Alfavita Newsroom Διαβάζω το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων Γενικής Παιδείας της Γ΄Λυκείου για το σχολικό έτος 2015-2016, και με έκπληξη σκοντάφτω στο πρώτο παράδοξο που αφορά τουλάχιστον τα δικά μου «χωρικά ύδατα» ως φιλολόγου
Η Νεοελληνική λογοτεχνία της πρώτης και δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, εννοώ αυτή του Μ. Αναγνωστάκη, του Α. Αλεξάνδρου, του Τ. Λειβαδίτη, του Μ. Σαχτούρη, του Τ. Σινόπουλου, της Αγγελάκη-Ρουκ, του Α. Ασλάνογλου, της Κ. Δημουλά, του Σ. Τσακνιά αλλά και του Σ. Τσίρκα, της Δ. Σωτηρίου, του Δ. Χατζή, του Α. Σαμαράκη, του Β. Βασιλικού, του Γ. Χειμωνά, της Ρ. Γαλανάκη εκπίπτει σε μια διδακτική ώρα εβδομαδιαία, από δύο ώρες, κατά τις οποίες εδώ και δεκαετίες διδασκόταν.
Γιατί άραγε; Αναρωτιέμαι. Δεν είναι ένα μάθημα πολύπλευρου ενδιαφέροντος και εκτεταμένης ύλης, συνεπώς μη διαχειρίσιμης στα πλαίσια μιας εβδομαδιαίας διδακτικής ώρας;
Δεν αντιπροσωπεύει ένα κατεξοχήν πολιτισμικό ελληνικό προφίλ, στο οποίο η Ελλάδα έχει διαπρέψει αναδεικνύοντας λογοτεχνικές και δή ποιητικές φυσιογνωμίες από την προομηρική ποιητική παράδοση, μέχρι τους Νομπελίστες ποιητές μας της δεκαετίας του εξήντα;
Δεν είναι άραγε ένα μάθημα κυρίαρχης σημασίας για τη διαμόρφωση μιας εφηβικής συνείδησης και ευαισθησίας κοινωνικοπολιτικής αλλά και γλωσσικής- αισθητικής ,αφού συμπυκνώνει με συγκλονιστική έκφραση ένα περιεχόμενο με διαθεματική αξία ιστορική, κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική;
Δεν εκφράζει ένα δραματικό βίωμα και ένα κοινωνικό ισοδύναμο που συγκλόνισε τη μεταπολεμική Ελλάδα και καθόρισε τη μεταπολεμική της πορεία, χωρίς να καταντάει όμως ένας ανούσιος, απρόσωπος, θεωρητικός πολιτικός διδακτισμός;
Θα περίμενα προτάσεις για διορθωτικές κινήσεις σε σχέση με τους τρόπους διδασκαλίας, προσέγγισης, κατανόησης, βιωματικοποίησης του μαθήματος, μεσα από την εποπτική χρήση της μουσικής, του ντοκυμαντέρ, του θέατρου, που θα ζωντανέψουν ποιητικά, θεατρικά, πεζά κείμενα και πορτραίτα λογοτεχνών μας. Σε καμιά όμως περίπτωση δεν περίμενα τον αποκεφαλισμό « του κεφαλιού που πονάει» και μάλιστα από πολιτικούς εκπροσώπους μιας Αριστερής αντίληψης και συνεπώς- τουλάχιστον θεωρητικά- μιας σφαιρικής, πολύπλευρης, ανθρωπιστικής προσέγγισης του ρόλου της Εγκύκλιας Παιδείας.
Και έρχομαι να σκοντάψω στο δεύτερο παράδοξο: ο ‘Επιτάφιος’ του Θουκυδίδη, η μοναδική ώρα Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ως μάθημα Γενικής Παιδείας της Γ΄ Λυκείου, απαλείφεται. Ποιο σκεπτικό άραγε οδήγησε τον κ. υπουργό παιδείας και το επιτελείο του στην παραπάνω απόφαση;
Δεν έχει άραγε λόγο ύπαρξης η ερμηνευτική και λεξιλογική προσέγγιση και ανάλυση του διαχρονικότερου πολιτικού κειμένου της ανθρωπότητας, από τους απογόνους του τόπου που γέννησε τη δημοκρατία;
Με ποιο σκεπτικό λοιπόν υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο μαθήματα, όπως τα Νεοελληνικά κείμενα ή απαλείφεται ο « Επιτάφιος»;
Διαιωνίζοντας το σκεπτικό μιας δήθεν τεχνοκρατικής αντίληψης για την παιδεία, που από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 παράγε μονομερείς πνευματικά ανθρώπους, ημιμαθείς φιλολόγους, λειτουργικά αγράμματα Ελληνόπουλα, ασύμβατα βεβαίως προς τα ανθρωπιστικά ιδεώδη της Αριστεράς;
Με το σκεπτικό της ελάφρυνσης των ταλαίπωρων υποψηφίων εν όψει της προετοιμασίας τους για τις Πανελλήνιες εξετάσεις; Σ΄αυτή την περίπτωση τότε πρέπει να μετατοπιστούμε στη διερεύνηση της σχέσης Λυκείου-Πανελληνίων που καταντάει ακυρωτική σε βάρος του πρώτου, με πολλούς τρόπους.
Γιατί είναι σαφές ότι η προετοιμασία αυτή περισπά άστοχα, υστερικά, αντιπαιδαγωγικά και αντιδιανοητικά το ενδιαφέρον των παιδιών από γνώσεις εγκύκλιες που οφείλει το Λύκειο-ως εγκύκλια βαθμίδα γνώσης που τιμά το όνομά της (μια και πιθανά προκύπτει από τη ρίζα λυκη=πρωϊνό φως/χάραμα)- να τους μεταγγίσει και μάλιστα κατά τρόπο ουσιαστικό, στοχαστικό, συστηματικό και κυρίως ενδιαφέροντα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι εδώ και δεκαετίες το Λύκειο έχει παραγάγει
(και όχι...παράξει, κατά τους ημιμαθείς των τελευταίων δεκαετιών) γενιές αγράμματων Ελληνόπουλων, σε συνδυασμό με τον ευτελισμό των βαθμολογικών κριτηρίων προαγωγής και αποφοίτησής τους( Γιατί, με ποια λογική και αίσθηση δικαίου μπορεί να προάγονται ή να αποφοιτούν μαθητές επειδή, αν και αν και σε επί μέρους μαθήματα δεν έχουν δείξει ενδιαφέρον να προσεγγίσουν ούτε καν το οκτώ, κατάφεραν το μέσο όρο του 9,5 );
Λοιπόν, επιτέλους ας διαχωριστούν οι Πανελλήνιες από το Λυκειο και ας αποδοθεί η αξιοπρέπεια - που δικαιούνται- σε μαθήματα, μαθητές, καθηγητές, αφενός με σοβαρό αναλυτικό πρόγραμμα και περιεχόμενο σπουδών, αφετέρου με διδακτικούς τρόπους αλλά και αξιολογικά και βαθμολογικά κριτήρια, αντάξια αυριανών πολιτών -που θέλουμε να έχουμε-, δηλαδή ώριμων παραγωγικών, πολιτικών, κοινωνικών, πολιτισμικών, ιδεολογικών μονάδων, με εθνικό και προσωπικό αυτοσεβασμό αλλά και διεθνιστική συνείδηση και αλληλεγγύη.
Κηφισιά 3/6/2015
Μαρία Δαμάσχη, Αρχαιολόγος - Φιλολογος
Εκ μέρους των φιλολόγων συναδέλφων
του « Αναξαγόρειου» ΓΕ.Λ. Νέας Ερυθραίας
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
