Ευαγγελία Ασημακοπούλου Τουλάχιστον 10 εκατομμύρια κρούσματα ιλαράς μέσα σε έναν χρόνο. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά χωρίς εμβόλια. Ασθένειες που «γνωρίζαμε μόνο από τα βιβλία» ξαναγίνονται εφιάλτης για την παγκόσμια υγεία. Όλα αυτά το 2025. Όχι το 1825.
Κι όμως, δεν πρόκειται για κάποια δυστοπική πρόβλεψη επιστημονικής φαντασίας αλλά για πραγματικότητα – μία πραγματικότητα που γεννά ο εφησυχασμός, η παραπληροφόρηση, η αδιαφορία και η συστηματική υποβάθμιση της δημόσιας υγείας. Το ερώτημα δεν είναι πώς φτάσαμε ως εδώ. Είναι γιατί επιτρέπουμε να μένουμε εδώ.
Ο ΟΗΕ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η GAVI εκπέμπουν συναγερμό. Δεν είναι μια τυπική έκθεση. Δεν είναι απλώς στατιστικά. Είναι η κραυγή ενός διεθνούς μηχανισμού που βλέπει να διαλύεται ό,τι έκτιζε επί δεκαετίες. Η ιλαρά κάνει «ιδιαίτερα επικίνδυνη επιστροφή». Ο κίτρινος πυρετός, η μηνιγγίτιδα – ασθένειες που είχαν τεθεί υπό έλεγχο – αυξάνονται ραγδαία. Και ο λόγος; Ένα κοκτέιλ αδιαφορίας, κομμένων κονδυλίων και φανατισμού.
Η παραπληροφόρηση για τα εμβόλια δεν είναι απλώς ενοχλητική ή γραφική. Είναι φονική. Είναι υπεύθυνη για το ότι εκατομμύρια παιδιά σήμερα μένουν απροστάτευτα απέναντι σε ιούς που προλαμβάνονται με απλές, δοκιμασμένες και ασφαλείς δόσεις. Δεν φταίνε τα παιδιά. Φταίμε εμείς.
Οι κυβερνήσεις κόβουν χρηματοδοτήσεις. Οι παγκόσμιες δυνάμεις αποσύρουν στήριξη από τις εύθραυστες χώρες. Ο αντιεμβολιαστικός λόγος επανέρχεται ντυμένος με «επιστημονικές» φορεσιές. Οι θεσμοί – που υποτίθεται πως εγγυώνται την πρόοδο – σιωπούν ή ολιγωρούν. Και στο τέλος, αυτό που χάνεται δεν είναι μόνο οι ζωές. Είναι η ίδια η έννοια της κοινωνικής προστασίας.
Ο ΠΟΥ υπολογίζει ότι τα εμβόλια έχουν σώσει πάνω από 150 εκατομμύρια ανθρώπους τα τελευταία 50 χρόνια. Πώς γίνεται λοιπόν να δεχόμαστε το 2025 να χάνονται παιδιά επειδή κάποιοι βλέπουν τον εμβολιασμό ως «επιλογή» και όχι ως δικαίωμα και υποχρέωση; Ποια ακριβώς ελευθερία προστατεύεται όταν, λόγω αμέλειας ή σκοπιμότητας, επιτρέπεται η εξάπλωση ασθενειών;
Δεν είναι απλώς νούμερα. Είναι επιδημίες. Είναι κόστος σε ζωές. Είναι τεράστιες οικονομικές επιβαρύνσεις για τα εθνικά συστήματα υγείας που καλούνται να διαχειριστούν καταστάσεις που θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί. Κι όμως, το αφήγημα περί «ατομικής ευθύνης» συνεχίζει να κρύβει τη συλλογική αποτυχία.
Η UNICEF κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: Πάνω από 14,5 εκατομμύρια παιδιά δεν εμβολιάστηκαν το 2023. Όχι επειδή οι οικογένειές τους δεν ήθελαν, αλλά επειδή το σύστημα τα εγκατέλειψε. Επειδή οι πόλεμοι, η φτώχεια, η εγκατάλειψη των κρατικών δομών, η παραπληροφόρηση και η ιδιωτικοποίηση των πάντων τα άφησαν απροστάτευτα. Και τώρα, το τίμημα επιστρέφει – οδυνηρό, σαρωτικό και απόλυτα προβλέψιμο.
Η GAVI ζητά 9 δισ. δολάρια μέχρι τον Ιούνιο για να προστατευτούν 500 εκατομμύρια παιδιά έως το 2030. Αντί να είναι αυτονόητο, αυτό γίνεται αντικείμενο «διαπραγμάτευσης». Γιατί να δώσουμε χρήματα για εμβόλια σε ξένες χώρες όταν έχουμε και «δικά μας προβλήματα»; Ξεχνάμε όμως ότι η υγειονομική κρίση δεν έχει σύνορα. Ότι η επιδημία μιας χώρας σήμερα μπορεί να γίνει πανδημία όλων αύριο.
Η επάνοδος της ιλαράς δεν είναι απλώς ένα «ξεχασμένο πρόβλημα». Είναι σύμπτωμα μιας αρρώστιας πολύ πιο σοβαρής, της πολιτικής βούλησης που νοσεί, του κοινωνικού αναλφαβητισμού που θεριεύει, της ανθρωπότητας που παραιτείται από το καθήκον της.
Το 2025, η ιλαρά σκοτώνει ξανά. Όχι γιατί δεν έχουμε τα μέσα να τη σταματήσουμε. Αλλά γιατί δεν έχουμε – ή δεν θέλουμε – να τα χρησιμοποιήσουμε. Και αυτό είναι, ίσως, το πιο ανησυχητικό απ’ όλα.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Εθνικό Απολυτήριο: Τέλος στις Πανελλαδικές όπως τις ξέραμε - Τι αλλάζει
Το νέο σήμα που μπαίνει στους δρόμους – Τι σημαίνει η πινακίδα με το λουλούδι;
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 16/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
