Alfavita Newsroom Μέσα στον ορυμαγδό κακών ειδήσεων για την εκπαίδευση που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα (βλέπετε ψήφιση κατά σειρά Υ.Α. Φ12/657/70691/Δ1/26-4-2016, Π.Δ. 79/2017 και Ν. 4512/2018) ίσως να διαφεύγει στους περισσότερους από εμάς και κυρίως τους συναδέλφους της φυσικής αγωγής ένα, όχι μικρότερης, κατά την γνώμη μου, θέμα που αφορά την μη συνέχιση, με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, ενός άκρως επιτυχημένου προγράμματος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής το πρόγραμμα «Kids' Athletics - Aγαπώ τον Αθλητισμό», που διεξαγόταν από το 2010 στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, θα πρέπει επιγραμματικά να αναφέρουμε τι αφορά το πρόγραμμα αυτό: Υπό την αιγίδα και οικονομική κάλυψη του υπουργείου παιδείας η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή διοργάνωνε στο Παναθηναϊκό Στάδιο το παραπάνω πρόγραμμα που αφορά διδακτικές επισκέψεις με αθλητικό, βιωματικό και επιμορφωτικό περιεχόμενο. Σκοπός του προγράμματος ήταν να έρθουν τα παιδιά πιο κοντά – μέσω της εξάσκησης – με τα αγωνίσματα του στίβου, του μπάσκετ και του βόλεϊ, αλλά και να τους προσφέρει, μέσω ενός σύγχρονου συστήματος αυτόματης ξενάγησης, πλούσιο εκπαιδευτικό – πληροφοριακό υλικό για την ιστορία του Παναθηναϊκού Σταδίου, στο οποίο αναβίωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες το 1896.
Στο τέλος τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν την ειδική αίθουσα με τις δάδες και τις αφίσες όλων των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και να παρακολουθήσουν στιγμιότυπα και συγκινητικές σκηνές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, να «περιηγηθούν» στα προγράμματα του Multimedia Touch Screen Table και να συμμετάσχουν ομαδικά σε ένα ερωτηματολόγιο Ολυμπιακής Παιδείας, που έχει προετοιμαστεί για την κάθε ηλικιακή κατηγορία των μαθητών.
Η συμμετοχή στο πρόγραμμα ήταν εντελώς δωρεάν, με αποτέλεσμα να είναι περιζήτητο και να το έχουν παρακολουθήσει μεγάλο πλήθος μαθητών από πολυάριθμα σχολεία από όλη την Ελλάδα.
Το πρόγραμμα γινόταν με τη συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο έβγαζε εγκύκλιο στην αρχή κάθε χρονιάς στα Δημοτικά για να το παρακολουθήσουν, ενώ έκανε απόσπαση σε καθηγητές φυσικής αγωγής που ήταν Ολυμπιονίκες ή Παγκόσμιοι Πρωταθλητές, για να διδάξουν στα παιδιά τα αθλήματα.
Ενώ λοιπόν το πρόγραμμα αυτό τόσα χρόνια, γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία και αθρόα συμμετοχή, φέτος το Υπουργείο Παιδείας δεν μοίρασε τη σχετική εγκύκλιο στα σχολεία και δεν προχώρησε ούτε στις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών. Άραγε η ενέργειά του αυτή θα μπορούσε να ενταχθεί και αυτή στην προσπάθεια της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης εξοικονόμησης πόρων; Φτάσαμε λοιπόν τόσο χαμηλά; Δεν είμαστε σε θέση να διοργανώσουμε ούτε ένα καινοτόμο πρόγραμμα στο χώρο της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού, προκειμένου να μην χαλάσουμε κανένα ευρώ παραπάνω;
Έχω την γνώμη πως το Υπουργείο, εφόσον έχουμε φτάσει σ’ αυτό το σημείο οικονομικής εξαθλίωσης, θα μπορούσε να εξοικονομήσει τους πόρους που χρειάζονται για την υλοποίηση του προγράμματος αυτού περιορίζοντας δαπάνες από άλλες, κατά την γνώμη μου, λιγότερο σημαντικές για την εκπαίδευση και τους μαθητές δράσεις, με μικρότερη απήχηση και αποδοχή στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Με ποιο δικαίωμα το Υπουργείο στερεί από τους μαθητές των Δημοτικών σχολείων, που δεν είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν έως τώρα στο πρόγραμμα αυτό, την εμπειρία να παρακολουθήσουν και να συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα Ολυμπιακής εκπαίδευσης, που δυστυχώς δεν υπάρχει στα σχολεία; Με ποιό δικαίωμα αποφασίζει το Υπουργείο την μη συνέχιση ενός επιτυχημένου προγράμματος;
Οι παλαιότεροι από εμάς τους καθηγητές φυσικής αγωγής θα θυμόμαστε το μάθημα της Ολυμπιακής παιδείας, που είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα των σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πόσο μεγάλη απήχηση και συμμετοχή εκ μέρους των μαθητών είχε. Η γράφουσα είχε την τύχη να υπηρετήσει το παραπάνω μάθημα - πρόγραμμα ως αναπληρώτρια, μέχρι που διεκόπη η διδασκαλία του. Γιατί άραγε; Τι ρωτάω τώρα. Μα για να μην χρειαστεί να γίνουν διορισμοί μονίμων καθηγητών φυσικής αγωγής, εφόσον θα θεσμοθετούνταν η διδασκαλία του μαθήματος. Η ίδια πάντα ιστορία. Πρώτα η εξοικονόμηση και τελευταία η έστω και επαρκής εκπαίδευση των μαθητών της πατρίδας μας. Ας σημειωθεί ότι το μάθημα της Ολυμπιακής παιδείας υπήρχε στα σχολεία στην εποχή των παχιών αγελάδων, πριν από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, όμως προτιμήθηκε η κατασπατάληση πακτωλού χρημάτων για άλλες «δουλειές» ή επί το ορθότερον «business», παρά η δημιουργία ενός κουμπαρά για την εξασφάλιση της συνέχισης ενός τόσο επιτυχημένου μαθήματος.
Για να επανέλθουμε όμως στο θέμα μας. Ποιός άραγε ο λόγος που το Υπουργείο αποφάσισε την μη συνέχιση και φέτος ενός τόσο επιτυχημένου και καινοτόμου προγράμματος; Δεν μπήκε καν στον κόπο να μας εξηγήσει τον λόγο.
Έχω την εντύπωση πως ίσως στη μέση μιας ανηλεούς επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, μας διαφεύγει και μία παραπλεύρως εκτυλισσόμενη επίθεση σε προγράμματα, μαθήματα παιδαγωγικές δράσεις και εκδηλώσεις, με τον επιχειρούμενο οικονομικό μαρασμό που οφείλεται στην ελλειπή ή καθόλου χρηματοδότησή τους.
Καταλήγω στο παραπάνω συμπέρασμα, διότι δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου και διορθώστε με αν κάνω λάθος, και καμιά σφοδρή διαμαρτυρία προς το Υπουργείο, μεταξύ άλλων, και για το εν λόγω πρόγραμμα – δράση, προερχόμενη κυρίως είτε από την επιστημονική μας ένωση, των καθηγητών φυσικής αγωγής, είτε από διαφόρους συλλόγους και σωματεία μας.
Τους αναγνωρίζω το ελαφρυντικό της ενασχόλησης με σπουδαιότερα πράγματα και υποθέσεις, όπως την προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τα σε στενή έννοια υπηρεσιακά συμφέροντα του κλάδου μας. Όμως, κατά την γνώμη μου, ίσως θα έπρεπε να το επιχειρήσουν αυτό, προσπαθώντας να προστατεύσουν και τα σε ευρεία έννοια εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά μας συμφέροντα, τα οποία περιχαρακώνονται με την πραγματοποίηση επιτυχημένων, με απήχηση στην κοινωνία και καινοτόμων προγραμμάτων. Η θωράκιση τέτοιων προγραμμάτων και η προσπάθειά μας να γίνουν θεσμός, αποτελεί κατά την γνώμη μου, την καλύτερη ενέργεια που θα μπορούσαμε να κάνουμε ως γυμναστές, για να ενδυναμώσουμε την απήχησή μας στην κοινωνία. Αν εμείς που μας αφορά δεν υπερασπιστούμε δράσεις και προγράμματα που άπτονται της επιστημονικής μας υπόστασης και σηματοδοτούν την συμμετοχή μας στην εκπαίδευση των μαθητών, ποιοι θα το κάνουν;
Ίσως διαφεύγει σε πολλούς και δεν το αντιλαμβάνονται, ότι ήδη εδώ και δύο – τρία χρόνια ο θεσμός του σχολικού αθλητισμού δέχεται πολλά χτυπήματα κάτω από τη μέση. Πολλά προγράμματα δεν διενεργούνται και πολλά φυτοζωούν λόγω ελλειπούς χρηματοδότησης. Ποιός άραγε είναι ο σκοπός του Υπουργείου; Μα η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη υποβάθμιση του θεσμού αυτού και μέσω αυτού της αναγκαιότητας για ποιοτική και αναβαθμισμένη φυσική αγωγή των μαθητών με έμμεσο αποτέλεσμα, ω του θαύματος, ο ίδιος παρονομαστής, η μόνιμη επωδός, η υποχρέωση για λιγότερους ή καθόλου διορισμούς μονίμων ή και αναπληρωτών εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής.
Οι συστάσεις του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση να υλοποιούνται και όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν, γαία πυρί μιχθήτω για το Υπουργείο. Για εμάς όμως; Εμάς που ως γυμναστές μας αφορά άμεσα; Θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια; Θα μπορούσε να μου απαντήσει κάποιος: Με τι κάθεσαι τώρα και ασχολείσαι, εδώ δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε, γυρνάμε εμείς και όλες οι ειδικότητες σε τέσσερα και πέντε σχολεία για να καλύψουμε το ωράριό μας, δεν έχουμε υπολογιστές να κάνουμε σωστά την δουλειά μας, δεν έχουμε ούτε καν ντουλαπάκι να βάλουμε τα σύνεργα της δουλειάς μας κλπ και θα ασχοληθούμε τώρα με τον μαρασμό του σχολικού αθλητισμού;
Αυτό θέλουν συνάδελφοι να κάνουμε και με αυτόν τον τρόπο θέλουν να σκεφτόμαστε. Να μην ασχολούμαστε με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του επαγγέλματός μας, προσπαθώντας να περισώσουμε τα πιο βασικά για την αξιοπρεπή άσκηση του διδακτικού και παιδαγωγικού μας έργου. Να μην ασχολούμαστε με θέματα που ανεβάζουν την ποιότητα του εκπαιδευτικού μας έργου και αναδεικνύουν την δουλεία μας στην κοινωνία, γιατί μέσω θεσμών, όπως και ο σχολικός αθλητισμός, ανοίγεται το σχολείο στην κοινωνία και επιτυγχάνεται η αναβάθμιση του σχολείου, αυτού καθαυτού, και μαζί με αυτό και του ρόλου μας ως εκπαιδευτικών.
Θα μπορούσαν πολλοί να μου πουν και μεταξύ αυτών και οι συνδικαλιστικές και επιστημονικές μας ενώσεις: Άσε τώρα να σκεφτούμε πως θα αντιμετωπίσουμε αυτό που μας έρχεται με την αξιολόγηση. Εμείς τώρα έχουμε να αξιολογηθούμε. Εμείς που αμειβόμαστε με πακτωλό χρημάτων, που δεν έχουμε πάρει πτυχίο και πολλοί από εμάς και μεταπτυχιακό, που καθόμαστε και δεν δουλεύουμε, που βγαίνουμε από το σπίτι μας και πηγαίνουμε με τα πόδια στη δουλεία μας, που γυρνάμε ξεκούραστοι στο σπίτι μας και μπορούμε να ασχοληθούμε άνετα και με άλλα αντικείμενα, αφού κάτσαμε στο σβέρκο της κοινωνίας και πρέπει να τιμωρηθούμε. Πως; αυτά αφήνει να εννοηθούν το Υπουργείο; Αγαπητοί συνάδελφοί μου το γνωρίζω. Πως αλλιώς θα έρθει σαν ώριμο φρούτο η σκληρή αξιολόγησή μας με την πλήρη συγκατάθεση της κοινωνίας; Μιας καθημαγμένης από τα μνημόνια και παραπλανημένης κοινωνίας που απαιτεί την κεφαλί μας επί πίνακι; Σωστά όλα αυτά, αλλά εμείς τι κάνουμε; Πως πρέπει να αντιδράσουμε;
Τι να σου κάνουν τώρα και οι έρμες συνδικαλιστικές και επιστημονικές μας ενώσεις, θα μπορούσε να πει κανείς. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν να αντιμετωπίσουν. Μοιάζει να συμμετέχουν σε τούρκικο παζάρι (διαπραγμάτευση) χωρίς να είναι αυτοί οι τούρκοι. Το υπουργείο (οι τούρκοι) βάζει πολλά στο τραπέζι ταυτόχρονα και έχει εκ των υστέρων πάρει την απόφαση ποια οπωσδήποτε θέλει να επιτύχει και σε ποια θα κάνει πίσω. Έχει από τα πριν εξασφαλίσει πως απέναντί του έχει ένα κατακερματισμένο εργατικό κίνημα και εργαζομένους πολλών ταχυτήτων, με ελλειπή εκπροσώπηση. Από την μια πλευρά στέκει το θηρίο και από την άλλα τα ερίφια. Από την μία τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και από την άλλη ο κόσμος των εργαζομένων και του καθημερινού μόχθου.
Όμως κλείνοντας θέλω να επισημάνω: Κάνοντας πίσω στα μικρά, θα χάσουμε και τα μεγάλα. Κάθε μικρή μας υποχώρηση μάς πάει ένα βήμα ακόμα πιο κάτω, ένα βήμα ακόμα προς τον εργασιακό μεσαίωνα. Όχι! Οι θεσμοί, όπως ο σχολικός αθλητισμός, επειδή αυτός αποτελεί το αντικείμενο τους παρόντος, δεν είναι για χάρισμα. Αν εμείς δεν τους υπερασπιστούμε κανένας άλλος δεν θα το κάνει. Ακούσατε κύριοι των ενώσεών μας; Αφύπνισή μας όσο είναι ακόμα καιρός. Αντιδράστε, διαμαρτυρηθείτε και αγωνιστείτε. Ο αγώνας γίνεται για τον αγώνα και όχι για τον στόχο. Τίποτε δεν πετυχαίνεται χωρίς αγώνα, τίποτε πια δεν είναι αυτονόητο.
Κάντε μια αρχή και ζητήστε με τον πιο επίσημο τρόπο από το υπουργείο κατ’ αρχήν να δώσει εξηγήσεις για ποιο λόγο φέτος δεν υλοποιεί το πρόγραμμα «Kids' Athletics - Αγαπώ τον Αθλητισμό» και κατόπιν εφόσον οι εξηγήσεις κριθούν ανεπαρκείς ζητήστε, ενώπιον της κοινωνίας, την υλοποίησή του. Το χρωστάμε αν όχι στους εαυτούς μας ως εκπαιδευτικοί, το χρωστάμε στα παιδιά μας ως γονείς. Πετύχετε τα μικρά για να αγωνιστείτε με μεγαλύτερες πιθανότητες για τα μεγάλα.
Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση*
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
