Alfavita Newsroom Tαλαντεύτηκα πολύ για το εάν έπρεπε ή όχι να γράψω κάτι γι αυτό που έζησα χτες, όμως αποφάσισα ότι κάποιες ιστορίες αξίζει να βγαίνουν στο φως γιατί καταδεικνύουν ένα ευρύτερο πρόβλημα το οποίο θα πρέπει, τουλάχιστον, όλοι να γνωρίζουμε.
Ξυπνάω Κυριακή πρωί στον καναπέ της Νοταρά και βλέπω διπλά μου μια κοπέλα να κλαίει σπαρακτικά.
Το κορίτσι είναι 25 χρονών, πρόσφυγας πολέμου από την Συρία. Οι γονείς της νεκροί από βομβά, έφυγε με τον άντρα της και το μωράκι της με την ελπίδα να ζήσει κάπου ελεύθερη από φόβο. Στην διαδρομή ο άντρας της την παράτησε και μετά της συνέβη αυτό που ακούμε συχνά ότι συμβαίνει σε γυναίκες μονές στον κύκλο της ανύποπτης βαρβαρότητας και εκμετάλλευσης που ονομάζεται προσφυγικό.
Την κακοποίησαν σωματικά και σεξουαλικά, τα σημάδια είναι φανερά και έμεινε μόνη με ένα μωρό, 25 χρονών κορίτσι, να παλεύει να φτάσει στον προορισμό της. Φτάνοντας στην Ελλάδα και ενώ είχε χαρτιά και εισιτήρια δεν την αφήσαν να μπει στο λεωφορείο και κάνεις δεν της εξήγησε γιατί. Η ελλιπής ενημέρωση άλλωστε είναι χαρακτηριστικό της πολιτισμένης Ευρώπης. Νόμιζε ότι θέμα είναι προσωπικό. Ένιωσε ότι χάνει το όνειρο της.
Χτες λοιπόν και μετά από όλα αυτά, αυτή η μαχήτρια, η 25 χρονών, έχασε κάθε επιθυμία για ζωή και προσπάθησε να πέσει από ένα μπαλκόνι.
Μέσα σε λίγη ώρα βρήκαμε ψυχολόγο και ψυχίατρο, ήρθαν να της πουν ότι πρέπει να μπει στο νοσοκομείο για να δυναμώσει σωματικά και ψυχικά και να είναι έτοιμη για το ταξίδι της, το οποίο θα οργανώσουμε εμείς. Θα την συνοδεύαμε στο νοσοκομειο τρεις αλληλέγγυοι.
Λίγο πριν ετοιμάσουμε τα πράγματα της μου ζητάει η ψυχολόγος να κάτσω λίγο μαζί της, αμήχανα στέκομαι στο καναπέ και την χαϊδεύω λίγο στην πλάτη. Βλέπω ποσό ανάγκη το έχει και την παίρνω αγκαλιά, καθόμαστε έτσι για μισή ώρα περίπου. Μου σφίγγει το χέρι κάθε φορά που μια μνήμη περνάει από το μυαλό της. Από εκείνη την στιγμή μέχρι το απόγευμα που έφυγα δεν την άφησα από τα χέρια μου. Στο νοσοκομείο μου λέει: «εγώ δεν έχω πια μαμά, εσύ είσαι η μαμά μου».
Έκατσα εκεί μέχρι το απόγευμα, τα άλλα δυο παιδιά άντεξαν μέχρι αργά το βράδυ,πριν φύγω όμως το κενό της βλέμμα είναι αποκτήσει και πάλι ζωή, έφαγε και γέλασε.
Η επόμενη βάρδια μού είπε ότι όλο το βραδύ συνεχίστηκε έτσι.
Παρακαλώ λοιπόν μην περιμένετε από κανένα ειδικό και από κανένα κράτος να κάνει την δουλειά του. Δεν την κάνουν καλά! Βγείτε έξω, βοηθήστε, δώστε χρόνο και αγάπη. Ο κόσμος είναι ένα πολύ βάρβαρο μέρος για να μείνουμε ήσυχοι και αμέτοχοι.
Ευχαριστώ από καρδιάς όσους προσπάθησαν να βρουν γιατρό.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Η διεφθαρμένη διαδικασία εισαγωγής των πλούσιων γόνων σε ελίτ Πανεπιστήμια
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
