Alfavita Newsroom ΠΑΝΟΣ ΤΣΕΡΟΛΑΣ: «Από το λογοτεχνικό τοπίο σήμερα λείπει το ρίσκο»
Είναι νέος, με ταλέντο, πείσμα και ερευνητική διάθεση. Νοιάζεται να μάθει, βάζει το μυαλό του να δουλέψει και ενεργοποιεί τη δυναμική δυνατότητα που έχoυν το θάρρος του και η επιμονή του.
Οι εσωτερικές του ανησυχίες ήταν η αφορμή από πολύ μικρός να είναι έντονα ενεργός στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις και να διψά να ανακαλύψει τη ζωή.
Ο Πάνος Τσερόλας είναι από τους ανθρώπους εκείνους που βλέπουν μπροστά, καθαρά, συνειδητά, θαρραλέα. Πιστεύει ότι η αλληλεγγύη είναι ο πιο ανθεκτικός αρµός μιας κοινωνίας και ότι στόχος του καθενός από εμάς είναι στο τέλος της ηµέρας, να κερδίσει την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα.
Θεωρεί πως η νεότερη γενιά είχε και έχει τη βούληση να πάρει θαρραλέες αποφάσεις και να αναλάβει την ευθύνη για το που θα πάνε τα πράγµατα ανεξαρτήτως αν σήμερα είναι κάπως µουδιασµένη και απογοητευµένη.
Εξάλλου για τον ίδιο η ζωή θα έπρεπε να είναι μια αλλιώτικη μάχη. Μια μάχη για την ανακάλυψη και τη δημιουργία της ομορφιάς. Μια μάχη για να προλάβουμε να μάθουμε, να διδάξουμε, να δημιουργήσουμε…
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η «Ασημένια θάλασσα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» και όπως δηλώνει ο συγγραφέας της πρόκειται για μία «ιστορία περιπλάνησης» ενός νεαρού άνδρα στις στάχτες μιας ανεξήγητης ολικής καταστροφής.
Τι πιστεύετε, κύριε Τσερόλα ότι οδηγεί την πένα ενός συγγραφέα στην καταγραφή μιας ιστορίας;
Η έμπνευση είναι μια πηγαία διεργασία. Το να πλάθουμε ιστορίες και σενάρια νομίζω ότι είναι ένα καθημερινό εγκεφαλικό παιχνίδι. Για την πιο μακρά διαδικασία της συγγραφής μιας ιστορίας όμως χρειάζεται και η ανάγκη να εκφραστείς για κάποιο θέμα, να αυτοψυχαναλυθείς και να εκθέσεις ιδέες και ερωτήματα.
Δένεστε με τους ήρωες των βιβλίων σας, είτε είναι «καλοί» είτε είναι «κακοί»;
Αυτό νομίζω συμβαίνει και είναι λογικό, κυρία Δούλη. Νιώθω φυσικά μια αγάπη, αλλά θέλω όσο μπορώ να απομακρύνομαι, έτσι ώστε να μπορώ να τους δημιουργώ και να τους σχολιάζω ταυτόχρονα. Αν νιώθω ότι ταυτίζομαι, τότε καταλαβαίνω ότι πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω.
Πώς νιώθετε όταν ολοκληρώνετε ένα βιβλίο σας;
Συνήθως έχει αρχίσει να «γεννιέται» το επόμενο, οπότε το αφήνω σε μια άκρη για να το ξανακοιτάξω αφού έχει περάσει λίγος καιρός. Νιώθω όμως και μια γλυκιά κούραση, μιας και ειδικά προς το τέλος υπάρχει ο εύλογος «πυρετός» και το ξενύχτι!
Είστε ένας νέος άνθρωπος που τολμήσατε να κολυμπήσετε στα βαθιά νερά της λογοτεχνίας. Ποιες θεωρείτε βασικές αρετές σε έναν συγγραφέα;
Δεν συμφωνώ πολύ με τα βαθιά νερά! Για μένα αυτό είναι ένα παιχνίδι- όχι με την έννοια της ευκολίας, με την έννοια της καθημερινής μας ανάγκης για να παίζουμε. Θεματικά, τεχνικά, μεθοδολογικά και σε πολλούς ακόμα τομείς, ακόμα «πλατσουρίζω» με μπρατσάκια σε ακτές. Θα ήθελα όμως να πάω βαθιά, με ό,τι σημαίνει αυτό.
Οι συγγραφείς που θαυμάζω πάντα είχαν την τάση να πηγαίνουν βαθιά. Χρειάζεται ένα εσωτερικό θάρρος, μια τόλμη και διάθεση υπέρβασης που δεν αντικαθίσταται εύκολα με λεκτικά τρικ και ωραίες πλοκές ή περιγραφές.
Πρέπει να αφουγκραστείς πολύ προσεκτικά την εποχή σου, δηλαδή τις επιρροές σου, αν θες όντως να την υπερβείς, που είναι το μεγάλο ζητούμενο. Μια αρετή που θα διάλεγα, είναι η συνεχής αυτοαναίρεση και η προσπάθεια για ακόμα πιο βαθιά. Μπορεί ένας ή μια δημιουργός να φτάσει κάποτε σε μια πετυχημένη «συνταγή» – εκεί είναι ακριβώς το σημείο που πρέπει να την τσαλακώσει και να φτιάξει νέα. Να γράφουμε και να δημιουργούμε πάντα με την αφελή φιλοδοξία να αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν έχει σημασία αν θα το πετύχεις, σημασία έχει να πηγαίνεις όλο και βαθύτερα. Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να πεις «καλά είμαστε εδώ».
Τί σας λείπει από το λογοτεχνικό τοπίο σήμερα;
Το ρίσκο και ο πειραματισμός. Ενίοτε αρκούμαστε στο να ανακυκλώνουμε πετυχημένες συνταγές και πολλές φορές «κατασκευάζονται» βιβλία που ταιριάζουν σε ένα ράφι σούπερ μάρκετ. Χρειάζεται «ζωτικός χώρος» για νέα πράγματα από την εκδοτική παραγωγή, αλλά χρειάζεται και βούληση του αναγνωστικού κοινού να ξεδιαλέξει το «εύκολο» από αυτό που αξίζει την (πιο μετρημένη πια) επένδυσή του.
Η ζωή είναι μια καθημερινή μάχη χωρίς ανάπαυση;
Βασικά θα έλεγα ότι η ζωή δεν θα έπρεπε να είναι μάχη, κυρία Δούλη. Τουλάχιστον με την έννοια της καθημερινής, σκληρής μάχης που δίνουν άνθρωποι για να παραμένουν ζωντανοί. Ή για να παραμένουν αξιοπρεπείς. Η ζωή θα έπρεπε να είναι μια άλλου τύπου μάχη: Μια μάχη για την ανακάλυψη και τη δημιουργία της ομορφιάς, για να προλάβεις να μαθαίνεις, να διδάσκεις, να δημιουργείς.
Οι νέοι σήμερα δεν είναι τόσο επαναστάτες όσο ήταν οι νέοι άλλων εποχών; Μήπως είναι μόνο επαναστατημένοι;
Το ακούω συχνά αυτό. Αν τα βάλουμε όμως κάτω, η νεολαία είναι πολλές φορές στην πρώτη γραμμή την τελευταία δεκαετία. Αλλά πριν δούμε αυτό, ας θυμηθούμε τους «επαναστάτες χωρίς αιτία» του Πολυτεχνείου, τους «παλαβούς» του γαλλικού Μάη και τόσα ακόμα.
Δική μου γνώμη, και οι πρόσφατες εξελίξεις το έχουν αναδείξει σε ένα βαθμό, είναι πως η νεότερη γενιά είχε και έχει τη βούληση να πάρει θαρραλέες αποφάσεις και να αναλάβει την ευθύνη για το που να πάνε τα πράγματα. Σήμερα όντως είναι μουδιασμένη και αρκετά απογοητευμένη. Φυλλοροεί στο Εξωτερικό, πασχίζει να κάνει όνειρα και σχέδια, ασφυκτιά. Αλλά εκεί πρέπει να στρέψουμε την εμπιστοσύνη και την ελπίδα μας. Στο φυσικό τους χώρο δηλαδή.
Η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να ενεργοποιηθεί, κύριε Τσερόλα;
Μπορεί, πρέπει, και ήδη συμβαίνει. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι ο πιο ανθεκτικός αρμός μιας κοινωνίας. Στο τέλος της ημέρας, πρέπει να (θα) κερδίσει η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα.
Μήπως σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη την αλληλεγγύη και την συμπαράσταση;
Μοναχοί μας δεν κερδίζουμε ούτε τον κόσμο ούτε τη μοναξιά, κυρία Δούλη. Νομίζω ότι είναι μονόδρομος. Γιατί χωρίς αυτά, τριγυρίζει η ασχήμια.
Μπορεί κατά την άποψή σας, η συμβολή των γραμμάτων, να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός τόπου;
Είναι μια αλληλοεξαρτώμενη σχέση. Αλλά κάθε τόπος που λησμονεί ή παραβλέπει τον πολιτισμό του, κάνει ολέθριο σφάλμα. Οπότε σίγουρα, στον πολιτισμό πρέπει να κατευθυνθεί το μεράκι, η πρωτοβουλία, η επένδυση.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τους ανθρώπους της γενιάς σας;
Καμιά φορά ή έννοια «γενιά» είναι σαν ένα μεγάλο καζάνι που φτιάχνεται ταυτόχρονα μια σούπα, ένα ψητό και ένα λαδερό. Υπάρχουν δηλαδή αρκετές όψεις, αλλά όπως το πιάσαμε και προηγουμένως, η αίσθησή μου είναι πως η θέληση να αλλάξουν τα πράγματα είναι η κυρίαρχη. Δεν υπάρχουν όμως νομοτέλειες, και το αν θα μας προκύψει μια «χαμένη» γενιά που έπρεπε να πληρώσει ένα απροσδιόριστο τίμημα είναι ακόμα ένα υπαρκτό ενδεχόμενο.
Λειτουργείτε περισσότερο με το συναίσθημα ή με τη λογική, κύριε Τσερόλα;
Ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που αυτά…«διαχωρίζονται», δεν δείχνουν σε …σταυροδρόμια. Δείχνουν σε διαφορετικούς τρόπους για την διαδρομή. Να πας τρέχοντας ή να χαζεύεις το τοπίο. Να πάρεις λεωφορείο ή με ωτοστόπ. Αν πάλι φτιάξουμε ένα σχήμα που λέει συναίσθημα=ζεστασιά και λογική=ψυχρότητα (με το οποίο δεν συμφωνώ, αλλά έστω!), τότε δεν υπάρχει συζήτηση: Ζεστασιά και πάλι ζεστασιά, που να καιγόμαστε αν χρειαστεί. Δεν υπάρχει πιο λογικό πράγμα από αυτό, απέναντι στην συνωμοσία των κυνικών!
Τι αγαπάτε πιο πολύ στη ζωή;
Η απάντηση μου θα ήταν κάτι από όλα τα κοινότοπα και ιδιαίτερα, απλά και εξεζητημένα, παράλογα και εύλογα πράγματα που θα απαντούσε ο καθένας. Αν τα αθροίσουμε όλα, η ζωή η ίδια προκύπτει στο τελικό σύνολο.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Πάνος Τσερόλας γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1985 στην Αθήνα. Σπούδασε Γεωλογία στην Πάτρα, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές και σήμερα ολοκληρώνει το διδακτορικό του στην Γεωλογία Πετρελαίων στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
Είναι έντονα ενεργός στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις τα τελευταία δέκα χρόνια. Είναι μέλος του Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, αρθρογραφεί σε διάφορα πολιτικά και πολιτιστικά περιοδικά και site.
Το πρώτο του βιβλίου ”Izzy Questions” (Περί Έρωτος) κυκλοφόρησε στα ελληνικά και τα αγγλικά σε μορφή e-book από τις εκδόσεις Paper Publishing.
Ο «Προϊστορικός Ζωγράφος» ήταν το πρώτο του βιβλίο με τις εκδόσεις Κέδρος και η συνέχεια ήρθε με το μυθιστόρημα «Ασημένια θάλασσα», που κυκλοφορεί από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Μετέωρα» στις 11-12-2015
Πηγή: tameteora.gr
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
