Tο μείγμα πολιτικής και οι συσχετισμοί

Tο μείγμα πολιτικής και οι συσχετισμοί

Το ερχόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο. Και η Αθήνα, και το Βερολίνο, για διαφορετικούς λόγους και σε διαφορετικό βαθμό, χρειάζονται χρόνο.

Πριν αλλάξει το μείγμα πολιτικής στην Ευρώπη, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αλλάζει το πολιτικό κλίμα, δηλαδή οι συσχετισμοί. Μέχρι τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές στις 25 Γενάρη, το Βερολίνο και η γερμανική πολιτική της λιτότητας κυριαρχούσαν απολύτως μέσω του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) αλλά και των πιέσεων σε Ιταλία και Γαλλία οι οποίες δεν έβρισκαν αντέρεισμα.

Στις διεθνείς επαφές των Τσίπρα, Βαρουφάκη, Τσακαλώτου αλλά και στο Eurogroup φάνηκε ότι διαμορφώνονται δύο πολιτικά - εθνικά στρατόπεδα. Από τη μία υπάρχει η Γερμανία, το ΕΛΚ και οι κυβερνήσεις που ελέγχει. Μάλιστα, οι δύο σημαντικότερες εξ αυτών, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, καταλαβαίνουν ότι κάθε επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί και ένα καρφί στο πολιτικό φέρετρό τους.

Να μην ξεχνάμε τις προκλητικές πολιτικές αναλογίες των τριών χωρών: δεξιές κυβερνήσεις, εκτεταμένη πολιτική διαφθορά, σκάνδαλα με γερμανικές εταιρείες. Η Πορτογαλία, μάλιστα, έχει αγοράσει τα ίδια ακριβώς υποβρύχια που... γέρνουν με την Ελλάδα. Να μην ξεχνάμε επίσης δύο κύματα πολιτικών αλλαγών στον ευρωπαϊκό Νότο που ήταν σχεδόν ταυτόχρονα. Η πτώση των δικτατοριών το 1974 και η άνοδος σοσιαλιστικών κυβερνήσεων στις αρχές της δεκαετίας του '90.

Το δεύτερο στρατόπεδο που διαμορφώνεται με την κυβέρνηση Τσίπρα, σε ρόλο αιχμής του δόρατος περιλαμβάνει την Ιταλία, τη Γαλλία και ώς έναν βαθμό, την Ιρλανδία λόγω της ιδιαιτερότητάς της.

Η Ιταλία και η Γαλλία, λόγω κεντροαριστερών κυβερνήσεων αλλά και του ότι έχουν ευθέως ανταγωνιστικές οικονομίες με τη Γερμανία, αντιλαμβάνονται ότι χωράνε πολύ περισσότερο σε παραλλαγές του ελληνικού σχεδίου, παρά στο γερμανικό, που τις κρατάει σε καθεστώς "φινλανδοποίησης".

Αλλά, επειδή τα ευρωπαϊκά πράγματα δεν είναι στατικά, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα άλλοθι ακόμα και για την ίδια τη Γερμανία, να προσαρμόσει την πολιτική της κατάλληλα, ούτως ώστε να διατηρήσει την ηγεμονία στην Ε.Ε. και να μην παραδοθεί στις διαλυτικές για την Ευρωπαϊκή Ένωση δυνάμεις.

Το ερχόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο. Και η Αθήνα, και το Βερολίνο, για διαφορετικούς λόγους και σε διαφορετικό βαθμό, χρειάζονται χρόνο. Την ίδια ώρα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και από τη Βρετανία κρούεται ο κώδωνας του κινδύνου ότι η παρατεταμένη αβεβαιότητα υπονομεύει την εύθραυστη παγκόσμια οικονομία.

Αν συνυπολογίσει κανείς όλες αυτές τις παραμέτρους, είναι λογικό να συμπεράνει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο πιθανό να πάνε καλά, παρά να πάνε άσχημα. Γιατί το δεύτερο δεν συμφέρει κανέναν.