Alfavita Newsroom Στην Ελλάδα η σχέση εκπαιδευτικού – μαθητή – γονέα παραδοσιακά στηριζόταν σε μια άτυπη συμμαχία εμπιστοσύνης. Ο δάσκαλος δεν ήταν απλώς ο άνθρωπος που μετέδιδε γνώσεις∙ ήταν εκείνος που διαμόρφωνε χαρακτήρες, που στεκόταν δίπλα στο παιδί ως δεύτερος γονιός, και που άνοιγε στον νέο άνθρωπο το παράθυρο προς τον κόσμο. Κι όμως, τα τελευταία χρόνια, αυτή η σχέση έχει τραυματιστεί.
Δεν είναι μόνο οι πιέσεις της σχολικής καθημερινότητας – η υπερφόρτωση της ύλης, η γραφειοκρατία, η αγωνία για τις εξετάσεις. Είναι και κάτι βαθύτερο: η εικόνα του εκπαιδευτικού στα μέσα ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα. Πολύ συχνά παρουσιάζεται ως ο «τεμπέλης του δημοσίου», ο «βολεμένος», ο «ανεπαρκής». Στερεότυπα που επαναλαμβάνονται με τέτοια ένταση ώστε να αλλοιώνουν την κοινωνική συνείδηση.
Η δύναμη της εικόνας και η πληγή της προπαγάνδας
Δεν είναι μικρό πράγμα να βλέπει ένας γονιός καθημερινά ρεπορτάζ ή σχόλια που λοιδορούν τον δάσκαλο του παιδιού του. Ούτε είναι τυχαίο πως, σε δημόσιες συζητήσεις, ο εκπαιδευτικός συχνά μπαίνει στη θέση του απολογούμενου: γιατί απεργεί, γιατί ζητάει καλύτερους μισθούς, γιατί παραπονιέται για τις συνθήκες. Σπάνια αναδεικνύεται η αλήθεια: οι υπερωρίες χωρίς αμοιβή, η προετοιμασία μαθημάτων στο σπίτι, η ψυχολογική φθορά της διαρκούς εγρήγορσης μέσα στην τάξη.
«Η εικόνα που δίνεται προς τα έξω δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μας βλέπουν σαν να καθόμαστε τρεις μήνες το καλοκαίρι, ενώ εμείς ξοδεύουμε ώρες να φτιάχνουμε υλικό, να διαβάζουμε, να σκεφτόμαστε τα παιδιά μας», λέει η κ. Μ., φιλόλογος σε Λύκειο της Αθήνας.
Η παραπληροφόρηση δεν είναι αθώα. Δημιουργεί απόσταση. Ο γονιός αρχίζει να βλέπει τον εκπαιδευτικό όχι ως σύμμαχο, αλλά ως «εμπόδιο». Ο μαθητής, επηρεασμένος κι αυτός, μαθαίνει να αντιμετωπίζει με καχυποψία τον άνθρωπο που στέκεται μπροστά στον πίνακα.
Οι αθέατες πλευρές της σχέσης
Κι όμως, πίσω από αυτή την εικόνα, η καθημερινότητα μέσα στην τάξη είναι πολύ διαφορετική. Εκπαιδευτικοί που αγοράζουν με δικά τους χρήματα υλικά για το μάθημα. Δάσκαλοι που τηλεφωνούν αργά το βράδυ σε γονείς για να βεβαιωθούν ότι το παιδί τους είναι καλά. Καθηγητές που γίνονται σιωπηροί ακροατές εφηβικών αγωνιών, που στηρίζουν παιδιά σε οικογενειακές κρίσεις, που παλεύουν να κρατήσουν το σχολείο όρθιο σε κοινωνίες που δοκιμάζονται.
«Όταν ο δάσκαλος με πήρε τηλέφωνο γιατί είχε καταλάβει ότι το παιδί μου δεν περνούσε καλά στο σπίτι, συγκινήθηκα. Δεν το περίμενα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι δεν είμαι μόνος», λέει ο κ. Δ., πατέρας μαθητή Δημοτικού.
«Η κυρία μας έφερε χρωματιστούς μαρκαδόρους που είχε αγοράσει μόνη της για να κάνουμε πιο ωραία σχέδια. Δεν μας το είπε, αλλά το καταλάβαμε. Μας κάνει να νιώθουμε σημαντικοί», λέει η Σοφία, μαθήτρια ΣΤ΄ Δημοτικού.
Αυτές οι μικρές, καθημερινές πράξεις – που ποτέ δεν θα γίνουν «είδηση» – είναι ο πυρήνας της πραγματικής εκπαίδευσης.
Η φωτεινή πλευρά της ιστορίας
Παρά την πίεση, η σχέση εκπαιδευτικού – μαθητή – γονέα δεν έχει χαθεί. Στέκει εκεί όπου η αγάπη για τη μάθηση και τον άνθρωπο υπερνικά τα στερεότυπα. Σε κάθε τάξη όπου ένα παιδί νιώθει ότι «ο δάσκαλος με βλέπει», σε κάθε γονιό που αναγνωρίζει την αγωνία και την προσφορά του εκπαιδευτικού, γράφεται μια μικρή νίκη απέναντι στην προπαγάνδα.
«Μπορεί να μας αδικούν, αλλά όταν βλέπω το χαμόγελο του παιδιού μου μετά το σχολείο, ξέρω ότι κάτι γίνεται σωστά», καταλήγει μια μητέρα από τη Θεσσαλονίκη.
Κι ίσως τελικά το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα να είναι αυτό: ότι η παιδεία δεν είναι ούτε τίτλοι, ούτε εξετάσεις, ούτε ρεπορτάζ. Είναι οι σχέσεις που φτιάχνονται μέρα με τη μέρα, με εμπιστοσύνη, σεβασμό και μια κοινή αγωνία για το μέλλον των παιδιών.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Ιστορική νίκη στο Τζόκερ: 19,89 εκατομμύρια ευρώ σε έναν παίκτη με μόνο 5 ευρώ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/8
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
