Alfavita Newsroom Μια αποκαλυπτική συνέντευξη της δασκάλας και τραγουδίστριας Φωτεινής Βελεσιώτου διαβάσαμε στο περιοδικό "Σελιδοδεικτης" και σας μεταφέρουμε στοιχεία της
Τη συνέντευξη πήρε η επίσης δασκάλα Μάγια Σταυροπούλου
Φωτεινή, είμαστε εκπαιδευτικοί και το γεγονός ότι υπήρξες δασκάλα μας αγγίζει ιδιαίτερα, μας κάνει να αισθανόμαστε ακόμη περισσότερο κοντά σου. ‘Εχεις θητεύσει 24 χρόνια ως δασκάλα στο δημόσιο σχολείο. Παράλληλα έχεις μια διαδρομή ζωής στο τραγούδι. Πώς καθορίζει έναν άνθρωπο η δουλειά του δασκάλου και πώς η δουλειά του καλλιτέχνη; Υπάρχουν κοινά σημεία, τομές; Πώς μπορεί να συνδέεται ο ρόλος του εκπαιδευτικού με τον ρόλο του καλλιτέχνη;
Όλα τα χρόνια που υπηρέτησα ως δασκάλα, η επικοινωνία μου και η αλληλεπίδρασή μου με τα παιδιά βασιζόταν στην αμεσότητα, την αυθεντικότητα, την ενσυναίσθηση και την αλήθεια. Πολλές φορές τσαλακωνόμουν για να φτάσω στη δική τους λογική και να μην υπάρχει αυτή η απόσταση λόγω θέσης. Ήθελα πρωτίστως να είναι καλά στην ψυχή τους για να μπορούν έτσι να αποδίδουν καλύτερα και κατά τη διάρκεια στης μαθησιακής διαδικασίας. Το ίδιο ισχύει αυτά τα χρόνια που είμαι τραγουδίστρια. Κινούμαι, τραγουδάω, μιλάω και ερμηνεύω με την αλήθεια μου και αυτό το παίρνει ο κόσμος και έτσι μαζί, μέσα από τα τραγούδια, μοιραζόμαστε χαρές, λύπες και όποιο συναίσθημα φέρνει ο καθένας και η καθεμιά σε ένα Live. Ο σκοπός είναι να γινόμαστε μια παρέα και να περνάμε πρωτίστως καλά.
Η διαδρομή σου στο τραγούδι είναι μακρόχρονη. Ξεκίνησες με το ρεμπέτικο και το λαϊκό και στην πορεία σε κέρδισε και το έντεχνο λαϊκό ερωτικό τραγούδι . Πώς η παρακαταθήκη τους αυτή ενσωματώνεται στις τωρινές σου επιλογές;
Στα παιδικά μου χρόνια είχα πολλά ακούσματα κλασσικής και βυζαντινής μουσικής. Ο πατέρας μου ήταν βοηθός ψάλτη και στο σπίτι έβαζε τρίτο πρόγραμμα και κασέτες με βυζαντινούς ύμνους. Το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι κυριάρχησαν στη ζωή μου όταν βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη από τα 18 μου και μετά και πριν μπω στη δισκογραφία. Εκεί, στα φοιτητικά μου χρόνια σύχναζα σε ταβερνάκια, τότε υπήρχαν πολλά μουσικά στέκια, που έπαιζαν αμιγώς ρεμπέτικα και λαϊκά και έτσι «μπήκε το σκουλήκι μέσα μου». Ένας νέος κόσμος ανοιγόταν για μένα. Στη συνέχεια όταν βγήκαν οι «Μέλισσες» του Γιώργου Καζαντζή και της Ελένης Φωτάκη το 2008, η πορεία μου συνεχίστηκε με νεότερα τραγούδια, ξεκίνησε η δισκογραφία μου αλλά ποτέ δεν έλειπαν από το πρόγραμμα ρεμπέτικα και λαϊκά αγαπημένα μου τραγούδια. Στο τωρινό πρότζεκτ των εμφανίσεών μου που λέγεται «Βινύλιο Λαϊκά», γυρνάω πάλι πίσω σε εκείνες τις αλησμόνητες εποχές με παλιά διαχρονικά λαϊκά τραγούδια που αγαπώ ιδιαίτερα. Ο σκοπός είναι να γίνουμε όλες και όλοι μαζί μια παρέα, να τραγουδήσουμε, να γελάσουμε, να κλάψουμε και να χορέψουμε.
Πώς αντιμετωπίζεται συνολικά ο πολιτισμός σήμερα και οι εργάτες του πολιτισμού, οι καλλιτέχνες και οι επαγγελματίες του θεάματος;
Η περίοδος της πανδημίας του κορονοϊού και η παύση των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων είχε ως αποτέλεσμα μεγάλο διάστημα ανεργίας για τους καλλιτέχνες και τους επαγγελματίες του θεάματος με σοβαρές οικονομικές συνέπειες. Η πολιτεία έδινε ένα μικρό επίδομα και δυστυχώς όχι σε όλους τους εργάτες και εργάτριες του πολιτισμού. Η δισκογραφία έχει εξαιρετικά μειωμένη παραγωγή και ανύπαρκτο αγοραστικό κοινό και τα περισσότερα ραδιόφωνα παίζουν μόνο «play list”. Όλα αυτά είναι πολύ στενάχωρα και πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τι έπεται.
Η καλλιτεχνική εκπαίδευση στο σχολείο βρίσκεται σήμερα θα λέγαμε υπό διωγμόν. Γιατί θεωρείς ότι συμβαίνει αυτό και ποια πρέπει να είναι κατά τη γνώμη σου η θέση των καλλιτεχνικών μαθημάτων στο σχολικό πρόγραμμα;
Τα καλλιτεχνικά μαθήματα θα έπρεπε να έχουν την ίδια προτεραιότητα με τα υπόλοιπα κατά τη γνώμη μου. Θα ήταν μια ιδιαίτερα δημιουργική διαδικασία αλληλεπίδρασης μεταξύ των μαθητών και των εκπαιδευτικών που προσφέρει μοίρασμα και έκφραση συναισθημάτων και σκέψεων. Επίσης, θα μπορούσε να είναι μια διαδικασία ψυχοθεραπευτική, σε κάθε μάθημα δηλαδή θα μπορούσε η τέχνη με όποια μορφή της πχ ζωγραφική ή μουσική να χρησιμοποιείται και συνδυαστικά μέσα στα υπόλοιπα μαθήματα. Τα παιδιά πιστεύω θα ήταν έτσι πιο δεκτικά στη μάθηση ακόμα και πιο δύσκολων αντικειμένων.
Είσαι ένας άνθρωπος που παίρνει θέση δημόσια απέναντι στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, για τον φασισμό, για την αστυνομική καταστολή και τα δημοκρατικά δικαιώματα, για τις γυναικοκτονίες, για τον σεξισμό και τον ρατσισμό. ‘Έχεις πει πως θεωρείς τη σιωπή, ντροπή και συνενοχή. Πώς κρίνεις τη σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση και πώς θεωρείς ότι πρέπει να στεκόμαστε απέναντι σε αυτήν;
Παίρνω θέση όσο μπορώ στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Δεν είμαι ευχαριστημένη από τη σημερινή πολιτική κατάσταση και τη φίμωση των ΜΜΕ. Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο νόημα ζωής από το να παίρνουμε θέση καθημερινά ο καθένας και η καθεμιά ξεχωριστά αλλά και σε κοινούς αγώνες. Είναι χρέος, είναι καθήκον μας να προσθέτουμε ένα λιθαράκι κάθε μέρα για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, πιο αλληλέγγυα, πιο ισότιμη και πιο δίκαιη.
Η οικονομική και η ενεργειακή κρίση , η φτωχοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας και η υποβάθμιση της ζωής της σε όλους τους τομείς παρουσιάζονται περίπου ως φυσικά φαινόμενα. Γιατί κατά τη γνώμη σου συμβαίνει αυτό και πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;
Ναι όλα αυτά τα δύσκολα θέματα παρουσιάζονται ως φυσικά φαινόμενα γιατί κατά τη γνώμη μου επιδιώκεται η αδρανοποίηση του κόσμου κρύβοντάς του την αλήθεια και διασπείροντας και ενισχύοντας τον σκοταδισμό. Παράλληλα επιστρατεύονται «λύσεις» με καλάθια νοικοκυριού, δήθεν επιδόματα για ανακούφιση που ωστόσο παραπλανούν και ευνουχίζουν τη σκέψη. Η αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου δεν είναι τόσο απλή. Έχουν φροντίσει χρόνια τώρα για την καταστολή της γνώσης και αυτό γιατί έτσι η όποια εξουσία μπορεί να ελέγχει τους πολίτες. Η παιδεία που ξεκινάει από τα σπίτια και τα σχολεία χρειάζεται ανθρώπους φωτισμένους, ανθρώπους που θα μεταλαμπαδεύουν τη γνώση αφαιρώντας σταδιακά από αυτήν στερεότυπα που συντηρούν τον ρατσισμό και τον φασισμό και προσθέτοντας ενημέρωση που θα αφορά κατά κύριο λόγο στα ανθρώπινα δικαιώματα.
‘Εχεις πει ότι όλα πρέπει να μάθουμε να τα μοιραζόμαστε, «Όλα είναι ολονών!» Σε μια εποχή όπου τα πρότυπα που προβάλλονται και καλλιεργούνται ως μοντέλο ζωής προς τη νεολαία από το σύστημα με όλα τα μέσα και τους μηχανισμούς που αυτό διαθέτει, ο ακραίος ατομικισμός, το ανταγωνιστικό πρότυπο ανθρώπου και η θεωρία του κοινωνικού δαρβινισμού , η αποχή από τη συλλογική και την αλληλέγγυα δράση, πόσο επικίνδυνα μπορούν κατά τη γνώμη σου να αποβούν για το παρόν και το μέλλον των νέων ανθρώπων και της κοινωνίας και ποια πρέπει να είναι η απάντηση σε αυτά; Ποιος είναι ο δρόμος;
Το σύστημα προφανώς και θέλει να προβάλει τέτοια πρότυπα από νωρίς στα παιδιά και στη νεολαία για να μπορεί να χειρίζεται την κατάσταση και να μη βγαίνουν κοινωνικά μορφωμένοι πολίτες. Με ανησυχεί ιδιαιτέρως αυτό το ζήτημα, ακούω τι γίνεται και στα σχολεία και απογοητεύομαι. Νομίζω ότι θα ήταν καλό να γίνονται δράσεις στα σχολεία από φωτισμένους ανθρώπους από τη στιγμή που το Υπουργείο δεν μπορεί να υπερασπιστεί το παρόν και το μέλλον των παιδιών στον βαθμό που θα θέλαμε. Η δουλειά ξεκινάει απ΄ το σπίτι αλλά ποιό σπίτι όταν η οθόνη παίζει τα γνωστά πρωινάδικα; Έτσι το παιδί σε αρκετές περιπτώσεις δεν λαμβάνει τα ερεθίσματα που χρειάζεται από τους γονείς και από τα σχολεία ώστε να μάθει τις αξίες, τα κοινωνικά νοήματα, να ξέρει τι είναι ρατσισμός, φασισμός, διαφορετικότητα, τι είναι κακοποίηση , αναπηρία κλπ.
Το σχολείο κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να παίρνει θέση όταν βλέπει φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού, ρατσισμού κλπ. και να μπορεί να τα επικοινωνεί όταν χρειάζεται και με τους γονείς. Οι εκπαιδευτικοί νομίζω ότι θα ήταν καλό να επιμορφώνονται για όλα αυτά τα θέματα που προανέφερα ώστε να μπορούν να τα μεταφέρουν και στα παιδιά.
Στις μέρες μας διαπιστώνουμε την προβολή σε σημαντικό βαθμό της μουσικής trap που το ακροατήριό της , ιδιαίτερα στους εφήβους, αγγίζει επικίνδυνα ποσοστά. Θα θέλαμε το σχόλιό σου.
Τα περισσότερα τραγούδια της trap μουσικής έχουν στίχο προβληματικό, κακοποιητικό και ρατσιστικό. Με προβληματίζει πολύ γιατί τα παιδιά έχουν άγνοια του στίχου , σαν να μην καταλαβαίνουν τι ακούνε, σαν να το θεωρούν φυσιολογικό. Πολλές φορές λένε ότι δεν ακούν τον στίχο αλλά τη μουσική των τραπ τραγουδιών. Έχω ακούσει επίσης, περιπτώσεις παιδιών που τους εξηγούν τον στίχο και μετά συνειδητοποιούν τι ακούνε, ότι μιλάει για υποτίμηση της γυναίκας , για το χρήμα , τα πατριαρχικά πρότυπα κλπ. Ωστόσο μετά από συζήτηση καταλαβαίνουν πόσο αυτό επηρεάζει την κοινωνία συνολικά. Χρειάζονται νομίζω «πρόσωπα αρωγοί» που θα μιλάνε στα παιδιά με κατανόηση και αποδοχή και είναι αυτά που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της σκέψης τους, κυρίως γονείς και εκπαιδευτικοί. Πολλές φορές με τρομάζει το γεγονός ότι κανένας δεν τους έχει μιλήσει για αυτά τα θέματα που προβάλλει η συγκεκριμένη μουσική.
Το ερωτικό στοιχείο είναι πρωτεύον στα τραγούδια που ερμηνεύεις, στον στίχο τους. Θα θέλαμε να εστιάσουμε σε αυτό. Ο έρωτας είναι η έξαψη, η απογείωση , το όνειρο αλλά και ο πόνος , η απόρριψη όταν μένει ανεκπλήρωτος ή προδομένος. Ποια θεωρείς ότι είναι η θέση του έρωτα σήμερα στη ζωή των νέων ανθρώπων και όχι μόνο, πώς υπάρχει , πώς εκδηλώνεται και ποιες μορφές παίρνει;
Ο έρωτας υπάρχει πάντα ανά τους αιώνες. Σήμερα ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές έχει αλλάξει ο τρόπος επικοινωνίας (instagram κλπ). Δεν υπάρχει τόσο ο ρομαντισμός όπως παλιότερα με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια. Στα τραγούδια ο έρωτας επικρατούσε, επικρατεί και θα επικρατεί γιατί πιστεύω ότι αυτός μας κρατάει ζωντανούς ακόμα και σε πολύ δύσκολες στιγμές.
Το καθημερινό ημερολόγιο ήταν μια συνήθεια της εφηβείας , της δικής μας και των παλαιότερων γενεών. Τι είναι αυτό που σε έκανε να την ενεργοποιήσεις εδώ και κάποια χρόνια;
Μικρή δεν έγραφα σχεδόν καθόλου στο ημερολόγιο. Έκανα άλλα πράγματα, έπαιζα μπάσκετ, ήμουν συνέχεια έξω. Εδώ και 4 χρόνια περίπου γράφω κάθε μέρα. Είναι ένας τρόπος συνομιλίας με τον εαυτό μου και μια διέξοδος. Γράφω όλα όσα κάνω, σκέψεις, συναισθήματα, συνευρέσεις, συνομιλίες, κάτι που μου κάνει εντύπωση κλπ. Σήμερα θα είσαι κι εσύ μέσα.
Στις συναυλίες σου υπάρχει μια αμεσότητα, μια οικειότητα και μια ζεστασιά που εκπορεύεται από τη σκηνή και αγκαλιάζει το κοινό δημιουργώντας ατμόσφαιρα μιας μεγάλης παρέας. Το ακροατήριό σου περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα ηλικιών, από νέα παιδιά μέχρι προχωρημένους μεσήλικες που σε κάθε εμφάνισή σου σχηματίζουν ενα ενιαίο κοινό που συγκινείται αλλά και γλεντάει με την ψυχή του. Μια τέτοια «κατάσταση» στη διασκέδαση θα μπορούσε άραγε να αποτελέσει αντίδοτο στον κανόνα της μοναχικής διασκέδασης ανθρώπων με ένα ποτό στο χέρι ή καλωδιωμένων με τα ακουστικά τους στο κινητό;
Ναι σίγουρα, αρκετοί άνθρωποι σήμερα ζουν μια εικονική πραγματικότητα και η ζωντανή επαφή των ανθρώπων είναι αναντικατάστατη. Το ότι τόσων διαφορετικών ηλικιών άνθρωποι γλεντούν μαζί σημαίνει ότι κάτι βρίσκουν, κάτι μοιράζονται, κάτι τους αγγίζει.
Ποιος στίχος ή στροφή σε έχει σφραγίσει όλα αυτά τα χρόνια της ενασχόλησής σου με το τραγούδι;
«Γιατί τ΄ άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας» του αγαπημένου Μάνου Ελευθερίου. Και πριν τη γέννησή μας ακόμα καθορίζονται οι προσωπικότητες των ανθρώπων με τα στερεότυπα, τις αρχές, τις αντιλήψεις, την εμφάνιση , το χρώμα των ρούχων –ροζ /γαλάζιο, σε ποιον μοιάζει περισσότερο… Εκεί ξεκινάει η απομάκρυνση από τον αληθινό εαυτό μας και υπερισχύει ο εαυτός που ορίζεται από τους άλλους.
Ποιο γεγονός σε σφράγισε ως δασκάλα και ποιο ως τραγουδίστρια;
Η επικοινωνία μου με τα παιδιά με δίδαξε, με εξέλιξε, με μεγάλωσε, με ωρίμασε, μ’ έκανε να πορεύομαι με την αλήθεια μου. Το αντίστοιχο συμβαίνει και τώρα που είμαι τραγουδίστρια.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Αυτή την ελληνική λέξη μόνο ένας στους δέκα την λέει και την γράφει σωστά
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 13/5
Ξεπεράστηκε κάθε όριο: Χιλιάδες παίρνουν online Proficiency σε 1 ημέρα ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
