Τσακίζουν τα χαμίνια του δρόμου με κλομπ και μαστίγια

Συγκλονιστικά στοιχεία για την κακοποίηση των άστεγων παιδιών από την αστυνομία στην Ουγκάντα παρουσιάζονται σε δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών με την υπογραφή της Χριστίνας Πάντζου.

Η μαρτυρία του 15χρονου που μεγαλώνει εδώ και δέκα χρόνια στους δρόμους της Ουγκάντας είναι μία από τις 130 που συνέλεξε το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), μαζί με συνεντεύξεις 49 εκπροσώπων ανθρωπιστικών και διεθνών φορέων, της αστυνομίας και των τοπικών αρχών. Στην έκθεσή της «Πού θέλετε να πάμε; Κακοποίηση των Παιδιών του Δρόμου στην Ουγκάντα», η διεθνής οργάνωση επισημαίνει πως η χώρα έχει αποτύχει να προστατεύσει τα άστεγα παιδιά από τις αστυνομικές καταχρήσεις και τη συνολικότερη βία που σημαδεύει τη ζωή τους. «Αυτά τα παιδιά βλέπουν στην αστυνομία μια πηγή βίας κι όχι προστασίας», επισημαίνει η ερευνήτρια του HRW, Μαρία Μπάρνετ.

Η έκθεση αποκαλύπτει πως η αστυνομία τρομοκρατεί τα παιδιά χτυπώντας τα με κλομπ, μαστίγια ή καλώδια, για να τους αποσπάσει χρήματα ή να τα τιμωρήσει για την «αλητεία» τους. Τα περισσότερα υποκύπτουν στον εκβιασμό και δίνουν τα ελάχιστα χρήματα που κέρδισαν για να σταματήσουν να τα χτυπούν ή να αποφύγουν τη σύλληψη. Συχνά μεταφέρονται σε τμήματα όπου κρατούνται σε κελιά με ενήλικες που τα κακοποιούν. Αγόρια και κορίτσια βρίσκονται επιπλέον και στο έλεος μεγαλύτερων ανήλικων αλλά και ενήλικων αστέγων, που βιαιοπραγούν εναντίον τους, τα «εισάγουν» στα ναρκωτικά, τα κακοποιούν σεξουαλικά. Και υπομένουν τις απειλές, τον ξυλοδαρμό και την εκμετάλλευση από κατοίκους των περιοχών όπου μένουν, οι οποίοι τα θεωρούν υπεύθυνα για οποιαδήποτε μικροκλοπή και κάποιες φορές τους επιτίθενται ή επιχειρούν να τα λιντσάρουν. Η αστυνομία όχι μόνο δεν διερευνά αυτά τα εγκλήματα κατά των παιδιών, αλλά αντίθετα τα συλλαμβάνει και τα κρατεί χωρίς να τους απαγγείλει κατηγορίες.

Οι αρχές της Ουγκάντας απέρριψαν την έκθεση της HRW, τονίζοντας ότι έχουν υιοθετήσει πολλά προγράμματα αλλά και ειδική νομοθεσία για την προστασία των παιδιών του δρόμου, ενώ κυβερνητικός αξιωματούχος δήλωσε πως κάποια από αυτά είναι «σκληροί εγκληματίες και η αστυνομία χρησιμοποιεί ελάχιστη βία εναντίον τους». Περισσότερο από το 50% του πληθυσμού είναι νεότερο των 15 ετών και τα παιδιά είναι η πολυπληθέστερη ομάδα φτωχών της χώρας, ενώ οι ανήλικοι που ζουν στον δρόμο εκτιμώνται σε περισσότερους από 10.000. Ορφανά, εγκαταλειμμένα, πρώην στρατιώτες ή απλώς φυγάδες της οικογενειακής και πολιτικής βίας, τα παιδιά που αναγκάζονται να επιβιώσουν στους δρόμους ζητούν τα αυτονόητα, όπως λέει ένας 16χρονος στο HRW: «Οι αστυνομικοί πρέπει να σέβονται και εγγυώνται τα δικαιώματά μας. Θα έπρεπε να μας προσφέρουν ένα σπίτι όπου θα μπορούσαμε να καταφύγουμε, όχι να μας στέλνουν σε φυλακές ή χώρους υπό φρούρηση. Αυτή είναι και δική μας πατρίδα. Δεν θέλουμε να είμαστε ξένοι στην πατρίδα μας».