Alfavita Newsroom Αντιδράσεις προκαλεί στη Μεγάλη Βρετανία η παρέμβαση του Robert Dingwall, συμβούλου της βρετανικής κυβέρνησης, ο οποίος συμμετέχει στην επιτροπή NERVTAG για την διάδοση ασθενειών.
Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στο socialsciencspace, ο καθηγητής Συμπεριφορικής Κοινωνιολογίας εκφράζει τον προβληματισμό του για την ανάγκη λήψης πιο αυστηρών μέτρων κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού, δηλώνοντας χαρακτηριστικά πως «η ίδια η πρόταση για την επιβολή κατ'οίκον περιορισμού είναι μια καλή ένδειξη για το πόσο ανίσχυρη είναι η επιρροή της κοινωνικής επιστήμης στην πραγματικότητα - και για ποιούς λόγους οφείλει να είναι ισχυρότερη».
Σε επίμαχο απόσπασμα του άρθρου αναφέρει:
«Σε μια δημοκρατική κοινωνία, θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί στο να δίνουμε την άδεια στο κράτος να να οργανώνει το πεδίο των προσωπικών μας αποφάσεων και των κινήσεών μας [...] Εάν ο συλλογικός στόχος είναι η καθυστέρηση της εξάπλωσης της επιδημίας και ο περιορισμός της στους ανθρώπους που ανήκουν στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, τα μέτρα που σχετίζονται με την αλληλεπίδραση των ανθρ΄πων θα πρέπει να είναι πρακτικά και να μην επιφέρουν αρνητικές επιπτώσεις. Σε αυτή την περίπτωση, η φιλοδοξία που υπαγορεύουν τα σενάρια εργασίας για την εξάλειψη των επαφών μεταξύ ηλικιωμένων και άλλων πολιτών ενδεχομένων να μην είναι το καλύτερο δυνατό μέτρο, συγκριτικά με την ενθάρρυνση των ανθρώπων να αναλαμβάνουν την προσωπική ευθύνη και την διαχείριση ρίσκου, η οποία περιορίζει τις επαφές - και την ζημιά στο κοινωνικό σύνολο.
Υπάρχει, ωστόσο, και ένα κυρίαρχο ερώτημα: Ποιος λέει ότι είναι επιθυμητό να αποφύγουμε κάθε θάνατο, ανεξαρτήτως του κόστους; Η εντύπωσή μου είναι ότι οι πιο δυνατές φωνές είναι αυτές των νέων ανθρώπων ή ανθρώπων μέσης ηλικίας οι οποίοι ακόμη δεν έχουν αποδεχθεί ότι ο θάνατος είναι ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής. Μας βρίσκει όλους στη σωστή στιγμή. Ένας άνθρωπος με σύνεση, φυσικά, θα προτιμούσε να πεθάνει αργότερα αντί νωρίτερα, όμως ενδεχομένως να σκεφθεί ότι μερικοί θάνατοι είναι πιο «εύκολοι» για να τους αντέξει κανείς, σε σχέση με άλλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η πνευμονία αναφερόταν ως «ο φίλος του ηλικιωμένου» πριν την ανακάλυψη των αντιβιοτικών. Σε αντίθεση με όσα αναφέρουν τα ΜΜΕ, κανείς δεν υποστηρίζει ότι κάποιος ηλικιωμένος πρέπει να πεθάνει μόνος, χωρίς ιατρική φροντίδα. Ωστόσο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί ηλικιωμένοι ενδεχομένως να αντιμετωπίσουν τον ιό Covid-19 ως ένα σχετικά ειρηνικό τέλος, συγκριτικά με τη χρόνια άνοια ή κάποια μορφή καρκίνου. Η παρότρυνση της κυβέρνησης να συζητηθεί το συγκεκριμένο θέμα μεταξύ των μελών της οικογένειας θα ήταν μια προσπάθεια όχι για το «ξεφόρτωμα» των ηλικιωμένων, αλλά ένδειξη σεβασμού για την αυτονομία των ηλικιωμένων και το δικαίωμά τους να λαμβάνεις τέτοιες αποφάσεις, παρά να λαμβάνονται εκ μέρους τους από τρίτους».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
«Κανόνι» σε μεγάλη ασφαλιστική στην Ελλάδα - Χιλιάδες οδηγοί χωρίς κάλυψη από 1η Ιουλίου!
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 16/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
