Διεργασίες, διευρύνσεις και ανασχηματισμός στη Συγκυβέρνηση

Η προοπτική ενός τέτοιου ανασχηματισμού συνοδεύεται και από την ανάλογη προπαγάνδα ότι η κυβέρνηση «έλαβε το μήνυμα» που έστειλε ο λαός στις εκλογές και θα προχωρήσει σε κάποιες «διορθώσεις» στην πολιτική της. Αυτό επιχειρεί να προβάλει με την αύξηση των δικαιούχων για το «κοινωνικό μέρισμα», τις σκέψεις για μείωση του ΦΠΑ σε είδη λαϊκής κατανάλωσης που θα ρίξουν τάχα τις τιμές, αλλά και τη μείωση ή κατάργηση του φοροχαρατσιού που βάφτισαν «εισφορά αλληλεγγύης». Ψίχουλα στη φτώχεια.

Τι φέρνουν για το λαό οι διεργασίες και τα «νέα» πρόσωπα που θα πλαισιώσουν το κυβερνητικό σχήμα, θα προστεθούν στην κυβερνητική πλειοψηφία; Σίγουρα όχι αλλαγή πολιτικής υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Γιατί η κυβέρνηση μπορεί να ανασχηματιστεί, η αντιλαϊκή πολιτική της όχι. Αλλωστε το ζήτημα της αντιλαϊκής πολιτικής δεν καθορίζεται από αλλαγές προσώπων, πολιτικών σχηματισμών και συνεργασιών, αφού όλοι, παλιοί και νέοι, κινούνται στην παλιά και δοκιμασμένη στρατηγική του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και του ευρωμονόδρομου.

Μπορεί, επίσης, να πραγματοποιηθούν ορισμένες αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης, κυρίως στο ζήτημα που αφορά στη δημοσιονομική αυστηρότητα, αλλαγές που προωθούνται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο προς απελευθέρωση κονδυλίων για χρηματοδότηση μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, όμως η λιτότητα για τους εργαζόμενους παραμένει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συζήτηση που γίνεται για μείωση της φορολογίας, η οποία θα αποτελέσει πρόσχημα για μείωση κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες της φορολογίας κεφαλαίου.

Επομένως όλες αυτές οι διεργασίες είναι ξένες με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και δεν πρόκειται να συμβάλουν στην αντιμετώπιση των οξυμένων εργατικών - λαϊκών προβλημάτων.

 

 

Οι διαρροές για τον ανασχηματισμό, όπως αναπαράγονταν όλη τη βδομάδα που πέρασε και πλέον τον τοποθετούν στις αρχές αυτής που ξεκινά τώρα, ανακύκλωναν μια ανούσια για τα λαϊκά συμφέροντα ονοματολογία.

Πάντως ενδιαφέρουσες και ενδεικτικές για το υπό εξέλιξη αλισβερίσι ήταν κάποιες πληροφορίες όπως ότι χαρτοφυλάκιο αναμένεται να αναλάβει ο Α. Λοβέρδος, αφού επανεντάσσεται (μαζί με τον συνοδοιπόρο του Χρ. Αηδόνη) στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ (του «ΠΑΣΟΚ - Ελιάς» όπως βολεύεται να διακηρύττει ο ίδιος). Παράλληλα, πιθανή θεωρείται και η υπουργοποίηση «εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων» από την κεντροαριστερά, ακριβώς σε ένα πλαίσιο διεύρυνσης της πολιτικής βάσης στήριξης της κυβέρνησης.

Εχει επίσης μια αξία να σημειωθεί το σκληρό παζάρι που φέρεται να κάνει ο Βενιζέλος να κρατήσει σημαντικά υπουργεία (π.χ. Ενέργεια και Υποδομές) και να πάρει κι άλλα (την Ανάπτυξη, αν φύγει ο Κ. Χατζηδάκης), ώστε ενισχυμένος να διαπραγματευτεί από καλύτερες θέσεις τους αυριανούς ρόλους στη γενικότερη διαδικασία ανασύνθεσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας.

Δεν περνά επίσης απαρατήρητο, επίσης, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, το γεγονός ότι πυκνώνουν τα ανοίγματα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλώσεις όπως αυτές του Κ. Σκανδαλίδη ότι χρειάζεται «συνεργασία της κεντροαριστεράς και με τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ» κλπ.

Ολα μαζί αποτελούν ένα γενικότερο εγχείρημα συγκρότησης μιας ευρύτερης βάσης «κεντροαριστεράς της ευθύνης», ομογενοποίησης ενός χώρου που διασπασμένος στις πρόσφατες ευρωεκλογές έλαβε περίπου 17%, ώστε ενιαίος και κουμπώνοντας πότε στον έναν - πότε στον άλλο πόλο του πολιτικού συστήματος θα εξασφαλίζει σταθερές αστικές κυβερνήσεις και απρόσκοπτη εφαρμογή της πολιτικής που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο.

 

 

Στη ΝΔ επίσης εστιάζουν στη δεξαμενή των 22 «ανεξάρτητων» βουλευτών και όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό των ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ. Από τους τελευταίους έφυγαν άλλοι δυο βουλευτές μέσα σε δυο βδομάδες, απομειώνοντας την κοινοβουλευτική του ομάδα σε δεκατρία μέλη (από είκοσι που ήταν στις εκλογές του Ιούνη 2012). Αλλωστε στους «ανεξάρτητους» και τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ θα αναζητηθούν συμμαχίες που θα εξασφαλίσουν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή το Φλεβάρη 2015, αν φυσικά δεν προηγηθούν εθνικές εκλογές νωρίτερα.

Την προηγούμενη Κυριακή επιχειρήθηκε μια πρώτη καταγραφή τέτοιων «διαθεσίμων», με την εφημερίδα «Real News» να θέτει στους ανεξαρτητοποιημένους βουλευτές το σχετικό ερώτημα για την εκλογή Προέδρου. Κάποιοι απάντησαν είτε ότι δεν θα ψηφίσουν καμία πρόταση (Νικολόπουλος, Μπόλαρης, Παραστατίδης, Σταυρογιάννης), είτε ότι δεν θα ψηφίσουν καμία πρόταση της συγκυβέρνησης (Τζάκρη, Βουδούρης). Ο Π. Τατσόπουλος δήλωσε ότι θα συμπορευτεί με την οποιαδήποτε επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Επτά «ανεξάρτητοι» βουλευτές (Κακλαμάνης, Μουτσινάς, Νταβρής, Γιοβανόπουλος, Γιαταγάνα, Καπερνάρος, Κουράκος) δήλωσαν ανοιχτοί στο να στηρίξουν «υπό προϋποθέσεις» κάποια υποψηφιότητα. Ο Β. Πολύδωρας απέφυγε να πάρει θέση για το τι θα πράξει, προβαίνοντας παράλληλα στην εκτίμηση ότι ίσως και να υπάρξει συνεννόηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και εκλογή προέδρου που θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο Σαμαράς δεν θα θέλει να πέσει η κυβέρνηση.

Υπάρχει επίσης η πληροφορία ότι τουλάχιστον δύο από τους εναπομείναντες βουλευτές των ΑΝΕΛ εκφράζουν επιφυλάξεις για την απόφαση του προέδρου Καμμένου να μη στηρίξει καμιά υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, προκειμένου να ωθήσει σε εθνικές εκλογές.

Σημειωτέον, επίσης, ότι στο εσωτερικό της ΝΔ είναι σε εξέλιξη η συζήτηση σχετικά με το ποιους ψηφοφόρους πρέπει να προσεγγίσει ή επαναπροσεγγίσει η ΝΔ, προκειμένου να «συμμαζέψει» τις εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που έχασε στις ευρωεκλογές σε σύγκριση με τον Ιούνη του 2012.

Υπάρχει η τάση που θέλει το κόμμα να στρίψει σε πιο «κεντροδεξιά» - «κεντρώα» - «φιλοευρωπαϊκή» κατεύθυνση, θεωρώντας τις ψήφους της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς λίγο - πολύ χαμένη υπόθεση.

Ωστόσο, υπάρχουν κι άλλα στελέχη της ΝΔ που ομονοούν με τις παρατηρήσεις του πρώην γραμματέα της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκου (αποπέμφθηκε όταν δημοσιοποιήθηκαν οι επαφές του με τη φασιστική Χρυσή Αυγή) ότι στόχος πρέπει να είναι ο επαναπροσεταιρισμός του 17% που συγκέντρωσαν τα κόμματα στα «δεξιά». Θυμίζουν άλλωστε ότι στις εκλογές του Μάη του 2012 τα κόμματα στα «δεξιά» της ΝΔ (Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ, ΛΑ.Ο.Σ.) συγκέντρωσαν περίπου 20%, ενώ στις εκλογές του Ιούνη του 2012 έπεσαν στο 15%, άρα υπάρχει εκεί μια «κρίσιμη μάζα».