Βασίλης Γκουζέλος Στις 14 Αυγούστου 1954, στο Δαφνί της Αθήνας, εκτελέστηκε ο Νίκος Πλουμπίδης, δάσκαλος και κορυφαίο στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ). Η ζωή και η δράση του αποτελούν ένα από τα πιο συγκλονιστικά κεφάλαια της μετεμφυλιακής ιστορίας, καθώς ενσαρκώνει την πίστη και την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου που στάθηκε μέχρι το τέλος αφοσιωμένος στον αγώνα του.
Την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης υπήρξε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε και πρώτος καθοδηγητής της Οργάνωσης Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ).
Στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος το 1945 αναδείχθηκε και πάλι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στη διάρκεια του εμφυλίου ο Πλουμπίδης παρέμεινε στην Αθήνα, ενώ από την Ανοιξη του 1949 ανέλαβε υπεύθυνος του παράνομου κομματικού κλιμακίου στην Ελλάδα.
Η πορεία προς το εκτελεστικό απόσπασμα ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1952, όταν ο Πλουμπίδης συνελήφθη και κατηγορήθηκε για κατασκοπεία. Το κατηγορητήριο οδήγησε στην καταδίκη του σε θάνατο.
Στο μεταξύ, το ίδιο το ΚΚΕ, υπό την πίεση εσωτερικών συγκρούσεων και λανθασμένων εκτιμήσεων, τον αποκήρυξε δημοσίως χαρακτηρίζοντάς τον «χαφιέ» και «προδότη».
Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Πλουμπίδης παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του στο κόμμα και στις ιδέες του. Στην απολογία του, τόνισε ότι σεβόταν τις αποφάσεις του Πολιτικού Γραφείου, ακόμη κι όταν στρέφονταν εναντίον του, αφήνοντας την δικαίωση για το μέλλον, όταν η Ιστορία και το κόμμα θα αναγνώριζαν την αλήθεια.
Όχι μόνο δεν αποκήρυξε το ΚΚΕ, αλλά και το υπερασπίστηκε μέχρι την τελευταία του πνοή. Και ο ίδιος θεωρούσε πως υπήρξε θύμα συγκυριών και λανθασμένων - ενδεχομένως και προβοκατόρικα διοχετευμένων - παραπλανητικών πληροφοριών.
Οπως τόνιζε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» της 25/7/1954: «Τιμή μου εγώ πάνω απ' όλα έχω την τιμή του Κόμματος (...) Εγώ εκείνα που δίδασκα τα εφάρμοζα πρώτος εγώ. Ημουν πιστός στο Κόμμα τότε που με ανέβαζε στα ανώτατα αξιώματά του, είμαι πιστός και τώρα που, καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα, με κατηγορεί και με στιγματίζει. Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομμουνιστής (...) Η ανακοίνωση του κόμματος περί αποκηρύξεώς μου είχε σκοπό να προφυλάξει το κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό και οφείλεται σε σφαλερές ενδείξεις και υποβολιμαίες πληροφορίες. Πάντως, πιστεύω ότι το κόμμα θα επανεξετάσει εν καιρώ το ζήτημα».
Ανάμεσα στο 1953 και το 1954, ο Πλουμπίδης συνέταξε δεκαπέντε μυστικά σημειώματα και επιστολές, απευθυνόμενος ουσιαστικά στο Πολιτικό Γραφείο, εξηγώντας τη δράση του και υπερασπιζόμενος τον εαυτό του. Τα κείμενα αυτά, που εκδόθηκαν το 1997, αποτελούν σήμερα πολύτιμο τεκμήριο του χαρακτήρα και της αφοσίωσής του.
Ο Πλουμπίδης δεν ζήτησε συγχώρεση ή χάρη για τον εαυτό του. Η έγνοια του ήταν η οικογένειά του και η υστεροφημία του στο κίνημα. Αντιμετώπιζε τον θάνατο με ψυχραιμία, θεωρώντας τον ως λύτρωση και φυσική αλλαγή της ύλης, όπως έγραψε στο τελευταίο του μήνυμα:
«Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω. Σας εύχομαι όλων ευτυχία. Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης. Έτσι είναι.»
Η στάση αυτή αντικατοπτρίζει την αφοσίωση, την αξιοπρέπεια και την ψυχική δύναμη ενός ανθρώπου που πάλεψε μέχρι το τέλος για τις ιδέες του.
Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1958, το ΚΚΕ αναγνώρισε το λάθος του και προχώρησε στην αποκατάστασή του, επιβεβαιώνοντας την αξία και την ακεραιότητα του Πλουμπίδη. Σήμερα, η μορφή του παραμένει σύμβολο πίστης, ανιδιοτέλειας και αφοσίωσης, θυμίζοντας σε όλους τη δύναμη του ανθρώπου που στέκεται όρθιος ακόμα και μπροστά στην πιο σκληρή δοκιμασία.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Πότε θα βγουν οι πίνακες κατάταξης αναπληρωτών για προσλήψεις
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 17/8
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
