Κάποιοι νεκροί δεν γίνονται ποτέ τους ήρωες. Δεν θα μάθουν ποτέ γιατί πέθαναν. Δεν ξέρουν καν ότι είναι νεκροί.
Στα πέντε σου, βλέπεις τον κόσμο πανύψηλο, απ’ το ένα μέτρο που απέχουν τα μάτια από την άσφαλτο.
Πανύψηλο αλλά όχι αδυσώπητο.
Ειδικά όχι ένα πρωινό του Νοέμβρη, στα πέντε σου.
Ο καιρός έχει τη γλύκα του προχωρημένου φθινοπώρου, δυο βήματα πριν το τέλος σου, είναι η πλατεία με τα περιστέρια και τους αειθαλείς ευκάλυπτους, που τη λένε Γαρδένια αλλά ζέχνει καυσαέριο και πάλι δεν σε νοιάζει γιατί μυρίζει όμορφα ο κόρφος της μάνας σου και, καθώς πλησιάζουν Χριστούγεννα, μπορείς να ονειρεύεσαι ζαχαρωτά.
Στα πέντε τους οι άνθρωποι δεν έχουν πει ούτε ακούσει τη λέξη δικτατορία, Μακρόνησος, εξόριστοι, φάλαγγα, σφαγείο.
Δεν ξέρουν καν τη λέξη καθίκι. Λένε γιογιό κι ας είναι η μικρή ζωή τους περικυκλωμένη από καθίκια.
Ένα τέτοιο, με τ’ όνομα Σπυρίδωνας Σταθάκης, ίλαρχος στο επάγγελμα, γάζωνε, με την περίπολο του, την πλατεία με τα περιστέρια και τους αειθαλείς ευκάλυπτους και τα όνειρα με ζαχαρωτά, των πεντάχρονων που δεν ξέρουν ακόμη, τι θα πει καθίκια και δικτατορία.
Έτσι, ο πεντάχρονος Δημήτρης Θεοδώρας, πριν προλάβει να δει τον κόσμο ψηλότερα απ’ το ένα μέτρο, γαζώθηκε απ’ τις σφαίρες του ίλαρχου.
Αυτές τις μέρες, κάποιοι περνάμε και ακουμπάμε το χέρι στο παγωμένο μάρμαρο του ελάχιστου μνημείου, που το πνίγουν τα καφάσια του παρακείμενου μανάβικου, όπως ακουμπάμε το χέρι στο μέτωπο ενός παιδιού, για να δούμε αν έχει πυρετό.
Το μάρμαρο είναι κρύο σαν τον θάνατο.
Ο Δημήτρης δεν θα κάνει ποτέ του πυρετό, ούτε και θα γίνει ποτέ του ήρωας.
Τώρα θα ήταν μεσήλικας, θα είχε μάθει τι σημαίνει δικτατορία, καθίκια και θα ήξερε για τους πολλούς ανύποπτους νεκρούς της Γάζας, που φεύγουν με το πλαστικό βραχιόλι του μαιευτήριου, πριν καν καταλάβουν ότι έχουν γεννηθεί.
θα είχε μάθει τι σημαίνει και "δημοκρατία" και όπλα που εκπυρσοκροτούν όταν έχουν απέναντι έναν έφηβο Ρομά.
Όμως ο Δημήτρης δεν θα μάθει ποτέ του τίποτα γιατί είναι αμετάκλητα ένα δολοφονημένο παιδί.
Στο ελάχιστο μνημείο του παγωμένου μάρμαρου, κανένα δάφνινο στεφάνι, καμιά ανθοδέσμη με γαρύφαλλα. Δυο τριαντάφυλλα μόνο, τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο.
Για να φανεί το, οριστικά και αμετάκλητα, μικρό κορμάκι του Δημήτρη, έκανα στην άκρη τα καφάσια, καθώς είναι ελαφρότερα από τα μπάζα που σκεπάζουν τα μικρά κορμιά των πολλών ανύποπτων νεκρών, με το βραχιόλι του μαιευτήριου.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
