Alfavita Newsroom Όπως είναι ήδη γνωστό, στην απόλυση του καθηγητή, που χτύπησε μαθήτρια μέσα στην τάξη, προχώρησε το Υπουργείο Παιδείας την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου μετά από εισήγηση του Περιφερειακού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΔΕ).
Για την υπόθεση, η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως ζήτησε την άμεση εκκίνηση της νόμιμης διαδικασίας, ώστε να αποδοθούν οι προβλεπόμενες κυρώσεις. Έτσι, συνήλθε άμεσα το Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΔΕ), το οποίο εισηγήθηκε την καταγγελία της σύμβασης του εκπαιδευτικού για ανάρμοστη συμπεριφορά. Η εισήγηση έγινε δεκτή από το υπουργείο, υπογράφεται η καταγγελία της σύμβασής του και απολύεται.
Υπενθυμίζεται πως, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ του τύπου, ο καθηγητής που δίδασκε σε ΕΠΑΛ της Αττικής, μετά από λεκτική αντιπαράθεση που είχε με μια 16χρονη μαθήτρια, την χτύπησε 2 φορές. Την πρώτη με ένα χαστούκι και κατόπιν την τράβηξε από τα μαλλιά. Όταν η μαθήτρια ήταν στο πάτωμα, της έδωσε ένα χτύπημα ακόμα.
Συμμαθητές της 16χρονης έσπευσαν για να σταματήσουν τον καθηγητή.
Μετά το περιστατικό ακολούθησε αναστάτωση στο σχολείο και οι καθηγητές προσπάθησαν να βάλουν τον εκπαιδευτικό σε αίθουσα για να τον γλιτώσουν από την οργή των μαθητών. Έπειτα τα παιδιά βγήκαν έξω και του έσπασαν το αυτοκίνητο αναποδογυρίζοντάς το.
Ο καθηγητής φυγαδεύτηκε από άλλη πόρτα, ενώ, συνελήφθη με τη διαδικασία του αυτοφώρου και το πρωί οδηγήθηκε στον εισαγγελέα.
Σύμφωνα με τη μαθήτρια, υπήρξε λεκτική αντιπαράθεση με τον καθηγητή, επειδή δεν της έσβηνε την απουσία.
Όπως καταγγέλλει η 16χρονη, ο καθηγητής συνέχεια της έβαζε απουσίες για αναίτιες, όπως λέει, αφορμές.
Τα παραπάνω σύμφωνα με τα ρεπορτάζ του τύπου.
Για το περιστατικό αλλά και για την «άψε-σβήσε» απόλυση του εκπαιδευτικού παραθέτουμε τρεις ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις
Η μια στάλθηκε στο alfavita.gr και είναι του Αθανάσιου Γρίβα, Διευθυντή του 18 Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου, την άλλη την πήραμε από το antapocrisis.gr και είναι του Πάσχου Λαζαρίδη και η τρίτη ανήκει στον Χρήστο Κάτσικα.
Για πρόλογο χρησιμοποιούμε τα λόγια του τελευταίου: Η κυρίαρχη εκδοχή για τις αιτίες αυτής της κατάστασης προσωποποιεί την αντίθεση μαθητών – καθηγητών και εστιάζει τις ευθύνες, κατά περίπτωση, είτε στη «δυσπροσάρμοστη» προσωπικότητα του μαθητή και στις «ανεπάρκειες και ελλείψεις του οικογενειακού του περιβάλλοντος» είτε στον «άδικο» και «αντιπαιδαγωγό» εκπαιδευτικό που «δεν γνωρίζει να εκτελεί σωστά το λειτούργημά του». Σπάνια ανιχνεύεται στη γενίκευση της κοινωνικής βίας στο σχολείο, στη σχέση ανάμεσα στη βίαιη συμπεριφορά μαθητών ή εκπαιδευτικών και στις σχολικές συνθήκες, στην εξέταση του νοήματος των εκπαιδευτικών πρακτικών που υλοποιούνται, δηλαδή στην ίδια τη δομή και τη λειτουργία του σχολικού συστήματος. Πολύ περισσότερο, διαφεύγει το γεγονός ότι, κάθε φορά που τα επιτελεία του υπουργείου Παιδείας ετοιμάζουν την κατάργηση δικαιωμάτων εκπαιδευτικών και εκπαιδευόμενων, πριν από τον «πόλεμο», κατηγορούν τα θύματά τους για να κάνουν τις παρεμβάσεις τους ευκολοχώνευτες στην κοινή γνώμη.
Αθανάσιος Γρίβας, Σχετικά με το περιστατικό βιαιοπραγίας καθηγητή των ΕΠΑΛ, σε μαθήτρια του σχολείου
Το περιστατικό βιαιοπραγίας καθηγητή των ΕΠΑΛ, σε μαθήτρια του σχολείου αντί να αποτελέσει ευκαιρία για προβληματισμό και συζήτηση, σχετικά με το θέμα της βίας στα σχολεία, λύθηκε με τον ποιο άκομψο τρόπο, με την άμεση απόλυση του καθηγητή, προς ικανοποίηση της κοινής γνώμης, για την άμεση αντίδραση του Υπουργείου.
Η χειροδικία σαν πράξη είναι κατακριτέα, όμως σαν εκπαιδευτικός μάχιμος 33 ετών έχω να παρατηρήσω κάποια θέματα. Γνωρίζουν άραγε γονείς και όσοι βρίσκονται εκτός σχολείου τι γίνεται κάθε μέρα στις τάξεις;
Ένας αναπληρωτής καθηγητής που ποιος ξέρει πόσα χρόνια περίμενε την τοποθέτηση του και από πόσα δυσπρόσιτα σχολεία πέρασε, δεν έχει καμία επιμόρφωση για να μπει στην τάξη πέρα κάποιων τυπικών σεμιναρίων, έτσι για να δικαιολογούμε την ύπαρξη των, και ρίχνεται ξαφνικά, πολλές φορές και στη μέση της χρονιάς μέσα σε ένα τμήμα σχολείου χωρίς κατάλληλα εφόδια διαχείρισης κρίσεων.
Η βιντεοσκόπηση του γεγονότος, που έγινε από άλλους μαθητές ήταν νόμιμη ή μήπως παράνομη;;
από πότε επιτρέπεται η βιντεοσκόπηση με οποιονδήποτε τρόπο από μαθητές;;
Γιατί, αν και πολλές φορές έχει ζητηθεί δεν γίνεται ψυχιατρική εξέταση των μονίμων εκπαιδευτικών ανά 5ετία έστω, να φανούν τα αποτελέσματα που το επάγγελμα δημιουργεί στους εκπαιδευτικούς;; (ΟΙ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ όπως ΕΔΏ , ΈΧΟΥΝ ΚΆΘΕ ΧΡΌΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΉ τους εξέταση από ψυχολόγο)
Αν δεν ήταν αναπληρωτής αλλά μόνιμος εκπαιδευτικός, θα είχε την ίδια αντιμετώπιση; η θα ξεκινούσαν οι ατελείωτες Ε.Δ.Ε; ( κάποιες για πλαστά πτυχία στελεχών εκπαίδευσης…..αργουν ακόμη)
Γιατί δεν ακούσαμε την άποψη του για αυτό τα απαράδεκτο φυσικά από μέρους του περιστατικό; Πώς κρίθηκε χωρίς να ακουστεί έστω η άποψη του;
Τα παιδιά των 16-17 ετών, αγανακτισμένα του έσπασαν και του αναποδογύρισαν το αυτοκίνητο. Αλήθεια είναι βία αυτό ή δικαιολογημένη αγανάκτηση;
Πάντα οι εκπαιδευτικοί έχουν άδικο και για αυτό δεν τους ακούμε;
Τι γίνεται με τη βία που ασκούν οι γονείς των μαθητών σε εκπαιδευτικούς;
Μπορεί κάποιος να μας πει, τρόπους αντιμετώπισης προβατικής συμπεριφοράς 23 εφήβων σε ένα τμήμα από έναν υπεύθυνο καθηγητή;
Αλήθεια τι αντισταθμιστικά μέτρα έχουν ληφθεί για την επαγγελματική εξουθένωση των εκπαιδευτικών;
Θα μπορούσαν αυτά τα παιδιά σε άλλους χώρους μέρη να ονομάζονταν μπαχαλάκηδες ή αναρχικά στοιχεία και να ξεμπερδεύαμε;
Δυστυχώς, χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία,
να ψάξουμε τα αίτια της βίας που αφού εξαπλώνεται γρήγορα στην κοινωνία, έχει εισβάλει και στα σχολεία. Χάθηκε η ευκαιρία να αποδοθούν ευθύνες, σε πολλούς. Εύχομαι, όχι σκόπιμα. ΦΟΒΆΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ Δ/ΝΤΗΣ 18 Δ.Σ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
Πάσχος Λαζαρίδης, Κλωτσοπατινάδα στα θρανία
Το επεισόδιο σε ΕΠΑΛ της Αττικής με χειροδικία καθηγητή προς μαθήτρια η οποία καταγράφεται σε κινητό, φαίνεται να προκαλεί σοκ στην αθώα και απονήρευτη κοινή γνώμη. Ο καθηγητής, σύμφωνα με σημερινά δημοσιεύματα απολύθηκε, ενώ το βίντεο που κυκλοφορεί και προκαλεί αποτροπιασμό στους δημοσιογράφους είναι κομμένο και δεν δείχνει ούτε τι προηγήθηκε, ούτε φυσικά και τι ακολούθησε. Το βίντεο κόβεται τη στιγμή που ο μαθητής σηκώνει την καρέκλα για να χτυπήσει τον καθηγητή, ενώ υπάρχουν μετέπειτα φωτογραφίες από το κατεστραμμένο αυτοκίνητο του δεύτερου.
Δεν πρέπει να πάμε ούτε σπιθαμή πίσω από την απαράβατη και καταστατική παιδαγωγική αρχή ότι δεν νοείται εκπαιδευτικός να σηκώνει χέρι σε μαθητή. Μικρή σημασία έχει αν η μαθήτρια τον αποκάλεσε μαλάκα, αν τον έπιασε πρώτη από το λαιμό, αν του την είχαν στήσει να τον καταγράψουν, αν εκμεταλλεύτηκαν την ταραχή και τη σύγχυσή του, αν, αν, αν… Ο εκπαιδευτικός οφείλει να είναι και επαγγελματίας, και παιδαγωγός. Δεν μπορεί να λύνει τις διαφορές του με ξύλο και δεν επιτρέπεται να βγαίνει εκτός εαυτού.
Η εικόνα από το ΕΠΑΛ Αττικής μας θύμισε ένα άλλο βίντεο, από περιστατικό σε ΕΠΑΛ της Βόρειας Ελλάδας στο οποίο οι ρόλοι είχαν περίπου αντιστραφεί: Μαθητής τραμπουκίζει καθηγήτρια ουρλιάζοντας μπροστά στο πρόσωπό της “σβήσ’ την απουσία μη σε γ….σω”. Η καθηγήτρια διατηρεί την ψυχραιμία της σε επίπεδο απάθειας για μια τάξη που ξεκαρδίζεται στα γέλια, φωνάζει ρυθμικά “μπουνιά – μπουνιά” προς τον συμμαθητή της, και καταγράφει το περιστατικό με κινητό.
Μπορεί να είναι αντιδημοφιλές, αλλά στα παραπάνω περιστατικά που προκαλούν είτε την απέχθεια, είτε τη θλίψη, είτε και τα δύο μαζί, δεν υπάρχουν θύτες, παρά μόνο θύματα.
Θύματα της κρατικής αδιαφορίας, θύματα της εκπαιδευτικής υποβάθμισης.
Γιατί μπορεί η ελληνική κοινωνία να πέφτει κάθε τρεις και λίγο από τα σύννεφα, αλλά η κατάσταση στα σχολεία, και ειδικά στα σχολεία που θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας, είναι τραγική. Κυριαρχεί η εγκατάλειψη και η παραίτηση.
Μαθητές που προορίζονται να γίνουν -στην καλύτερη- ψυκτικοί (σύμφωνα με τη βαθιά ταξική διαπίστωση του Μητσοτάκη για τα παιδιά από το …Περιστέρι), οικογένειες με οικονομικά αδιέξοδα περισσότερα από το μέσο όρο, τεχνική εκπαίδευση παρατημένη στο έλεος του Θεού, από μια πολιτεία που προβληματίζεται για το πώς οι γόνοι της καλής κοινωνίας θα φοιτούν σε πρότυπα, άριστα ή ιδιωτικά σχολεία, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα.
Η εικόνα του καθηγητή που βιαιοπραγεί εναντίον της μαθήτριας, ή του μαθητή που καθυβρίζει και τραμπουκίζει την καθηγήτριά του, είναι η εικόνα των σχολείων που επιφυλάσσει η άρχουσα τάξη στα παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Είναι η εικόνα του αγεφύρωτου ταξικού χάσματος ανάμεσα σε ένα κολασμένο ΕΠΑΛ στο οποίο φοιτούν (ή κάνουν ότι φοιτούν) τα μη προνομιούχα παιδιά και διδάσκουν (ή κάνουν ότι διδάσκουν) εκπαιδευτικοί στο όριο της κατάθλιψης, και σε ένα ονειρικό εκπαιδευτικό περιβάλλον όπου ο γόνος της αστικής τάξης χτίζει το βιογραφικό του για το ξένο Πανεπιστήμιο.
Είναι η εικόνα του ταξικού μίσους των νεοφιλελεύθερων πολιτικών προς το δημόσιο σχολείο, για το οποίο έχουν προαποφασίσει ότι είναι χάλια, ότι είναι μπουρδέλο, ότι δεν γίνεται μάθημα, ότι οι καθηγητές είναι ανίκανοι και οι μαθητές είναι ξύλα απελέκητα.
Και αυτές οι εικόνες θα χρησιμοποιούνται για να εμπεδώνονται όλο και περισσότερο μεταρρυθμίσεις, αξιολογήσεις και νομοσχέδια, που με πρόσχημα την “αυτονομία του σχολείου”, θα κατηγοριοποιούν σχολεία, καθηγητές και μαθητές, θα παραιτούνται από τη συνταγματική υποχρέωση της ισότιμης πρόσβασης όλων των παιδιών σε ποιοτική εκπαίδευση, θα διχοτομούν την κοινωνία σε εκείνους που προορίζονται για να πετύχουν και να κυβερνούν και σε εκείνους που προορίζονται για να αποτύχουν και να κυβερνώνται.
Και μπορεί ως γονείς να έχουμε την κρυφή ελπίδα ότι τα παιδιά μας δεν θα ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, αλλά τα μαθηματικά του κοινωνικού χάσματος είναι αμείλικτα: Λίγοι θα πετύχουν, πολλοί θα αποτύχουν.
Μπορούμε λοιπόν να διαλέξουμε πλευρά, να πάρουμε το μέρος είτε του εκπαιδευτικού που χειροδικεί, είτε της μαθήτριας που βρίζει, είτε του μαθητή που τραμπουκίζει, είτε της καθηγήτριας που τον ανέχεται, για να μην σκεφτούμε ότι για αυτό το απροσμέτρητο χάλι, υπάρχει ένοχος.
Για να μη δούμε, ότι όσοι επί δεκαετίες έχτιζαν την εκπαίδευση της αμάθειας, της αδιαφορίας, της εγκατάλειψης, της απομόρφωσης, σήμερα παριστάνουν τους τιμητές των όσων απαράδεκτων συμβαίνουν στα σχολεία σε όλο και μεγαλύτερη συχνότητα.
Και οι ένοχοι, αντί να λογοδοτήσουν για το χάλι, κουνάνε το δάχτυλο και καγχάζουν για την αξιολόγηση που πρέπει να γίνει και για την κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων ώστε κάθε κομμάτι της κοινωνίας να έχει την εκπαίδευση που του αξίζει.
Χρήστος Κάτσικας, Απειλές και εκβιασμοί «στενεύουν» το σχολείο!
Ενα νέο (αλλά παλαιό, αφού συνέβη πριν κάμποσους μήνες) περιστατικό βίας σε σχολικό χώρο ήρθε στη δημοσιότητα μέσα από ένα βίντεο στο οποίο ανήλικος μαθητής εμφανίζεται να τραμπουκίζει καθηγήτρια για μία... απουσία. Σύμφωνα με τα πλάνα, ο ανήλικος φωνάζει, βρίζει και απειλεί την καθηγήτρια, ζητώντας να σβήσει την «απουσία» που του έβαλε.
Λίγο καιρό πριν, ανάλογο περιστατικό βίας σημειώθηκε από γονέα μαθητή σε βάρος διευθυντή σχολείου των Χανίων, έπειτα από κλήτευση του πρώτου σχετικά με παραβατικά επεισόδια που ενεπλάκη ο γιος του. Ο πατέρας του νεαρού μαθητή προσήλθε στο γραφείο του διευθυντή και κατά την ενημέρωση για τα επεισόδια προέβη σε επίθεση και ξυλοδαρμό του λυκειάρχη και έπειτα εξαφανίστηκε. Παράλληλα, δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που μαθητής στο 1ο ΕΠΑΛ Ρεθύμνου επιτέθηκε και τραυμάτισε τον καθηγητή του, όταν εκείνος του έκανε παρατήρηση, ενώ στο Ρέθυμνο πάλι, στο Γυμνάσιο Συβρίτου, 23χρονος ξυλοκόπησε με μαγκούρα τον διευθυντή του σχολείου, σαν αντίποινα για την τριήμερη αποβολή του μαθητή αδελφού του.
Την ίδια περίπου περίοδο, στη Ρόδο, 18χρονος εξωσχολικός μπήκε μέσα σε σχολείο της πόλης και, όταν ο διευθυντής του σχολείου τού ζήτησε να απομακρυνθεί, ο 18χρονος του επιτέθηκε αιφνιδιαστικά, με μπουνιά στο πρόσωπο, αφήνοντάς τον αιμόφυρτο! Κάμποσα χιλιόμετρα βορειότερα, στην Καστοριά, μετά την ανακοίνωση αποτελεσμάτων των προαγωγικών γραπτών εξετάσεων, μια καθηγήτρια έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από γονέα και διακομίσθηκε τραυματισμένη στο νοσοκομείο της πόλης.
Τα περιστατικά αυτά δεν είναι πρωτοφανή. Εδώ και αρκετά χρόνια, όλο και πιο συχνά, το σχολείο έρχεται στο προσκήνιο της δημοσιότητας, με αφορμή προστριβές, εντάσεις και συγκρούσεις ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και εκπαιδευόμενους.
Οι γονείς… επιτίθενται!
Ωστόσο, αυτό που έχει αυξητική τάση είναι οι καταγγελίες γονέων για εκπαιδευτικούς, τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα ζήτημα που απασχολεί ιδιαίτερα τις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους Π.Ε., τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, αλλά και ίδιο το υπουργείο που είναι ο τελικός αποδέκτης των σχετικών υποθέσεων.
Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από την αγωγή (με αξίωση 50.000 ευρώ) που έκανε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Ανω Βαθέος Σάμου κατά αναπληρώτριας εκπαιδευτικού, που κάλεσε τους μαθητές του σχολείου να υποδεχτούν χωρίς φόβο τα προσφυγόπουλα, τα οποία θα φοιτούσαν στις απογευματινές τάξεις υποδοχής. Επίσης, πρόσφατη είναι η δημόσια διαπόμπευση εκπαιδευτικών στο Κερατσίνι, ύστερα από καταγγελία γονέα σε τηλεοπτική εκπομπή, και παράλληλα η ποινικοποίηση της παιδαγωγικής διαδικασίας με μηνυτήριες αναφορές και καταγγελίες στην Εισαγγελία.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τα πράγματα έχουν αγριέψει με τους γονείς, καθώς έχουν αυξηθεί τα περιστατικά πιέσεων, απειλών αλλά και χειροδικιών γονέων κατά εκπαιδευτικών. Γονείς απειλούν και βρίζουν εκπαιδευτικούς, σε περίπτωση που πιστεύουν πως αδικούν το παιδί τους στη βαθμολογία. Γονείς ζητούν –με θράσος και χωρίς ουσιαστικό λόγο– την αλλαγή τάξης για το παιδί τους, επειδή δεν... τους αρέσει ο εκπαιδευτικός ή κάποιοι συμμαθητές του παιδιού τους.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που εκπαιδευτικοί, αλλά και ολόκληροι Σύλλογοι Διδασκόντων ταλαιπωρήθηκαν επί μακρόν, δαπανώντας πολύτιμο χρόνο για να απαντήσουν σε ανυπόστατες πολυσέλιδες καταγγελίες και ανεδαφικές αιτιάσεις γονέων. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα, όταν τα κίνητρα των γονέων υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες, προσωπικές, ιδεολογικές ή κοινωνικές, τις οποίες ανεύθυνα επιχειρούν -και καταφέρνουν- να μεταφέρουν στον χώρο του σχολείου.
Η εκπαίδευση είναι ο κατά εξοχήν θεσμός που μέσα σε αυτόν αντανακλώνται οι ευρύτερες κοινωνικές παθογένειες, τα σύνθετα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και η κάθε τοπική κοινωνία ξεχωριστά. Οι εκπαιδευτικοί αισθάνονται απροστάτευτοι μπροστά στις καταγγελίες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπροστά στις εριστικές διαθέσεις των γονιών των μαθητών τους. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων μιλάμε για απλά καθημερινά θέματα, που όμως αρκετές φορές παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και συχνά εκπαιδευτικοί σέρνονται σε πειθαρχικά όργανα, ακόμη και στα δικαστήρια.
Τι συμβαίνει;
Είναι φανερό ότι υπάρχει κλονισμός της εμπιστοσύνης των γονέων για το σχολείο, κοντολογίς, διάβρωση του κύρους και της αξιοπιστίας του σχολικού συστήματος. Αν τους ρωτήσουμε ποιος νομίζουν ότι φταίει, η πιο συχνή απάντηση «δείχνει» τον εκπαιδευτικό. Ο εκπαιδευτικός είναι ο εύκολος στόχος. Από την άλλη, στις μαρτυρίες εκπαιδευτικών περιγράφεται μια εκπαιδευτική κόλαση, στην οποία το θύμα είναι ο ίδιος ο εκπαιδευτικός και οι θύτες μαθητές και γονείς. Βεβαίως, οι αναπαραστάσεις των εκπαιδευτικών που μιλούν έχουν σχέση με την πραγματικότητα που βιώνουν, ωστόσο το γεγονός ότι απουσιάζει η ματιά που θα έπαιρνε υπόψη την εκπαιδευτική πολιτική, τις σχέσεις εξουσίας, το κοινωνικό περιβάλλον και πάνω από όλα την κατεύθυνση του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος πριμοδοτεί λανθασμένα συμπεράσματα. Μπερδεύεται η αιτία με το αποτέλεσμα, με συνέπεια η πρώτη να χάνεται. Με αυτόν τον τρόπο, διαβάζοντας κανείς τις μαρτυρίες των εκπαιδευτικών, μπορεί εύκολα να καταλήξει σε ένα λανθασμένο συμπέρασμα, ότι το βασικό πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης είναι η «επιθετικότητα» μαθητών και γονέων εναντίον ανυπεράσπιστων εκπαιδευτικών.
Ωστόσο, μένει στο περιθώριο της συζήτησης ότι οι εκπαιδευτικοί λειτουργούν οι ίδιοι σ’ ένα ασφυκτικό πλαίσιο, κάτω από ολοένα εντεινόμενο έλεγχο, κοντολογίς υφίστανται τον κρατικό καταναγκασμό, αλλά είναι αντικειμενικά και οι βασικοί ιμάντες διοχέτευσής του στον μαθητικό πληθυσμό, καθώς είναι «θεσμικά» υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουν προς τους μαθητές τους ένα μίνιμουμ από την εξουσία που τους παρέχει η θέση τους στο σχολείο (διδασκαλία ορισμένης ύλης, εξέταση, βαθμολογία, απουσίες, ποινές κ.λπ.), πρακτική που δημιουργεί «αυτεπαγγέλτως» αντιθέσεις, σε κάποιες περιπτώσεις εκρηκτικές.
Η κυρίαρχη εκδοχή για τις αιτίες αυτής της κατάστασης προσωποποιεί την αντίθεση μαθητών – καθηγητών και εστιάζει τις ευθύνες, κατά περίπτωση, είτε στη «δυσπροσάρμοστη» προσωπικότητα του μαθητή και στις «ανεπάρκειες και ελλείψεις του οικογενειακού του περιβάλλοντος» είτε στον «άδικο» και «αντιπαιδαγωγό» εκπαιδευτικό που «δεν γνωρίζει να εκτελεί σωστά το λειτούργημά του». Σπάνια ανιχνεύεται στη γενίκευση της κοινωνικής βίας στο σχολείο, στη σχέση ανάμεσα στη βίαιη συμπεριφορά μαθητών ή εκπαιδευτικών και στις σχολικές συνθήκες, στην εξέταση του νοήματος των εκπαιδευτικών πρακτικών που υλοποιούνται, δηλαδή στην ίδια τη δομή και τη λειτουργία του σχολικού συστήματος. Πολύ περισσότερο, διαφεύγει το γεγονός ότι, κάθε φορά που τα επιτελεία του υπουργείου Παιδείας ετοιμάζουν την κατάργηση δικαιωμάτων εκπαιδευτικών και εκπαιδευόμενων, πριν από τον «πόλεμο», κατηγορούν τα θύματά τους για να κάνουν τις παρεμβάσεις τους ευκολοχώνευτες στην κοινή γνώμη.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 11/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
