Άλλη μια μέρα δύσκολη, μοιράζοντας γράμματα σε σπίτια φτωχικά, ή και πλούσια, εξαρτάται την περιοχή. Κάθισα να ξεκουραστώ λίγο, εδώ στην άκρη ενός δέντρου, που τώρα είναι περιτριγυρισμένο από ψυχρό γκρι τσιμέντο.
Ξέρετε, το ποδήλατο είναι ζόρικο πράγμα. Ιδίως όταν το καβαλάς από τα χαράματα, μέχρι τώρα, ώρα μία και τέταρτο. Γύρω στα δεκαπέντε γράμματα μου έχουν απομείνει, όχι πολλά. Το σπίτι μου θα ναι κρύο, καθώς δεν βγαίνω να βάλω πετρέλαιο. Υπολογίζω πως αν μαζέψω από τώρα, σε 4 μήνες θα μπορέσω να βάλω, ίσα ίσα , να ζεσταίνω τα χεράκια μου. Αλλά, τι να το κάνω σε 4 μήνες, θα έχει μπει πια άνοιξη, και αφού ζεσταίνεται διαρκώς η Γη τώρα, άσ’ τα να πάνε. Ξέρετε, όλος ο μισθός μου, πάει στο κράτος, για να τρώνε τον αγλέορα οι υπουργοί και οι καγκελάριοι. Με συγχωρείτε, δεν μπόρεσα να σπουδάσω, δεν έχω πολλές γνώσεις.
Όλους όμως, σπουδαγμένους ή όχι τους αξίζει μια φορά, γυρνώντας εξαντλημένοι από την δουλειά, να είναι ζεστό το σπίτι και να τρώνε κανονικό φαΐ και όχι τα προχθεσινά αποφάγια. Κάποιες καλές κυρές, όταν τους δίνω την αλληλογραφία, με κερνάνε ένα κουλουράκι και ένα ποτήρι χυμό, ίσα ίσα, να ξεδιψάσω. Ξέρετε όμως, νομίζω ότι το κάνουν επειδή με λυπούνται. Δεν είναι λίγες οι φορές που με έχουν δείξει με το χέρι, πλουσιόπαιδα, γιατί φόραγα σκισμένα παντελόνια και καταστραμμένα παπούτσια. Τότε, παίρνω το κιτρινωπό ποδήλατό μου και πάω στην επόμενη περιοχή. Άλλος ένας χρόνος φτάνει στον τελειωμό του, και εγώ τι πέτυχα;
Ακόμα ταχυδρόμος είμαι, χωρίς μηχανάκι φυσικά, γιατί τα μόνα που μου μένουν τον μήνα, είναι κάτι μπρούτζινα που τα χαρίζω στον έρανο τη εκκλησίας. Αν είναι κανένα χρυσό αυτό που μένει, τότε παίρνω ένα λαχείο, μήπως μου κάτσει. Κάθε Κυριακή που έχω άδεια, τραβάω να εκκλησιαστώ. Προσεύχομαι να αλλάξει η τύχη μου αλλά μετά επιστρέφω στην πραγματικότητα, στο σπίτι μου, που στάζουν νερά από το ταβάνι και ξεφλουδίζουν οι τοίχοι.
Ναι, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αν είχα περάσει στο πανεπιστήμιο, ίσως και, πρόκοβα κάπου στη ζωή μου, και είχα να φάω ένα καρβέλι ψωμί. Αλλά η μάνα μου ήταν άρρωστη και ήθελε να την συντροφεύω. Τώρα πια είναι εκεί ψηλά, αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι γιατί με παίρνουν τα ζουμιά. Ούτε οικογένεια έχω, καμία γυναίκα δεν γύρισε ποτέ να με κοιτάξει. Ξέρετε, όλες κυνηγάνε τα χρήματα και τους εφοπλιστές.
Χθες, πήγα μια βόλτα στο Σύνταγμα. Όλα στολισμένα και χαρούμενα, παιδιά που χοροπηδούσαν παίζοντας με τα περιστέρια, ζευγαράκια που ζούσαν τον έρωτα τους, και εγώ, με ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης που αγόρασα από έναν αλλοδαπό για πενήντα λεπτά. Κάποιες φορές κάθομαι και σκέφτομαι, πώς θα ήταν τα πράγματα αν όλοι είχαμε χρήματα για να ζήσουμε ευτυχισμένα. Και μετά, ξυπνάω.
Ξυπνάω, ακούγοντας τους προέδρους και τους πρωθυπουργούς, να υπόσχονται σε εμάς, τους απλούς πολίτες, ότι θα βελτιώσουν τις συνθήκες τις ζωής μας. Σ΄ΕΜΑΣ που τρώμε ένα πιάτο φαΐ ανά 4 μέρες. Εντάξει, μην είμαι και τόσο υπερβολικός. Υπάρχουν και άνθρωποι που στάθηκαν τυχεροί και πετύχανε τους στόχους που είχανε βάλει. Αυτούς, τους συγχαίρω και τους επαινώ. Οι άλλοι όμως, που είχανε τα πάντα και θέλουν και άλλα, αυτοί δεν είναι άξιοι να τους επαινεί κανείς, αυτοί είναι απάνθρωποι. Δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, ούτε καν εντός Ελληνικών συνόρων.
Ίσως αλλού, να είναι καλύτερα τα πράγματα, ίσως εκεί όλοι να ζουν ευτυχισμένα, ποτέ δεν θα το μάθω.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 22 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 22/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
