Alfavita Newsroom Ο Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Παπαστεργίου, ξεκαθάρισε την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου ότι οι παλιές χειρόγραφες αστυνομικές ταυτότητες, που βασίζονται σε προδιαγραφές της δεκαετίας του ’60, από το καλοκαίρι του 2026 δεν θα γίνονται δεκτές για ταξίδια εντός Ε.Ε., λόγω ανεπαρκούς ασφάλειας. Αυτή η πληροφορία είναι σημαντική, καθώς μας προετοιμάζει για μια εποχή όπου η έννοια της «ψηφιακής διακυβέρνησης» φαινόταν μάλλον δυσνόητη.
Παλαιότερα, όταν η καθημερινή προσωπική φροντίδα ήταν πολύ διαφορετική – για παράδειγμα, η χρήση αποσμητικού δεν ήταν αυτονόητη – η ταυτοποίηση ενός ατόμου ήταν μια περίπλοκη υπόθεση. Πριν οι φωτογραφίες γίνουν καθολικό εργαλείο αναγνώρισης, οι κοινωνίες είχαν αναπτύξει ποικίλες και δημιουργικές μεθόδους για να διασφαλίσουν ποιος είναι ποιος, ιδιαίτερα όταν κάποιος βρισκόταν μακριά από την κοινότητά του.
Το πιο βασικό στοιχείο ταυτοποίησης ήταν, φυσικά, το όνομα. Στην αρχαία Ελλάδα, όμως, δεν αρκούσε: για να ξεχωρίσουν άτομα με ίδιο όνομα, προσέθεταν και το όνομα του πατέρα. Ένα παράδειγμα είναι ο Περικλής, που σε επιγραφές αναφέρεται ως «Περικλής, γιος του Ξανθίππου».
Φυσικά χαρακτηριστικά και ενδυμασία
Στην αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα, λεπτομερείς περιγραφές του σώματος, ουλές ή ρούχα χρησιμοποιούνταν ως είδος «κείμενου πορτρέτου». Μια αιγυπτιακή διαθήκη του 242 π.Χ. αναφέρει αναλυτικά χαρακτηριστικά προσώπου και σώματος για αναγνώριση. Στην Ελβετία του 15ου αιώνα, οι αρχές περιέγραφαν απατεώνες και τους ξεχώριζαν με λεπτομέρειες όπως «παχύς Martin Walliser, με μεταξωτό γιλέκο».
Σήματα, διακριτικά και σφραγίδες
Από τα τέλη του 15ου αιώνα, επίσημοι αγγελιαφόροι φορούσαν στολές με χρώματα πόλεων και διακριτικά. Οι ζητιάνοι και οι προσκυνητές ήταν υποχρεωμένοι να φέρουν συγκεκριμένα σήματα που υποδήλωναν καταγωγή ή κοινωνική θέση. Σφραγίδες, υπογραφές και επιστολές – από τις κυλινδρικές της Μεσοποταμίας έως τις μεσαιωνικές – εξασφάλιζαν ταυτοποίηση και γνησιότητα των εγγράφων, λειτουργώντας ουσιαστικά ως πρόδρομος του διαβατηρίου.
Στην Ευρώπη, τα οικόσημα έπαιζαν ρόλο στην ταυτοποίηση ανώτερων τάξεων: υπηρέτες, σημαίες, πανοπλίες αλλά και έπιπλα φέρουν τα εμβλήματα των αφεντικών τους. Ακόμη και στις κηδείες, η εραλδική χρησιμοποιούνταν για να δείξει την καταγωγή και το κύρος. Παράλληλα, η πλαστογραφία οικόσημων ήταν διαδεδομένη, όπως στην περίπτωση του William Dawkyns στην Αγγλία, που συνελήφθη για πλαστοπροσωπία.
Μνήμη και εγγύτητα
Σε μικρές αγροτικές κοινότητες, η πιο αξιόπιστη μέθοδος αναγνώρισης ήταν η απλή γνώση του προσώπου. Γείτονες, ιερείς και πωλητές αναγνώριζαν τους ανθρώπους προσωπικά. Στην πορεία, τα κράτη ανέπτυξαν συστήματα εγγραφής και τεκμηρίωσης, καθιστώντας την ταυτότητα γραφειοκρατική υπόθεση.
Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, πριν η φωτογραφία γίνει επίσημο μέσο αναγνώρισης, η ταυτότητα βασιζόταν σε ένα μείγμα ονομάτων, φυσικών χαρακτηριστικών, ρούχων, οικόσημων, σφραγίδων και προσωπικής γνώσης. Όλα αυτά επιχειρούσαν να απαντήσουν στο αιώνιο ερώτημα: ποιος είσαι, τελικά;
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 3/9
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
