Alfavita Newsroom Πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά τον θάνατο ανάλογα με την ηλικία τους
Προσχολική ηλικία:
Τα μικρά παιδιά δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της μονιμότητας. Ο θάνατος για εκείνα μοιάζει προσωρινός ή και αναστρέψιμος, κάτι που βλέπουν άλλωστε και σε παιδικούς ήρωες που "πεθαίνουν" αλλά επανέρχονται.
Ηλικίες 5-9:
Ξεκινά η κατανόηση ότι ο θάνατος είναι μόνιμος, αλλά πιστεύουν ότι ίσως μπορούν να τον ξεγελάσουν. Συχνά τον προσωποποιούν ως τρομακτική φιγούρα, κάτι που μπορεί να εμφανιστεί σε όνειρα ή παιχνίδια.
Από 9 ετών και άνω:
Τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι ο θάνατος είναι αναπόφευκτος και αφορά και τα ίδια. Η απουσία γίνεται κατανοητή ως οριστική. Στην εφηβεία, συχνά αναδύονται υπαρξιακά ερωτήματα και ανησυχίες γύρω από το νόημα της ζωής και της αδικίας του θανάτου.
Κάθε παιδί είναι διαφορετικό:
Δεν υπάρχει ενιαίος τρόπος αντίδρασης. Άλλα παιδιά εκφράζουν ανοιχτά ερωτήσεις και ανησυχίες, ενώ άλλα προτιμούν να «μιλούν» μέσα από το παιχνίδι ή τη σιωπή. Ακόμα και η απώλεια ενός κατοικίδιου μπορεί να έχει μεγαλύτερο συναισθηματικό αντίκτυπο από τον θάνατο ενός συγγενή.
Συμβουλές για γονείς
1. Ακούστε και παρατηρήστε
Αφήστε τα παιδιά να εκφράσουν τι ήδη γνωρίζουν και αισθάνονται. Μπορεί να έχουν λανθασμένες εντυπώσεις ή ερωτήματα που περιμένουν να απαντηθούν.
2. Χρησιμοποιήστε δημιουργικά εργαλεία
Μέσα από ζωγραφιές, παιχνίδια με κούκλες ή ιστορίες με ζώα, τα παιδιά μπορούν να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους. Μέσω αυτών των εργαλείων, μπορείτε να τους εξηγήσετε τι σημαίνει απώλεια και πώς αισθάνονται τα πρόσωπα που την βιώνουν.
3. Επιλέξτε προσεκτικά τα λόγια σας
Μιλήστε με απλό και κατανοητό τρόπο.
Αποφύγετε εκφράσεις όπως "κοιμήθηκε" ή "τον πήρε ο Θεός", καθώς μπορεί να δημιουργήσουν σύγχυση ή φόβο.
Δώστε συγκεκριμένες εξηγήσεις, π.χ. "όταν κάποιος πεθαίνει, σταματά να αναπνέει, να σκέφτεται, να πονά."
Αν σας ρωτήσουν αν θα πεθάνετε, δώστε λόγια παρηγοριάς και διαβεβαίωσης.
4. Αντιμετωπίστε τις δικές σας αντιδράσεις
Τα παιδιά καταλαβαίνουν πότε οι ενήλικες πενθούν. Είναι σημαντικό να βλέπουν ότι η λύπη είναι φυσιολογική, αλλά να νιώθουν ταυτόχρονα ασφάλεια.
Αντιμετωπίζοντας τον θάνατο μέσα στην οικογένεια
Η απώλεια ενός μέλους της οικογένειας επηρεάζει βαθιά τα παιδιά. Μπορεί να αισθανθούν ενοχή ή να πιστέψουν ότι ευθύνονται. Είναι απαραίτητο να τους εξηγηθεί ότι τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια.
Ο θυμός είναι μια συνηθισμένη αντίδραση, είτε προς τον αποθανόντα, είτε προς τρίτους ή και προς τον εαυτό τους. Τα παιδιά πρέπει να κατανοήσουν ότι πρόκειται για ένα φυσιολογικό στάδιο του πένθους.
Αν το παιδί που πέθανε ήταν αδελφάκι:
Οι γονείς πρέπει να αποφύγουν να ιδανικοποιούν το παιδί που έφυγε ή να συγκρίνουν τα υπόλοιπα με αυτό. Η αγάπη πρέπει να μοιράζεται ισότιμα και τα παιδιά να αισθάνονται ότι αξίζουν, ανεξάρτητα από την απώλεια.
Να πάει το παιδί στο νοσοκομείο ή στην κηδεία;
Επίσκεψη στο νοσοκομείο:
Αν το παιδί επιθυμεί να αποχαιρετήσει κάποιον αγαπημένο, μπορεί να επισκεφθεί τον ασθενή, υπό την προϋπόθεση ότι έχει προετοιμαστεί κατάλληλα και υπάρχει ψυχική ετοιμότητα. Η παρουσία ενός υποστηρικτικού προσώπου είναι απαραίτητη.
Συμμετοχή σε κηδεία:
Είναι προσωπική επιλογή του παιδιού. Ποτέ δεν πρέπει να εξαναγκαστεί ή να νιώσει ενοχές αν αρνηθεί. Αν επιλέξει να πάει, πρέπει να γνωρίζει τι να περιμένει, ώστε να μη νιώσει αιφνιδιασμό.
Πότε είναι αναγκαία η στήριξη από ειδικό;
Αν παρατηρήσετε αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού όπως:
επίμονη θλίψη
εφιάλτες
άγχος
προβλήματα στο σχολείο
απομόνωση
επιθετικότητα ή αυτοκαταστροφικές τάσεις
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Η διεφθαρμένη διαδικασία εισαγωγής των πλούσιων γόνων σε ελίτ Πανεπιστήμια
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
