Πολλές απόψεις ακούγονται για την επαναφορά του γραπτού ΑΣΕΠ στους εκπαιδευτικούς. Επειδή όμως οι απόψεις κουράζουν τους περισσότερους αναγνώστες, εμείς σήμερα θα πούμε μία ιστορία. Μία ιστορία όπου το τέλος θα το βάλουμε μαζί!
(Σφαλιάρα 1η) : Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν, πριν από πολλά χρόνια, ήταν ένας νεαρούλης, ο Θανασάκης, που έφυγε από το χωριουδάκι του να πάει στην πόλη να σπουδάσει για να γίνει δάσκαλος. Καλός μαθητής ο Θανάσης, διάβασε, στερήθηκε, πολύ κουράστηκε. Δεν χαιρόταν τα νιάτα του, πάντα τύψεις ένιωθε αν δεν διάβαζε. Ευτυχώς όμως κατάφερε και πέρασε στο πανεπιστήμιο. Όταν έφτασε εκεί, λοιπόν θαμπώθηκε από τις ομορφιές της πόλης και ήθελε, σαν νεαρούλης που ήταν, να γλεντήσει με την ψυχή του, να απολαύσει όλα εκείνα που έχασε ως παιδάκι επειδή διάβαζε.
(Σφαλιάρα 2η): Στο χρόνο πάνω όμως η μανούλα του του έστειλε ένα γράμμα και του έγραφε, με τα λίγα κολλυβογράμματα που ήξερε, ότι τα πράγματα στο χωριό ήταν στενάχωρα και πως έπρεπε να τελειώσει με τα πανεπιστήμια όσο πιο γρήγορα γινόταν για να γραφτεί σ΄ ένα μακρύ κατάλογο, επετηρίδα τον λέγανε. Από κει, του είπε η μανούλα του, παίρνουν δασκάλους στα σχολεία, και όποιος γράφεται νωρίτερα από τους άλλους βρίσκει δουλειά και φέρνει ψωμί στο σπίτι του. «Άιντε παλληκάρι μου», του ΄πε η μανούλα του «τέλειωνε μια ώρα αρχύτερα μπας και φέρεις ψωμί στο σπίτι σου γιατί το στερούμαστε. Και θα έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να χαρείς τα νιάτα σου».
(Σφαλιάρα 3η): Τι να κάνει κι ο Θανασάκης, φιλότιμο παιδί ήταν, έπεσε με τα μούτρα, για άλλη μια φορά στο διάβασμα. Κόπιασε, ξενύχτησε, στερήθηκε ξανά και έφτασε στο τέλος! Λίγες μέρες, όμως, πριν πάρει το πτυχίο του και γραφτεί στο μεγάλο κατάλογο, ένας πολιτευτής μεγάλος και τρανός έβγαλε ένα φιρμάνι που ‘λεγε: « δεν φτάνει το πτυχίο για να μπεις στο σχολείο. Να δώσεις πάλι εξετάσεις (ΑΣΕΠ τις ονομάσανε) γιατί εγώ θέλω τους καλύτερους…». Πολύ στεναχωρήθηκε ο Θανασάκης. Παίρνει το πτυχίο και πάει στη μάνα του στο χωριό περίλυπος. Αλλιώς είχε φανταστεί την επιστροφή του. Εκεί τον περίμενε η μάνα του, αλλά όχι ο πατέρας. Είχε φύγει λίγο καιρό πριν. Η μάνα του, τον φίλησε, τον κανάκεψε λίγο, του φίλησε τα χέρια και του ‘πε: « Θανάση μου μεγάλωσες πια. Εσύ είσαι ο άντρας του σπιτιού μας τώρα. Την ευχή μου να ‘χεις αγόρι μου, πιάσε μια δουλειά, οπουδήποτε, για να μπει ξανά ψωμί στο σπίτι μας και διάβασε για τελευταία φορά να περάσεις και σε αυτές τις καινούργιες τις παλιοεξετάσεις μπας και σε πάρουν δάσκαλο στο σχολείο αγόρι μου, να σωθούμε όλοι μας».
(Σφαλιάρα 4η): Δεν φοβόταν τη δουλειά ο Θανασάκης, που πλέον έγινε Θανάσης. Δούλεψε, δούλεψε σκληρά. Έκανε μάθημα σε παιδάκια, από άλλα έπαιρνε λεφτά, σε άλλα τα χάριζε γιατί ούτε αυτά δεν είχανε, τον καμάρωνε όλο το χωριό. Και τα βράδια διάβαζε ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Και πέρασε στις εξετάσεις! Όχι από τους πρώτους, αλλά πέρασε! Αλλά τότε ένα άλλο φιρμάνι βγήκε και είπε: «Να πάρουμε πρώτα εκείνους στα σχολεία που έχουν ήδη δουλέψει και έχουν και πολλά παιδιά και μετά θα πάρουμε εσάς. Δεν σας ξεχνάμε». Έκανε υπομονή ο Θανάσης. Μα πέρασαν τα χρόνια και κανείς δεν τον κάλεσε. Όταν πήγε στην πόλη να ρωτήσει του είπαν ορθά κοφτά: «πάνε αυτές οι εξετάσεις κύριε Θανάση, πού τις θυμηθήκατε; Πρέπει να ξαναδώσετε…». «Τι είναι η επιτυχία στις εξετάσεις βρε παιδιά» ρώτησε ο Θανάσης «γάλα είναι και έχει ημερομηνία λήξης;». «Α, έτσι λέει ο νόμος, κύριε, αν θέλετε, δεν σας παρακαλάμε κιόλας. Ξέρετε πόσοι μας ζητάνε τη θέση;»
(Σφαλιάρα 5η): Τι να κάνει κι αυτός ο έρμος, επέστρεψε στο χωριό του και συνέχισε την παλιά του ζωή. Δουλειά και διάβασμα, διάβασμα και δουλειά. Και ξαναέδωσε εξετάσεις. Και ξαναπέρασε! Και πάλι του είπαν να περιμένει πρώτα να πάρουν κάποιους άλλους και μετά αυτόν. Και ξαναπερίμενε. Και περίμενε. Και περίμενε… Χρόνια πολλά περίμενε. Και κάθε φορά που πήγαινε στην πόλη και ρώταγε, όλο το ίδιο του λέγανε: «Δεν βλέπετε τι κακό μας βρήκε κύριε Θανάση; Το πάλαι ποτέ κραταιό κράτος μας, που όλοι το θαυμάζανε και το ζηλεύανε, πάει, έπεσε, χρεωκόπησε. Δεν υπάρχουν λεφτά για δασκάλους πλέον. Είστε και τυχερός εσείς, βγάζετε κι ένα μεροκάματο. Όταν όμως με χρόνους και καιρούς πάλι τα πλούτη δικά μας θα ‘ναι, δεν θα σας ξεχάσουμε κύριε Θανάση. Περάσατε από εξετάσεις ΑΣΕΠ εσείς, δύο φορές, είστε άξιος εσείς! Μη φοβάστε».
(Σφαλιάρα 6η): Και τα χρόνια πέρασαν. Και πάει, έφυγε κι η μάνα. Και μόνος του ο Θανάσης, μεγάλωσε πλέον και τα μαλλιά του άρχισαν να αραιώνουν και την πρώτη νιότη δεν την είχε. Και είχε βρει και μια κοπελίτσα, δασκαλίτσα περίμενε να την πάρουν και αυτή, και είχαν κάνει κι ένα παιδάκι, κοριτσάκι, όμορφο και ζωηρό, που της έδωσε το όνομα της μανούλας του. Και μια μέρα, σαν Ανάσταση την ένιωσε, έμαθε πως το κράτος έγινε πάλι κραταιό, πως τέλειωσε η φτώχεια και πως θα πάρουν και πάλι δασκάλους στα σχολεία, που είχαν μείνει χωρίς δασκάλους. Βάζει τα καλά του ο Θανάσης, παίρνει και τη γυναίκα με το παιδί του και πάνε στην πόλη! Και του λένε: «Α, κύριε Θανάση θα σας μαλώσω! Δεν ακούσατε το νέο φιρμάνι; Δεν μετράει σε τίποτα εκείνος ο παλιός διαγωνισμός, ο ΑΣΕΠ πώς τον λέγανε. Πού τον θυμηθήκατε; Τώρα ξαναγίναμε πλούσιοι και το κράτος θέλει οι δάσκαλοί του να είναι προσοντούχοι! Να τους ζηλεύουν παντού στη Φραγκιά! Να έχουν πολλά πτυχία, να έχουν υπολογιστές, να μιλάνε ξένες γλώσσες, χίλια δυο! Πηγαίντε να τα πάρετε και ξαναελάτε…»
(Σφαλιάρα 7η): Δεν άντεξε άλλο ο Θανάσης. Έβαλε τα κλάματα μπροστά στη γυναίκα και στο παιδί του. Γυρίσανε πίσω, για κάποιες μέρες δε μιλιότανε. Και ένα πρωί είπε στη γυναίκα του: «θυμάσαι το χωράφι το ποτιστικό που μου άφησε η μάνα μου; Θα το πουλήσω και θα πάμε να πάρουμε προσόντα, και οι δυο μας». «Μα Θανάση μου, είναι το μόνο βιος που μας έμεινε, αν παρουσιαστεί μια ανάγκη, τι θα έχουμε;». «Τελευταία μας θυσία, γυναίκα, δεν θα παρατήσουμε. Προσόντα θέλουν, προσόντα θα έχουν. Πόσα χρόνια θα δουλεύουμε από δω κι από κει; Αυτή τη φορά θα πετύχουμε. Θα μπούμε και οι δυο στο σχολείο, να φάμε γλυκό ψωμί εμείς και το παιδί μας και αυτό που έχεις στην κοιλιά σου».
(Σφαλιάρα 8η): Κι έτσι έγινε. Το χωράφι έφυγε, τα προσόντα ήρθαν. Και τα μάζεψε ύστερα από λίγα χρόνια ο Θανάσης, τα έβαλε σ’ ένα ωραίο φάκελο, έβαλε τα καλά του ξανά, πήρε τη γυναίκα και τα δυο κοριτσάκια του και πήγαν όλοι μαζί στην πόλη. Για πρώτη φορά ένιωθε τόσο σίγουρος. Επιτέλους, θα άλλαζε η ζωή του, θα ζούσε καλύτερα η οικογένειά του, θα έβλεπε περισσότερο τα παιδιά του, θα αγκάλιαζε με ανακούφιση τη γυναίκα του. Και μπήκαν. Και είπαν: «Ορίστε τα προσόντα. Σε ποιο σχολείο θα πάμε παρακαλώ;». Και του είπαν: «Κύριε Θανάση, ξανά ανενημέρωτος; Τσ, τσ, τσ. Καλά δεν ακούσατε τι είπε το πρωί ο νέος Υπουργός μας; Τα προσόντα πλέον δεν φτάνουν. Πρέπει να δώσετε εξετάσεις κύριε Θανάση. Σύγχρονες εξετάσεις. ΑΣΕΠ τις λένε; Ξέρετε τι είναι…».
(Σφαλιάρα 9η;;;;): Λοιπόν; Σας άρεσε η ιστορία; Πού τα σκέφτηκα θα μου πείτε, γίνονται αυτά; Αφήστε αν γίνονται ή όχι. Ξαναρωτώ λοιπόν; Τι λέτε; Θα τη φάει ο Θανάσης μας κι αυτή; Ή μήπως όχι αυτή τη φορά;…
Κώστας Αγγελόπουλος, εκπαιδευτικός.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
