Alfavita Newsroom Ο Έκτωρ Κουφοντίνας έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές την κοινή γνώμη, ενώ οι τοποθετήσεις του, καταχωρημένες μάλλον άστοχα και επιτηδευμένα ως «οι απειλές του γιου του τρομοκράτη» στη δημόσια σφαίρα, γίνονται συχνά αντικείμενο προβολής στα ΜΜΕ με πολιτικές σκοπιμότητες. Ωστόσο, υπάρχει και ο άνθρωπος, συγγραφέας και το ανήσυχο πνεύμα Έκτορας, που πρόσφατα μάλιστα κυκλοφόρησε και το πρώτο βιβλίο του με τίτλο «Όταν Κάψανε την Τροία μου».
Ακολοθεί ένα ενδιαφέρον απόσπασμα:
Εγραψες ένα βιβλίο που έγινε η αφορμή γι’ αυτήν τη συζήτηση. Γιατί τώρα και γιατί να ενδιαφέρει;
Διότι τώρα συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι βρίσκομαι στο επίκεντρο μιας προσοχής, θέλω – δεν θέλω. Πάντα επέλεγα να παρεμβαίνω απ’ τις τάξεις του κινήματος. Εγραφα απόψεις. Τύπωνα και μοίραζα ανώνυμα προκηρύξεις. Συμμετείχα από κάποια διακριτική γωνία. Δεν ήθελα τον ρόλο εκείνου που είναι επιφορτισμένος να βγει να μιλήσει. Ακόμη και ως ιδιοσυγκρασία αν θες. Παρ’ όλα αυτά, είδα τοποθετήσεις μου να αναπαράγονται και να συζητιούνται. Αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Γι’ αυτό έχω την υποψία ότι και το βιβλίο θα ενδιαφέρει.
Η ανωνυμία για σένα, γράφεις, είναι πια περασμένη υπόθεση. Με αυτό το βιβλίο μήπως ρίχνεις νερό στον μύλο των Μέσων; Θα ασχοληθούν ξανά μαζί σου από άλλη σκοπιά πια, αλλά πάντα με το μότο «ο γιος του Κουφοντίνα». Είσαι έτοιμος να πληρώσεις το τίμημα αυτής της έκθεσης;
Το τίμημα αυτής της έκθεσης το πληρώνω ούτως ή άλλως. Αυτή είναι η πλάκα… Δεν ζήτησα ποτέ από κανέναν αυτήν τη δημοσιότητα. Μάλιστα την απέφευγα. Είναι αναρίθμητες οι φορές που μου έχει ζητηθεί να κάνω κάποιο σχόλιο ή συνέντευξη με αφορμή την επικαιρότητα. Το απέφευγα, αλλά ο μύλος γύριζε. Οπότε, αν είναι να γυρίζει, τότε θα πω όσα θα έλεγα, με τους δικούς μου όρους πλέον. Ηρθε η ώρα οι ανώνυμες προκηρύξεις να γίνουν βιβλίο, η αφηρημένη δράση να γίνει συγκεκριμένη. Με αντιμετωπίζουν πράγματι ως τον «γιο του Κουφοντίνα». Δεν με πειράζει. Είμαι περήφανος γι’ αυτή μου την ιδιότητα. Πρέπει να έχουν όμως στο μυαλό τους ότι δεν είμαι μόνο ο γιος του Κουφοντίνα. Είμαι κι εγώ Κουφοντίνας.
Αντιλαμβάνεσαι πώς θα σχολιαστεί αυτό το τελευταίο. Το πας φιρί φιρί για σχόλια του τύπου «μας απειλεί ο γιος του Κουφοντίνα», «πήρε τη σκυτάλη ο γιος του Κουφοντίνα» κ.ο.κ.
Ας σχολιάσουν ό,τι θέλουν. Εγώ λέω πάντα αυτό που έχω να πω, ανεξαρτήτως σχολίων. Να σου πω πάντως ότι δεν μου αρέσει να απειλώ. Συνήθως όσοι απειλούν, ιδίως ανώνυμα, είναι και το μόνο που κάνουν.
Αν και το βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα, ως χρονολογία αναφέρει «Αθήνα 2017». Υπάρχει κάποιος συμβολισμός;
Το βιβλίο γράφτηκε το 2017, τυπώθηκε το 2017 και ο σχεδιασμός ήταν να βγει τον Οκτώβριο του 2017. Μου άρεσε ο συμβολισμός να κυκλοφορούσε το πρώτο μου βιβλίο τον «Οκτώβρη του ’17» – στην επέτειο των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ωστόσο αυτό σχεδόν συνέπεσε με την πρώτη άδεια του πατέρα μου, οπότε αποφάσισα να καθυστερήσω λίγο την κυκλοφορία, αποφεύγοντας να φανεί σαν εμπορική εκμετάλλευση της δημοσιότητας των ημερών.
Ο τίτλος έχει να κάνει με την ιστορία του ονόματός σου;
Από μικρός διάβαζα μυθολογία. Πάντα μου άρεσε η ιστορία του ομηρικού Εκτορα. Του ανθρώπου που έπεσε με το κάστρο που υπερασπιζόταν. Τηρουμένων των αναλογιών, ένιωσα ότι ταίριαζε. Αλλωστε ο ποιητής δεν νομίζω ότι αναφερόταν στην Τροία ως έναν σωρό από πέτρες, αλλά στην ιδέα της. Την ιδέα μιας όμορφης και ελεύθερης ζωής που οι κατακτητές ισοπεδώνουν.
Εχω προσέξει ότι χρησιμοποιείς τον όρο «αντιπολιτευτής».
Είναι δική μου επινόηση – δεν νομίζω ότι υφίσταται ως λέξη. Τη σκέφτηκα κάποια στιγμή καθώς προσπαθούσα να περιγράψω τι είναι αυτό που κάνω. Την ιδιότητα κάποιου να ασχολείται με την πολιτική, να «πολιτεύεται» κάνοντας αντιπολίτευση.
Ο Δ. Κουφοντίνας έκλεισε την ομιλία του στο δικαστήριο με ένα ποίημα του Παλαμά που αναφέρεται στην προτροπή του πατέρα προς τον γιο του να μην παρατήσει το περιβόλι. Να κτίσει κάστρα και σε αυτά να «ταμπουρωθεί». Τι βρίσκεται πίσω από τους προμαχώνες των δικών σου κάστρων;
Οι προμαχώνες των παλιών μου κάστρων θαρρώ πως έχουν πέσει. Πλέον βρισκόμαστε στο ανοιχτό πεδίο μάχης. Λέω «βρισκόμαστε», αν και ρώτησες για εμένα, διότι πέρα απ’ τη δική μου ιστορία, το δικό μου «κάστρο» που αλώθηκε τότε, σήμερα έχουν πέσει όλα τα κάστρα. Για όλους μας. Βρισκόμαστε σε μια ανοχύρωτη χώρα. Οσο για μένα, προτιμώ να μη μιλώ για τις δικές μου «αρετές» ή «πηγές δύναμης». Προτιμώ να μη λέω πολλά για το ποιος είμαι και ποιος δεν είμαι, αλλά να αφήνω τους άλλους να βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Τώρα υπάρχει και ένα βιβλίο που μπορεί να βοηθήσει σε αυτό.
Υποστηρίζεις ακόμη ότι σήμερα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς εάν δεν είχε βγει από τη μέση η «παραφωνία της 17Ν»; Θα είχαν σταματήσει οι κλεψιές, δεν θα είχαμε μπει στα μνημόνια, θα ήταν καλύτεροι οι εκπρόσωποι των εξουσιών αν είχε χυθεί κι άλλο αίμα;
Αίμα εξακολουθεί να χύνεται. Και μάλιστα θα έλεγα άφθονο. Απλώς πλέον χύνεται μόνο από τη μία μεριά. Δεν μπορώ να ξέρω πώς θα ήταν τα πράγματα. Οι κλεψιές δεν θα είχαν σταματήσει, όπως δεν είχαν σταματήσει όσο δρούσε η οργάνωση. Δεν έχεις όμως κι εσύ την αίσθηση ότι σαν να έχουν αυξηθεί λίγο από όταν διαλύθηκε; Επίσης δεν θα είχε αποτραπεί η είσοδος στα μνημόνια. Αυτό δεν εξαρτάται μόνο από μια οργάνωση, αλλά από την κοινωνία. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι σε προκηρύξεις της προειδοποιούσε για τα μνημόνια από το 1985. Σήμερα δεν υπάρχει η 17Ν και η αλλαγή θέλει νέα εργαλεία. Νέα σχήματα. Και αν αυτά δεν υπάρχουν… να τα φτιάξουμε.
Περιγράφεις πολύ γλαφυρά την τρομολαγνεία εκείνης της εποχής. Αυτή ακριβώς η βία, η διατάραξη της οικογενειακής και προσωπικής γαλήνης που αισθάνθηκες ως παιδί, σε φέρνει κοντά στα παιδιά των θυμάτων του «πολέμου», όπως το βλέπεις εσύ, ή της τρομοκρατίας, όπως το βλέπουν αυτά; Ή είσαι αλληλέγγυος μόνο με «τα παιδιά του πολέμου»;
Οσον αφορά τη γραφή, αν όντως καταφέρνω και περιγράφω γλαφυρά, όπως λες, την τρομολαγνεία, αυτό είναι μάλλον επειδή την έζησα από κοντά, αλλά κι επειδή εξακολουθώ να τη βλέπω γύρω μας σήμερα. Να υπάρχει ακόμη εναντίον μας. Τώρα προς ποιον είμαι αλληλέγγυος… Για αλληλεγγύη δεν ξέρω, αλλά σίγουρα υπάρχει κατανόηση. Σε κάθε απώλεια υπάρχει πόνος και σε κάθε πόνο υπάρχει κατανόηση. Ομως δες τον πόλεμο. Τον ανοιχτό πόλεμο. Και εκεί κάθε στρατιώτης που πέφτει είναι πατέρας ή γιος για κάποιον και κάποια οικογένεια αφήνει πίσω. Ωστόσο όλοι καταλαβαίνουν ότι όταν είσαι μέσα στον πόλεμο πρέπει να πολεμήσεις. Διότι σε κάθε πόλεμο υπάρχουν δύο στρατόπεδα: εκείνο που κηρύσσει τον πόλεμο και εκείνο που αναγκάζεται να βρίσκεται σε αυτόν.
Χωράνε σήμερα στην καθημαγμένη Ελλάδα πρακτικές ένοπλης αμφισβήτησης;
Πρακτικές ένοπλης αμφισβήτησης χωράνε παντού στον κόσμο και πάντα στην Ιστορία. Είναι ο μόνος δρόμος; Λοιπόν, η Ελλάδα δεν έχει καταματωθεί άοπλα. Ο λαός υφίσταται όσα υφίσταται διότι του τα επιβάλλουν κάποιοι κύριοι με κοστούμια, που γύρω τους έχουν κάποιους κυρίους με όπλα να τους προστατεύουν. Ακόμη και τις φορές που δεν προκύπτει η ανάγκη να πατηθεί η σκανδάλη από αυτούς τους κυρίους, το δάχτυλο είναι εκεί.
Ευρώ ή δραχμή;
Δραχμή. Εθνικό νόμισμα, αλλά είμαι συναισθηματικός άνθρωπος και θα προτιμούσα να το πούμε δραχμή. Υπάρχουν αναλύσεις για τον «ρόλο του ευρώ σε βάρος της περιφέρειας», αλλά στέκομαι σε κάτι πιο απλό. Για την παραμονή μας η ΕΕ ζητά αιματηρές θυσίες. Από την άλλη εμείς, ως χώρα, λέμε ότι θέλουμε το ευρώ «πάση θυσία». Νομίζω είναι σαφές ότι αν είσαι διατεθειμένος να κάνεις κάθε θυσία, τότε κάθε θυσία θα σου ζητηθεί. Το οποίο έχω να πω ότι πέρα από αυτοκαταστροφικό είναι και αναξιοπρεπές.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Εσείς γνωρίζετε τι σημαίνει «νείρομαι»;
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
