλει να υπηρετεί την ανάπτυξη, την πρόοδο της επιστήμης, τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, να αποζητά απάντηση σε κορυφαία, παγκόσμια επιστημονικά ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα, η αξία της απάντησης στα οποία δεν αποτιμάται μέσω της ανόδου κάποιων χρηματιστηριακών δεικτών μιας εταιρείας ή του ύψους των καταθέσεων ενός «επενδυτή».
Όταν η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της χώρας μας αγωνιούν για το αν υπάρχει διαθέσιμο κρεβάτι σε δημόσιο νοσοκομείο αν νοσήσουν, βρίσκονται σε αναστολή εργασίας, με την ανεργία να καλπάζει, τα σχολεία να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, λόγω νέων κρουσμάτων, έχοντας μια κυβέρνηση που μετά το “lock down” έπαιξε στα ζάρια του “βλέποντας-άραγε- και κάνοντας-τι” το μέλλον ενός λαού, το Υπουργείο Παιδείας, η κυβέρνηση της ΝΔ, εκτιμά ότι κανείς δεν θα προσέξει ή δεν θα έχει τη δύναμη να αντιδράσει στα «νέα» κυβερνητικά μέτρα, για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης, τον ασφυκτικό και πολυεπίπεδο κυβερνητικό έλεγχο της πανεπιστημιακής λειτουργίας.
Τα χρόνια που προηγήθηκαν της έντονης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, οι φοιτητές, με την προοπτική μιας κάποιας επαγγελματικής απασχόλησης, αποφοιτούσαν με λογικούς ρυθμούς, το δε μέσο ετήσιο ποσοστό αποφοίτων βρισκόταν μέσα σε αποδεκτά έως υψηλά επίπεδα. Όσο η οικονομική κατάσταση της μέσης ελληνικής οικογένειας χειροτέρευε, τόσο μεγάλωνε η ανάγκη κάθε μέλους της να συμβάλει οικονομικά στην ενίσχυση του οικογενειακού προϋπολογισμού, και όλο και περισσότεροι φοιτητές αναγκάζονται να εργάζονται, παραμελώντας τις σπουδές τους. Παράλληλα οι δυνατότητες επαγγελματικής απασχόλησης των πτυχιούχων, ανεξάρτητα ειδικότητας, ιδιαίτερα των παιδιών φτωχών οικογενειών, γίνονται ασήμαντες. Η οικονομική ασφυξία, η απουσία ελπίδας για επαγγελματικής αποκατάσταση, απετέλεσαν τους κύριους παράγοντες για τη δημιουργία της πλειοψηφίας των «λιμναζόντων» φοιτητών. Αντί να σχεδιάζει η κυβέρνηση την «κάθαρση» αυτών των φοιτητών, ας αναζητήσει, ας καταγράψει και δημοσιοποιήσει την ταξική προέλευση αυτών των φοιτητών που τα χρόνια της οικονομικής εξαθλίωσης και της ανεργίας καθυστερούν την αποφοίτησή τους. Και τότε ο ελληνικός λαός θα καταλάβει.
Αυτούς τους φοιτητές η κυβέρνηση θέλει να διαγράψει για να «καθαρίσει το τοπίο των πανεπιστημίων», όπου θέση θα έχουν τα παιδιά των γιατρών, των δικηγόρων, που ολοκληρώνοντας τις σπουδές τους στα «επιτρεπτά» χρονικά πλαίσια , θα πάρουν την πελατεία του πατέρα ή της μητέρας ή θα χρησιμοποιήσουν τις γνωριμίες τους ή κληρονομικώ δικαίω, επιστρέφοντας από τα πανεπιστήμια αριστείας της αλλοδαπής, θα αναλάβουν από τα βουλευτικά έδρανα της Ελληνικής δημοκρατίας να σώσουν αυτούς τους φτωχούς, που έχοντας τους διαγράψει οι σημερινοί βουλευτές γονείς τους, τους στέρησαν και το στοιχειώδες δικαίωμα να αποφοιτήσουν όταν και όποτε οι κοινωνικές συνθήκες τους το επιτρέψουν. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ικανοποιημένη με τους νέους δείκτες αξιολόγησης (υψηλά ποσοστά αποφοίτησης και επαγγελματικής αποκατάστασης) που θα τους παρουσιάσει η υποτελής στη «Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική για την Ανώτατη Εκπαίδευση» ελληνική κυβέρνηση.
Παράλληλα, η καθυστέρηση του χρόνου αποφοίτησης ερμηνεύεται από ομάδες πανεπιστημιακών, από άλλους μετά από βιαστική ανάλυση, από άλλους σκόπιμα, όχι ως αποτέλεσμα της αλλαγής των κοινωνικών συνθηκών και των εφαρμοζόμενων πολιτικών αξιοποίησης του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, αλλά ως αποτέλεσμα των μέχρι σήμερα ακολουθούμενων «βεβαρυμμένων» Προγραμμάτων Σπουδών, τα οποία προτείνουν να «αποψιλωθούν», να γίνουν πιο «ελαφρά» και «ευέλικτα», γεγονός που θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε «κολεγιακού» τύπου τριετή πτυχία. Έτσι, το εκπαιδευτικό κόστος για την κυβέρνηση, θα μειωθεί, οι «πολλοί» θα αποφοιτούν γρηγορότερα, με περιορισμένη επιστημονική γνώση, λιγότερες απαιτήσεις, εξαρτημένοι από τη «δια βίου εκπαίδευση». Εκείνοι δε που έχουν την οικονομική άνεση για πλήρη, ολοκληρωμένη μόρφωση, και τους οποίους το σύστημα θα αξιοποιήσει σε επιτελικές θέσεις στη διοίκηση, στην παραγωγή και στην αναπαραγωγή του, θα την αποκτήσουν ούτως ή άλλως.
Η Υπουργός Παιδείας, η κυβέρνηση της ΝΔ, δεν σταματά εδώ. Η Ε.Α.Α.Ε. δεν είναι αρκετή. Στην κατεύθυνση του απόλυτου ελέγχου της λειτουργίας των ΑΕΙ, στη στήριξη των σχεδίων τους από κάθε «πρόθυμη» πολιτική δύναμη, σχεδιάζουν την επαναφορά των χρεωκοπημένων «Συμβουλίων Ιδρύματος», ενώ επαναπροωθούν την δημιουργία της «πανεπιστημιακής αστυνομίας». Μαζί με τα καταδικασμένα σχέδια της υπουργίας Διαμαντοπούλου, το «Νέο Σχολείο», η αναδιάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών, της θλιβερής διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, έρχονται και πάλι αναμασημένα από την ΝΔ, ενώ οι γνωστοί κυβερνητικοί κονδυλοφόροι συγχαίρουν την κυβέρνηση γιαυτόν τον πολιτικό της «πλουραλισμό» και την πολιτική σύγκληση με άλλες πολιτικές δυνάμεις!
Εξ ίσου θλιβερή η μείζων αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας στρώσει το χαλί στη ΝΔ αποδιάρθρωσε την Εκπαίδευσης στο σύνολό της, ασχολείται δια του πρώην υπουργού Παιδείας της κ. Κ. Γαβρόγλου με την «σημασία της Γ΄Λυκείου» (Εφημ. Συντακτών 20/9), όταν οι συνέπειες της διάλυσης της τεχνολογικής εκπαίδευσης είναι πλέον εμφανείς, η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχασε το εκπαιδευτικό της περιεχόμενο, επί υπουργίας του, οι ελλείψεις σε διδακτικό-ερευνητικό προσωπικό στα ΑΕΙ ξεπερνούν πλέον το 50%, η κρατική χρηματοδότηση για σίτιση και στέγαση των φοιτητών, για στοιχειώδη λειτουργία των ερευνητικών δραστηριοτήτων των ΑΕΙ, βρίσκεται στα ιστορικά χαμηλότερα επίπεδα, και η ολοκλήρωση (;) των σχεδίων της κυβέρνησης με το νέο νσχ για την Εκπαίδευση είναι προ των πυλών.
Και άλλοτε συντηρητικές κυβερνήσεις επιχείρησαν να επιβάλλουν ανάλογα σχέδια και απέτυχαν. Ας γίνει το ίδιο και τώρα. Το φοιτητικό κίνημα, ο ελληνικός λαός έχει τα δικά του αντανακλαστικά, σε πείσμα της πανδημίας και της αγωνίας που τον διακατέχει. Ο αγώνας για ένα πανεπιστήμιο που θα προσφέρει υψηλού επιπέδου μόρφωση σε όλους όσοι την επιζητούν, δημιουργώντας επιστήμονες που θα συμβάλλουν στην κοινωνική πρόοδο, υπηρετώντας την επιστημονική αλήθεια, είναι αδιάλειπτος.
Τότε, όταν ο αγώνας αυτός έχει δικαιωθεί, η ευχή «Καλή ακαδημαϊκή χρονιά» θα έχει αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο.
Του Γ.Π Τριμπέρη, ομότιμου καθηγητή του τμήματος Φυσικής του ΕΚΠΑ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 22 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 22/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
