Με αφορμή τις εξελίξεις στο «Αγλαΐα Κυριακού»: Αθέατες όψεις

 

Η σύλληψη του (πρώην) διοικητή του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» για εκβιασμό φέρνει ξανά στην επιφάνεια όλη την «μπόχα» και τη σαπίλα που χαρακτηρίζει τις σχέσεις «αίματος» ανάμεσα στο αστικό κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι σχέσεις αυτές είναι ιδιαίτερα χρυσοφόρες στον τομέα της Υγείας και του Φαρμάκου, με ασύλληπτα κέρδη για τους ιδιώτες από το «ξεζούμισμα» του κρατικού προϋπολογισμού, των Ταμείων, των ασθενών, των εργαζομένων. Μερίδιο, από τα αμύθητα ποσά που διακινούνται, διεκδικούν κατά καιρούς διάφορα στελέχη στο μηχανισμό της κρατικής διοίκησης. Αυτό δείχνει η υπόθεση με το διοικητή του «Αγλαΐα Κυριακού», αλλά και το κρούσμα με τον εκβιασμό της διοικήτριας του «Σωτηρία» από εργατοπατέρα. Στην περίπτωση Τομπούλογλου, πέρασε σε δεύτερη μοίρα ότι ο εν λόγω διοικητής φέρεται να ζητούσε μίζα από διαφημιστική εταιρεία που είχε αναλάβει για λογαριασμό του νοσοκομείου πρόγραμμα συνολικού ύψους 190.000 ευρώ για την αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας. Αυτό η κυβέρνηση το ονομάζει «πρόληψη», ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για «τάισμα» των επιχειρήσεων! Κάνοντας την πάπια για όλα αυτά και για να συγκαλύψει την ουσία του θέματος, το υπουργείο Υγείας προσπάθησε να αξιοποιήσει την υπόθεση για να κερδίσει τις εντυπώσεις, ανακοινώνοντας πως «πρωτοστατεί της προσπάθειας για τη διαφάνεια και την καταπολέμηση της διαφθοράς».

 

Η διαφθορά και η διαπλοκή του κρατικού μηχανισμού με τις επιχειρήσεις φύεται στο έδαφος του καπιταλισμού, όπου το κράτος υπερασπίζεται τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ειδικά στον τομέα της Υγείας, οι ιδιώτες κάνουν θραύση. Από τα διάφορα «προγράμματα» που εξασφαλίζουν πελάτες στις φαρμακευτικές και άλλες επιχειρήσεις, την προμήθεια των νοσοκομείων με πανάκριβα μηχανήματα, αναλώσιμα υλικά και φάρμακα, μέχρι τις υπηρεσίες καθαριότητας, σίτισης, φύλαξης. Οι πλασιέ των εταιρειών πηγαινοέρχονται μέσα στα νοσοκομεία προωθώντας την πραμάτεια τους, ενώ καθημερινές είναι οι περιπτώσεις επιχειρηματικών ομίλων που αφήνουν χωρίς απαραίτητες θεραπείες και υλικά τα νοσοκομεία αν δεν πληρωθούν ή δεν προπληρωθούν. Αλλά και τα ίδια τα δημόσια νοσοκομεία λειτουργούν σαν επιχειρήσεις, με τη λογική των εσόδων - εξόδων, πουλώντας υπηρεσίες σε ασθενείς, στον ΕΟΠΥΥ κλπ. Ανεξάρτητα από το «ποιόν» και την τιμιότητα του κάθε προσώπου, οι διοικητές των νοσοκομείων είναι βασικοί κρίκοι αυτής της λειτουργίας. Αποδέχονται τη δραστική περιστολή των κρατικών δαπανών για την Υγεία, την είσπραξη χαρατσιών όπως το 5ευρω εισόδου και το 25ευρω για παραμονή για νοσηλεία που έρχεται από 1/1/2014, τις ελλείψεις σε προσωπικό και υλικά, «εκβιάζουν» τους ανασφάλιστους ασθενείς μέσα από την εφορία. Ακόμη, το «φακελάκι» που εκβιάζονται να δώσουν όσοι ασθενείς είναι σε ανάγκη για να παρακάμψουν τις πολύμηνες λίστες αναμονής και να χειρουργηθούν τη στιγμή που χρειάζεται το υπουργείο σκέφτεται να το νομιμοποιήσει θεσπίζοντας απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή.

 

Ολα τα παραπάνω δεν θα λυθούν βέβαια με την παύση ενός διοικητή και το διορισμό ενός άλλου, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση. Ούτε είναι ζήτημα επιλογής ενός πιο τίμιου διοικητή, όπως ψελλίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποδέχεται την επιχειρηματική δράση στην Υγεία και βεβαίως δεν αμφισβητεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Η ρίζα τέτοιων «λουλουδιών» βρίσκεται στην ίδια την καπιταλιστική οικονομία, στην ενίσχυση και επέκταση της επιχειρηματικότητας. Μάλιστα, οι φαρμακευτικές εταιρείες και άλλες επιχειρήσεις Υγείας θεωρούνται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση ως η «ατμομηχανή» της ανάπτυξης, που θα βγάλει τη «χώρα από το τούνελ» της κρίσης. Ο λαός έχει υποχρέωση να απαιτεί την τιμωρία όσων εμπλέκονται σε περιπτώσεις διαφθοράς, έχοντας όμως καθαρό ότι αυτή θα υπάρχει όσο τα μονοπώλια κάνουν κουμάντο στην οικονομία και την εξουσία. Εκεί πρέπει να στρέψει τα πυρά του, χωρίς να παρασύρεται από τις κορόνες των επίδοξων διαχειριστών ότι η «υγιής επιχειρηματικότητα» και η «λειτουργία των θεσμών» μπορούν να εξαλείψουν τη διαφθορά.

 

Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη, 28/12/2013