Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε την αίσθηση ότι έχει συμπυκνωθεί ο χρόνος. Είναι από εκείνες της περιόδους της ζωής που ο οργανισμός νιώθει τα γεγονότα να συμβαίνουν πιο γρήγορα από όσο μπορεί να επεξεργαστεί. Αυτό θα μπορούσε να μην είναι άσχημο (για παράδειγμα κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβαίνει σε κάποια/ον που ερωτεύεται) εάν στα γεγονότα που τρέχουν, δεν έμπλεκαν και κάποια αρπακτικά που έχουν βασίσει την ύπαρξή τους στο ξεζούμισμα άλλων πλασμάτων που ζουν (μόνο) χωρικά κοντά τους. Σε αυτό εδώ το κείμενο λοιπόν θέλουμε να θυμηθούμε δύο (από τις πολλές) αποφάσεις των εκπροσώπων της εξουσίας στον τομέα την παιδείας και στη συνέχεια να ξεδιπλώσουμε κάποιες σκέψεις που μας γεννήθηκαν βιώνοντας αυτές τις αποφάσεις. Γιατί στον καιρό του σκάι και της καθημερινής πρώτα βιώνουμε τις αποφάσεις της κυβέρνησης και μετά μαθαίνουμε πόσο πρόκειται να βελτιώσουν την κάκιστη1 ζωή μας.
Θα ξεκινήσουμε από την πιο πρόσφατη και θα συνεχίσουμε με την παλαιότερη χρονολογικά απόφαση. Τις προηγούμενες εβδομάδες λοιπόν, το υπουργείο παιδείας κοινοποίησε μία οδηγία που ανοίγει ακόμα παραπάνω την ψαλίδα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ανάμεσα στα παιδιά των ιδιωτικών σχολείων και σε αυτά των δημοσίων. ‘Συμβούλεψε’ τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία να βιντεοσκοπούν το μάθημα (παραβιάζοντας τα προσωπικά δεδομένα χιλιάδων μαθητών και εκπαιδευτικών), ώστε να το παρακολουθούν ζωντανά τα παιδιά που δεν πηγαίνουν στο σχολείο, διότι συζούν με άτομο σε ευπαθή ομάδα. Προς τιμή τους η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών και των σχολείων στη δημόσια εκπαίδευση, δεν δέχονται να εφαρμόσουν αυτό το οργουελικό μέτρο. Συγχρόνως πασχίζουν, χωρίς καμία σοβαρή οδηγία από πλευράς υπουργείου, να λειτουργήσουν τα σχολεία παρέχοντας εκπαίδευση με τον ίδιο αριθμό δασκάλων και καθηγητών, στις ίδιες αίθουσες αλλά με διπλάσια πλέον τμήματα αφού πρέπει να τηρούνται οι αποστάσεις και ο ανώτατος αριθμός των 15 μαθητών ανά αίθουσα.
Το αποτέλεσμα είναι στα δημόσια σχολεία να κάνουν οι μαθητές μάθημα μέρα παρά μέρα (στη μισή ταχύτητα από την πλήρη προ καραντίνας), ώστε να είναι μισοί μισοί στην τάξη.
Από την άλλη πλευρά στην πλειονότητα των ιδιωτικών σχολείων, οι εργοδότες δε “συμβουλεύουν” αλλά υποχρεώνουν τους εκπαιδευτικούς τους να χρησιμοποιούν τις κάμερες, απειλώντας άμεσα ή έμμεσα με απόλυση αν δε δεχτούν. Με αυτόν τον τρόπο το μάθημα γίνεται με την πλήρη ταχύτητα είτε χρησιμοποιώντας τις κάμερες από την τάξη για τους μαθητές που λείπουν, είτε (αν δεν χρησιμοποιούν κάμερα στην τάξη) εφευρίσκοντας πατέντες και δημιουργώντας σύνθετα προγράμματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε το μάθημα με τη χρήση κάποιας πλατφόρμας τις ‘κενές’ μέρες του κάθε παιδιού, καθώς και τη χρησιμοποίηση κάθε διαθέσιμου εκπαιδευτικού στο σχολείο, ώστε να αναπληρώνονται οι ώρες στα μισά τμήματα που ο δάσκαλος δεν μπορεί να τα έχει, αφού εκείνες τις ώρες κάνει μάθημα στα άλλα μισά. Πλήρης και βάλε η ταχύτητα μαθημάτων στα ιδιωτικά, μισή και ούτε στα δημόσια. Και αναφερόμαστε σε αυτόν τον (ενάμιση για γυμνάσια-λύκεια) μήνα που άνοιξαν τα σχολεία και για πολλούς είναι οδηγός για την επόμενη σχολική χρονιά, στην οποία είναι αρκετά πιθανό (εάν συνεχιστούν τα επόμενα κύματα του ιού) να χρησιμοποιηθούν από τα σχολεία τα ίδια μοντέλα.
Οι (μη) οδηγίες του υπουργείου λοιπόν έρχονται να συμπληρώσουν μία από τις πολλές εξοργιστικές αποφάσεις, που πήρε την προηγούμενη περίοδο. Ήταν τότε, πριν από το Πάσχα και εν μέσω καραντίνας, όταν στα περισσότερα δημόσια σχολεία οι εκπαιδευτικοί πάλευαν να βρουν λειτουργικούς τρόπους για να κάνουν ή να στέλνουν τα μαθήματα από σχολεία χωρίς εξοπλισμό σε παιδιά επίσης χωρίς τα απαραίτητα τεχνολογικά εργαλεία, λόγω φυσικά δυσμενούς οικονομικής κατάστασης και των σχολείων και των οικογενειών2. Σε αυτό το σημείο είναι αξιοσημείωτη η αργόσυρτη ταχύτητα της πλατφόρμας e-class (όπου ανέβαζαν τα μαθήματα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές), που στην πραγματικότητα δεν μπορούσε να είναι λειτουργική για το σύνολο των παιδιών της χώρας. Την ίδια περίοδο στα ιδιωτικά, χωρίς πολλά πολλά3, είχε ξεκινήσει ήδη από την πρώτη εβδομάδα της καραντίνας μάθημα μέσω τηλεδιασκέψεων. Αρχικά το υπουργείο έδινε οδηγία για να μην προχωρήσουν τα σχολεία στην ύλη και ξαφνικά λίγες μέρες πριν το Πάσχα έκλεισε το μάτι στους σχολάρχες (ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων), επιτρέποντάς τους να ικανοποιήσουν παραπάνω τους πελάτες τους, δίνοντας το δικαίωμα να προχωρήσουν κανονικά στην ύλη του κάθε μαθήματος.
Επαναλαμβάνουμε, δύο φορές μέσα σε αυτήν την περίοδο πολλαπλές ταχύτητες ποσοτικά και ποιοτικά για τα παιδιά των ιδιωτικών σε σχέση με αυτά των δημοσίων. Άλλος θεός για τα παιδιά που οι γονείς τους έχουν να πληρώσουν.
Έχουμε την εντύπωση ότι τα ιδιωτικά με την ύπαρξή τους (που και με αυτή έχουμε θέμα αλλά δεν είναι της ώρας να αναπτύξουμε ) πουλάνε μία εγγυημένη ποιότητα εκπαίδευσης, αλλά όχι μεγαλύτερη ποσότητα από τα σχολεία του δημοσίου. Επίσης ξέρουμε ότι ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης στα παιδιά όλης της επικράτειας, είναι εξασφαλισμένες από το σύνταγμα της κατά τ’άλλα δημοκρατικής (τι πλάκα που έχει η συνήθεια να χρησιμοποιούμε ακόμα κάποιες λέξεις όπως αυτή!) χώρας που ζούμε…
Με την παρούσα ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση το βασικό αυτό δικαίωμα για όλα τα νέα άτομα της κοινωνίας έχει καταστρατηγηθεί εντελώς και το θεωρούμε μεγάλο αγκάθι και πρόκληση στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Με αφορμή τα παραπάνω θα θέλαμε να κλείσουμε με κάποιες σκέψεις που μας έχουν γεννηθεί σε αυτή τη δύσκολη και το λιγότερο (όπως θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε) περίεργη εποχή.
Σκεφτόμαστε όλη αυτήν τη νέα κατάσταση με τις αποστάσεις και τα μισά παιδιά ανά τμήμα, η οποία θα μπορούσε να λυθεί εάν υπήρχαν διπλάσιοι χώροι στα σχολεία που πρέπει να χωριστούν τα τμήματα και φυσικά διπλάσιοι δάσκαλοι/ες. Ούτε κάμερες ούτε πλατφόρμες ούτε τίποτα. Μήπως λοιπόν είναι θαυμάσια ευκαιρία για να διαμορφωθεί και να πλαισιωθεί ακόμα μία φορά, αίτημα από τον εκπαιδευτικό κλάδο για μικρές τάξεις μέχρι 15 μαθητών και προσλήψεις νέων δασκάλων; Ουτοπία στον ζόφο που ζούμε, το καταλαβαίνουμε, όμως για σκεφτείτε να συνεργάζονταν οι εκπαιδευτικοί από τη βάση τους με οριζόντιες δομές και συλλόγους, αυτοί να συνεννοούνταν μεταξύ τους και να θέτανε στους γονείς, και στην υπόλοιπη κοινωνία ένα μοντέλο σχολείου που θα λειτουργούσε προς μία ποιοτική εκπαίδευση που θα έκανε την κρίση ευκαιρία, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να αναπτυχθούν πιο ήρεμα, εκτονωμένα και μορφωμένα παιδιά σε όλη την επικράτεια και όλες τις γειτονιές. Το σκεπτικό και η ουσία μίας τέτοιας πρότασης θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με όλες αυτές τις ανεκδιήγητες αποφάσεις της ηγεσίας του υπουργείου παιδείας. Γιατί για πολλούς από εμάς εκπαιδευτικούς και μη, τα παιδιά δεν είναι δοχεία γνώσεων και τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί δεν αξιολογούνται με βάση εξετάσεις που έχουν φτιαχτεί με πολύ συγκεκριμένες νεοφιλελεύθερες κουλτούρες (βλ. δείκτες ΟΟΣΑ, διαγωνισμούς μαθηματικών PISA κλπ.). Για εμάς η παιδεία, η κοινωνικοποίηση και η ανάπτυξη(νοητική, συναισθηματική και σωματική) του νέου ατόμου έρχεται μέσα από την σχέση, από την ανθρώπινη επαφή (του παιδιού με τον δάσκαλο/α και του παιδιού με τα άλλα παιδιά), σε ήρεμο και ευχάριστο περιβάλλον με πλούσια ερεθίσματα από τη φύση και με τη συνδρομή της τεχνολογίας ως εργαλείο μας. Όχι κάτω από κάμερες, μέσα από οθόνες, με αγχωμένους εκπαιδευτικούς που πρέπει να αποδεικνύουν την αξία τους με ανταγωνιστικούς όρους και σχολεία που τρέχουν να βρουν χρηματοδοτήσεις (δυστυχώς είναι και αυτό στα σχέδιά τους) στην ελεύθερη αγορά. Η σχολική τάξη είναι μία αγκαλιά η οποία δεν γίνεται να δημιουργηθεί και να ζήσει με μία κάμερα από πάνω της (όπως εύστοχα σημείωσε έμπειρος εκπαιδευτικός σε ένα εξαιρετικό κείμενο που δημοσίευσε πρόσφατα: Γιώργος Θαλάσσης, Όχι στη μαγνητοσκόπηση του μαθήματος).
Και κάπως έτσι βρίσκουμε στην υπόθεση της παιδείας πολλά κοινά με εκείνη της υγείας. Και επειδή τα όνειρα δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας τα κλέψουν, πόσο όμορφο θα ήταν αν κατέβαινε ο κόσμος στους δρόμους μέχρι να του παρέχουν δημόσια δωρεάν ποιοτική υγεία και παιδεία για όλες και όλους!
Ουτοπία ναι. Όμως θα μπορούσε να υπάρξει πιθανότητα να συμβεί, πολύ απλά γιατί έχει γίνει πια ξεκάθαρο ότι δεν συμφέρει την πλειοψηφία το παράλογο που μας έχει γίνει συνήθεια. Δεν μας συμφέρουν εμάς τους πολλούς και τις πολλές η ανύπαρκτη προληπτική ιατρική και η έλλειψη ΜΕΘ, αλλά ούτε και τα υποβαθμισμένα σχολεία των πολλών παιδιών που προχωράνε με μισή ταχύτητα, δίχως εξοπλισμό και χωρίς να υπάρχει διαχρονικά επαρκής αριθμός δασκάλων με το ξεκίνημα της χρονιάς4.
Πόσο θαυμάσια θα ήταν εάν βγαίναμε στους δρόμους με αιτήματα σαν:
- ΕΠΙΤΑΞΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ
- ΜΟΝΙΜΕΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΩΝ
και δεν επιστρέφαμε σπίτια μας παρά μόνο εάν ικανοποιούνταν! Φαντάζεστε πόσο θα άλλαζε η ζωή για εμάς; Τους πολλούς και τις πολλές, της από τα κάτω τάξης αυτού του κόσμου!
Ιδιωτικοί Δημόσιοι Επισφαλείς Εκπαιδευτικοί ς
ΙΔΕΕς
1Κάκιστος: υπερθετικός βαθμός του κακός. Αντίθετο: άριστος.
2Να πούμε εδώ ότι σε πολλά σχολεία όπου τα παιδιά τρώγανε στο σχολείο, οι εκπαιδευτικοί έκαναν το ακόμα πιο στοιχειώδες, να μοιράζουν γεύματα στα σπίτια των παιδιών που ξέραν ότι υπάρχει δυσκολία ακόμα και στην εξασφάλιση τροφής.
3Με αυτή τη φράση εννοούμε ότι τα παιδιά των ιδιωτικών από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο και μερικοί μαθητές/τριες των δημοσίων στο γυμνάσιο και στο λύκειο, ξεκίνησαν να κάνουν τηλε-μαθήματα χωρίς καμία παιδαγωγική συζήτηση για αυτό το νέο εργαλείο, απλώς για να κρατήσουν την πελατεία τους οι μεν ιδιοκτήτες ιδιωτικών και να θολώσουν την κοινή γνώμη οι αποφάσεις του υπουργείου. Τα τηλε-μαθήματα αποτελούν ένα ξεχωριστό θέμα από μόνο του. Έγινε ξεκάθαρο πάντως ότι για μία ακόμα φορά τα παιδιά έγιναν θύματα στον βωμό των ανταγωνισμών των ενηλίκων.
4Μην ξεχνάμε ότι όπως και με την απαξίωση της υγείας, με ανάλογο τρόπο και στην παιδεία οι περισσότεροι από τους μισούς δασκάλους είναι αναπληρωτές, δηλαδή ανασφαλείς εργασιακά και πολύ μεγάλο ποσοστό αναλαμβάνει τάξη Νοέμβριο, Δεκέμβριο ακόμα και αργότερα εδώ και πολλά χρόνια.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
