Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
άλλη μία μέρα, που ο κόσμος του ίντερνετ έχει συγκλονιστεί..
άλλη μία μέρα, που η ελληνική επικαιρότητα, ταράχθηκε..
άλλη μία μέρα, που η φοβερή και τρομερή υπουργός παιδείας μας, αποδεδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων..
και για να κάνουμε λίγο skip το intro,
γιατί δεν μου πάνε και πολύ τα δακρύβρεχτα,
μάλλον ήρθε η ώρα να πούμε δύο λόγια για το ελληνικό σχολείο και τις τέχνες.
Έχουμε και λέμε λοιπόν..
Το νέο αναλυτικό πρόγραμμα, εκτός από την κατάργηση της κοινωνιολογίας
(είπαμε, τα παιδιά θα γίνουν κομμουνιστές)
και την επαναφορά των λατινικών
(για την ωδή στην παπαγαλία θα πούμε κάποια άλλη στιγμή)
προβλέπει και την κατάργηση των καλλιτεχνικών
(ως μαθήματα επιλογής).
Παράλληλα βέβαια, έχουμε την επιστροφή στην κανονικότητα,
με τη διαγωγή να ξαναγυρίζει στα απολυτήρια,
και ίσως με τη νέα σεζόν τα σχολεία γίνουν και αρρένων – θηλέων,
ενώ δεν αποκλείεται η χρήση ποδιάς και βίτσας για να εξασφαλιστεί η διαγωγή των μαθητών και μαθητριών.
All in all, ένα ηρωικό, παραδοσιακό
«εμπρός πίσω», από κάθε άποψη και προς πάσα κατεύθυνση.
Αλήθεια όμως, γιατί πέσαμε όλοι από τα σύννεφα με τα καλλιτεχνικά..
Και βασικά..
ΠΟΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ..;
Ας δούμε λίγο την πραγματικότητα.
Μιλάμε για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Ναι;
Ναι!
Και ο μέσος νοήμων άνθρωπος που φοίτησε σε ελληνικό σχολείο, πιθανώς να μην έχει κάνει καλλιτεχνικά οριακά ΠΟΤΕ στη σχολική του ζωή!
Μας θυμάμαι στο δημοτικό, να «κλέβουμε» ώρες από τα καλλιτεχνικά και τη μουσική
(γιατί φυσικά ΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;;;;)
και να τις χρησιμοποιούμε για να βγάλουμε την ύλη της γεωγραφίας..
(άλλο αδικημένο μάθημα, που διδάσκεται με τον πλέον ακατάλληλο τρόπο)
Ή των μαθηματικών..
Ζήτημα αν στο δημοτικό κάναμε σε έξι χρόνια ΔΕΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ.
Αν είπαμε δέκα τραγούδια.
Αν μάθαμε δέκα τραγουδάκια στη φλογέρα.
Δεν μιλάμε για πίνακες..
Δεν μιλάμε για παραστάσεις..
Για κινηματογράφο..
Για γλυπτική..
Όχι όχι, ΤΑ ΒΑΣΙΚΆ.
Όόόόόχι.
Πάντα (πάντα) κάτι θα ήταν πιο χρήσιμο από τα καλλιτεχνικά.
Και φυσικά, πεδίο δόξης λαμπρό στα καλλιτεχνικά μαθήματα, ήταν το γυμνάσιο.
To make things clear: είχα την τύχη να έχω εξαιρετικές μουσικούς και στις δύο πρώτες τάξεις του γυμνασίου.
Εξαιρετικές γυναίκες.
Με απίστευτες γνώσεις και όρεξη για δουλειά.
Guess what.
Δεν είχαν όλοι την ίδια τύχη.
Οι πιο πολλοί φίλοι από άλλα σχολεία είχαν το στερεότυπο του κομπλεξικού καθηγητή,
την καρικατούρα της κομπλεξικής καθηγήτριας:
βιβλίο μουσικής, παπαγαλία, εξέταση, τεστ και πάμε πάλι από την αρχή.
Ο, τι είχαμε και εμείς στην τρίτη γυμνασίου.
Μάθαμε μουσική..;
Όχι.
Μάθαμε για τη μουσική..;
Ούτε.
Ήμασταν τα μόνα παιδιά..;
Όχι.
Στο δε λύκειο, καμία επαφή, με τίποτα σχετικό με τις τέχνες.
Τόσο απλά, χωρίς αναλύσεις και εξαιρέσεις.
Και μεγαλώνοντας βλέπω ότι πάνω κάτω, όλοι και όλες στα ίδια είμαστε.
Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο.
Και οι εξαιρέσεις ελάχιστες, έως μηδαμινές.
Γιατί λοιπόν πέσαμε από τα σύννεφα με κάποια αντίστοιχη απόφαση της φοβερής και τρομερής υπουργού παιδείας..;
Τόσα χρόνια, πρακτικά, είχαμε καταργήσει τα καλλιτεχνικά.
Όσοι δεν τα είχαν καταργήσει, τα δίδασκαν πιθανότατα με λάθος τρόπο.
Προωθώντας ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ την ατελείωτη παπαγαλία..
Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα μαθήματα των καλλιτεχνικών.
Έχει να κάνει με τη διδασκαλία των τεχνών γενικότερα.
Ποτέ κανένας μαθητής δεν έμαθε να διαβάζει ποιήματα..
Ποτέ καμία μαθήτρια δεν έμαθε να βλέπει ταινίες..
Καμία επίσκεψη όπως θα έπρεπε σε κάποιο μουσείο,
καμία αναφορά στις τέχνες και στη συμβολή τους στον πολιτισμό.
Ή μήπως ξεχνάμε ότι, με το που παίρναμε τα βιβλία της ιστορίας,
και μας ενημέρωναν για την ύλη, τα κεφάλαια για τις τέχνες ήταν πάντα εκτός..;
Δεν εξετάζαμε τις τέχνες, ούτε καν ως πτυχή της ιστορίας.
Ξέραμε μόνο να παπαγαλίζουμε.
«Ο λόρδος βύρωνας, σπουδαίος φιλέλληνας, έγραψε ποίηση για την ελλάδα»
ΚΑΙ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΑΝΤΟΛΕΣ.
Μέχρι εκεί έφτανε η διδασκαλία της τέχνης.
Τόσο όσο να μπορούμε να το καυχηθούμε..
«Φτιάξαμε κούρους, κόρες, Παρθενώνα, μάρμαρα, γλυπτά»..
Αυτό.
Αναφορά.
(και μάλιστα με μορφή αχταρμά).
Κάπου σε κάποιο βιβλίο στα πρώτα χρόνια του δημοτικού.
Και μετά τέλος.
Γιατί λοιπόν πέσαμε ξαφνικά από τα σύννεφα..;
Αυτό είναι το ελληνικό σχολείο..
Αυτό είναι το ελληνικό σχολείο χρόνια τώρα..
Διαμορφώνει σύγχρονους έλληνες και ελληνίδες, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΕΧΝΗ.
Δεν είναι λοιπόν να απορούμε που ο μέσος έλληνας, θεωρεί μουσικούς, ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές ως επαγγέλματα πολυτελείας..
Δεν είναι να απορούμε που η μέση ελληνίδα θεωρεί τον Ελ Γκρέκο και τον Θεόφιλο μπογιατζήδες και τον Χαλεπά καλουπατζή.
Όχι, δεν είναι να απορούμε.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.
Και αυτές οι ταυτότητες πολιτών, δε θα αλλάξουνε με 2-3 ώρες ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο στο λύκειο
(ΠΟΥ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΑ – ΔΕΝ ΛΕΩ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ).
Και αυτές οι ταυτότητες πολιτών, ψήφισαν τους άριστους.
«Γιατί κάθε λαός παίρνει αυτό που τους αξίζει»
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 26 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 26/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
