Alfavita Newsroom Τι σημαίνει να είσαι αναπληρωτής εκπαιδευτικός σε μια χώρα όπου το κόστος διαβίωσης αυξάνεται, οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι και η ασφάλεια εργασίας είναι προνόμιο; Σημαίνει ότι κάθε ευρώ έχει σημασία. Ότι κάθε επιλογή, ακόμη και η πιο απλή –τι να μαγειρέψεις, πού θα πας, ποια φάρμακα θα αγοράσεις– συνδέεται με την αξιοπρέπειά σου. Και όταν το κράτος σου αφαιρεί ακόμη και αυτή την ελευθερία επιλογής, τότε η φτώχεια αποκτά νέες, ακόμα πιο σκληρές διαστάσεις.
Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλει το 50% του επιδόματος ανεργίας μέσω προπληρωμένων καρτών, αντί για ελεύθερο χρηματικό ποσό, δεν είναι απλώς λογιστική διευθέτηση. Είναι πολιτική απόφαση με ιδεολογικό φορτίο. Είναι το πέρασμα από το «σε βοηθάω γιατί το δικαιούσαι» στο «σε ελέγχω γιατί σε υποψιάζομαι». Από την κοινωνική εμπιστοσύνη στην κρατική επιτήρηση.
Οι προπληρωμένες κάρτες λειτουργούν ως σύγχρονα δελτία τροφίμων. Ορίζουν πού και πώς θα ξοδέψεις τα λίγα που σου αναλογούν. Σου λένε εμμέσως: «Δεν εμπιστευόμαστε την κρίση σου». Αντί για χρήματα, σου δίνουν «μονάδες αγορών». Κουπόνια, σαν εκείνα της μεταπολεμικής λιτότητας. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει καταστροφή, υπάρχει πολιτική επιλογή.
Αυτό δεν είναι κοινωνική πολιτική. Είναι κοινωνικός καθοδηγητισμός. Είναι μια προσπάθεια να διαχειριστείς τη φτώχεια χωρίς να τη μειώσεις. Να κάνεις τους φτωχούς πιο «διαχειρίσιμους» και όχι πιο ελεύθερους.
Η κοινωνική συνοχή δεν χτίζεται με vouchers
Η λογική του «κουπονιού» υπονοεί ότι ο άνεργος, ο φτωχός, ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός, δεν είναι αρκετά ώριμος για να διαχειριστεί το επίδομα του. Χρειάζεται καθοδήγηση. Ποια είναι όμως η ηθική βάση αυτής της παραδοχής; Από πού αντλεί το κράτος το δικαίωμα να μετατρέψει το κοινωνικό δικαίωμα σε μηχανισμό κοινωνικής συμμόρφωσης;
Και το πιο κρίσιμο: ποιοι θα είναι οι επόμενοι; Αν σήμερα οι άνεργοι παίρνουν κουπόνια, αύριο τι θα δούμε; Εκπαιδευτικά κουπόνια; Στέγαση με όρους; Περίθαλψη με προϋποθέσεις "συμπεριφοράς";
Ο σύγχρονος «πειθαρχημένος φτωχός»
Ο Μισέλ Φουκώ είχε μιλήσει για την κοινωνία της πειθαρχίας και της επιτήρησης. Η μετάβαση από το επίδομα ως ενίσχυση αυτονομίας στο επίδομα ως μέσο ελέγχου, επιβεβαιώνει ακριβώς αυτή την τάση. Ο φτωχός δεν είναι απλώς φτωχός – είναι υπόλογος. Πρέπει να αποδείξει ότι είναι «καλός» φτωχός για να αξίζει τη βοήθεια.
Η κοινωνία που υιοθετεί τέτοιες πρακτικές δεν είναι πιο δίκαιη. Είναι πιο γραφειοκρατική, πιο τεχνοκρατική, λιγότερο ανθρώπινη.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 14/9
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
