Alfavita Newsroom Είναι αυτό που συμβαίνει στην εκπαίδευση προϊόν της εξέλιξης ή γεννήτορας μιας νέας εποχής; Η τεχνολογία πιθανόν να αποτελεί το μέσο που θα κάνει την εκπαίδευση πιο γοητευτική στο μαθητικό κοινό. Ίσως είναι η απόκριση στην αγωνία των εκπαιδευτικών για το τεχνολογικό χάσμα σχολικής ζωής και καθημερινότητας.
Αλλά τι θα σημαίνει η νέα εποχή αν αποστασιοποιηθεί από το πάγιο αίτημα για ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα; Κάποτε, για παράδειγμα, είχαν βιβλία οι λίγοι. Οι άλλοι, όσοι δεν εγκατέλειπαν και είχαν κάποια σχετική υποστήριξη ή αγαπούσαν τη μάθηση, αντέγραφαν βιβλία ολόκληρα, αν ήταν τυχεροί και μπορούσαν να έχουν τετράδιο και κάποιον να τους δανείσει το βιβλίο.
Δεν ήταν ίσες οι ευκαιρίες για όλους για κοινωνική εξέλιξη. Ήταν μια ενόχληση για τις δυτικές κοινωνίες, που θεραπεύτηκε. Γιατί αυτό υποδείκνυε η ανάγκη για κοινωνική ένταξη, ισότητα και εν τέλει ελευθερία. Σήμερα, τη θέση του βιβλίου παίρνει το τάμπλετ.
Αν αυτό είναι το σύγχρονο, μια συζήτηση που ήδη έχει ξεκινήσει, εννοείται ότι προϋποθέτει τη δωρεάν διανομή τάμπλετ σε όλους και ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Η συζήτηση δηλαδή γίνεται με τον όρο της εξασφάλισης σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού και εκπαιδευτικού υλικού για τα σχολεία και τους μαθητές. Θα έπρεπε, λοιπόν, στα Πανεπιστήμια να διδάσκονται ήδη οι τεχνικές για την αξιοποίηση της τεχνολογίας που να υποστηρίζονται με παιδαγωγικές θεωρίες και οι εν ενεργεία εκπαιδευτικοί ήδη να εκπαιδεύονται.
Έστω ότι αυτό είναι το όραμα ή έστω το μέλλον για τη δημόσια παιδεία.
Πώς όμως θα φτάσουμε εκεί όταν η είσοδος της τεχνολογίας στη διδακτική πράξη επιδιώκεται με αυτόν τον σημερινό άναρχο, απροετοίμαστο, βάρβαρο τρόπο; Χωρίς δημοκρατία, συναίνεση και έλεγχο; Που ταυτίζεται ο εκσυγχρονισμός στη διδασκαλία με τη σύγχρονη εξ’ αποστάσεως διδασκαλία;
Η πρώτη άμεση και αυθόρμητη εντύπωση που αφήνει η μικρή εμπειρία του webex και της λογικής του, είναι ότι πρόκειται για μια παρωδία εκπαίδευσης, χωρίς παιδαγωγικό προσανατολισμό, μια κωμωδία με ηθοποιούς όλους τους πιθανούς παράγοντες: διοίκηση, εκπαιδευτικούς, παιδιά, γονείς, διαμορφωτές γνώμης. Ο σκοπός της παράστασης είναι να διεκδικήσεις την πιθανότητα να «γίνει μάθημα», να κάνεις το εικονικό να μοιάζει με το πραγματικό. Στην ουσία να δείξεις το μάθημα.
Προτείνεται δε, με κλειστά μικρόφωνα. Σαν διάλεξη. Ό,τι ακριβώς είναι αντίθετο στην κυρίαρχη έννοια της παιδαγωγικής πράξης. Μόνο και μόνο για τον καθησυχασμό της κοινωνίας που δεν εμπλέκεται, αλλά ψηφίζει.
Η κωμωδία που βαφτίζεται διδασκαλία, που μπορείς και να της προσδώσεις χαριτωμένα χαρακτηριστικά, υποκρύπτει, ωστόσο, ένα θλιβερό δράμα, ένα τραύμα στην κοινωνική συνοχή κι εξέλιξη: υπάρχουν παιδιά που δεν είναι στην «τάξη».
Τα παιδιά αυτά λείπουν όχι από δική τους επιλογή, αλλά επειδή δεν πέτυχε να έχουν τα απαραίτητα, τα εκ των ων ουκ άνευ στοιχεία. Είτε αυτά είναι υλικά είτε οικογενειακά ή άλλα. Το μέλλον αυτών των μαθητών υπονομεύεται. Στην ουσία, χάνουν αυτομάτως το δικαίωμα στη μόρφωση και τις ίσες ευκαιρίες, ζητούμενα που δυστυχώς ακούγονται γραφικά από κάποιους. Παιδιά και οικογένειες εκτίθενται και κυρίως εκτίθεται η αδυναμία.
Μέρος της κοινωνίας δε, διεκδικεί από την εμπλεκόμενη εκπαιδευτική κοινότητα να μην αναδεικνύει τη βιαιότητα του εγχειρήματος - έλα τώρα σου λέει, ποιος δεν έχει σήμερα… και εννοεί ότι δεν είναι πολλοί αυτοί, δεν πειράζει, δε θα μείνουμε “πίσω” για αυτούς.
Ευτυχώς που δεν είμαι εγώ, εννοεί. Καθείς εφ’ ω προώρισθαι και εφ’ ω ετάχθη, εννοεί. Σαν μια κρυφή αποδοχή της από τις κοινωΦνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες καταδικασμένη λογική. Μια ξεπερασμένη από την ιστορία πρακτική που υποτάσσεται στην αδικία ως φυσική διαδικασία στην εξέλιξη των κοινωνιών.
Επιπρόσθετα και ειδικότερα στο δημοτικό ή το νηπιαγωγείο που απαιτείται υποστήριξη σε κάθε επίπεδο, προσδίδει επιπλέον άγχος στην οικογενειακή ηρεμία.
Η πραγματικότητα και η ασυλία της κάθε οικογένειας καθίσταται αδιάκριτα διαθέσιμη σε κάθε συμμαθητή, σε κάθε μάτι, σε κάθε σχολιασμό. Μαθητές και εκπαιδευτικοί βρίσκονται ανυπεράσπιστοι σε οποιαδήποτε έκθεσή τους σε κοινωνικά δίκτυα τώρα ή αργότερα, στο μέλλον, όχι μόνο με την παρουσία τους, αλλά ακόμη και με την απουσία τους.
Είναι μια διαδικασία πρόχειρη, επιβεβλημένη στην κοινωνία με μεθόδους που ποτέ δεν άντεξαν στο χρόνο και στην κριτική, μια επιβολή χωρίς θεωρητική θεμελίωση, ανίκανη να θεραπεύσει οποιοδήποτε παιδαγωγικό ή μαθησιακό πρόβλημα.
Αν η σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία είναι η απάντηση, τότε δεν έχει τεθεί ακόμη το ερώτημα.
ΔΦ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 11/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
