Στην παρουσίαση του νομοσχεδίου για την – μεταξύ άλλων διατάξεων – ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών η κ. Κεραμέως επιστράτευσε τα «μεγάλα μέσα», τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη. Ίσως το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης έκρινε πως η συνδρομή του πρώτου τη τάξει πολιτικού αντρός να καθιστούσε πειστικότερο το αφήγημα για τους κακούς εκπαιδευτικούς που χρειάζονται βελτίωση. Ίσως και ο πρωθυπουργός να ήθελε να θυμίζει στο συντηρητικό του ακροατήριο ότι είναι πρωτοστάτης και υπέρμαχος του «αγαθά κόποις κτώνται» (την ίδια ημέρα που υποσχέθηκε δωροκάρτα 150 ευρώ σε όποιον νέο 18-25 ετών κάνει το αντικόβιντ εμβόλιο – πάρτε το σαν χιούμορ).
Στην εν λόγω φιέστα, που ευτυχώς πλαισιώθηκε από τις διαμαρτυρίες εκπαιδευτικών και γονέων, ο πρωθυπουργός είπε ότι «δεν μπορούν και δεν πρέπει να πάνε όλοι κατ’ ανάγκη στο Πανεπιστήμιο». Κάποιοι χαρακτήρισαν τη δήλωσή του κυνική. Άλλοι είπαν ότι έτσι είναι, τι να κάνουμε, το Πανεπιστήμιο δεν είναι για όλους. Τι από τα δύο ισχύει;
Στην πραγματικότητα ισχύουν και τα δύο, ανάλογα με το ποιοι το λένε, τι εκπροσωπούν και τι ευαγγελίζονται. Π.χ. η μεγάλη εργοδοσία πιστεύει το δεύτερο, γιατί αυτό τη συμφέρει. Αλίμονο αν γεμίσουμε με στρατιές μορφωμένων προσοντούχων πολιτών που θα απαιτούν απολαβές αντίστοιχες των προσόντων τους. Η Εξουσία (η οποία πρακτικά περίπου ταυτίζεται με τη μεγάλη εργοδοσία) επίσης δεν ενθουσιάζεται στην ιδέα μιας κοινωνίας με υψηλό πνευματικό επίπεδο. Για αυτούς ναι, δεν μπορούν όλοι, και κυρίως δεν πρέπει, να πάνε στο Πανεπιστήμιο.
Φυσικά ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μας πει ότι μιλάει ως εκπρόσωπος (ή μέλος) της εργοδοσίας και της εξουσίας, αλλά ως πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων κλπ κλπ. Ως πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων λέει λοιπόν ανερυθρίαστα ότι δεν πρέπει να πάνε όλοι στο Πανεπιστήμιο. Γιατί; «Γιατί θα σπουδάσουν κάτι που τους αρέσει αλλά δεν θα βρουν δουλειά», είναι η απάντηση. Και το ερώτημα είναι: Η Πολιτεία τι κάνει ώστε οι πολίτες να μπορούν να κάνουν τη δουλειά που τους αρέσει; Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει για όλους (πράγμα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση), πώς να δεχτούμε ότι δεν γίνεται παρά για ελάχιστους;
«Δεν μπορούν όλοι να πάνε στο Πανεπιστήμιο». Ακούσαμε μια πιθανή σοβαρή ερμηνεία από τον κ. Πρωθυπουργό και όσους ανακυκλώνουν τον ίδιο αφορισμό; Όχι. Γιατί μια σοβαρή ερμηνεία π.χ. θα έθετε τον δάχτυλον επί τον τύπον των ήλων του εκπαιδευτικού συστήματος, των σοβαρών ανεπάρκειών του, των αιτιών που δεν το καθιστούν ελκυστικό για την πλειοψηφία των μαθητών. Και φυσικά μια σοβαρή ερμηνεία δεν θα μπορούσε να παραβλέψει τις ταξικές ανισότητες που εν πολλοίς ευθύνονται για το ότι «δεν μπορούν όλοι να πάνε στο Πανεπιστήμιο».
Τι κάνει λοιπόν ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση; Απλά …διαπιστώνει το πρόβλημα. Και το μετατρέπει σε πρόβλημα των άλλων. Και σε ιδεολόγημα. Και προσπαθεί μέσω αυτού να νομιμοποιήσει την πολιτική επιλογή δημιουργίας ενός φτηνού και ει δυνατόν πειθήνιου εργατικού δυναμικού, που θα δουλεύει πολύ, θα πληρώνεται ελάχιστα και δεν θα διαμαρτύρεται καθόλου. Δίπλα σε αυτό, θα στοχοποιήσει και τους εκπαιδευτικούς, ενώ δεν θα δώσει δεκάρα τσακιστή για την αναβάθμιση των υλικοτεχνικών υποδομών ή για επαρκείς διορισμούς. Παλιά συνταγή, δοκιμασμένη.
Εγώ πάντως θα έλεγα, με λίγη καλοκαιρινή θυμηδία, ότι δεν μπορούν και δεν πρέπει όλοι κατ’ ανάγκη να γίνουν πρωθυπουργοί.
*Χρήστος Σουρουλής
Φιλόλογος Πειραματικού ΓΕΛ Ρεθύμνου
Πρώην αιρετός ΠΥΣΔΕ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 19/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
