Ανοικτή επιστολή προς τον υπ. Παιδείας, του Κωνσταντίνου Σταφυλά

με τη πρόσφατη ρύθμιση που προωθείται από το υπουργείο σας, και υπουργείο μας, πρόκειται να καταργηθούν πολλές ειδικότητες. Μεταξύ αυτών, η ειδικότητα του βοηθού φυσιοθεραπείας, του βοηθού φαρμακείων, της κομμωτικής τέχνης και τηςαισθητικής τέχνης. Ένας από τους λόγους, που οδηγηθήκατε στην απόφασή σας αυτή, όπως δηλώσατε τη περασμένη εβδομάδα, είναι ότι οι ειδικότητες αυτές δεν βρίσκουν πλέον απήχηση στην αγορά εργασίας.

 

Επιτρέψτέ μου, να ρίξουμε μαζί μια πιό κοντινή ματιά, στην ανάγκη ή όχι της αγοράς εργασίας, για τα επαγγέλματα αυτά.

 

Είχα πρόσφατα μια μικρή περιπέτεια που απέφερε ένα μικρό κάταγμα δακτύλου. Ξέρετε κύριε υπουργέ, πόσες φυσιοθεραπείες χρειάστηκα γι αυτό το ελάχιστο κάταγμα; Περισσότερες από είκοσι.  Ξέρετε ποιός ήταν παρών στις πράξεις αυτές, δίπλα στο φυσιοθεραπευτή; Ο βοηθός του. Απαραίτητος, γιατί μαζί με εμένα, εξυπηρετούντο ταυτόχρονα και άλλοι 3 ασθενείς. Ξέρετε που χρειάστηκε να τις κάνω; Όχι στην Αθήνα των 5 εκατομμυρίων αλλά στη Νάξο των 5 χιλιάδων, όπου παραθέριζα. Κι όλα αυτά, γιά ένα ελάχιστο κάταγμα. Προσθέστε στην ανάγκη της πράξης αυτής, τις πολλαπλάσιες ανάγκες που έχουν, όσοι έχουν υποστεί σοβαρότερα ατυχήματα, όσοι άνθρωποι κάθε δυστυχώς ηλικίας έχουν ασθενήσει από σοβαρότατες παθήσεις, και η φυσιοθεραπεία παίζει γι αυτούς πρωτεύοντα ρόλο (εγκεφαλικό, νόσος του Πάρκινσον, σκλήρυνση, κ.ά.). Προσθέστε τέλος και την ανάγκη που έχει, ο γερασμένος δυστυχώς ελληνικός πληθυσμός, για γηριατρική υποστήριξη και  κινητοποίηση, από διάφορες ειδικότητες, ανάμεσα στις οποίες και αυτή του φυσιοθεραπευτή και του βοηθού του. Και εμείς εδώ στην Ελλάδα, αντί να φροντίσουμε αυτή την ειδικότητα, του βοηθού, όχι μόνο δεν φροντίσαμε να της αποδώσουμε επαγγελματικά δικαιώματα τόσα χρόνια, αλλά επί πλέον, την αφαιρούμε τώρα από την δωρεάν δημόσια παιδεία;

 

Εδώ, μάλλον δεν χρειάζεται να αναφέρω πολλά. Όλες οι πόλεις της Ελλάδας, απο άκρη σε άκρη, έχουν γεμίσει φαρμακεία. Στο Παγκράτι π.χ. εάν έλθετε, θα παρατηρήσετε πολλά φαρμακεία να είναι δύο σε ένα μόλις οικοδομικό τετράγωνο. Ποιός είναι το δεξί χέρι του φαρμακοποιού; Ποιός κάθεται στο φαρμακείο τις απογευματινές ώρες; Ποιός είναι μαζί του στις εφημερίες, που κρατάνε πλέον, από το πρωϊ μέχρι τις έντεκα το βράδυ; Ο νεαρός ή η νεαρά με την άσπρη μπλούζα. Και από που έχει αποφοιτήσει αυτός ο νεαρός άνθρωπος; Από τις ΕΠΑΣ κύριε υπουργέ.

 

Η αγάπη και η εκπαίδευση για το κτένισμα κύριε υπουργέ, υπερβαίνει τα όρια ενός απλού επαγγέλματος. Όλοι όσοι έχουμε παιδιά, ξέρουμε ότι τα πρώτα επαγγέλματα που διαλέγουν στα πλαίσια της φαντασίας τους τα κορίτσια είναι του κομμωτή. Πολλά εξακολουθούν και το επιλέγουν και σαν ενήλικες. Αλλά, πολλοί περισσότεροι το διαλέγουν πλέον σήμερα, για επείγοντες βιοποριστικούς λόγους και μάλιστα σεοποιαδήποτε ηλικία. Παρατηρήστε απλώς, ότι από τα λίγα καταστήματα που είναιακόμα ανοικτά, στην Αθήνα των κατεβασμένων ρολών και των ξενοίκιαστων βιτρινών, είναι τα κουρεία και τα κομμωτήρια. Και εμείς, πάμε να κλείσουμε και αυτά τα τελευταία καταστήματα;

 

Άφησα τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, το επάγγελμα της αισθητικού. Και πού δεν υπεισέρχεται και αυτή η ειδικότητα. Είναι μέσα στις  ανάγκες ενός τηλεοπτικού σταθμού, στο γύρισμα μιας κινηματογραφικής ταινίας, ενός θεατρικού έργου, μιαςπολιτιστικής εκδήλωσης και ένα σωρό άλλες. Και μιάς ακόμα, ίσως όχι ευρύτερα γνωστής. Κάθε κοπέλα την ημέρα που ετοιμάζεται για τη πιό όμορφη μέρα της ζωής της, την ημέρα του γάμου της, φωνάζει στο σπίτι την αισθητικό, για να την ομορφύνει όσο περισσότερο μπορεί. Και εμείς, αντί να το θωρακίσουμε αυτό το επάγγελμα, που το διδάσκουν πτυχιούχοι ανώτατων πλέον ιδρυμάτων, αντί να του δώσουμε επαγγελματικά δικαιώματα, πάμε να το αποσύρουμε από τη δωρεάν δημόσια παιδεία;

 

Κύριε Υπουργέ, υπάρχει και κάτι ακόμα.

 

Εκτός από την απήχηση στην αγορά εργασίας, το λόγο ύπαρξης ενός σχολειού και μιάς ειδικότητας τον προσδιορίζει και ο αριθμός των παιδιών που προστρέχουν στο σχολειό και εγγράφονται σε αυτό, για να αποκτήσουν γνώσεις και πτυχίο.

 

Είμαι σε θέση να γνωρίζω, από τη θητεία μου σαν διευθυντής της ΕΠΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ, στην οποία έχω τη τιμή να υπηρετώ τα τελευταία δύο χρόνια, ότι η προσέλευση των σπουδαστών ειναι μεγάλη. Φέτος έλαβαν το πτυχίο τους από τις τέσσερις αυτές ειδικότητες 80 σπουδαστές. Και του χρόνου αναμένεται να είναι 101. Και θα ήταν περισσότεροι, αν δεν ήταν εμπόδιο για πολλούς από τους αρχικά εγγραφέντες, ηπρωϊνή εργασία τους. Αρκετοί δεν τα καταφέρνουν στο πολλαπλό ρόλο, εργαζόμενος,οικογενειάρχης και σπουδαστής. Διότι, οι ΕΠΑΣ στην Ελλάδα, επιτελούν και αυτό το ρόλο. Της διεξόδου στην απογευματινή εκπαίδευση, μετά από πρωϊνή εργασία.

 

Πρέπει να σας αναφέρω κύριε Υπουργέ, και αυτό η ελληνική κοινωνία δεν το γνωρίζει, οτι στις ΕΠΑΣ φοιτούν πάρα πολλοί πτυχιούχοι ελληνικών πανεπιστημίων. Μόλις χθες δεχτήκαμε τηλεφώνημα από  μηχανικό του πολυτεχνείου για πληροφορίες εγγραφής στη σχολή μας. Και μάλιστα, πάρα πολλοί ερωτούν, εάν υπάρχει όριο ηλικίας για την εγγραφή τους. 

 

Φανταστείτε, η απόγνωση της κοινωνίας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που άνθρωποι καθε ηλικίας, προστρέχουν στις διετείς ΕΠΑΣ για την απόκτηση ενός εφοδίου. Δεν χρειάζονται γενικά μαθήματα, μόνο ειδικά μαθήματα της τέχνης που διάλεξαν. Και έχουν το φόβο, ότι λόγω ορίου ηλικίας δεν μπορούν. Και ανακουφίζονται όταν τους λέμε, ότι, ναι, μπορείτε να γραφτείτε, χωρίς όριο ηλικίας. Αυτή την ανακούφιση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους, αν βλέπατε κύριε Υπουργέ, θα καταλαβαίνατε ποιό ειδικό ρόλο επιτελούν οι διετείς ΕΠΑΣ. Έχουμε μαθητές στου Ζωγράφου που έχουν υπερβεί το 60ό έτος της ηλικίας τους. Και η ελληνική πολιτεία, θέλει να κλείσει αυτά τα σχολεία;

 

Με αυτές τις σκέψεις, σας παρακαλώ να αναθεωρήσετε την αρχική σκέψη σας, για κατάργηση των ειδικοτήτων και τη συρρίκνωση των ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.