Το οδοιπορικό ενός απολυμένου του ΑΠΘ

Μια νέα πραγματικότητα στο ΑΠΘ

 

Καλή σας μέρα.

Με αυτό το μήνυμα θέλω να εκφράσω εγώ και μέσω εμού και οι συνάδελφοι μου του Τεχνικού Συνεργείου στο ΑΠΘ την απογοήτευσή μας για τις εξελίξεις καθώς και να μοιραστώ μερικές πληροφορίες μαζί σας, για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν, για όσους ενδιαφέρονται να γνωρίζουν κάποια πράγματα για το πανεπιστήμιο της πόλης μας από ‘’μέσα’’.

 

Όταν προσεληφθήκαμε στην υπηρεσία ήμασταν σε ηλικία από 22 έως 26 ετών. Εδώ μεγαλώσαμε λοιπόν και πονέσαμε την υπηρεσία μας γιατί κακά τα ψέματα ήταν το δεύτερο σπίτι μας, από εδώ ταΐζαμε τις οικογένειές μας σχεδόν 30 χρόνια. Εδώ ζήσαμε καλές και άσχημες στιγμές, εδώ αγωνιστήκαμε για την καλή και εύρυθμη λειτουργία των εγκαταστάσεων, την καλή και εύρυθμη λειτουργία ολόκληρου του ιδρύματος πάντα με άξονα την ασφάλεια των 80.000 φοιτητών που φιλοξενεί το Πανεπιστήμιό μας , την υγιεινή ,την ζεστασιά τον χειμώνα,  την ψύξη το καλοκαίρι και όλες τις έκτακτες ανάγκες που προέκυπταν σχεδόν καθημερινά. Και όλα αυτά, δουλεύοντας πολλές φορές νύχτες, αργίες, Σαββατοκύριακα, μετά από διαδηλώσεις και πορείες, μετά από πάρτυ και εκδηλώσεις, καταλήψεις και βανδαλισμούς, χωρίς να απαιτούμε τίποτε και από κανέναν, πολλές φορές με ιδία μέσα, νόμιμα, έχοντας την συνείδησή μας ήσυχη για την μεγάλη προσφορά μας. Όλα τα παραπάνω με ελάχιστα υλικά, πάντα για το δημόσιο συμφέρον και το καλό της υπηρεσίας μας.

 

Τόσα χρόνια το Τεχνικό Συνεργείο είναι παρόν και έχει αποδείξει με έργα του.

 

Εμείς είμαστε αυτοί που βάζουν τα χέρια τους στις αποχετεύσεις, στους πάγκους των μικροβιολογικών εργαστηρίων, του νεκροτομείου, εργαζόμαστε σε υπόγειους υποσταθμούς θέρμανσης, σε ηλεκτρικούς υποσταθμούς και όσον αφορά την ειδικότητα των θερμαστών και τεχνικών αερίων καυσίμων

,24 ώρες το εικοσιτετράωρο 7 ημέρες την εβδομάδα, όλο τον χειμώνα  για μπορέσουν να ζεστάνουν τους χώρους του Α.Π.Θ. Τις βιβλιοθήκες που διαβάζουν οι φοιτητές, τις αίθουσες και τα αμφιθέατρα που κάνουν μάθημα και γράφουν εξετάσεις και τέλος τα γραφεία όλων των συναδέλφων διοικητικών υπαλλήλων, των μελών ΔΕΠ κ.α.

Αισθανόμαστε αδικημένοι, γιατί το Υπουργείο μας καταργεί χωρίς να λάβει υπόψη του ότι ολόκληρο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο ( το μεγαλύτερο των Βαλκανίων) θα μείνει χωρίς Τεχνικό Συνεργείο.

 

Έτσι στο βωμό της ‘’ανάπτυξης’’ θυσιάζουν εμάς, για να αναλάβουν ιδιώτες από εδώ και πέρα, νέες εργολαβίες στο ΑΠΘ με μισθούς πείνας και χρεώσεις τεράστιες για το κράτος Εμείς φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά χωρίς να χρωστάμε τίποτα και σε κανένα, με πλήρη διαίσθηση της νέας ελληνικής πραγματικότητας που υπολογίζει αριθμούς σε ‘’εξελάκια’’ στη θέση ανθρώπων είτε αφορά το δημόσιο είτε τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.

 

Θέλω να ξέρετε  ότι από εδώ και στο εξής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δυστυχώς δεν θα υπάρχει Υπεύθυνος στο Τεχνικό Συνεργείο για να συντονίζει τις εργασίες, Θερμαστής, Τεχνίτης Αερίων Καυσίμων, Ηλεκτρολόγος, Οικοδόμος, Υδραυλικός και αφήνεται το ίδρυμα χωρίς Θέρμανση και χωρίς Συντηρητές/Εγκαταστάτες στις παραπάνω ειδικότητες.

 

Εύχομαι τα καλύτερα για όλους του συναδέλφους που μένουν πίσω, μέσα από την καρδιά μου και στους γονείς των 80.000 Φοιτητών που υπηρετούμε και φροντίζουμε σαν δικά μας παιδιά, σχεδόν 30 χρόνια, να δουν τα παιδιά τους όπως επιθυμούν και πάνω απ’όλα πολίτες μιας χώρας με νέα νοοτροπία, που θα τους σέβεται και θα τους εκτιμά. Στους φοιτητές μας εύχομαι να σφίξουν τα δόντια και να πεισμώσουν, να τελειώσουν με το καλό τις σπουδές τους και μια μέρα να δώσουν σαν επιστήμονες τα φώτα τους στο τόπο μας. Είναι η ελπίδα μας. Τέλος, μια συγνώμη στους ελάχιστους στεναχωρημένους που αφήσαμε με τις δουλειές μας όλα αυτά τα χρόνια.

 

Με φιλικούς χαιρετισμούς

ο Πρώην Υπεύθυνος του Τεχνικού Συνεργείου ΘΩΜΑΣ ΤΑΧΤΑΤΖΗΣ